Furosemide Kabi (Furosemidum)

Furosemide Kabi jest to silny lek moczopędny, zawierający w swoim składzie substancję czynną furosemid. Występuje w postaci roztworu do wstrzykiwań.

Furosemid jest związkiem organicznym z grupy sulfonamidów. Należy do grupy diuretyków pętlowych.

Jak działa lek Furosemide Kabi?

Lek Furosemide Kabi zwiększa wydalanie moczu, co powoduje obniżenie ciśnienia krwi oraz zmniejszenie obrzęków. Mechanizm działania furosemidu polega na hamowaniu zwrotnego wchłaniania jonów chlorkowych w nefronie, w części wstępującej pętli Henlego. Powoduje to zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonu sodowego, który zostaje wydalony, pociągając za sobą wodę. Oprócz wzrostu wydalania jonów sodu powoduje także zwiększenie wydalania potasu, magnezu i wapnia. Hamuje natomiast wydalanie kwasu moczowego.

Kiedy stosuje się lek Furosemide Kabi?

Lek Furosemide Kabi stosowany jest w przypadku:

• łagodzenia objawów spowodowanych zbyt dużą ilością płynów w organizmie, np. wokół serca, płuc, wątroby czy nerek
• szybkiego i skutecznego usunięcie nadmiaru płynów
• braku możliwości zastosowania leku w formie doustnej lub w stanach nagłych
• stanu zagrożenia życia w przełomie nadciśnieniowym

Jak stosować lek Furosemide Kabi?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Lekarz określi właściwą dawkę, czas podania oraz długość leczenia. Będzie to zależeć od wieku, masy ciała, historii choroby, innych leków, które pacjent przyjmuje oraz rodzaju i nasilenia choroby.

Lek Furosemide Kabi podawany jest przez lekarza lub pielęgniarkę:

• w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub
• w wyjątkowych przypadkach domięśniowo

Dorośli i młodzież powyżej 15 lat:

Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg do 40 mg furosemidu podawanego dożylnie (lub w wyjątkowych przypadkach domięśniowo). Maksymalna dawka różni się w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Jeżeli wymagane jest zastosowanie większej dawki, lekarz poda we wstrzyknięciu kolejną dawkę wynoszącą 20 mg. Zazwyczaj kolejne dawki podaje się co 2 godziny, aż do uzyskania pożądanej utraty płynów.

W niektórych przypadkach konieczne może być podanie większej dawki początkowej lub podtrzymującej, w zależności od stanu pacjenta. Dawkę ustala lekarz. Jeżeli wymagane są takie dawki, można je podawać w ciągłej infuzji.

Dzieci i młodzież:

Doświadczenia dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży są ograniczone. Dożylne podanie furosemidu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat jest zalecane tylko w wyjątkowych przypadkach. Dawkowanie należy dostosować do masy ciała, a zalecana dawka wynosi od 0,5 do 1 mg/kg masy ciała na dobę, do maksymalnej całkowitej dawki dobowej wynoszącej 20 mg. Należy jak najszybciej zmienić leczenie na podawanie doustne.

Pacjenci w podeszłym wieku:

U pacjentów w podeszłym wieku zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanej utraty płynów.

Zmniejszenie masy ciała spowodowane utratą płynów nie powinno być większe niż 1 kg masy ciała na dobę.

Jeżeli istnieje konieczność przedłużonego stosowania leku Furosemide Kabi, lekarz zaleci rozpoczęcie podawania doustnego tak szybko, jak to możliwe.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Jeśli pacjent obawia się, że otrzymał zbyt dużą dawkę leku, powinien natychmiast poinformować o tym lekarza. Objawy przedawkowania furosemidu to: suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększone pragnienie, nieregularna czynność serca, zaburzenia nastroju, kurcze lub ból mięśni, nudności lub wymioty, wyjątkowe zmęczenie lub osłabienie, słabo wyczuwalne tętno lub utrata apetytu.

Pominięcie zastosowania leku

Jeśli pacjent obawia się, że pominięto wstrzyknięcie, powinien porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką.

Kiedy nie stosować leku Furosemide Kabi?

Leku Furosemide Kabi nie należy stosować w przypadku:

• uczulenia na furosemid lub którykolwiek z pozostałych składników leku
• uczulenia na antybiotyki sulfonamidowe
• znacznego odwodnienia
• niewydolności nerek i braku wydalania moczu, pomimo podania furosemidu
• niewydolności nerek powstałej w wyniku zatrucia substancjami toksycznymi dla nerek lub wątroby
• ­bardzo małego stężenia potasu lub sodu we krwi
• stanu śpiączki na skutek niewydolności wątroby
• karmienia piersią

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Jak każdy lek, lek Furosemide Kabi może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

Często (u mniej niż 1 na 10 pacjentów): ­

• encefalopatia wątrobowa u pacjentów z niewydolnością wątroby (objawy obejmują zaniki pamięci, drgawki, zmiany nastroju, śpiączkę)

Niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 pacjentów): ­

• wysypki skórne (w tym świąd, zaczerwienienie, złuszczanie)
• skłonność do powstawania siniaków lub zwiększenie wrażliwości skóry na światło słoneczne
• zmiany dotyczące krwinek, mogące doprowadzić do zaburzeń krzepnięcia
• głuchota (czasami nieodwracalna)

Rzadko (u mniej niż 1 na 1000 pacjentów): ­

• nudności lub wymioty
• biegunka, zaparcie
• utrata apetytu
• dyskomfort w jamie ustnej i żołądku
• zaburzenia słuchu i szum uszny (dzwonienie w uszach)
• anafilaksja, ciężka reakcja alergiczna, mogąca być przyczyną wysypki, obrzęku, trudności w oddychaniu i utraty przytomności
• uszkodzenie nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek)
• bardzo mała ilość krwinek białych we krwi (co może powodować zagrażające życiu zakażenia)
• zaburzenia mięśni, w tym kurcze mięśni nóg lub osłabienie mięśni
• ból lub dyskomfort w miejscu wstrzyknięcia (szczególnie po wstrzyknięciu domięśniowym)
• możliwość wystąpienia lub zaostrzenia stanu zapalnego, nazywanego toczniem rumieniowatym
• nieprawidłowe wyniki badań krwi (zmiana stężenia substancji podobnych do tłuszczów we krwi)
• uczucie drętwienia lub mrowienia
• uczucie wirowania (zawroty głowy)
• wysoka temperatura ciała
• niewyraźne widzenie
• splątanie
• senność
• suchość błony śluzowej jamy ustnej

Bardzo rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów): ­

• ciężkie zaburzenia mięśni, w tym drżenie, skurcz i kurcze mięśni (nazywane również tężyczką)
• zmiany dotyczące krwinek, mogące doprowadzić do niedokrwistości i zmniejszenia odporności na zakażenia
• zapalenie trzustki, powodujące silny ból w nadbrzuszu

Częstość nieznana: ­

• zespół Stevensa - Johnsona
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (spełzanie dużych powierzchni naskórka, z odsłonięciem skóry właściwej)
• ostra uogólniona wysypka krostkowa
• wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi
• zawroty głowy
• omdlenie i utrata przytomności (na skutek niedociśnienia objawowego)

Mogą wystąpić również następujące działania niepożądane:

• obniżone ciśnienie tętnicze powodujące omdlenie lub zawroty głowy, mogące również być przyczyną uczucia ucisku w głowie, bólu stawów, powstawania zakrzepów krwi lub zapaści krążeniowej (wstrząsu)
• niskie stężenie potasu we krwi, mogące być przyczyną osłabienia mięśni, mrowienia i drętwienia, niewielkich trudności w poruszaniu częściami ciała, wymiotów, wzdęcia, zaparcia, zwiększonego wydalania moczu, nasilonego pragnienia, wolnej lub nieregularnej czynności serca
• niskie stężenie sodu, wapnia i magnezu we krwi, spowodowane ich zwiększonym wydalaniem z moczem; niskie stężenie sodu jest przyczyną zaburzeń koncentracji, kurczów łydek, utraty apetytu, osłabienia, senności, wymiotów i splątania; niskie stężenie wapnia może być przyczyną bolesnych kurczów mięśni; bolesne kurcze mięśni oraz zaburzenia rytmu serca mogą być również spowodowane małym stężeniem magnezu we krwi
• dna moczanowa - możliwość wystąpienia lub nasilenia
• zaburzenia oddawania moczu - możliwość nasilenia zaburzeń
• cukrzyca - możliwość wystąpienia lub nasilenia
• zaburzenia czynności wątroby lub zmiany dotyczące krwi, mogące być przyczyną wystąpienia żółtaczki

Stosować ostrożnie po konsultacji z lekarzem w przypadku:

• zaburzeń oddawania moczu spowodowanych zwężeniem dróg moczowych (np. związane z powiększeniem prostaty)
• cukrzycy
• niedociśnienia tętniczego lub stanu nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego
• chorób wątroby
• chorób nerek
• odwodnienia
• dny moczanowej
• tocznia rumieniowatego układowego
• ­zaburzeń słuchu
• stosowania sorbitolu u pacjentów z cukrzycą
• stosowania leków powodujących nieregularną czynność serca (wydłużenie odstępu QT)
• przyjmowania litu
• ­porfirii
• nadwrażliwości skóry na światło słoneczne
• sportowców ze względu na możliwość wystąpienia dodatniego wyniku testów antydopingowych
• podeszłego wieku
• stosowania innych leków mogących powodować obniżenie ciśnienia krwi
• występowania innych stanów chorobowych, które wiążą się z ryzykiem obniżenia ciśnienia krwi

Podanie furosemidu wcześniakom może być przyczyną powstania kamieni nerkowych lub wapnienia nerek.

Podczas stosowania leku lekarz może zalecić regularne oznaczanie stężenia glukozy lub kwasu moczowego we krwi. Może również zalecić monitorowanie stężenia podstawowych elektrolitów, takich jak sód i potas, co ma szczególne znaczenie w przypadku wymiotów lub biegunki.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Furosemidu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek przenika do mleka ludzkiego. Nie należy stosować leku Furosemide Kabi podczas karmienia piersią. 

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

• jednoczesne stosowanie litu z furosemidem może powodować nasilenie działania litu oraz jego działań niepożądanych, jednoczesne stosowanie obydwu leków powinno ograniczać się tylko do bezwzględnej konieczności; należy monitorować stężenie litu we krwi i w razie konieczności dostosować dawkę litu
• dawka rysperydonu - stosowany w leczeniu niektórych psychoz - powinna być dostosowana indywidualnie
• dawka digoksyny również może zostać dostosowana indywidualnie
• diuretyki tiazydowe, inhibitory ACE, antagoniści angiotensyny II w połączeniu z furosemidem mogą spowodować zbyt duże obniżenie ciśnienia tętniczego, w związku z czym lekarz może zmniejszyć dawkę furosemidu
• fibraty zmniejszające stężenie cholesterolu i lipidów we krwi mogą nasilać działanie furosemidu
• pomimo stosowania metforminy i insuliny, jednoczesne podawanie furosemidu może zwiększyć stężenie glukozy we krwi
• leki przeciwzapalne, w tym NLPZ (np. aspiryna i celekoksyb) mogą osłabiać działanie furosemidu
• duże dawki leków przeciwbólowych (salicylanów) mogą nasilać działania niepożądane furosemidu
• kortykosteroidy i karbenoksolon lub leki przeczyszczające stosowane jednocześnie z furosemidem wpływają na stężenie sodu i potasu we krwi
• tubokuraryna, pochodne kurary i sukcynylocholina podawane we wstrzyknięciach mogą wpływać na stężenie furosemidu i zwiększenie działań niepożądanych
• dożylne podanie furosemidu w ciągu 24 godzin przed podaniem wodzianu chloralu (lek stosowany w zaburzeniach snu) może powodować nagłe zaczerwienienie twarzy, nadmierne pocenie się, niepokój, nudności, podwyższenie ciśnienia tętniczego i przyspieszenie czynności serca; z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania obu leków
• leki stosowane w leczeniu padaczki, takie jak fenytoina czy fenobarbital, obniżają działanie terapeutyczne furosemidu
• jednoczesne zastosowanie furosemidu z teofiliną może nasilić jej działanie
• furosemid może nasilać działanie następujących leków: cefalosporyny, polimyksyny, aminoglikozydów lub chinolonów, leków immunosupresyjnych, jodowych środków kontrastujących, foskarnetu lub pentamidyny
• amfoterycyna B stosowana przez długi czas i probenecyd mogą osłabiać działanie furosemidu
• furosemid może nasilać działania niepożądane organicznych związków platyny, stosowanych w leczeniu niektórych nowotworów
• metotreksat, stosowany w leczeniu niektórych nowotworów i ciężkiego zapalenia stawów, może osłabiać działanie furosemidu
• jednoczesne stosowanie furosemidu z aminami presyjnymi może osłabić ich działanie
• aminoglutetymid, stosowany w celu hamowania wydzielania kortykosteroidów (w zespole Cushinga), może nasilać działania niepożądane furosemidu
• karbamazepina, stosowana w leczeniu padaczki lub schizofrenii, może nasilać działania niepożądane furosemidu
• cyklosporyna stosowana jednocześnie z furosemidem zwiększa ryzyko wystąpienia dnawego zapalenia stawów (bolesność stawów)
• furosemid może nasilić działanie amiodaronu, sotalolu, dofetylidu, ibutylidu
• leki podawane we wstrzyknięciu przed badaniem rentgenowskim również mogą wywołać interakcje z furosemidem

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Lek Furosemide Kabi może osłabiać zdolność koncentracji. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn podczas leczenia.

Jak przechowywać lek Furosemide Kabi?

• przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• ampułki przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem