Citocartin (Articaini hydrochloridum + Adrenalini tartras)

Jak działa lek Citocartin?

Lek Citocartin posiada dwie substancje czynne. Artykaina, jako środek miejscowo znieczulający, zapobiega odczuwaniu bólu. Adrenalina, przez obkurczanie naczyń krwionośnych w miejscu wstrzyknięcia, przedłuża efekt działania artykainy oraz zmniejsza krwawienie.

Kiedy stosuje się lek Citocartin?

Lek Citocartin stosuje się u dorosłych, młodzieży oraz dzieci (w wieku powyżej 4 lat i wadze powyżej 20 kg) w celu znieczulenia nasiękowego i przewodowego podczas zabiegów stomatologicznych: prostych i krótkich, oraz trwających dłużej lub wiążących się z potencjalnie silniejszym krwawieniem. W zależności od rodzaju wykonywanego zabiegu stomatolog decyduje o stosowanej dawce.

Jak stosować lek Citocartin?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub stomatologa. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub stomatologiem.

Citocartin jest przeznaczony do podawania wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny, czyli przez stomatologów lub lekarzy:

• właściwą do podania dawkę leku ustala indywidualnie lekarz w oparciu o wiek, wagę, ogólny stan zdrowia pacjenta, a także rodzaj zabiegu stomatologicznego
• zawsze należy stosować najmniejszą dawkę, która zapewni skuteczne znieczulenie
• lek podaje się w powolnym wstrzyknięciu do jamy ustnej
• wkłady Citocartin są przeznaczone do jednorazowego użytku bezpośrednio po otwarciu, jeżeli wkład nie został zużyty w całości należy pozostałą część leku wyrzucić

Dzieci w wieku 4 - 11 lat

• zazwyczaj stosowana dawka artykainy w zabiegach prostych to 2 mg / kg masy ciała
• zazwyczaj stosowana dawka artykainy w zabiegach złożonych to 4 mg / kg masy ciała
• maksymalna dawka artykainy wynosi 7 mg / kg masy ciała, przy czym dla zdrowego dziecka o wadze 55 kg wynosi 385 mg

Dorośli, dzieci i młodzież w wieku 12 - 18 lat

• maksymalna dawka artykainy wynosi 7 mg/ kg masy ciała
• bezwzględnie nie należy przekraczać dawki 500 mg - odpowiada dawce zdrowej dorosłej osoby o masie ciała ponad 70 kg

Osoby w podeszłym wieku i pacjenci z zaburzeniem funkcji nerek

U tych pacjentów może wystąpić podwyższone stężenie leku w osoczu, szczególnie po wielokrotnym podaniu, dlatego należy zastosować szczególną ostrożność u tych pacjentów. Konieczne jest monitorowanie pacjentów z tej grupy w celu rozpoznania jakichkolwiek objawów przedawkowania.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby

U tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność, szczególnie po wielokrotnym podaniu preparatu.

Pacjenci z niedoborem cholinesterazy osoczowej

Istnieje u nich ryzyko podwyższonego stężenia leku w osoczu, dlatego należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Wśród pacjentów leczonych inhibitorami acetylocholinesterazy również istnieje ryzyko podwyższonego stężenia leku w osoczu.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Citocartin

Najczęstsze objawy przedawkowania to:

• ciężkie osłabienie
• bladość skóry
• mimowolne drżenie lub drgawki
• ból głowy, zawroty głowy
• dezorientacja, utrata równowagi
• pobudzenie lub nadpobudliwość
• problemy z widzeniem takie jak: niewyraźne widzenie lub problemy ze skupieniem wzroku na przedmiocie
• rozszerzenie źrenic
• przyspieszony lub spowolniony oddech
• ziewanie
• zaburzenia mowy
• stupor
• utrata przytomności, a nawet śpiączka lub zatrzymanie krążenia

W przypadku wystąpienia ostrego działanie toksycznego leku należy natychmiast przerwać wstrzykiwanie środka miejscowo znieczulającego i uważnie monitorować stan pacjenta.

W razie konieczności należy ułożyć pacjenta na plecach i w zależności od objawów udrożnić drogi oddechowe i wspomagać oddychanie, podać leki przeciwdrgawkowe, podać płyny dożylnie, zastosować środki obkurczające naczynia krwionośne a w razie zatrzymania krążenia przystąpić do resuscytacji krążeniowo - oddechowej.

Kiedy nie stosować leku Citocartin?

Leku nie należy stosować w przypadku:

• uczulenia na substancje aktywne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• uczulenia na miejscowe środki znieczulające
• padaczki, która nie jest odpowiednio kontrolowana lekami - miejscowe leki znieczulające mają działanie drgawkotwórcze
• u dzieci poniżej 4 lat lub o masie ciała poniżej 20 kg

W rzadkich przypadkach pirosiarczyn sodu - jedna z substancji pomocniczych leku - może powodować ciężką reakcję alergiczną, prowadzącą nawet do skurczu oskrzeli. Lekarz stomatolog w przypadku istnienia takiego ryzyka może wybrać inny środek miejscowo znieczulający.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Citocartin może wywoływać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy natychmiast poinformować stomatologa, lekarza lub farmaceutę, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• równoczesne opadanie powieki i zwężenie źrenicy
• wysypka, świąd, obrzęk w obrębie gardła, problemy z oddychaniem (reakcje nadwrażliwości)
• obrzęk twarzy, języka, krtani, wysypka, trudności w połykaniu lub problemy z oddychaniem (tzw. obrzęk naczyniowy)

Inne działania niepożądane:

Częste (nie więcej niż 1 na 10 osób):

• zapalenie dziąseł
• ból spowodowany uszkodzeniem nerwu (ból neuropatyczny)
• drętwienie lub słabsze odczuwanie dotyku w obrębie ust i wokół nich
• zaburzenia smaku, metaliczny posmak lub utrata odczuwania smaku
• zwiększona wrażliwość na ciepło
• zmienione odczuwanie dotyku (może być nasilone, nieprzyjemne lub nieprawidłowe)
• ból głowy
• nietypowy rytm serca - zbyt szybkie lub zbyt wolne bicie serca
• niskie ciśnienie tętnicze krwi
• obrzęk języka, warg, dziąseł

Niezbyt częste (nie więcej niż 1 na 100 osób):

• ból w miejscu wstrzyknięcia
• ból karku
• nudności, wymioty, biegunka
• wysokie ciśnienie krwi
• zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i języka
• wysypka, świąd
• uczucie pieczenia

Rzadkie (nie częściej niż 1 na 1 000 osób):

• nerwowość, lęk
• porażenie nerwu twarzowego (porażenie nerwu twarzowego)
• mimowolne ruchy gałek ocznych
• senność
• problemy ze wzrokiem, czasowa ślepota
• nadwrażliwość zmysłu słuchu, dzwonienie w uszach
• kołatanie serca
• uderzenia gorąca
• opadanie powieki i zwężenie źrenicy
• enoftalmia charakteryzująca się przemieszczeniem i obniżeniem gałki ocznej do oczodołu
• skurcz oskrzeli, astma
• problemy z oddychaniem
• mimowolne skurcze mięśni
• wysypka
• owrzodzenie dziąseł
• łuszczenie w miejscu wstrzyknięcia
• osłabienie, zwiększona podatność na szybsze męczenie się
• dreszcze

Bardzo rzadkie (nie częściej niż 1 na 10 000 osób):

• trwała utrata czucia
• przedłużające się drętwienie
• utrata smaku

O nieznanej częstości:

• nadmiernie dobry nastrój
• problemy z sercem takie jak: zaburzenia przewodzenia, blok przedsionkowo - komorowy
• nietypowo silne pocenie się
• uczucie gorąca lub zimna
• trudności w połykaniu
• rumień na skórze
• szczękościsk
• obrzęk policzków, miejscowy obrzęk
• chrypka
• zwężenie lub poszerzenie naczyń krwionośnych
• zespół piekących ust
• zastój krwi w naczyniach krwionośnych
• nasilenie nerwowo-mięśniowych objawów zespołu Kearnsa - Sayre'a

Lek Citocartin należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z wymienionymi poniżej chorobami, a w sytuacji, gdy choroba jest ciężka lub niestabilna, należy rozważyć odsunięcie w czasie zabiegu stomatologicznego:

• niskie lub bardzo wysokie ciśnienie krwi
• poważne zaburzenia rytmu serca
• ostra niewydolność serca
• przebyty zawał serca w ciągu ostatnich 3 - 6 miesięcy
• przebyty zabieg pomostowania aortalno - wieńcowego w ciągu ostatnich 3 miesięcy
• nietypowy przyspieszony rytm serca
• obecna choroba serca
• choroba serca w przeszłości
• stosowanie leków z grupy niekardioselektywnych beta-adrenolityków - ryzyko przełomu nadciśnieniowego lub znacznego spowolnienia akcji serca
• stosowanie leków z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych
• miastenia - konieczność dostosowania dawki leku
• ciężka choroba wątroby
• padaczka - leki miejscowo znieczulające mają działanie drgawkotwórcze
• porfiria - powoduje powikłania neurologiczne lub problemy skórne, lek należy stosować wyłącznie w sytuacji, gdy nie ma żadnej bezpieczniejszej alternatywy
• choroby nerek - należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie
• równoczesne stosowanie innych środków miejscowo znieczulających
• niedobór cholinesterazy osoczowej - można go podejrzewać, gdy po typowym dawkowaniu środka znieczulającego występują kliniczne objawy przedawkowania i gdy wykluczono wstrzyknięcie do naczynia krwionośnego, należy wtedy zachować ostrożność przy następnym wstrzyknięciu i zastosować mniejszą dawkę
• wiek powyżej 70 lat
• stosowanie leków przeciwzakrzepowych lub przeciwpłytkowych - zwiększone ryzyko krwawienia
• niekontrolowana cukrzyca
• ciężka nadczynność tarczycy
• guz chromochłonny nadnerczy
• jaskra zamkniętego kąta
• zapalenie lub zakażenie w miejscu wstrzyknięcia
• wysokie stężenie potasu (hiperkaliemia)
• niedotlenienie organizmu (obniżona ilość tlenu w tkankach organizmu)
• kwasica metaboliczna (zaburzenia metaboliczne w wyniku zbyt dużego stężenia składników kwaśnych we krwi)

Zagrożenia związane z przypadkowym wstrzyknięciem do nerwu

Przypadkowe wstrzyknięcie leku do nerwu może spowodować jego blokadę, dlatego należy zawsze delikatnie wycofać igłę jeżeli pacjent poczuje silny ból podczas wkłucia lub doświadczy odczucia podobnego do porażenia prądem.

Zagrożenia związane z przypadkowym wstrzyknięciem do naczynia krwionośnego

Przypadkowe wstrzyknięcie leku do naczynia krwionośnego może wiązać się z gwałtownym wzrostem artykainy i adrenaliny w osoczu, co może spowodować poważne działania niepożądane prowadzące do drgawek, śpiączki, a nawet zatrzymania oddechu i krążenia. Lekarz stomatolog, aby upewnić się, że igła nie penetruje do naczynia krwionośnego, powinien wykonać aspirację przed podaniem leku.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku mogą wystąpić podwyższone stężenia produktu w osoczu, zwłaszcza po wielokrotnym podaniu. Należy u nich stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie. W razie konieczności powtórzenia wstrzyknięcia produktu leczniczego, pacjenta należy uważnie monitorować w celu rozpoznania wszelkich objawów względnego przedawkowania produktu.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się stomatologa lub lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Stomatolog lub lekarz zdecyduje, czy pacjentka może stosować lek w okresie ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią lub gdy planuje karmić piersią, powinna powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem przyjmowania leku.

Adrenalina i artykaina przenikają do mleka ludzkiego, ale mają krótki okres półtrwania. Karmienie piersią można zazwyczaj wznowić w ciągu 5 godzin od podania leku.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Szczególną ostrożność należy zachować stosując równocześnie Citocartin z:

• innymi miejscowo działającymi środkami znieczulającymi - istnieje ryzyko zaburzeń rytmu serca
• halotenowymi wziewnymi środkami znieczulającymi - istnieje ryzyko zaburzeń rytmu serca
• środkami uspokajającymi, takimi jak leki z grupy benzodiazepin czy opioidów - zaleca się zmniejszenie dawki środka znieczulającego ze względu na sumowanie się depresyjnego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy leków uspokajających i miejscowo znieczulających
• inhibitorami COMP stosowanymi w leczeniu choroby Parkinsona (entakapon lub tolkapon) - zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca i wahań ciśnienia tętniczego krwi
• trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (amitryptylina, dezypramina, imipramina, nortyptylina, maprotylina i protryptylina)- zwiększone ryzyko ciężkiego nadciśnienia
• nieselektywnymi beta-adrenolitykami - zwiększone ryzyko wzrostu ciśnienia krwi oraz nadmiernego spowolnienia pracy serca
• lekami działającymi na serce i obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi  (guanadrel, guanetydyna, propranolol, nadolol)
• lekami neuroleptycznymi (fenotiazyny) - ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego krwi
• lekami stosowanymi w leczeniu napadów migreny (metysergid lub ergotamina)
• inhibitorami MAO (moklobemid, fenelzyna, tranylcypromina, linezolid) - ryzyko nasilenia działania adrenaliny co może prowadzić do przełomu nadciśnieniowego, czyli gwałtownego i nagłego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi, któremu mogą towarzyszyć zagrażające życiu powikłania narządowe
• sympatykomimetycznymi lekami obkurczającymi naczynia krwionośne (kokaina, amfetaminy, fenylefryna, pseudoefedryna, oxymetazolina) - jeżeli w ciągu ostatnich 24 godzin był stosowany lek z tej grupy należy odłożyć planowane leczenie stomatologiczne
• lekami kurczącymi macicę będącymi pochodnymi sporyszu - istnieje niebezpieczeństwo wzrostu ciśnienia i (lub) niedokrwienia

Citocartin z jedzeniem i piciem

Do czasu powrotu prawidłowego czucia po zastosowaniu leku, powinno unikać się jedzenia i żucia gumy z powodu ryzyka obrażeń związanych z ugryzieniem się w język, policzki lub wargi.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak informacji dotyczącej możliwej interakcji między lekiem a alkoholem.

Po zastosowaniu Citocartinu w przypadku wystąpienia zawrotów głowy, zmęczenia lub problemów ze wzrokiem nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu ustąpienia objawów (zazwyczaj trwają około 30 minut).

Jak przechowywać lek Citocartin?

Lek należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25^oC
• w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem