Klimicin roztwór do wstrzykiwań i infuzji (Clindamycinum)

Jak działa lek Klimicin?

Lek Klimicin zawiera klindamycynę, która jest antybiotykiem z grupy linkozamidów. Działa poprzez hamowanie wzrostu i niszczenie bakterii, które mogą powodować zakażenia. Stosowana jest w zakażeniach wywołanych przez bakterie wrażliwe na klindamycynę.

Kiedy stosuje się lek Klimicin?

• w zakażeniach układu oddechowego wywołanych przez Streptococcus pneumoniae i inne paciorkowce Staphylococcus aureus oraz przez bakterie beztlenowe 
• w zakażeniach skóry i tkanek miękkich wywołanych przez Streptococcus pyogenes Staphylococcus aureus i bakterie beztlenowe 
• w zakażeniach kości i stawów wywołanych przez Staphylococcus aureus
• w posocznicy wywołanej przez Staphylococcus aureus
• w zakażeniach w obrębie jamy brzusznej wywołanych przez bakterie beztlenowe 
• w zakażeniach żeńskich narządów płciowych wywołanych przez bakterie beztlenowe

Jak stosować lek Klimicin?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.   

Lek podawany jest przez lekarza lub pielęgniarkę, a tylko w wyjątkowych sytuacjach wykwalifikowany personel medyczny może przeszkolić osobę spokrewnioną lub opiekuna, w jaki sposób należy podawać lek.

Dawkowanie u dorosłych:

Zalecana dobowa dawka w ciężkich zakażeniach wynosi od 600 mg do 1200 mg podawanych w 2, 3 lub 4 dawkach podzielonych, a w bardzo ciężkich zakażeniach wynosi ona od 1200 mg do 2700 mg w 2, 3 lub 4 dawkach podzielonych. 

W zakażeniach zagrażających życiu lekarz może zwiększyć maksymalną dawkę dobową leku podawanego dożylnie do 4800 mg. 

Nie należy podawać w pojedynczej dawce więcej niż 600 mg domięśniowo oraz 1200 mg dożylnie (w infuzji). 

U osób w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna. 

Dawkowanie u dzieci (w wieku od 1 miesiąca do 16 lat):

Zalecana dawka dobowa wynosi od 20 do 40 mg/kg masy ciała w 3 lub 4 dawkach podzielonych.  

Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg/kg masy ciała. 

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek:

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek stosuje się pół zwykle zalecanej dawki. 

U pacjentów poddawanych hemodializie, dializie otrzewnowej lub hemofiltracji zmiana dawki nie jest wymagana. 

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby:

Lekarz dobiera dawkę na podstawie pomiarów stężenia leku w surowicy. 

Sposób podawania:

Lek podawany jest domięśniowo lub w powolnej infuzji dożylnej. Infuzja powinna trwać co najmniej od 10 minut do 60 minut. 

Czas podawania:

W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące antybiotyk podaje się przez minimum 10 dni w celu zminimalizowania ryzyka późnych powikłań, np. gorączki reumatycznej lub zapalenia kłębuszków nerkowych. 

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Klimicin  

Jest mało prawdopodobne, aby personel medyczny podał większą dawkę niż dawka zalecana. Bardzo rzadko obserwowane są ciężkie reakcje alergiczne. W razie ich wystąpienia należy natychmiast zakończyć podawanie leku Klimicin i zastosować środki stosowane na ogół w takich przypadkach, np. podanie leków przeciwhistaminowych, kortykosteroidów, leków sympatykomimetycznych lub zastosowanie wspomaganego oddychania. Klindamycyny nie można usunąć z organizmu metodą hemodializy i dializy otrzewnowej. 

Pominięcie zastosowania leku Klimicin:

Klimicin należy stosować zgodnie z zaleceniem lekarza. Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy otrzymał dawkę leku, powinien zgłosić to lekarzowi bądź pielęgniarce. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. 

Przerwanie stosowania leku Klimicin:

Lek należy przyjmować tak długo, jak zalecił to lekarz. Nie należy wcześniej przerywać leczenia, nawet jeśli pacjent poczuje się lepiej. Zbyt wczesne zakończenie przyjmowania leku może spowodować nawrót zakażenia, a nawet wystąpienie takich powikłań, jak kłębuszkowe zapalenie nerek lub gorączka reumatyczna. 

Kiedy nie stosować leku Klimicin?

Leku Klimicin nie powinno się stosować w przypadku: 

• uczulenia na klindamycynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku 
• gdy kiedykolwiek po zastosowaniu klindamycyny wystąpiły u pacjenta takie objawy, jak wysypka, opuchnięcie twarzy, szyi czy ciała lub trudności z oddychaniem, ponieważ może to świadczyć o wystąpieniu uczulenia 
• uczulenia (nadwrażliwości) na antybiotyk linkomycynę
• noworodków, zwłaszcza wcześniaków

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Klimicin może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. 

Do najczęściej występujących działań niepożądanych po podaniu klindamycyny należą reakcje nadwrażliwości i reakcje ze strony przewodu pokarmowego. 

Należy zaprzestać stosowania leku Klimicin i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, gardła lub obrzęk o innym umiejscowieniu, który powoduje trudności w połykaniu lub oddychaniu
• dreszcze
• zawroty głowy, utrata przytomności
• powstawanie pęcherzy oraz złuszczanie skóry i błon śluzowych

Są to bardzo ciężkie działania niepożądane. Ich wystąpienie może oznaczać ciężką reakcję alergiczną lub inne ciężkie działanie niepożądane związane z przyjmowaniem leku. Może okazać się konieczne uzyskanie natychmiastowej pomocy lekarskiej w szpitalu. 

Wszystkie te bardzo ciężkie działania niepożądane występują bardzo rzadko. 

Może być również konieczne uzyskanie natychmiastowej pomocy lekarskiej, jeśli wystąpią ciężkie, rzadkie objawy niepożądane, takie jak: 

• ciężka przedłużająca się biegunka
• porażenie mięśni

Często (rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• zakrzepowe zapalenie żył
• luźne stolce
• zapalenie przełyku i błony śluzowej jamy ustnej
• zapalenie żył (po podaniu dożylnym)
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby
• wysypka plamkowo-grudkowa

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• przemijające zmiany liczby krwinek, np. spadek liczby granulocytów (granulocytopenia)
• biegunka  
• rumień wielopostaciowy 
• świąd 
• ból po podaniu dożylnym lub domięśniowym
• ropień w miejscu wstrzyknięcia po podaniu dożylnym
• spadek ciśnienia tętniczego, a w wyjątkowych wypadkach również zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie krążenia i oddechu
• zaburzenia smaku
• blokada nerwowo-mięśniowa
• pokrzywka
• nudności

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• obrzęki (Quinckego, obrzęk stawów)

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• wstrząs anafilaktyczny
• ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości

Nieznana częstość występowania:

• zwiększenie liczby eozynofilów (eozynofilia)
• wymioty
• ból brzucha 
• podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia
• zakażenie pochwy
• zapalenie jelita grubego wywołane przez Clostridium difficile 
• zmiany liczby niektórych komórek krwi, tj. całkowity lub prawie całkowity brak granulocytów (agranulocytoza), spadek liczby krwinek białych (leukopenia), spadek liczby granulocytów obojętnochłonnych (neutropenia), spadek liczby płytek krwi (małopłytkowość) 
• wstrząs anafilaktyczny
• reakcje rzekomoanafilaktyczne 
• reakcje anafilaktyczne
• nadwrażliwość 
• zawroty głowy, senność, ból głowy 
• wysypka polekowa z eozynofilią i objawami dotyczącymi narządów wewnętrznych (najczęściej wątroby, nerek, płuc, serca) 
• żółtaczka
• ciężkie reakcje skórne (tj. zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, wysypka krostkowa nagle pojawiająca się na całym ciele, złuszczające zapalenie skóry, pęcherzowe zapalenie skóry, wysypka odropodobna) 
• obrzęk naczynioruchowy

Przed rozpoczęciem stosowania leku Klimicin lub w trakcie leczenia należy omówić to z lekarzem, lub farmaceutą, jeśli: 

• u pacjenta występowały w przeszłości reakcje alergiczne, zwłaszcza ciężkie. W razie wystąpienia uczulenia lub ciężkiej reakcji skórnej należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ takie reakcje obserwowano podczas stosowania klindamycyny 
• pacjent ma uczulenie na penicylinę 
• lek jest przyjmowany przez długi czas, a u pacjenta występuje biegunka lub zmiany w okolicy błon śluzowych jamy ustnej i/lub pochwy, co może wskazywać na nadkażenie drobnoustrojami opornymi na ten lek
• u pacjenta występuje choroba żołądka i jelit (celiakia, uchyłkowatość jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, zapalenie jelita grubego) lub AIDS
• w czasie leczenia lub po jego zakończeniu u pacjenta wystąpi, lub kiedykolwiek pojawiła się biegunka należy, to zgłosić lekarzowi; stosowanie prawie każdego antybiotyku może wywołać rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego biegunkę spowodowaną Clostridium difficile, o nasileniu od lekkiej biegunki do zagrażającego życiu zapalenia jelita grubego; wówczas nie powinno się stosować leków hamujących perystaltykę jelit; 
• u pacjenta stwierdzono zapalenie opon mózgowych, ponieważ klindamycyna w słabym stopniu przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego
• pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek lub chorobę wątroby lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku i zleci wykonanie badania krwi w celu sprawdzenia czynności nerek i wątroby 
• u pacjenta wykryto chorobę przebiegającą z zaburzeniami przewodnictwa nerwowomięśniowego, np. miastenię, chorobę Parkinsona

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Klimicin można stosować u kobiet w ciąży tylko w razie zdecydowanej konieczności.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Klindamycyna przenika do mleka kobiecego, dlatego podczas przyjmowania leku Klimicin nie należy karmić piersią. 

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio oraz o lekach, które pacjent planuje zażywać. 

Należy koniecznie poinformować lekarza o przyjmowaniu leku Klimicin. 

• przed planowanym zabiegiem chirurgicznym 
• przed rozpoczęciem leczenia elektrowstrząsami 
• w przypadku chorób, w których trakcie mogą wystąpić drgawki

Gdy pacjent przyjmuje którykolwiek z poniżej wymienionych leków, powinien powiedzieć o tym lekarzowi: 

• antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna) lub chloramfenikol 
• leki hamujące ruchy jelit 
• gentamycyna (lek przeciwbakteryjny) 
• prymachina (leczenie malarii) 
• trowafloksacyna (lek przeciwbakteryjny) 
• lewofloksacyna (lek przeciwbakteryjny) 
• warfaryna i podobne leki stosowane w celu rozcieńczenia krwi. Równoczesne ich przyjmowanie z klindamycyną może spowodować większą możliwość krwawienia. Lekarz może uznać za konieczne regularne wykonywanie badań w celu skontrolowania krzepnięcia krwi

Brak danych.

Ten lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak przechowywać lek Klimicin? 

• należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25°C