Insulina Levemir 100 jednostek/ ml (Insulina detemir)

Jak działa lek Levemir?

Działanie insuliny Levemir polega na długim i równomiernym zmniejszeniu stężenia cukru we krwi rozpoczynającym się w ciągu 3-4 godzin po wstrzyknięciu. Levemir pokrywa zapotrzebowanie na insulinę bazową do 24 godzin. W leczeniu cukrzycy typu 2 Levemir może być także stosowany w skojarzeniu z tabletkami stosowanymi w leczeniu cukrzycy lub z przeciwcukrzycowymi lekami do wstrzykiwań, innymi niż insulina.

Kiedy stosuje się lek Levemir?

Lek Levemir jest stosowany do zmniejszenia dużego stężenia cukru we krwi u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1. roku życia z cukrzycą.

Jak stosować lek Levemir?

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie:

• insulinę należy przyjmować i dostosować dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza
• lek może być stosowany w skojarzeniu z insulinami szybkodziałającymi podawanymi z posiłkiem
• w leczeniu cukrzycy typu 2 Levemir może być także stosowany w skojarzeniu z tabletkami stosowanymi w leczeniu cukrzycy lub z przeciwcukrzycowymi lekami do wstrzykiwań, innymi niż insulina
• w przypadku upośledzenia czynności nerek bądź wątroby lub w wieku powyżej 65 lat należy regularnie mierzyć stężenie cukru we krwi i omówić z lekarzem zmiany dawki insuliny
• jeśli lek jest stosowany w skojarzeniu z tabletkami stosowanymi w leczeniu cukrzycy lub w skojarzeniu z przeciwcukrzycowymi lekami do wstrzykiwań, innymi niż insulina, powinien być podawany raz na dobę
• jeśli lek jest częścią leczenia w schemacie baza-bolus, powinien być podawany raz lub dwa razy na dobę w zależności od zapotrzebowania pacjenta
• wstrzyknięcie może być wykonane o każdej porze dnia, ale każdego dnia o tej samej porze
• u pacjentów wymagających dwukrotnego dawkowania, w celu optymalizacji kontroli stężenia cukru we krwi, wieczorna dawka może być podawana wieczorem lub przed snem
• insulinę należy podawać we strzyknięciu pod skórę
• nie należy wstrzykiwać samodzielnie insuliny bezpośrednio do żył ani w mięśnie
• najkorzystniej jest wstrzykiwać insulinę w okolicę brzucha, pośladek, przednią część ud lub ramiona

Wykonanie wstrzyknięcia:

• wstrzyknąć insulinę pod skórę
• pozostawić igłę pod skórą przez co najmniej 6 sekund, co pozwoli upewnić się, że cała dawka insuliny została wstrzyknięta
• usunąć igłę i strzykawkę po każdym wstrzyknięciu

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki leku może wystąpić hipoglikemia.

Objawy hipoglikemii to:

• zimne poty
• chłodna blada skóra
• ból głowy
• kołatanie serca
• nudności
• uczucie silnego głodu
• przemijające zaburzenia widzenia
• senność
• nienaturalne uczucie zmęczenia lub osłabienia
• nerwowość lub drżenia
• niepokój
• stan splątania
• zaburzenie koncentracji

Postępowanie z osobą, u której stężenie cukru we krwi jest zbyt małe:

• należy spożyć tabletki z glukozą lub jakąś przekąskę zawierającą cukier (słodycze, ciastka, sok owocowy)
• należy zmierzyć stężenie cukru we krwi i odpocząć, zawsze należy mieć przy sobie tabletki z glukozą, słodycze, ciastka lub sok owocowy, na wszelki wypadek
• jeśli objawy małego stężenia cukru we krwi ustąpią lub jeśli stężenie cukru we krwi ustabilizuje się, należy kontynuować leczenie insuliną
• w przypadku małego stężenia cukru we krwi z utratą przytomności, gdy zaistniała potrzeba podania glukagonu lub częstych stanów małego stężenia cukru we krwi należy skontaktować się z lekarzem; może być konieczna zmiana dawki i pory przyjmowania insuliny oraz diety i aktywności fizycznej

Pominięcie zastosowania leku

Istnieje możliwość wystąpienia hiperglikemii. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy przyjąć pominiętą dawkę tak szybko, jak to tylko możliwe, jeśli czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi.

Objawy hiperglikemii to:

• częstsze oddawanie moczu
• zwiększone pragnienie
• utrata apetytu
• złe samopoczucie (nudności lub wymioty)
• uczucie senności lub zmęczenia
• zaczerwienienie i suchość skóry
• suchość w ustach i owocowy zapach (acetonu) w wydychanym powietrzu

Przerwanie stosowania leku

Nie należy przerywać kuracji lekiem bez konsultacji z lekarzem. Nagłe odstawienie insuliny może doprowadzić do ciężkiej hiperglikemii i kwasicy ketonowej (dochodzi do rozpadu tłuszczu zamiast cukru, co prowadzi do zwiększonego stężenia kwasu we krwi).

Kiedy nie stosować leku Levemir?

Leku Levemir nie należy stosować w przypadku:

• uczulenia na tę insulinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• podejrzenia rozpoczynającej się hipoglikemii (małe stężenie cukru we krwi)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Levemir może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Bardzo częste (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):

• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)

Niezbyt częste (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób):

• miejscowe reakcje uczuleniowe (ból, zaczerwienienie, pokrzywka, stan zapalny, zasinienie, obrzęk i swędzenie)
• zaburzenia widzenia
• zmiany w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia lub lipohipertrofia)
• obrzęki w okolicy stawów
• retinopatia cukrzycowa

Rzadkie (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 1000 osób):

• bolesna neuropatia (ból związany z uszkodzeniem nerwu)

Bardzo rzadkie (mniej niż 1 na 10 000 osób):

• ciężka reakcja uczuleniowa

Działania niepożądane związane z cukrzycą:

Duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) może wystąpić, jeśli:

• nie wstrzyknięto wystarczającej ilości insuliny
• pominięto przyjęcie insuliny lub przerwano stosowanie insuliny
• wielokrotnie przyjęto mniejsze dawki insuliny niż wynosi zapotrzebowanie
• wystąpi zakażenie i (lub) gorączka
• spożyto zbyt duży posiłek
• wykonano mniejszy niż zwykle wysiłek fizyczny

Objawy dużego stężenia cukru we krwi:

• częstsze oddawanie moczu
• zwiększone pragnienie
• utratę apetytu
• złe samopoczucie (nudności lub wymioty)
• uczucie senności lub zmęczenia
• zaczerwienienie i suchość skóry
• suchość w ustach i owocowy zapach (acetonu) w wydychanym powietrzu

Przed rozpoczęciem stosowania leku Levemir należy omówić z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką następujące sytuacje:

• choroba nerek lub wątroby, nadnerczy, przysadki lub tarczycy
• większy wysiłek fizyczny niż zwykle
• zmiana dotychczasowej diety, gdyż może mieć to wpływ na stężenie cukru we krwi
• w czasie choroby należy kontynuować przyjmowanie insuliny i skonsultować się z lekarzem
• jeśli planowany jest wyjazd za granicę, zmiana strefy czasowej, może spowodować to inne zapotrzebowanie na insulinę i zmianę godzin wstrzyknięć
• małe stężenie albumin - należy dokładnie monitorować stężenie cukru we krwi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Lek może być stosowany w czasie ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Lek może być stosowany podczas karmienia piersią. Jeśli karmi się piersią, należy skontaktować się z lekarzem, gdyż może być konieczne dostosowanie dawki insuliny.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza, jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Leki mogące powodować zmniejszenie stężenia cukru (hipoglikemię) we krwi:

• inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy
• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO - stosowane w leczeniu depresji)
• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (stosowane w leczeniu nadciśnienia)
• inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE - stosowane w leczeniu pewnych chorób serca lub nadciśnienia)
• salicylany (stosowane przeciwbólowo lub w celu obniżenia gorączki)
• steroidy anaboliczne (takie jak testosteron)
• sulfonamidy (stosowane w leczeniu zakażeń)

Leki mogące powodować wzrost stężenia cukru (hiperglikemię) we krwi:

• doustne leki antykoncepcyjne (tabletki antykoncepcyjne)
• leki tiazydowe (stosowane w leczeniu nadciśnienia lub nadmiernego zatrzymania płynów w organizmie)
• glikokortykosteroidy (takie jak kortyzon stosowany w leczeniu stanów zapalnych)
• hormony tarczycy (stosowane w leczeniu schorzeń tarczycy)
• leki sympatykomimetyczne (takie jak adrenalina lub salbutamol i terbutalina stosowane w leczeniu astmy)
• hormon wzrostu (lek stosowany w celu stymulacji szkieletowego i somatycznego wzrostu, w znaczącym stopniu wpływający na procesy metaboliczne organizmu)
• danazol (lek wpływający na owulację)

Leki mogące powodować zarówno zmniejszenie, jak i zwiększenie stężenia cukru we krwi:

• oktreotyd i lanreotyd

Pioglitazon podawany łącznie z insuliną w leczeniu cukrzycy typu 2 i chorobą serca lub wcześniejszym udarem może doprowadzić do rozwinięcia się niewydolności serca. Jeśli pojawią się objawy takie jak: nietypowa duszność, szybki przyrost masy ciała lub miejscowe obrzmienie, należy pilnie skontaktować się z lekarzem.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Alkohol może zmienić zapotrzebowanie pacjenta na insulinę.

Należy skontaktować się z lekarzem w celu rozważenia możliwości prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, jeśli:

• występują częste stany hipoglikemii
• występują trudności w rozpoznaniu objawów hipoglikemii.

Zbyt małe lub zbyt duże stężenie cukru we krwi może wpłynąć na bezpieczeństwo prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, ponieważ obniża zdolność koncentracji i szybkość reakcji.

Jak przechowywać lek Levemir?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci oraz chronić przed nadmiernym ogrzaniem i światłem.

Przed pierwszym użyciem:

• lek należy przechowywać w lodówce (2°C – 8°C)
• lek należy przechowywać z dala od elementu chłodzącego, nie zamrażać

Podczas stosowania lub doraźny zapas:

• lek należy przechowywać w temperaturze pokojowej nie wyższej niż 30°C lub przechowywać w do 6 tygodni