Lantus 100 jednostek/ ml (Insulinum glarginum)

Jak działa lek Lantus 100 jednostek/ml?

Lek Lantus 100 jednostek/ml obniża stężenie cukru we krwi. Działanie to jest stałe i długotrwałe.

Kiedy stosuje się lek Lantus 100 jednostek/ml?

Lek Lantus 100 jednostek/ml stosuje się w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 2. roku życia.

Jak stosować lek Lantus 100 jednostek/ml?

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Na podstawie trybu życia pacjenta, wartości stężenia cukru we krwi oraz dotychczas stosowanych dawek oraz rodzaju insuliny:

• lekarz ustala dawkę dobową oraz porę podania leku
• lekarz ustala termin wykonania badania stężenia cukru we krwi oraz ewentualne badanie moczu
• lekarz wskazuje, kiedy może zajść konieczność wstrzyknięcia większej lub mniejszej dawki leku Lantus 100 jednostek/ml

Insulina Lantus 100 jednostek/ml jest insuliną długodziałającą, może być stosowana równocześnie z insuliną krótkodziałającą lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.

• insulinę wstrzykuje się raz dziennie o tej samej porze dnia
• lek podaje się podskórnie
• lekarz wskaże obszary, gdzie można dokonywać wstrzyknięcia leku, należy w obrębie tych obszarów zmieniać miejsca wstrzyknięcia

Dzieci i młodzież

Insulina może być stosowana u dzieci powyżej 2. roku życia, zgodnie zaleceniami lekarza.

Sposób postępowania z fiolkami:

• przed użyciem należy dokładnie obejrzeć fiolkę, roztwór powinien być przezroczysty, bezbarwny, podobny do wody, bez widocznych cząsteczek
• nie wstrząsać, ani nie mieszać
• nie należy mieszać z inną insuliną lub innym lekiem
• nie rozcieńczać
• w przypadku otrzymania nieoczekiwanych wyników badania stężenia cukru po zastosowaniu leku, należy użyć nowej fiolki
• aby uniknąć pomyłek należy zawsze sprawdzić etykietę insuliny przez użyciem leku

Sposób postępowania z wkładami:

• wstrzyknięcia podskórne wykonywane są za pomocą wstrzykiwacza wielokrotnego użytku
• aby zapewnić dokładne podanie dawki, należy użyć następujących wstrzykiwaczy:
  • JuniorSTAR, który dostarcza dawkę z dokładnością do 0,5 jednostki
  • ClikSTAR, Tactipen, Autopen 24, AllStar lub AllStar PRO, które dostarczają dawkę z dokładnością do 1 jednostki
• zakładając wkład i igłę oraz podając insulinę należy postępować zgodnie z instrukcjami obsługi wstrzykiwaczy
• przez założeniem do wstrzykiwacza, wkład powinien być przechowywany 1-2 godziny w temperaturze pokojowej
• przed użyciem należy dokładnie obejrzeć wkład, roztwór powinien być przezroczysty, bezbarwny, podobny do wody, bez widocznych cząsteczek
• nie wstrząsać, ani nie mieszać przed użyciem
• w przypadku otrzymania nieoczekiwanych wyników badania stężenia cukru po zastosowaniu leku, należy użyć nowego wkładu
• przed wstrzyknięciem insuliny należy usunąć wszystkie pęcherzyki powietrza
• pustych wkładów nie należy ponownie napełniać i używać
• jeśli wstrzykiwacz jest uszkodzony lub nie działa prawidłowo (z powodu uszkodzeń mechanicznych) nie należy go używać. Należy użyć nowego wstrzykiwacza
• należy zawsze sprawdzić etykietę insulin przed każdym wstrzyknięciem leku, aby uniknąć pomyłek w stosowaniu insuliny Lantus 100 jednostek/ml i innych insulin

Sposób postępowania ze wstrzykiwaczem SoloStar:

• SoloStar jest gotowym do użycia wstrzykiwaczem zawierającym napełniony insuliną wkład, przeznaczony do wstrzyknięć podskórnych
• przed każdym użyciem wstrzykiwacza należy założyć nową igłę
• przed użyciem należy dokładnie obejrzeć wkład, roztwór powinien być przezroczysty, bezbarwny, podobny do wody, bez widocznych cząsteczek
• nie wstrząsać, ani nie mieszać przed użyciem
• wstrzykiwacz może być stosowany tylko przez jednego pacjenta, w celu uniknięcia chorób
• w przypadku otrzymania nieoczekiwanych wyników badania stężenia cukru po zastosowaniu leku, należy użyć nowego wstrzykiwacza
• puste wstrzykiwacze, odpowiednio zabezpieczone, należy wyrzucić
• jeśli wstrzykiwacz SoloStar jest uszkodzony lub nie działa prawidłowo (z powodu uszkodzeń mechanicznych) nie należy go używać. Należy użyć nowego wstrzykiwacza

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku, stężenie cukru może zmniejszyć się. Należy kontrolować stężenie cukru we krwi oraz spożyć większy posiłek w celu uniknięcia ewentualnej hipoglikemii.

Pominięcie zastosowania leku

W sytuacji pominięcia dawki leku Lantus 100 jednostek/ml albo nie wstrzyknięcia wystarczającej dawki, należy kontrolować stężenie cukru. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku

Nie należy przerywać kuracji lekiem bez konsultacji z lekarzem. Nagłe odstawienie insuliny może doprowadzić do ciężkiej hiperglikemii i kwasicy ketonowej (dochodzi do rozpadu tłuszczu zamiast cukru, co prowadzi do wzrostu stężenia kwasu we krwi).

Kiedy nie stosować leku Lantus 100 jednostek/ml?

Leku Lantus 100 jednostek/ml nie należy stosować w przypadku uczulenia na insulinę glargine lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Lantus 100 jednostek/ml może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):

• hipoglikemia (może dojść do omdlenia, uszkodzenia mózgu oraz zagrożenia życia) - jeśli pacjent zauważy objawy małego stężenia cukru we krwi należy natychmiast podjąć działania mające na celu zwiększenie stężenia cukru we krwi

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób):

• odczyny i reakcje uczuleniowe w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, niezwykle silny ból w czasie wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywka, obrzęk lub zapalenie)
• lipohipertrofia (zwiększenie grubości podskórnej tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia)

Niezbyt często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób):

• lipoatrofia (zmniejszenie grubości podskórnej tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia)

Rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób):

• zaburzenia oka (przemijające zaburzenia widzenia, retinopatia proliferacyjna)
• zaburzenia ogólne (przemijające zatrzymywanie wody w organizmie z obrzękami w okolicy łydek lub kostek)
• ciężkie reakcje uczuleniowe (wysypka i swędzenie całego ciała, ciężki obrzęk skóry lub błon śluzowych, duszność, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca i poceniem się)

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób):

• zaburzenia smaku
• bóle mięśniowe

Przed zastosowaniem leku Lantus 100 jednostek/ml należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielegniarką:

• zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia (należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia)
• osoby opiekujące się pacjentem z cukrzycą powinny być poinformowane o konieczności stosowania insuliny przez pacjenta
• w czasie kuracji, organizm pacjenta może zacząć wytwarzać przeciwciała przeciwko insulinie, w takich sytuacjach konieczna jest zmiana dawki
• u pacjentów z długotrwającą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub przebytym udarem mózgu, leczonych pioglitazonem i insuliną, może nastąpić pogorszenie niewydolności serca (skrócenie oddechu lub gwałtowne zwiększenie masy ciała lub obrzęk miejscowy), konieczny jest wtedy kontakt z lekarzem

Przed podróżą należy omówić z lekarzem:

• dostępność stosowanej insuliny w kraju docelowym
• zaopatrzenie w insulinę, igły i inne potrzebne akcesoria
• przechowywanie insuliny w czasie podróży
• czas spożywania posiłków i przyjmowania insuliny w czasie podróży
• ewentualne skutki zmiany strefy czasowej
• ewentualne nowe czynniki ryzyka dotyczące zdrowia w kraju docelowym
• co powinno się zrobić w sytuacjach zagrożenia, gdy pacjent źle się poczuje lub zachoruje

Choroby oraz urazy:

• mogą przyczynić się do wzrostu stężenia cukru we krwi
• mogą być przyczyną przyjęcia zbyt małej ilości pokarmu i doprowadzić do hipoglikemii

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Lantus 100 jednostek/ml może być stosowany u kobiet w ciąży pod kontrolą lekarza. W tym okresie może zaistnieć potrzeba zmiany dawki.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Lantus 100 jednostek/ml może być stosowany przez kobiety karmiące piersią. Należy poinformować lakarza, ponieważ może być konieczna zmiana diety i dawki insuliny.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z wymienionych poniżej leków, powinien powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem przyjmowania leku:

Leki powodujące spadek stężenia cukru we krwi (hipoglikemię):

• leki stosowane w leczeniu cukrzycy
• inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego)
• dyzopiramid (stosowany w leczeniu niektórych chorób serca)
• fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji)
• fibraty (stosowane w celu obniżenia stężenia cholesterolu we krwi)
• inhibitory monoaminooksydazy (stosowane w leczeniu depresji)
• pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany
• antybiotyki sulfonamidowe

Leki powodujące wzrost stężenia cukru we krwi (hiperglikemię):

• kortykosteroidy
• danazol (lek wpływający na owulację)
• diazoksyd (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi)
• leki moczopędne
• glukagon (hormon trzustki stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii)
• izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy)
• estrogeny i progestageny (leki antykoncepcyjne)
• pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych)
• somatropina (hormon wzrostu)
• leki sympatykomimetyczne, takie jak adrenalina oraz salbutamol, terbutalina (stosowane w leczeniu astmy)
• hormony tarczycy
• atypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak olanzapina, klozapina
• inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu zakażenia HIV)

Leki, które mogą powodować zarówno wzrost, jak i spadek stężenia cukru we krwi:

• leki beta-adrenolityczne (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi)
• klonidyna (stosowana w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi)
• sole litu (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych)

Pentamidyna, stosowana w leczeniu niektórych infekcji wywoływanych przez pasożyty, może spowodować hipoglikemię, po której może wystąpić hiperglikemia.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Spożycie alkoholu może doprowadzić do wzrostu lub spadku stężenia cukru we krwi.

Jeśli pacjent choruje na cukrzycę, powinien omówić z lekarzem bezpieczeństwo prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Zdolność koncentracji i szybkiej reakcji u tych pacjentów może ulec upośledzeniu z powodu możliwości wystąpienia hipoglikemii, hiperglikemii oraz pogorszenia widzenia. Pacjent musi omówić z lekarzem, jak często występują u niego epizody hipoglikemii oraz czy występują pierwsze objawy ostrzegawcze pomocne w rozpoznaniu hipoglikemii.

Jak przechowywać lek Lantus 100 jednostek/ml?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Fiolki, wkłady, wstrzykiwacze zamknięte:

• lek należy przechowywać w lodówce, w temperaturze 2-8°C
• leku nie należy zamrażać
• leku nie należy umieszczać w bezpośrednim kontakcie z zamrażalnikiem lub pojemnikiem zawierającym substancję zamrażającą
• lek należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem

Fiolki otwarte:

• fiolkę o pojemności 5 ml po pierwszym użyciu należy przechowywać maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym, w temperaturze poniżej 25°C, z daleka od źródeł światła i ciepła
• fiolkę o pojemności 10 ml po pierwszym użyciu należy przechowywać maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym, w temperaturze poniżej 30°C, z daleka od źródeł światła i ciepła
• lek można stosować jedynie, gdy jest przezroczysty, bezbarwny i podobny do wody, nie należy stosować, jeśli widoczne są w nim cząstki stałe

Wkłady i wstrzykiwacze otwarte:

• po pierwszym użyciu lek należy przechowywać maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym, w temperaturze poniżej 30°C, z daleka od źródeł światła i ciepła
• lek można stosować jedynie gdy jest przezroczysty, bezbarwny i podobny do wody, nie należy stosować, jeśli widoczne są w nim cząstki stałe