Bexsero (Vaccinum Neisseria meningitidis)

Jak działa lek Bexsero?

Szczepionka stymuluje organizm do wytwarzania przeciwciał przeciwko bakterii Neisseria meningitidis grupy B.

Kiedy stosuje się lek Bexsero?

Podawanie szczepionki służy profilaktyce groźnych dla życia i zdrowia chorób wywołanych przez meningokoki z grupy B:

• zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych
• posocznicy

Jak stosować lek Bexsero?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.   

Szczepionkę podaje lekarz lub pielęgniarka domięśniowo - u niemowląt w udo, natomiast u dzieci, młodzieży i dorosłych w ramię.

Niemowlęta w wieku 2 - 5 miesięcy: 

• pierwsza dawka w wieku 2 miesięcy
• kolejne dwie dawki w odstępach przynajmniej 1 miesiąca
• czwarta dawka (uzupełniająca) w wieku 12 - 15 miesięcy, nie później niż w 24 miesiącu życia

Niemowlęta w wieku 6 - 11 miesięcy:

• dwie dawki w odstępach przynajmniej 2 miesięcy
• trzecia dawka (przypominająca) w drugim roku życia, min. 2 miesiące od drugiej dawki

Dzieci w wieku 12 - 23 miesiące:

• dwie dawki z zachowaniem odstępu min. 2 miesięcy
• trzecia dawka (uzupełniająca) w odstępie 12 - 23 miesięcy od drugiej dawki

Dzieci w wieku 2 - 10 lat:

• dwie dawki w odstępie przynajmniej 2 miesięcy

Młodzież w wieku od 11 lat i dorośli:

• dwie dawki w odstępie przynajmniej 1 miesiąca

Kiedy nie stosować leku Bexsero?

Przeciwwskazaniem do wykonania szczepienia jest uczulenie na którykolwiek składnik preparatu.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Bexsero może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

Bardzo często (we wszystkich grupach wiekowych):

• ból lub tkliwość, zaczerwienienie, obrzęk, stwardnienie skóry w miejscu wstrzyknięcia
• ból głowy
• ból w miejscu wstrzyknięcia uniemożliwiający wykonywanie codziennych zajęć lub wywołujący płacz u dziecka

Dodatkowo u młodzieży powyżej 11 roku życia i dorosłych:

• ból mięśni i stawów
• nudności
• ogólne złe samopoczucie

Niemowlęta i dzieci w wieku do 10 lat

Bardzo często:

• gorączka powyżej 38°C
• brak apetytu
• bolesność stawów
• wysypka skórna (u dzieci w wieku 12 - 23 miesiące; niezbyt często po podaniu dawki uzupełniającej)
• senność
• drażliwość
• nietypowy płacz
• wymioty, biegunka

Często:

• wysypka skórna (niemowlęta i dzieci w wieku 2 - 10 lat)

Niezbyt często:

• gorączka powyżej 40°C
• drgawki, także gorączkowe
• wymioty po podaniu dawki uzupełniającej
• suchość skóry
• bladość (rzadko po podaniu dawki uzupełniającej)

Rzadko:

• choroba Kawasaki objawiająca się gorączką trwającą powyżej 5 dni z towarzyszącą wysypką na tułowiu, po której może nastąpić złuszczenie naskórka z dłoni i palców, obrzękiem gruczołów szyjnych, zaczerwienieniem oczu, ust, gardła i języka
• swędząca wysypka

Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano także:

• reakcje alergiczne: obrzęk warg, jamy ustnej, gardła utrudniający połykanie, trudności w oddychaniu ze świszczącym oddechem lub kaszlem, wysypkę, utratę przytomności, bardzo niskie ciśnienie krwi
• omdlenie lub odczucie omdlewania
• pęcherze w miejscu wstrzyknięcia lub wokół niego

Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występuje:

• ciężkie zakażenie przebiegające w wysoką gorączką, szczepienie powinno zostać przełożone do czasu wyzdrowienia
• hemofilia, stosowanie leków przeciwzakrzepowych, inny stan zaburzający krzepnięcie krwi
• uczulenie na kanamycynę (antybiotyk)
• tendencja do omdleń lub innych reakcji związanych ze stresem wywołanym wkłuciem igły
• uczulenie na lateks, nasadka strzykawki może go zawierać
• osłabiona chorobą lub lekami odporność, skuteczność szczepionki może być osłabiona

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu u kobiet ciężarnych. Lekarz może zlecić wykonanie szczepienia w przypadku ryzyka zakażenia meningokokami.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Brak wystarczających badań stosowania szczepionki w tej grupie. Przed ewentualnym szczepieniem lekarz oceni stosunek korzyści do ryzyka.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.  

Dotyczy to również ostatnio przyjętych i planowanych szczepień.

Bexsero może być podawane jednocześnie z innymi szczepionkami przeciw:

• błonicy, tężcowi, krztuścowi, WZW B, poliomyelitis, Haemophilus influenzae
• odrze, śwince, różyczce i ospie
• pneumokokom

Iniekcje muszą być wykonane w różne miejsca.

Niekiedy lekarze zalecają przyjęcie leku przeciwgorączkowego bezpośrednio po szczepieniu w celu złagodzenia niektórych działań niepożądanych.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych dotyczących interakcji między szczepionką a alkoholem.

Szczepionka nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn lub wpływ ten jest nieistotny. Jednak niektóre działania niepożądane mogą tymczasowo wpływać na te umiejętności.

Jak przechowywać lek Bexsero?

Preparat należy przechowywać w miejscu niewidocznym i nieodstępnym dla dzieci, w lodówce w temperaturze 2 - 8°C.