Lonamo Duo (Sitagliptinum + Metformini hydrochloridum)

Jak działają składniki leku Lonamo Duo?

• Sytagliptyna działa poprzez hamowanie enzymu dipeptydylopeptydazy-4 (DPP-4), co prowadzi do zwiększenia stężenia hormonów inkretynowych, stymulujących wydzielanie insuliny i hamujących uwalnianie glukagonu.
• Metformina zmniejsza wytwarzanie glukozy w wątrobie, poprawia wrażliwość na insulinę i opóźnia wchłanianie glukozy z przewodu pokarmowego.
• Działanie obu substancji prowadzi do skuteczniejszego obniżenia poziomu cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2.

Lonamo Duo jest wskazany:

• W leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, gdy dieta i ćwiczenia nie wystarczają do kontroli stężenia cukru we krwi.
• W monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, takimi jak:
  • insulina,
  • pochodne sulfonylomocznika,
  • glitazony.

Jak stosować Lonamo Duo?

Ten lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Tabletki 50 mg + 850 mg oraz 50 mg + 1000 mg

• Dorośli:
  • 1 tabletka dwa razy na dobę.
  • Lek należy przyjmować podczas posiłków, aby zmniejszyć ryzyko rozstroju żołądka.
  • Lekarz może dostosować dawkę w zależności od kontroli glikemii oraz czynności nerek.

Specjalne grupy pacjentów:

• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Dawkowanie dostosowywane przez lekarza w zależności od stopnia upośledzenia funkcji nerek.
• Osoby starsze: Regularna kontrola czynności nerek.

Nie stosować leku Lonamo Duo:

• jeśli pacjent ma uczulenie na sytagliptynę, metforminę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli pacjent ma znacznie zmniejszoną czynność nerek,
• jeśli u pacjenta występuje niewyrównana cukrzyca, na przykład ciężka hiperglikemia, nudności, wymioty, biegunka, nagłe zmniejszenie masy ciała, kwasica mleczanowa lub kwasica ketonowa. Kwasica ketonowa to choroba, w przypadku której substancje nazywane ciałami ketonowymi kumulują się we krwi i która może doprowadzić do cukrzycowego stanu przedśpiączkowego. Do objawów należą: ból brzucha, szybki i głęboki oddech, senność lub nietypowy owocowy zapach z ust,
• jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zakażenie lub odwodnienie,
• jeśli u pacjenta planowane jest wykonanie badania radiologicznego z podaniem donaczyniowo środka kontrastowego. Należy przerwać przyjmowanie leku Lonamo Duo na czas badania radiologicznego oraz na okres 2 lub więcej dni, zgodnie z zaleceniami lekarza, w zależności od czynności nerek pacjenta,
• jeśli w ostatnim czasie pacjent przeszedł zawał serca lub wystąpiły u niego ciężkie zaburzenia krążenia, takie jak wstrząs lub trudności z oddychaniem,
• jeśli u pacjenta stwierdzono choroby wątroby,
• jeśli pacjent spożywa nadmierne ilości alkoholu (albo codziennie, albo od czasu do czasu),
• jeśli pacjentka karmi piersią.

Czy lek Lonamo Duo powoduje działania niepożądane?

Jak każdy lek, Lonamo Duo może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać przyjmowanie leku Lonamo Duo i natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych:

• Silny i uporczywy ból brzucha (w okolicy żołądka), mogący promieniować w kierunku pleców, z występowaniem nudności i wymiotów lub bez – mogą to być objawy zapalenia trzustki.
• Bardzo rzadko (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10 000): kwasica mleczanowa – nagły stan zagrożenia życia. Objawy obejmują: wymioty, ból brzucha, skurcze mięśni, ogólnie złe samopoczucie z silnym zmęczeniem, trudności z oddychaniem, zmniejszenie temperatury ciała i spowolnienie akcji serca.
• Reakcje alergiczne (częstość nieznana): wysypka, pokrzywka, pęcherze na skórze lub łuszczenie się skóry, obrzęk twarzy, warg, języka i gardła, trudności w oddychaniu lub połykaniu.

Częstość nieznana:

• Choroby nerek (czasami wymagające dializy), bóle mięśni, bóle pleców, śródmiąższowa choroba płuc, pemfigoid pęcherzowy (rodzaj pęcherzy na skórze).
• Zapalenie wątroby, pokrzywka, zaczerwienienie skóry lub świąd.

Bardzo rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 pacjenta na 10 000):

Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 pacjenta na 1000):

• Zmniejszenie liczby płytek krwi.

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 pacjenta na 100):

• Zaparcia, senność, zawroty głowy, świąd, suchość w jamie ustnej, ból głowy.

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 pacjenta na 10):

• Małe stężenie cukru we krwi, nudności, wzdęcia, wymioty, biegunka, ból żołądka, zapalenie kości i stawów, zakażenia górnych dróg oddechowych, niedrożny nos lub katar, ból gardła.

• Ryzyko kwasicy mleczanowej: Lonamo Duo może wywołać bardzo rzadkie, ale ciężkie działanie niepożądane – kwasicę mleczanową. Ryzyko wzrasta w przypadku zaburzeń czynności nerek, niewyrównanej cukrzycy, ciężkiego zakażenia, długotrwałego głodzenia, spożywania alkoholu, odwodnienia, zaburzeń czynności wątroby oraz stanów chorobowych, w których jakaś część ciała jest niewystarczająco zaopatrywana w tlen (np. ostre choroby serca).
• Zapalenie trzustki: Należy zwrócić się do lekarza w przypadku wystąpienia silnego bólu brzucha, który może promieniować do pleców.
• Pemfigoid pęcherzowy: Pojawienie się pęcherzy na skórze wymaga konsultacji z lekarzem i przerwania stosowania leku.
• Zabiegi chirurgiczne: Lek należy przerwać przed dużymi zabiegami chirurgicznymi oraz na pewien czas po nich, zgodnie z zaleceniami lekarza.
• Środki kontrastowe zawierające jod: Lek należy przerwać przed badaniami z użyciem środków kontrastowych i wznowić zgodnie z zaleceniami lekarza.

Regularna kontrola czynności nerek przynajmniej raz w roku lub częściej w przypadku pacjentów w podeszłym wieku i/lub z zaburzeniami czynności nerek.

Nie stosować leku Lonamo Duo w okresie ciąży. W przypadku planowania ciąży lub jej potwierdzenia należy skonsultować się z lekarzem, który oceni alternatywne metody leczenia.

Nie stosować podczas karmienia piersią. W przypadku konieczności kontynuacji terapii należy przerwać karmienie piersią.

Należy poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, zwłaszcza:

• Kortykosteroidach, lekach moczopędnych, NLPZ, inhibitorach ACE, β-sympatykomimetykach.
• Środkach kontrastowych zawierających jod.
• Ranolazynie, dolutegrawirze, wandetanibie, digoksynie.

Unikać spożywania nadmiernych ilości alkoholu, ponieważ może to zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej.

Lek może powodować zawroty głowy i senność. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, szczególnie w przypadku ryzyka hipoglikemii.

• Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• Nie wyrzucać leku do kanalizacji ani odpadów komunalnych.