Dipper-Mono (Valsartanum)

Jak działa lek Dipper-Mono?

Lek Dipper-Mono zawiera substancję czynną - walsartan (z grupy antagonistów receptora angiotensyny II). Lek blokuje działanie angiotensyny II (wytwarzanej w organizmie, powodującej skurcz naczyń krwionośnych, prowadzący do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi) w wyniku czego zmniejsza się napięcie naczyń krwionośnych i obniża się ciśnienie tętnicze krwi.

Kiedy stosuje się lek Dipper-Mono?

Lek Dipper-Mono (we wszystkich dawkach) stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.
Lek Dipper-Mono w dawkach 8 i 160 mg stosowany jest również w leczeniu:

• dorosłych pacjentów po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego (od 12 godzin do 10 dni po wystąpieniu zawału serca)
• objawowej niewydolności serca u dorosłych (wtedy, gdy nie można zastosować leku z grupy tzw. inhibitorów konwertazy angiotensyny ACE (leków stosowanych w leczeniu niewydolności serca) lub stosuje się go razem z inhibitorami ACE, gdy nie można podać innych leków stosowanych w leczeniu niewydolności serca)

Jak stosować lek Dipper-Mono?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Sposób stosowania

• lek można przyjmować niezależnie od posiłków
• tabletki należy połykać, popijając wodą
• lek należy przyjmować codziennie, w przybliżeniu o tej samej porze
• stosowanie leku zgodnie z zaleceniami lekarza pozwoli uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych 
  Osoby z wysokim ciśnieniem tętniczym często nie odczuwają żadnych objawów swojej choroby.
  Wielu czuje się zupełnie dobrze. 
  Dlatego należy zgłaszać się na wizyty kontrolne do lekarza nawet w przypadku dobrego samopoczucia pacjenta.

Dawkowanie

Dorośli pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi

• zalecana dawka leku wynosi 80 mg na dobę
• w niektórych przypadkach lekarz może przepisać większą dawkę leku (np. 160 mg lub 320 mg)
• lekarz może dodatkowo zlecić przyjmowanie innego leku (do leku Dipper-Mono) np. leku moczopędnego

Dzieci i młodzież (w wieku od 6 do 18 lat) z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi

• u pacjentów o masie ciała mniejszej niż 35 kg zalecana dawka leku wynosi 40 mg raz na dobę
• u pacjentów o masie ciała 35 kg lub większej zwykle stosowana dawka początkowa leku wynosi 80 mg raz na dobę
• w niektórych przypadkach lekarz może przepisać większe dawki (dawkę można zwiększyć do 160 mg i maksymalnie do 320 mg)

Dorośli pacjenci po przebytym zawale mięśnia sercowego

• leczenie po przebytym zawale mięśnia sercowego rozpoczyna się na ogół już po 12 godzinach
• początkowa dawka leku zazwyczaj wynosi 20 mg podawana dwa razy na dobę
• lekarz będzie stopniowo zwiększał dawkę leku przez kilka tygodni do maksymalnej dawki 160 mg podawanej dwa razy na dobę
• końcowa dawka zależy od indywidualnej tolerancji pacjenta
• lek Dipper-Mono może być podawany razem z innymi lekami stosowanymi w leczeniu zawału mięśnia sercowego, a lekarz wybierze najbardziej odpowiednie dla pacjenta leczenie

Dorośli pacjenci z niewydolnością serca

• początkowa dawka leku zazwyczaj wynosi 40 mg podawana dwa razy na dobę
• lekarz będzie zwiększał dawkę leku stopniowo przez kilka tygodni do maksymalnej dawki 160 mg podawanej dwa razy na dobę
• końcowa dawka leku zależy od indywidualnej tolerancji pacjenta
• lek Dipper-Mono może być podawany razem z innymi lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, a lekarz wybierze najbardziej odpowiednie dla pacjenta leczenie

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Dipper-Mono

• w razie wystąpienia ciężkich zawrotów głowy i (lub) omdlenia, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem i położyć się
• jeśli pacjent omyłkowo przyjmie zbyt dużo tabletek, należy skontaktować się z lekarzem lub szpitalem

Pominięcie zastosowania leku Dipper-Mono

• w razie pominięcia dawki leku należy ją przyjąć możliwie szybko po przypomnieniu sobie o tym
• jeśli jednak zbliża się czas przyjęcia następnej dawki, należy zrezygnować z dawki pominiętej
• nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki

Przerwanie stosowania leku Dipper-Mono

• przerwanie stosowania leku Dipper-Mono może spowodować zaostrzenie choroby
• nie wolno przerywać przyjmowania leku bez zalecenia lekarza

Kiedy nie stosować leku Dipper-Mono?

Leku Dipper-Mono nie należy stosować:

• u pacjentów uczulonych na walsartan lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby
• u pacjentek w drugim i trzecim trymestrze ciąży (we wczesnym okresie ciąży również lepiej nie  przyjmować leku Dipper-Mono )
• u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek i przyjmujących lek zmniejszający ciśnienie tętnicze krwi, zawierający aliskiren

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Dipper-Mono może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Dipper-Mono i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią objawy obrzęku naczynioruchowego (szczególnej reakcji alergicznej), takie jak:

• obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła
• trudności w oddychaniu lub połykaniu
• pokrzywka, świąd

Inne działania niepożądane

Częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy
• niskie ciśnienie tętnicze krwi bez objawów lub z takimi objawami, jak zawroty głowy i omdlenie przy wstawaniu
• zaburzenia czynności nerek (objawy niewydolności nerek)

Niezbyt częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• obrzęk naczynioruchowy 
• nagła utrata przytomności (omdlenie)
• uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego)
• ciężkie zaburzenia czynności nerek (objawy ostrej niewydolności nerek)
• kurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca (objawy hiperkaliemii)
• duszność, trudności w oddychaniu w pozycji leżącej, obrzęk stóp lub nóg (objawy niewydolności serca)
• ból głowy
• kaszel
• ból brzucha
• nudności
• biegunka
• uczucie zmęczenia
• osłabienie

Częstość nieznana (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych):

• powstawanie pęcherzy na skórze (objaw pęcherzowego zapalenia skóry)
• reakcje alergiczne z wysypką, świądem i pokrzywką; mogą wystąpić objawy gorączki, obrzęk i ból stawów, ból mięśni, obrzęk węzłów chłonnych i (lub) objawy grypopodobne (objawy choroby posurowiczej)
• purpurowo - czerwone plamy, gorączka, świąd (objawy zapalenia naczyń krwionośnych)
• nietypowe krwawienia lub powstawanie wybroczyn (objawy małopłytkowości)
• ból mięśni (mialgia)
• gorączka, ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej na skutek zakażenia (objawy zmniejszonej liczby krwinek białych, tzw. neutropenii)
• zmniejszenie stężenia hemoglobiny i zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (co w ciężkich przypadkach może prowadzić do niedokrwistości)
• zwiększone stężenie potasu we krwi (co w ciężkich przypadkach może wywołać kurcze mięśni i zaburzenia rytmu serca)
• zwiększona wartość wskaźników czynności wątroby (co może wskazywać na uszkodzenie wątroby), w tym zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi (co w ciężkich przypadkach może wywołać zażółcenie skóry i oczu)
• zwiększone stężenie azotu mocznika we krwi i stężenie kreatyniny w surowicy (co może wskazywać na zaburzenia czynności nerek)
• małe stężenie sodu we krwi (co może wywołać uczucie zmęczenia, splątanie, skurcze mięśni i (lub) drgawki w ciężkich przypadkach)

Częstość niektórych działań niepożądanych może się różnić w zależności od schorzenia. 
Na przykład takie działania niepożądane, jak zawroty głowy i zaburzenia czynności nerek obserwowano rzadziej u dorosłych pacjentów leczonych z powodu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi niż u dorosłych pacjentów leczonych z powodu niewydolności serca lub po przebytym zawale mięśnia sercowego.

Działania niepożądane u dzieci i młodzieży są podobne do obserwowanych u pacjentów dorosłych.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Dipper-Mono należy omówić to z lekarzem, jeśli:

• u pacjenta występują schorzenia wątroby
• u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek lub pacjent poddawany jest dializie
• u pacjenta występuje zwężenie tętnicy nerkowej
• pacjent przebył niedawno zabieg przeszczepienia nerki (otrzymał nową nerkę)
• pacjent przebył zawał mięśnia sercowego lub występuje u niego niewydolność serca (lekarz może kontrolować czynność nerek pacjenta)
• u pacjenta występuje ciężka choroba serca (inna niż niewydolność serca lub zawał mięśnia sercowego)
• u pacjenta kiedykolwiek podczas stosowania innych leków (w tym inhibitorów ACE) wystąpił obrzęk języka i twarzy (tzw. obrzęk naczynioruchowy) na skutek reakcji alergicznej
  Jeśli takie objawy wystąpią podczas stosowania leku Dipper-Mono, należy natychmiast przerwać jego przyjmowanie i już nigdy więcej go nie stosować. 
• pacjent przyjmuje leki zwiększające ilość potasu we krwi (suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparyny) - może być konieczne regularne kontrolowanie ilości potasu we krwi
• pacjent jest w wieku poniżej 18 lat i przyjmuje lek Dipper-Mono łącznie z innymi lekami hamującymi układ renina-angiotensyna-aldosteron (obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi), lekarz może zalecić regularne kontrolowanie czynności nerek pacjenta i stężenia potasu we krwi
• u pacjenta stwierdzono hiperaldosteronizm – chorobę, w której nadnercza wytwarzają za dużo hormonu aldosteronu
  W tej grupie pacjentów stosowanie leku Dipper-Mono nie jest zalecane.
• pacjent jest odwodniony (na skutek biegunki, wymiotów lub przyjmowania dużych dawek leków moczopędnych)
• pacjentka jest w ciąży lub może zajść w ciążę (należy poinformować o tym lekarza)
  Lek Dipper-Mono nie jest zalecany we wczesnej ciąży i przeciwwskazany po 3. miesiącu ciąży, ponieważ jego stosowanie w tym okresie może być bardzo szkodliwe dla dziecka.
• pacjent przyjmuje inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi: inhibitor ACE (np. enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek spowodowaną cukrzycą lub aliskiren
• pacjent przyjmuje inhibitor ACE razem z niektórymi innymi lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca - tzw. antagonistami receptorów dla mineralokortykosteroidów - MRA (tj. spironolakton, eplerenon) lub beta - adrenolitykami (np. metoprolol) 

Podczas stosowania leku Dipper-Mono, lekarz może regularnie kontrolować czynność nerek pacjenta, jego ciśnienie tętnicze i stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi. 

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Należy poinformować lekarza jeśli pacjentka jest w ciąży (lub może zajść w ciążę). Zwykle lekarz zaleca przerwanie przyjmowania leku Dipper-Mono pacjentkom przed zajściem w ciążę lub możliwie szybko po stwierdzeniu ciąży, a w zamian proponuje przyjmowanie innego leku.
Leku Dipper-Mono nie zaleca się stosować u kobiet w ciąży w pierwszym trymestrze ciąży i nie wolno go stosować w drugim i trzecim trymestrze ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku Dipper-Mono u kobiet podczas karmienia piersią. Jeśli pacjentka zamiarza rozpocząć karmienie piersią lub karmi piersią, należy poinformować o tym lekarza. Lekarz może zalecić inny odpowiedni lek.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Na skuteczność leczenia może mieć wpływ jednoczesne przyjmowanie leku Dipper-Mono z niektórymi innymi lekami.
Jednoczesne stosowanie leku Dipper-Mono z innymi lekami może wymagać zmiany dawkowania, zastosowania innych środków ostrożności, a czasem nawet przerwania stosowania jednego z leków.
Dlatego przed rozpoczęciem stosowania leku Dipper-Mono należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje:

• inne leki zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi, w szczególności leki moczopędne, inhibitory ACE (enalapryl, lizynopryl itp.) lub aliskiren 
• leki zwiększające ilość potasu we krwi (suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparynę)
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
• niektóre antybiotyki (z grupy ryfamycyn), leki zapobiegające odrzuceniu przeszczepu (cyklosporynę) lub lek przeciwretrowirusowy stosowany w leczeniu zakażenia HIV i w leczeniu AIDS (rytonawir) -  mogą nasilić działanie leku Dipper-Mono
• lit, stosowany w leczeniu niektórych chorób psychicznych

Dodatkowo:

• u pacjentów leczonych po zawale mięśnia sercowego, nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania inhibitora ACE (leku stosowanego w leczeniu zawału serca)
• jeśli pacjent otrzymuje inhibitor ACE razem z niektórymi innymi lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, tzw. antagonistami receptorów dla mineralokortykosteroidów (np. spironolakton, eplerenon) lub lekami beta - adrenolitycznymi (tj. metoprolol)

Dipper-Mono z jedzeniem i piciem

• lek można przyjmować niezależnie od posiłków

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Podczas stosowania leku Dipper-Mono mogą wystąpić zawroty głowy, zaburzające zdolność koncentracji. Przed wykonywaniem czynności, które wymagają koncentracji (np. prowadzeniem pojazdu, obsługiwaniem maszyn), należy upewnić się, w jaki sposób Dipper-Mono działa na organizm pacjenta.

Jak przechowywać Dipper-Mono?

Lek Dipper-Mono należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 30ºC
• w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią