Insulina Lantus SoloStar 100 j.m./ ml (Insulinum glarginum)

Jak działa insulina Lantus SoloStar?

Działanie insuliny Lantus SoloStar polega na obniżaniu stężenia glukozy we krwi poprzez regulowanie metabolizmu glukozy.

Kiedy stosuje się insulinę Lantus SoloStar?

Lek stosowany jest w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci od 2 roku życia.

Jak stosować insulinę Lantus SoloStar?

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Nie należy zmieniać insuliny bez konsultacji z lekarzem. Jeśli lekarz zmienił typ lub rodzaj insuliny, może zaistnieć konieczność dostosowania dawki, co powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Sposób stosowania

• SoloStar jest jednorazowym wstrzykiwaczem zawierającym insulinę glargine 
• lek należy podawać we wstrzyknięciu pod skórę (podskórnie)
• nie należy stosować leku dożylnie
• najkorzystniej jest wstrzykiwać insulinę w okolicę brzucha, pośladki, przednią część ud lub ramiona
• dla każdego wstrzyknięcia należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia w obrębie danego obszaru skóry, może to zmniejszyć ryzyko wystąpienia zgrubień lub zapadania się skóry

Dawkowanie:

• dawkę leku ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta
• lek stosuje się raz na dobę o dowolnej, ale zawsze o tej samej porze

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 roku życia)
U osób w podeszłym wieku postępujące pogorszenie czynności nerek może prowadzić do zmniejszania zapotrzebowania na insulinę.

Zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) wątroby zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Lantus może być stosowany u młodzieży i dzieci w wieku od 2 lat i starszych. Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lantus

• jeśli pacjent przyjął większą dawkę leku niż zalecona przez lekarza, może zmniejszyć się stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)
• należy wówczas często kontrolować stężenie cukru we krwi
• aby zapobiec wystąpieniu hipoglikemii należy spożyć większy posiłek i kontrolować stężenie cukru we krwi
• jeśli stan się pogarsza, oddech staje się płytki, a skóra blada, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem

Pominięcie zastosowania leku Lantus

• w przypadku pominięcia dawki leku Lantus lub podania zbyt małej dawki, stężenie cukru we krwi może się zwiększyć 
• należy wówczas często kontrolować stężenia cukru we krwi
• nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki
• jesli wystapią: utrudniony oddech oraz przyspieszony puls, należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską

Przerwanie stosowania leku Lantus

• przerwanie stosowania leku może prowadzić do ciężkiej hiperglikemii (bardzo duże stężenie cukru we krwi) i kwasicy ketonowej (zwiększone stężenie kwasu we krwi, ponieważ w organizmie dochodzi do rozpadu tłuszczu zamiast cukru)
• bez porozumienia z lekarzem nie należy przerywać stosowania insuliny Lantus

Błędy w stosowaniu insulin
Należy zawsze sprawdzić etykietę insulin przed każdym wstrzyknięciem leku, aby uniknąć pomyłek w stosowaniu insuliny Lantus i innych insulin.

Kiedy nie stosować insuliny Lantus SoloStar?

Insuliny Lantus SoloStar nie należy stosować jeśli pacjent jest uczulony na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą tego leku.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek insulina Lantus SoloStar może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Ciężkie działania niepożądane

Bardzo często (może wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• niskie stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) 
  Jeżeli stężenie cukru we krwi jest za małe, należy: zjeść tabletki z glukozą lub jakąś przekąskę zawierającą cukier (słodycze, ciastka, sok owocowy), należy zmierzyć stężenie cukru we krwi i odpocząć, zawsze należy mieć przy sobie tabletki z glukozą, słodycze, ciastka lub sok owocowy. W przypadku małego stężenia cukru we krwi z utratą przytomności, gdy zaistniała potrzeba podania glukagonu lub częstych stanów małego stężenia cukru we krwi należy skontaktować się z lekarzem. Może być konieczna zmiana dawki i pory przyjmowania insuliny oraz diety i aktywności fizycznej.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• ciężkie reakcje uczuleniowe
  Do objawów mogą należeć reakcje na dużej powierzchni skóry (wysypka i swędzenie całego ciała), ciężki obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), duszność, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością rytmu serca i poceniem się. Ciężkie reakcje uczuleniowe na insulinę, mogą stanowić zagrożenie dla życia. Jeśli pacjent zauważy objawy ciężkiej reakcji uczuleniowej, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia
  Jeśli wstrzyknięcia insuliny będą wykonywane zbyt często w to samo miejsce, może to spowodować albo zmniejszenie (lipoatrofia), albo zwiększenie (lipohipertrofia) grubości podskórnej tkanki tłuszczowej w tym miejscu wstrzykiwania. Insulina może nie działać prawidłowo. Zmienianie miejsca wstrzykiwania insuliny przy każdym wstrzyknięciu może zapobiec takim zmianom skórnym.
• odczyny w miejscu wstrzyknięcia i reakcje uczuleniowe w miejscu wstrzyknięcia
  Objawy: zaczerwienienie, niezwykle silny ból w czasie wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywka, obrzęk lub zapalenie
  Zmiany te mogą rozszerzać się na okolicę wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość mniej nasilonych reakcji na insulinę ustępuje zwykle w ciągu kilku dni lub kilku tygodni.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów):

• zaburzenia oka
  Znaczne wahania (zwiększenie lub zmniejszenie) stężenia cukru we krwi mogą zaburzać przemijająco widzenie. U pacjentów z retinopatią proliferacyjną (choroba oczu związana z cukrzycą) ciężka hipoglikemia może stać się przyczyną przemijającej utraty wzroku.
• zaburzenia ogólne
  W rzadkich przypadkach leczenie insuliną może być przyczyną przemijającego zatrzymywania wody w organizmie, z obrzękami okolicy łydek lub kostek.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• zaburzenie smaku 
• bóle mięśniowe

Dzieci i młodzież
W większości przypadków działania niepożądane u dzieci i młodzieży w wieku 18 lat i młodszych są podobne do obserwowanych u dorosłych. Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (ból w miejscu wstrzyknięcia, odczyn w miejscu wstrzyknięcia) i reakcje skórne (wysypka, pokrzywka) były stosunkowo częściej zgłaszane przez dzieci i młodzież w wieku 18 lat lub młodszych, niż przez pacjentów dorosłych.
Brak doświadczenia w stosowaniu leku u dzieci w wieku poniżej 2 roku życia.

Przed rozpoczęciem stosowania insuliny Lantus SoloStar należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

Należy stosować sie do zaleceń lekarza dotyczących dawkowania leku, kontroli stężenia cukru, diety i aktywności fizycznej:

• hiperglikemia (zbyt wysokie stężenie glukozy w surowicy krwi) i cukrzycowa kwasica ketonowa, które mogą być spowodowane niewłaściwym dawkowaniem leku lub przerwaniem stosowania leku oraz wystąpieniem choroby lub poważnyego urazu 
• hipoglikemia (zbyt niskie stężenie glukozy w surowicy krwi), która może być spowodowana: pominięciem posiłku lub nieplanowanym dużym wysiłkiem fizycznym, zbyt intensywnym leczeniem cukrzycy, równoczesnym występowaniem chorób np.: zakażeń i stanów gorączkowych, chorób nerek, zaburzeń emocjonalnych lub urazów a także stosowaniem niektórych leków lub zmianą z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką
  Jeśli wystąpi zbyt niskie stężenie glukozy w surowicy krwi może być konieczna zmiana dawki insuliny.
• przeciwciała przeciwko insulinie -  stosowanie insuliny może być przyczyną powstawania przeciwko niej przeciwciał, dawkę insuliny należy wtedy zmniejszyć by zminimalzować ryzyko występowania hiperglikemii lub hipoglikemii 
• u pacjentow ze schorzeniami serca lub po udarze, stosujących jednoczesnie insulinę Lantus SoloStar i pioglitazon może wystąpić niewydolność serca, jeśli wystąpią: zadyszka, nagłe zwiększenie masy ciała lub miejscowy obrzęk, należy jak najszybciej poinformować lekarza

Przed podróżą do innej strefy czasowej pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przyjmowanie insuliny i posiłków o innych porach. 

Błędy związane ze stosowaniem insulin
Aby uniknąć błędnego zastosowania insulin, w szczególności insulin krótkodziałających, które zostały przypadkowo podane, zamiast insuliny glargine należy zawsze sprawdzić etykietę insuliny przed wykonaniem każdego wstrzyknięcia.

Dzieci
Brak doświadczenia w stosowaniu leku Lantus u dzieci w wieku poniżej 2 roku życia.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Pacjentki w ciąży lub planujące ciążę powinny częściej kontrolować stężenia glukozy we krwi. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze i stopniowo zwiększa się w czasie drugiego i trzeciego trymestru ciąży. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę gwałtownie wraca do wartości sprzed okresu ciąży. 

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

U pacjentek z cukrzycą, karmiących piersią może być konieczna modyfikacja dawki insuliny i (lub) stosowanej diety.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.  

LekI, które mogą powodować zmniejszenie stężenia cukru (hipoglikemia) we krwi:

• inne leki przeciwcukrzycowe
• inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (ACE) 
• dyzopiramid 
• fluoksetyna 
• fibraty 
• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) 
• pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany 
• antybiotyki sulfonamidowe

Leki, które mogą powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia):

• kortykosteroidy 
• danazol 
• diazoksyd 
• leki moczopędne
• glukagon 
• izoniazyd
• estrogeny i progestageny 
• pochodne fenotiazyny 
• somatropina
• leki sympatykomimetyczne 
• hormony tarczycy 
• atypowe leki przeciwpsychotyczne 
• inhibitory proteazy 

Leki, które mogą powodować zwiększenie i zmniejszenie stężenia cukru (hipoglikemia) we krwi:

• leki beta-adrenolityczne
• klonidyna
• sole litu

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii. 

Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych infekcji powodowanych przez pasożyty) może spowodować hipoglikemię, po której niekiedy może wystąpić hiperglikemia. 

Spożycie alkoholu może albo zwiększyć się albo zmniejszyć stężenie cukru we krwi.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Spożycie alkoholu może albo zwiększyć się albo zmniejszyć stężenie cukru we krwi.

Małe lub duże stężenie cukru we krwi może wpływać na koncentrację i zdolność reagowania, a tym samym ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Należy skontaktować się z lekarzem w celu rozważenia możliwości prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, jeśli u pacjenta występują:

• częste stany hipoglikemii
• trudności w rozpoznaniu objawów hipoglikemii

Jak przechowywać insulinę Lantus SoloStar?

Lek należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem

Wstrzykiwacze nieużywane

• przechowywać w lodówce od 2°C do 8°C 
• nie zamrażać 

Wstrzykiwacze będące w użyciu

• można przechowywać maksymalnie 4 tygodnie, w temperaturze nie przekraczającej 30°C 
• nie przechowywać w lodówce
• nie stosować po tym okresie czasu