LisiHexal (Lisinoprilum)

Jak działa lek LisiHexal?

Lek LisiHexal zawiera jako substancję czynną lizynopryl - lek z grupy tzw. inhibitorów konwertazy angiotensyny. Lek ten wykazuje działanie zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi. 

Kiedy stosować lek LisiHexal?

Lek LisiHexal należy stosować u pcjentów z:

• nadciśnienieniem tętnicze samoistnym i naczyniowo-nerkowym, niezależnie od stopnia nasilenia
• zastoinową niewydolnością serca
• ostrym zawałem serca u pacjentów stabilnych hemodynamicznie, bez wstrząsu kardiogennego, z ciśnieniem tętniczym krwi powyżej 100 mmHg
• mikroalbuminurią w przebiegu cukrzycy

Jak stosować lek LisiHexal?

Ten lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

Nadciśnienie tętnicze

Pacjenci, którzy nie przyjmują leków moczopędnych

• początkowa dawka to 2,5 mg raz na dobę
• skuteczna dawka dobowa wynosi zazwyczaj od 10 do 20 mg
• maksymalna dawka wynosi 40 mg na dobę

Pacjenci, którzy otrzymują leki moczopędne

• 2,5 mg lub 5 mg raz na dobę
• 2 lub 3 dni przed rozpoczęciem stosowania leku LisiHexal należy odstawić lek moczopędny lub zmniejszyć jego dawkę

Dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 16 lat

• dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę u pacjentów o masie ciała od 20 do <50 kg
• 5 mg raz na dobę u pacjentów o masie ciała ≥50 kg
• lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnej dawki dobowej, która wynosi: 20 mg u pacjentów o masie ciała od 20 do <50 kg lub 40 mg u pacjentów o masie ciała ≥50 kg

Zastoinowa niewydolność krążenia

• dawka początkowa 2,5 mg na dobę
• dawka podtrzymująca od 5 mg do 20 mg

Ostry zawał serca

• początkowo przyjmuje się 5 mg, po 24 godzinach kolejne 5 mg, po upływie 48 godzin 10 mg, a następnie 10 mg jeden raz na dobę

Mikroalbuminuria w przebiegu cukrzycy

• dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę
• u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi i cukrzycą insulinozależną zwykle stosuje się 10 mg na dobę
• u chorych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą insulinoniezależną zwykle stosuje się 10 mg na dobę
• lekarz może zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

• pacjenci poddawani dializie mogą otrzymywać zwykłą dawkę w dniach wykonywania dializy
• w dniach bez dializy lekarz ustala dawkowanie w zależności od ciśnienia tętniczego krwi pacjenta

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Nie zaleca się stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat lub u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Przyjęcie większej dawki leku LisiHexal niż zalecana

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub udać się bezpośrednio do szpitala. Objawami przedawkowania mogą być:

• ciężkie niedociśnienie tętnicze krwi
• zaburzenia elektrolitowe i niewydolność nerek

Pominięcie przyjęcia leku LisiHexal

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku LisiHEXAL

Lekarz zaleca kiedy można zaprzestać stosowania leku LisiHexal.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku LisiHexal?

Leku LisiHexal nie należy stosować jeśli:

• pacjent ma uczulenie na lizynopryl, na inny inhibitor konwertazy angiotensyny lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• u pacjenta stwierdzono obrzęk naczynioruchowy: dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy, a także jeśli obrzęk naczynioruchowy wystąpił w przeszłości podczas leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny
• pacjentka jest w ciąży
• występuje cukrzyca lub zaburzenia czynności nerek
• pacjent przyjmuje lek obniżający ciśnienie tętnicze, zawierający aliskiren
• przyjmowny był lub obecnie jest przyjmowany lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan (stosowany w leczeniu długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• zawroty głowy
• bóle głowy
• niedociśnienie ortostatyczne (zmniejszenie ciśnienia tętniczego podczas wstawania)
• kaszel
• biegunka
• wymioty
• zaburzenia czynności nerek

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• zmiany nastroju
• uczucie mrowienia
• zawroty głowy
• zaburzenia smaku
• zaburzenia snu
• zawał serca lub udar mózgu
• kołatanie serca
• przyspieszona czynność serca
• zjawisko Raynauda (ziębnięcie i blednięcie palców dłoni i stóp na skutek skurczu tętnic w kończynach)
• zapalenie błony śluzowej nosa
• nudności
• bóle brzucha
• niestrawność
• wysypka
• świąd
• impotencja
• uczucie zmęczenia
• osłabienie
• zwiększenie stężenia mocznika we krwi
• zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• zwiększenie stężenia potasu we krwi
• omamy

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• zmniejszenie stężenia hemoglobiny
• zmniejszenie wartości hematokrytu
• uczucie dezorientacji
• suchość w jamie ustnej
• nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy (obrzęk naczynioworuchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani)
• pokrzywka
• łysienie
• łuszczyca
• mocznica
• ostra niewydolność nerek
• ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzn)
• zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi
• zespół nieprawidowego wydzielania hormonu antydiuretycznego
• zaburzenia węchu

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• zahamowanie czynności szpiku kostnego
• niedokrwistość
• zmniejszenie liczby płytek krwi
• zmniejszenie liczby krwinek białych
• zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych
• agranulocytoza (całkowity lub prawie całkowity brak granulocytów)
• niedokrwistość hemolityczna (niedokrwistośc na skutek rozpadu krwinek czerwonych)
• limfadenopatia (choroba dotycząca węzłów chłonnych)
• choroby autoimmunologiczne
• zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia)
• skurcz oskrzeli
• zapalenie zatok
• alergiczne/eozynofilowe zapalenie płuc
• zapalenie trzustki
• obrzęk naczynioruchowy jelit
• zapalenie wątroby (wątrobowokomórkowe lub cholestatyczne)
• żółtaczka i niewydolność wątroby
• pocenie się
• pęcherzyca
• ciężkie reakcje skórne (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy)
• chłoniak rzekomy skóry
• zmniejszenie lub brak wydalania moczu

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• objawy depresji
• omdlenie

Opisano także zespół chorobowy, który może obejmować wszystkie lub tylko niektóre spośród wymienionych objawów:

• gorączkę
• zapalenie błon surowiczych
• zapalenie naczyń
• bóle mięśni i (lub) zapalenie mięśni
• bóle stawów i (lub) zapalenie stawów
• dodatnie przeciwciała przeciwjądrowe
• przyspieszony opad (OB)
• zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych i leukocytozę (zwiększenie liczby krwinek białych)
• wysypka
• nadwrażliwość na światło
• inne objawy skórne

Przed rozpoczęciem stosowania leku LisiHEXAL należy omówić to z lekarzem.

Należy poinformować lekarza jeśli pacjent przyjmuje, którykolwiek z niżej wymienionych leków:

• racekadotryl - lek stosowany w leczeniu biegunki
• leki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus)
• wildagliptyna - lek stosowany w leczeniu cukrzycy 
• walsartan, telmisartan, irbesartan
• aliskiren

Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi:

• obrzęk skóry i (lub) błon śluzowych
• obrzęk twarzy, warg, gardła, języka lub krtani
• trudności w oddychaniu lub połykaniu
• świąd lub wysypka

Należy poinformować lekarza o:

• niewydolności serca
• stwierdzonym zwężeniu zastawek serca w obrębie lewej komory lub innym zwężeniu odpływu krwi z lewej komory serca
• stwierdzonej niewydolność nerek
• obustronnym zwężeniu tętnic nerkowych lub zwężeniu tętnicy nerkowej jedynej nerki
• hemodializie
• przyjmowaniu leków moczopędnych
• zaburzeniach czynności nerek
• przyjmowaniu aliskirenu
• stosowaniu leków immunosupresyjnych
• przyjmowaniu allopurynolu lub prokainamidu
• cukrzycy
• przyjmowaniu preparatów potasu lub zamiennikach soli kuchennej zawierające potas
• wystąpieniu suchego kaszlu podczas stosowania leku LisiHexal
• wystąpieniu neutropenii (zmniejszenie ilości granulocytów obojętnochłonnych) lub agranulocytozy (zmniejszenie ilości lub brak pewnego rodzaju krwinek białych), małopłytkowości i niedokrwistości
• odczulaniu przeciwko jadowi pszczół lub os
• leczeniu wysokiego cholesterolu we krwi
• wystąpieniu żółtaczki lub zwiększeniu się aktywności enzymów wątrobowych
• stwierdzeniu choroby niedokrwiennej serca lub chorobie naczyń mózgowych
• poddaniu się zabiegowi chirurgicznemu w znieczuleniu ogólnym
• stosowaniu diety z ograniczeniem soli
• biegunkach i wymiotach

Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku LisiHexal nie wolno stosować w okresie ciąży.

Jeśli w trakcie leczenia pacjentka zajdzie w ciążę, musi odstawić lek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Kobiety planujące ciążę powinny omówić z lekarzem inną metodę leczenia.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku

Leku LisiHexal nie należy stosować w okresie karmienia piersią, ponieważ wiadomo czy lek ten przenika do mleka matki. 

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.  

Leku LisiHexal nie należy stosować jednocześnie z:

• lekami moczopędnymi
• indometacyną i innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (leki o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym, tzw. NLPZ)
• kwasem acetylosalicylowym w dawkach większych niż 3 g/ dobę
• litem (lek stosowany w leczeniu depresji)
• preparatami złota (stosowanymi w leczeniu m.in. chorób reumatycznych lub łuszczycy)
• lekami stosowanymi w zaburzeniach psychicznych (leki przeciwpsychotyczne)
• niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi
• lekami znieczulającymi stosowanymi podczas narkozy
• lekami przeciwcukrzycowymi (insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe)
• sympatykomimetykami (np. wchodzące w skład leków na katar i przeziębienie)
• innymi lekami zmniejszającymi ciśnienie tętnicze i (lub) stosowanymi w chorobach serca (np. leki betaadrenolityczne, azotany, inne leki rozszerzające naczynia krwionośne)
• allopurynolem (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej)
• niektórymi lekami stosowanymi w zaburzeniach rytmu serca (np. prokainamid)
• lekami z grupy tkankowych aktywatorów plazminogenu (leki stosowane w przypadku ryzyka tworzenia zakrzepów, mogących spowodować, np. udar mózgu lub zawał serca)

W szczególności należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent obecnie przyjmuje, ostatnio przyjmował lub może przyjmować którykolwiek z następujących leków:

• suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej)
• leki moczopędne oszczędzające potas i inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi np. trimetoprim i kotrimoksazol, będący skojarzeniem trimetoprimu i sulfametoksazolu stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie
• cyklosporyna (lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu)
• heparyna (lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom)

Lekarz może zalecić zmianę dawki i (lub) zastosować inne środki ostrożności jeśli pacjent przyjmuje antagonistę receptora angiotensyny II lub aliskiren.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku LisiHexal, a jednoczesnym prowadzeniu pojazdów lub obsługi maszyn. Podczas stosowania leku LisiHexal mogą wystąpić zawroty głowy lub zmęczenie, zaburzające zdolność kierowania pojazdami, obsługiwania maszyn lub pracy w niebezpiecznych warunkach. 

Jak przechowywać lek LisiHexal?

• lek LisiHexal należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.