Lincocin roztwór do wstrzykiwań (Lincomycinum)

Jak działa lek Lincocin?

W zależności od wrażliwości bakterii i stężenia leku lek Lincocin może działać bakteriobójczo lub bakteriostatycznie.

Kiedy stosuje się lek Lincocin?

Lek Lincocin jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń spowodowanych przez wrażliwe bakterie beztlenowe, a także spowodowanych przez wrażliwe paciorkowce lub gronkowce, takich jak:

• zakażenia górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie ucha środkowego
• zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym zachłystowe zapalenie płuc, ropniak opłucnej i ropień płuca
• zakażenia skóry i tkanek miękkich
• zakażenia kości i stawów, w tym zapalenie szpiku kostnego
• posocznica

Jak stosować lek Lincocin?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Lek Lincocin można podawać dowolnie często, aż do uzyskania granicy maksymalnej dawki dobowej linkomycyny, wynoszącej 8 g na dobę. W zakażeniach paciorkowcami beta - hemolizującymi leczenie należy prowadzić przynajmniej przez 10 dni.

Podanie domięśniowe:

Stosowanie u dorosłych

• 1 fiolka (600 mg) co 24 h
• 1 fiolka (600 mg) co 12 h (lub częściej) - w przypadku ciężkich zakażeń (w zależności od nasilenia objawów zakażenia)

Stosowanie u dzieci (w wieku powyżej 1 miesiąca)

• 10 mg/ kg masy ciała na dobę w 1 wstrzyknięciu
• 10 mg/ kg masy ciała na dobę co 12 h (lub częściej) - w przypadku ciężkich zakażeń

Podanie dożylne:

Nie należy podawać linkomycyny w postaci nierozcieńczonej w szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Lek należy stosować w infuzji trwającej co najmniej 60 minut.

Stosowanie u dorosłych

• 600 - 1000 mg co 8 - 12 h
• w przypadku ciężkich zakażeń dawki mogą być zwiększone
• w przypadku zakażeń zagrażających życiu mogą być zastosowane dawki do 8000 mg na dobę

 Stosowanie u dzieci (w wieku powyżej 1 miesiąca)

• 10 - 20 mg/ kg masy ciała na dobę, w zależności od nasilenia objawów zakażenia, w dawkach podzielonych

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby lekarz rozważy możliwość zmniejszenia częstotliwości podawania leku Lincocin. Jeśli u pacjenta z ciężką niewydolnością nerek konieczne jest leczenie linkomycyną, właściwa dawka wynosi od 25% do 35% dawki zalecanej pacjentom z prawidłową czynnością nerek.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lincocin

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza. W razie przedawkowania leku Lincocin mogą wystąpić objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak:

• ból brzucha
• nudności
• wymioty
• biegunka

Przedawkowanie można leczyć, wywołując wymioty lub stosując płukanie żołądka. Nie ma swoistego antidotum. Hemodializa lub dializa otrzewnowa nie są skuteczne w usuwaniu leku Lincocin z osocza.

Pominięcie zastosowania leku Lincocin

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Kiedy nie stosować leku Lincocin?

Leku Lincocin nie należy stosować:

• jeśli pacjent ma uczulenie na linkomycynę, klindamycynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• u wcześniaków i noworodków

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Lincocin może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Częste działania niepożądane (występujące nie częściej niż u 1 do 10 na 100 pacjentów):

• biegunka
• nudności
• wymioty

Niezbyt częste działania niepożądane (występujące nie częściej niż u 1 do 100 na 1000 pacjentów):

• wysypka
• pokrzywka
• zakażenie pochwy

Rzadkie działania niepożądane (występujące nie częściej niż u 1 do 1000 na 10 000 pacjentów):

• swędzenie

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• rzekomobłoniaste zapalenie jelit
• zakażenie bakterią Clostridium difficile
• pancytopenia (niedobór podstawowych rodzajów krwinek)
• agranulocytoza
• niedokrwistość aplastyczna
• neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych)
• leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych)
• plamica małopłytkowa
• reakcje anafilaktyczne
• obrzęk naczynioruchowy
• zespół choroby posurowiczej
• zatrzymanie krążenia i oddechu
• niedociśnienie
• zakrzepowe zapalenie żył
• dolegliwości w obrębie jamy brzusznej
• żółtaczka
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby
• zespół Stevensa-Johnsona
• pęcherzowe zapalenie skóry
• złuszczające zapalenie skóry
• rumień wielopostaciowy
• jałowy ropień w miejscu podania infuzji
• stwardnienie w miejscu podania
• ból w miejscu podania
• podrażnienie w miejscu podania

Przed rozpoczęciem stosowania leku Lincocin należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli pacjenta dotyczą niżej opisane sytuacje:

• jeśli pacjent ma uczulenie na penicylinę - podczas stosowania leku Lincocin mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (np. rumień, świąd skóry, wysypka, obrzęk, duszność) - należy wówczas natychmiast zwrócić się do lekarza o pomoc (może być konieczne podanie adrenaliny, tlenu i steroidów w postaci dożylnej oraz ewentualnie udrożnienie dróg oddechowych lub nawet intubacja)
• jeśli pacjent przebył w przeszłości chorobę układu pokarmowego - zapalenie jelita grubego
• jeśli u pacjenta podejrzewa się zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych, ponieważ linkomycyna nie przenika dostatecznie do płynu mózgowo - rdzeniowego
• jeśli pacjent ma bardzo poważne zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby, przebiegające z zaburzeniami metabolicznymi - podczas stosowania dużych dawek leku lekarz może zalecić kontrolowanie stężenia linkomycyny we krwi, czynność wątroby i nerek powinna być kontrolowana również w przypadku długotrwałego stosowania leku Lincocin
• jeśli pacjent otrzymuje leki, które blokują połączenia nerwowo-mięśniowe (leki zwiotczające stosowane w znieczuleniu ogólnym, takie jak tubokuraryna, pankuronium, wekuronium)
• jeśli pacjent ma skłonność do alergii

Jeśli podczas stosowania leku Lincocin u pacjenta wystąpią niżej opisane objawy, należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi:

• jeżeli w trakcie leczenia lub w ciągu kilku tygodni od jego zakończenia pojawi się biegunka, zwłaszcza ciężka i uporczywa, pacjent powinien natychmiast zwrócić się do lekarza - należy podejrzewać rzekomobłoniaste zapalenie jelit (w większości przypadków wywołane przez enterotoksyny bakterii Clostridium difficile). Choroba ta jest być powikłaniem antybiotykoterapii i może mieć różny przebieg: od mało nasilonej, wodnistej biegunki do zespołu przebiegającego z ciężką, przewlekłą biegunką, leukocytozą, silnymi spastycznymi bólami brzucha, ewentualnie z domieszką śluzu i krwi w stolcu. W skrajnych przypadkach może zagrażać życiu, zwłaszcza u osób starszych lub osłabionych. Lekarz zaleci natychmiastowe przerwanie stosowania leku, a po ustaleniu rozpoznania rzekomobłoniastego zapalenia jelit zastosuje odpowiednie leczenie (podaje się doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach – wankomycynę). Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę jelit ani innych leków działających zapierająco. Możliwe są nawroty choroby pomimo zastosowania właściwego leczenia
• biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile, o przebiegu od łagodnego po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem, zgłaszano w przypadku stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym leku Lincocin. Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi zmienia prawidłową mikroflorę okrężnicy, co prowadzi do nadmiernego namnażania C. difficile. U wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotykoterapii pojawiła się biegunka, należy rozważyć obecność zakażenia C. difficile. Biegunkę związaną z C. difficile zgłaszano nawet po upływie ponad dwóch miesięcy od podania leków przeciwbakteryjnych
• jeśli u pacjenta zaobserwuje się objawy dodatkowego zakażenia - stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów, zwłaszcza drożdżaków

Drobnoustroje oporne na klindamycynę są również oporne na lek Lincocin (oporność krzyżowa).

Linkomycyna może wpływać na wyniki badania aktywności fosfatazy zasadowej w osoczu krwi, powodując ich zawyżenie.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Linkomycyna przenika przez łożysko. Alkohol benzylowy znajdujący się w roztworze leku Lincocin, jako substancja pomocnicza, może przenikać przez łożysko. Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania leku Lincocin w ciąży. Lek Lincocin można stosować podczas ciąży tylko wówczas, gdy lekarz uzna, że jest to konieczne.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Linkomycyna przenika do mleka ludzkiego. Leku Lincocin nie należy stosować podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza, jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Lincocin:

• gdy będą stosowane leki blokujące połączenia nerwowo-mięśniowe (zwiotczające), stosowane w znieczuleniu ogólnym, takie jak: tubokuraryna, pankuronium, wekuronium - lek Lincocin może nasilać ich działanie

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Nie badano wpływu leku Lincocin na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak przechowywać lek Lincocin?

Lek należy przechowywać:

• w temperaturze poniżej 25^oC
• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci