Bemecor (Methyldigoxinum)

Jak działa lek Bemecor?

Lek Bemecor powoduje zwiększenie pojemności minutowej serca, co łagodzi objawy niewydolności serca. Wzmacnia siłę skurczu mięśnia sercowego zarówno u pacjentów z prawidłową czynnością serca, jak i u pacjentów z zaburzeniami czynności serca. Wraz ze wzrostem kurczliwości powoduje spadek ciśnienia żylnego oraz  zmniejszenie wielkości serca. Zmniejsza szybkość przewodzenia przedsionkowo - komorowego i wydłuża skuteczny okres refrakcji (ERP).

Kiedy stosuje się lek Bemecor?

Lek Bemecor jest wskazany w:

• leczeniu zastoinowej niewydolności serca (II - IV klasa według NYHA)
• kontroli szybkiej czynności komór u pacjentów z szybkim trzepotaniem i migotaniem przedsionków
• leczeniu i profilaktyce nawracającego częstoskurczu nadkomorowego

Lek Bemecor może być stosowany w skojarzeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny lub lekami moczopędnymi.

Jak stosować lek Bemecor?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W przypadku wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Przed każdą zmianą dawki lekarz bada puls pacjenta, którego wielkość powinna mieścić się w granicach ustalonych przez lekarza (od 60 do 100 uderzeń na minutę u dorosłego pacjenta). Jeśli tętno nie mieści się w wyznaczonym zakresie, należy poinformować o tym lekarza.

Lekarz ściśle określa dawkę leku. Zwykle stosowane dawki są dawkami średnimi, które wymagają czasami znacznej zmiany w zależności od odpowiedzi organizmu na leczenie. Początkowa dawka wynosi od 0,15 mg do 0,6 mg. Większe dawki stosuje się w dawkach podzielonych. W leczeniu podtrzymującym pacjenci przyjmują preparat raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Dawka podtrzymująca wynosi od 0,05 mg do 0,4 mg na dobę. U większości pacjentów skuteczne dawki mieszczą się w zakresie od 0,15 mg do 0,2 mg na dobę.

Migotanie przedsionków

Dawka dobowa wynosi od 0,2 mg do 0,3 mg podawana raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych.

Zastoinowa niewydolność serca

W celu uzuskania stanu nasycenia glikozydem lek Bemecor stosuje się w dawce 0,2 mg podawanej 3 razy na dobę przez 1 do 5 dni. U większości pacjentów stan nasycenia uzyskuje się w ciągu 2-3 dni.

Dzieci i młodzież powyżej 10. roku życia

Pacjenci powyżej 10. roku życia powinni przyjmować tę samą dawkę, co dorośli.

Zalecenia dotyczące stosowania leku Bemecor:

• lek należy przyjmować przed posiłkiem
• jeżeli lek powoduje zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, należy przyjmować go w trakcie posiłku
• ze względu na zawartość laktozy i sacharozy, pacjent z nietolerancją cukrów powinien skontaktować się z lekarzem przed zażyciem leku

Osoby w podeszłym wieku

Konieczna jest modyfikacja dawki. Lekarz ustali odpowiednią dla pacjenta dawkę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, wątroby, tarczycy lub jelit

Konieczna jest modyfikacja dawki. Lekarz ustali odpowiednią dla pacjenta dawkę.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Bemecor

Zbyt częste przyjmowanie leku lub przedawkowanie może doprowadzić do zatrucia.

Do objawów ogólnoustrojowego zatrucia należą:

• zawroty głowy
• wymioty
• nudności
• biegunka
• zmęczenie lub osłabienie
• apatia
• zaburzenia rozpoznawania kolorów
• zaburzenia rytmu serca, które mogą zagrażać życiu
• depresja
• splątanie
• halucynacje
• drgawki
• omdlenie
• majaczenie

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym szpitala w przypadku wystąpienia powyższych objawów.

Pominięcie zastosowania leku

• jeżeli od przyjęcia ostatniej dawki leku minęło mniej niż 12 godzin, należy przyjąć opuszczoną dawkę najszybciej jak to możliwe
• jeżeli od przyjęcia ostatniej dawki leku minęło ponad 12 godzin, należy opuścić pominiętą dawkę leku, a następnie kontynuować leczenie zgodnie ze schematem dawkowania
• nie należy przyjmować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki
• jeżeli pacjent nie przyjmował leku przez 2 lub więcej dni należy skontaktować się z lekarzem

Przerwanie stosowania leku

• przerwanie przyjmowania leku może skutkować nasileniem objawów choroby serca lub pojawieniem się nieregularnego tętna
• nagłe odstawienie leku jest przeciwwskazane
• przed zaprzestaniem przyjmowania leku należy skonsultować się z lekarzem

Kiedy nie stosować leku Bemecor?

Nie należy stosować leku Bemecor w przypadku:

• nadwrażliwości na metylodigoksynę
• nadwrażliwości na inne glikozydy naparstnicy
• nadwrażliwości na którąkolwiek substancję pomocniczą
• niektórych zaburzeń rytmu serca (zespół Wolffa-Parkinsona-White'a, migotanie komór, częstoskurcz komorowy)
• nieprawidłowego poziomu elektrolitów we krwi (hipokaliemia, hipomagnezemia, hiperkalcemia)
• zaburzeń przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu (blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, zaburzenia czynności węzła zatokowego u pacjentów bez stymulatora)
• schorzeń układu krążenia (tętniak aorty piersiowej, zespół zatoki tętnicy szyjnej, przerostowa kardiomiopatia zwierzająca)
• zatrucia glikozydami naparstnicy
• leczenia dożylnymi solami wapnia

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Bemecor może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Często (występują rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• nudności
• wymioty
• utrata apetytu

Niezbyt często (występują rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• zmęczenie
• ból głowy
• bezsenność

Rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• świszczący oddech
• trudności w oddychaniu
• pobudzenie
• nietypowe powstawanie siniaków
• krwawienie z nosa
• nagła wysoka gorączka
• silny ból gardła
• owrzodzenia w jamie ustnej
• częstsze zakażenia
• zaczerwienienie skóry
• świąd
• swędząca wysypka
• splątanie
• biegunka
• omamy
• napady drgawek
• psychozy
• koszmary senne
• ból brzucha
• depresja
• toczeń rumieniowaty
• uogólniony ból mięśni
• ginekomastia

Częstość nieznana (nie można określić częstości na podstawie dostępnych danych):

• nieregularne, szybkie bicie serca
• utrata przytomności
• niewyraźne widzenie
• zaburzenia postrzegania barw
• zawroty głowy
• nieskładna mowa
• majaczenie
• osłabienie
• apatia
• senność
• powolne bicie serca
• ogólne złe samopoczucie

Pojedyncze przypadki działań niepożądanych:

• afazja
• zawał krezki

Przed zastosowaniem leku Bemecor należy skonsultować się z lekarzem, jeżeli pacjent:

• ma ciężką chorobę płuc lub dróg oddechowych
• ma zaburzenia czynności wątroby lub nerek
• ma zaburzenia czynności tarczycy
• ma zaburzenia stężenia elektrolitów we krwi
• ma niedostateczny poziom tlenu w tkankach i krwi
• ma choroby serca, takie jak serce płucne, zapalenie mięśnia sercowego, częściowy blok serca
• ma zwolnioną czynność serca (poniżej 50 uderzeń na minutę), ze względu na zaburzenia wytwarzania lub przewodzenia impulsów
• przebył operację w obrębie żołądka i/lub jelit
• ma zmniejszone wchłanianie pokarmowych składników odżywczych w jelitach i żołądku (zespół złego wchłaniania)
• otrzymał metylodigoksynę lub inne glikozydy naparstnicy w ciągu ostatnich 2 tygodni
• ma być poddany zabiegowi kardiowersji (umiarownienia czynności serca)

Należy przestrzegać ustalonego schematu wizyt kontrolnych oraz regularnie wykonywać zlecone przez lekarza badania stężenia leku w surowicy.

Należy poinformować lekarza lub dentystę o przyjmowaniu leku Bemecor w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego.

Lek Bemecor może powodować zmiany w zapisie elektrokardiograficznym, co zazwyczaj odzwierciedla zmiany czynności serca.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy spodziewana korzyść z leczenia przewyższa potencjalne ryzyko.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek można stosować w okresie karmienia piersią tylko wtedy, gdy spodziewana korzyść z leczenia przewyższa potencjalne ryzyko.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza, jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z wymienionych poniżej leków, powinien powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem przyjmowania leku:

• sole wapnia
• leki wpływające na stężenie substancji istotnych dla przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu (leki moczopędne np. spironolakton i przeczyszczające, zwłaszcza stosowane przewlekle)
• kortykosteroidy
• hormony (np. hormon adrenokortykotropowy)
• leki stosowane w leczeniu depresji (sole litu, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, ziele dziurawca)
• leki przeciwbólowe lub przeciwzapalne (indometacyna, kwas acetylosalicylowy)
• karbenoksolon (stosowany w owrzodzeniu i zapaleniu jamy ustnej)
• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (werapamil, diltiazem, felodypina, kaptopryl, beta-adrenolityki, prazosyna, rezerpina)
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (chinidyna, flekainid, amiodaron, propafenon, fenytoina)
• chinina (stosowana w leczeniu malarii)
• leki przeciwcholinergiczne (atropina, propantelina)
• atorwastatyna (stosowana w celu obniżenia stężenia cholesterolu)
• leki stosowane w terapii zakażeń, takie jak: klarytromycyna, erytromycyna, azytromycyna. tetracykliny, gentamycyna, rytonawir, sakwinawir, trimetoprym, itrakonazol, neomycyna, ryfampicyna, kwas para-aminosalicylowy, amfoterycyna B, penicylina benzylowa
• cyklosporyna (stosowana po przeszczepie narządu i w chorobach autoimmunologicznych)
• koniwaptan (stosowany w leczeniu niskiego stężenia sodu we krwi)
• inhibotory fosfodiesterazy (np. teofilina stosowana w leczeniu astmy)
• leki zwiotczające mięśnie (np. chlorek suksametonium)
• leki zmniejszające perystaltykę (np. difenoksylat)
• leki podnoszące poziom potasu (np. spironolakton, kanreonian potasu, amiloryd, triamteren, sole potasu)
• leki, które zmniejszają wchłanianie glikozydu naparstnicy poprzez wiązanie się z nim i zakłócenie krążenia wątrobowo-jelitowego (np. węgiel aktywny, kolestypol, kolestyramina, leki zobojętniające, kaolin - pektyna, sukralfat, niektóre leki przeczyszczające)
• leki cytostatyczne
• leki stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (np. penicylamina, sulfasalazyna)
• salbutamol (stosowany w leczeniu astmy)
• metoklopramid (stosowany w leczeniu nudności i wymiotów)
• akarboza (stosowana w leczeniu cukrzycy)
• inhibitory proteiny P, np. ketokonazol

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Stosowanie leku wiąże się z ryzykiem wystąpienia zawrotów głowy, senności, zaburzeń widzenia. Nie należy prowadzić pojazdów, ani obsługiwać maszyn jeżeli wystąpią tego typu dolegliwości.

Jak przechowywać lek Bemecor?

• lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci
• lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C