Euphyllin long (Theophyllinum)

Jak działa Euphyllin long?

Lek Euphyllin long działa rozkurczająco na mięśnie gładkie okrzeli i naczyń płucnych i hamuje uwalnianie substancji z komórek biorących udział w reakcjach zapalnych. Działa również rozszerzająco na naczynia krwionośne, pobudzająco na mięśnie szkieletowe. Zwiększa częstość i siłę skurczu mięśnia sercowego. Zwiększa wydalanie moczu. Mechanizm działania substancji czynnej leku nie został dotąd w pełni poznany.

Kiedy stosuje się lek Euphyllin long?

Lek Euphyllin long stosuje się:

• w zapobieganiu i leczeniu zaburzeń oddechowych spowodowanych zwężeniem dróg oddechowych (skurcz oskrzeli) w przebiegu astmy oslrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc

Ten lek nie jest przeznaczony do doraźnego leczenia stanu astmatycznego (ciężkiego napadu astmy oskrzelowej) lub nagłego skurczu oskrzeli (napady duszności spowodowane zwężeniem oskrzeli).

Jak stosowć lek Euphyllin long?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

• lekarz ustala dawkę leku indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od wieku, masy ciała pacjenta i stężenia teofiliny w osoczu
• stężenie teofiliny w osoczu należy również kontrolować w przypadku zmniejszonej skuteczności lub wystąpienia działań niepożądanych
• gdy pacjent stosował wcześniej leki zawierające teofilinę lub jej związki należy wziąć to pod uwagę przy ustalaniu dawki leku - dawka początkowa powinna ulec zmniejszeniu
• dawka leku jest ustalana na podstawie beztłuszczowej masy ciała pacjenta - teofilina nie przenika do tkanki tłuszczowej

Dobowa dawka podtrzymująca dla dorosłych wynosi około 11 do 13 mg teofiliny na kg masy ciała.

W miarę możliwości leczenie należy rozpoczynać wieczorem, krótko przed położeniem się spać, a dawkę należy zwiększać powoli w ciągu 2-3 dni.

Zwykle stosowana dawka Euphyllin long wynosi 1-2 kapsułek raz lub dwa razy na dobę, nie więcej niż 900 mg na dobę. 

Dawkowanie leku Euphyllin long 200 mg:

Dzieci (6 do 8 lat - 20 do 25 kg):

• 24 mg teofiliny/kg masy ciała

Dzieci (8  do 12 lat - 25 do 40 kg):

• 20 mg teofiliny/kg masy ciała

Dawkowanie leku Euphyllin long 200 mg oraz Euphyllin long 300 mg:

Młodzież ( 12 do 16 lat - 40-60 kg):

• 18 mg teofiliny/kg masy ciała

Dorośli (50 do 70 kg):

• 11 do 13 mg/kg masy ciała

Sposób podawania i czas trwania leczenia:

• kapsułki Euphyllin long należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu
• pacjenci mający trudności z połykaniem kapsułek mogą je otworzyć i połknąć całą zawartość, popijając dużą ilością płynu
• dawka dobowa jest zwykle przyjmowana jako dawka pojedyncza wieczorem lub jest podzielona na dwie dawki, przy czym tę dodatkową dawkę przyjmuje się rano ze śniadaniem
• czas trwania leczenia zależy od rodzaju, nasileniu oraz przebiegu choroby i jest określany przez lekarza

Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek

U tych pacjentów należy stosować mniejsze dawki leku i zachować szczególną ostrożność podczas zwiększania dawkowania.

Zastosowanie większej dawki niż zalecana dawki leku Euphyllin long

W przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku Euphyllin long należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Objawy przedawkowania to:

• nudności
• bóle żołądka
• wymioty
• biegunka
• niepokój
• ból głowy
• bezsenność
• zawroty głowy
• zaburzenia rytmu serca, drgawki, niewydolność krążenia

Pominięcie zastosowania leku Euphyllin long

Jeśli pacjent zapomni zastosować lek Euphyllin long, powinien przyjąć kolejną dawkę w wyznaczonym terminie. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Kiedy nie stosować leku Euphyllin long?

Nie należy stosować leku Euphyllin long:

• jeśli pacjent ma uczulenie na teofilinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli u pacjenta stwierdzono świeży zawał serca
• jeśli u pacjenta wystepują ostre zaburzenia rytmu serca z szybką czynnością serca
• u dzieci w wieku poniżej 6 lat (Euphyllin long 200 mg)
• u dzieci w wieku poniżej 12 lat (Euphyllin long 300 mg)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Euphyllin long może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów):

• szybkie lub nieregularne bicie serca, kołatanie serca, obniżenie ciśnienia krwi
• nudności, wymioty, biegunka, nasilenie istniejącego refluksu żołądkowo-przełykowego w nocy
• zmiany stężenia elektrolitów w surowicy
• zmniejszone stężęnie potasu i zwiększone stężenie wapnia w surowicy
• zwiększone stężęnie glukozy i nadmierne stężęnie glukozy we krwi
• nadmierne stężęnie kwasu moczowego we krwi
• bóle głowy, pobudzenie, drżenie kończyn, niepokój ruchowy, bezsenność
• zwiększone wydalanie moczu, zwiększone stężęnie kreatyniny w surowicy

Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100, ale u więcej niż 1 na 1000 leczonych pacjentów):

• reakcje nadwrażliwości

Częstość nieznana:

• drgawki

Działania niepożądane mogą być bardziej nasilone u pacjentów z nadwrażliwością na teofilinę lub w przypadku przedawkowania.

Duże stężenie teofiliny w osoczu może spowodować objawy działania toksycznego, takie jak:

• drgawki
• nagły spadek ciśnienia krwi
• komorowe zaburzenia rytmu i ciężkie objawy ze strony układu pokarmowego (np. krwawienia z przewodu pokarmowego)
• uszkodzenie mięśni

Lek Euphyllin long należy stosować ostrożnie i tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie wskazane, w przypadku:

• niestabilnej dławicy piersiowej
• ryzyka zaburzeń rytmu serca z przyspieszoną czynnością serca
• ciężkiego nadciśnienia tętniczego
• kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu
• nadczynności tarczycy
• padaczki
• wrzodu żołądka i (lub) dwunastnicy
• porfirii

Zwiększonone ryzyko działania toksycznego teofiliny może wystąpić u poniższych grup pacjentów:

• pacjenci z niewydolnością serca
• osoby z ciężkim niedotlenieniem
• pacjenci z zapaleniem płuc
• z zakażeniami wirusowymi (zwłaszcza grypą)
• osoby w podeszłym wieku (powyżej 60 lat)
• osoby z innymi chorobami, pacjenci stosujący inne leki, pacjenci ciężko chorzy i (lub) pacjenci leczeni na oddziałach intensywnej opieki medycznej

U tych pacjentów należy stosować mniejsze dawki i zachowywać ostrożność podczas zwiększania dawkowania.

Lek zawiera laktozę, 1 kapsułka Euphyllin long 200 mg zawiera 13,5 mg laktozy jednowodnej = 0,001 jednostki chlebowej. 1 kapsułka Euphyllin long 300 mg zawiera 20,2 mg laktozy jednowodnej, co odpowiada 0,001 jednotki chlebowej (informacja dla chorych na cukrzycę).

Gorączka zmniejsza szybkość wydalania teofiliny z organizmu. W przypadku ostrej choroby przebiegającej z gorączką konieczne może być zmniejszenie dawki w celu uniknięcia zatrucia.

Należy poinformować lekarza gdy:

• pacjent pali papierosy
• przerwał palenie papierosów
• szczepił się ostatnio przeciw gruźlicy i grypie

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie ma wystarczających informacji na temat stosowania leku Euphyllin long u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, dlatego należy unikać stosowania leku Euphyllin long w tym okresie.

W drugim i trzecim trymestrze ciąży Euphyllin long można stosować jedynie po dokładnym rozważeniu przez lekarza ryzyka i korzyści, wynikających ze stosowania leku.

W trakcie rozwoju ciąży konieczne może być zmniejszanie dawki leku, aby uniknąć działań niepożądanych.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Teofilina przenika do mleka matki, dlatego też kobietom karmiącym piersią należy podawać możliwie najmniejszą dawkę leczniczą, a karmienie piersią, jeśli to możliwe, powinno odbywać się bezpośrednio przed przyjęciem leku.

Dziecko karmione piersią przez kobietę przyjmującą teofilinę należy uważnie obserwować w celu wykrycia możliwych objawów wywołanych działaniem teofiliny. W razie konieczności zastosowania większych dawek leczniczych, należy przerwać karmienie piersią.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Teofilina nasila działanie leków takich jak:

• leki zawierające ksantyny (alkaloidy stosowane w chorobach obturacyjnych płuc, no. teofilina)
• β-sympatykomimetyki (leki stosowane w chorobach obturacyjnych płuc, np, salbutamol)
• kofeina i podobne substancje

Skuteczność teofiliny może być zmniejszona u osób palących i jednocześnie przyjmujących:

• aminoglutetymid (stosowany w leczeniu nowotworów piersi)
• barbiturany (leki o działaniu uspakajającycm, nasennym i przeciwpadaczkowym, np. fenobarbital, pentobarbital i prymidon)
• fenytoinę, fosfenytoinę lub karbamazepinę (stosowane w leczeniu padaczki)
• ryfampicynę i ryfapentynę (antybiotyki stosowane w leczeniu gruźlicy)
• rytonawir (stosowany w leczeniu zakażenia HIV)
• sulfinpirazon (stosowany w leczeniu dny moczanowej)
• leki zawierające hiperycynę (produkty zawierające ziele dziurawca)

Dlatego w niektórych przypadkach może być konieczne zwiększenie dawki teofiliny.

Isnieje zwiększone ryzyko wystapienia przedawkowania i działań niepożądanych, podczas jednoczesnego stosowania teofiliny z następującymi lekami:

• α-interferon (lek o działaniu przeciwirusowym i przeciwnowotworowym)
• allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej)
• antybiotyki makrolidowe (zwłaszcza erytromycyna i troleandomycyna)
• chinolony (inhibitory gyrazy, zwłaszcza cyprofloksacyna, enoksacyna i pefloksacyna)
• cymetydyna, etyntydyna lub ranitydyna (stosowane w leczeniu zgagi lub choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy)
• disulifiram (stosowany w chorobie alkoholowej)
• doustne środki antykoncepcyjne
• febuksostat (stosowany w leczeniu długotrwałego zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi i dny moczanowej)
• fluwoksamina (lek przeciwdepresyjny)
• idrocylamid (stosowany w bólach mięśni i stawów) 
• imipenem (antybiotyk β-laktamowy)
• izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy)
• leki blokujące kanały wapniowe (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, zaburzenia rymtu serca, np. diltiazem lub werapamil)
• meksyletyna lub propafenon (stosowane w zaburzeniach rytmu serca)
• peginterferon α-2 (lek stosowany w wirusowym zapaleniu wątroby)
• propranolol (stosowany w nadciśnieniu tętniczymm dławicy piersiowej, zaburzeniach rytmu serca)
• szczepionki przeciw grypie
• tiabendazol (lek o działaniu przeciwpasożytniczym)
• tyklopidyna (lek przeciwzakrzepowy)
• zafirlukast i zileuton (stosowane w leczeniu astmy)

W takich przypadkach może być zmniejszenie dawki teofiliny.

W czasie jednoczesnego leczenia chinolonami zalecane jest częste kontrolowanie stężenia teofiliny.

Działanie węglanu litu (stosowany w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych) i  β-adrenolityków (stosowane w nadciśnieniu i w zaburzeniach rytmu serca) może być osłabione w przypadku równoczesnego przyjmowania teofiliny.

Teofilina nasila działanie leków moczopędnych, takich jak furosemid.

Podanie halotanu pacjentom przyjmującym teofilinę może prowadzić do ciężkich zaburzeń rytmu serca.

Lek Euphyllin long zawiera laktozę

Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. 

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Stosowanie leku Euphyllin long razem z alkoholem może spowodować spowolnienie reakcji. Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas terapii lekiem.

Lek Euphyllin long nawet przyjmowany zgodnie z zaleceniami, może wpływać na szybkość reakcji, upośledzając zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub pracy bez solidnego podparcia dla nóg. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy teofilina jest stosowana w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na szybkość reakcji lub z alkoholem.

Jak przechowywać lek Euphyllin long?

• lek Euphyllin long przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25^oC
• chronić od światła
• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci