Losagen (Losartanum kalicum)

Jak działa lek Losagen?

Losartan, substancja czynna leku, należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptora angiotensyny II. Angiotensyna II to substancja wytwarzana w organizmie, która wiążąc się z receptorami w ścianach naczyń krwionośnych powoduje ich zwężenie, czego skutkiem jest zwiększenie ciśnienia tętniczego. Lek Losagen zapobiega temu wiązaniu, przez co powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, prowadzące do zmniejsza ciśnienia tętniczego. Lek ten spowalnia również pogorszenie czynności nerek u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II.

Kiedy stosuje się lek Losagen?

Lek Losagen stosuję się w:

• leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat
• ochronie nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II z zaburzeniami czynności nerek i białkomoczem
• leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, gdy leczenie lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny jest uważane przez lekarza za nieodpowiednie
• zmniejszeniu ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i pogrubieniem ściany lewej komory serca

Jak stosować lek Losagen?

Lek ten należy zawsze stosować z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zasady podawana leku:

• tabletki należy popijać szklanką wody
• tabletki należy przyjmować raz dziennie o tej samej porze
• lek może być przyjmowany niezależnie od posiłku

Nadciśnienie tętnicze:

Dorośli

• dawka początkowa i podtrzymująca to zazwyczaj 50 mg raz na dobę
• maksymalne działanie obniżające ciśnienie krwi powinno nastąpić w przeciągu 3-6 tygodni
• lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg raz na dobę
• lek można stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi

Dzieci w wieku od 6 lat

• dla pacjentów o masie ciała powyżej 20 do 50 kg zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć maksymalnie do 50 mg raz na dobę
• u pacjentów o masie ciała >50 kg zwykle stosowana dawka wynosi 50 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć maksymalnie do 100 mg raz na dobę

Wysokie ciśnienie tętnicze i cukrzyca typu II:

• dawka początkowa 50 mg raz na dobę
• lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg w zależności od zmian ciśnienia krwi u pacjenta
• lek można stosować w skojarzaniu z innymi lekami zmniejszającymi ciśnienie, insuliną i innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy

Niewydolność serca:

• dawka początkowa to 12,5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu, następnie lekarz zaleci stopniowe zwiększanie dawki: w drugim tygodniu 25 mg na dobę, 50 mg na dobę w trzecim tygodniu, 100 mg na dobę w czwartym tygodniu, 150 mg na dobę w piątym tygodniu, aż do osiągnięcia pożądanej dawki
• w niewydolności serca lek stosuje się w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i/ lub glikozydami naparstnicy i/lub beta-adrenolitykami

Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG:

• zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę
• w zależności od zmian ciśnienia tętniczego można dodatkowo zastosować hydrochlorotiazyd w małej dawce i (lub) zwiększyć dawkę losartanu do 100 mg raz na dobę

Pacjenci ze zmniejszoną objętością krwi krążącej

Należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej wynoszącej 25 mg raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i pacjenci poddawani dializoterapii

Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki. Nie wolno stosować leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci w podeszłym wieku

Należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 25 mg. Dostosowanie dalszego dawkowania u osób w podeszłym wieku nie jest zazwyczaj konieczne.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Objawy przedawkowania leku:

• niskie ciśnienie tętnicze
• przyspieszona czynność serca
• ewentualnie zwolniona czynność serca

Pominięcie zastosowania leku

W przypadku pominięcia dawki dobowej, należy następną dawkę przyjąć o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.

Kiedy nie stosować leku Losagen?

Lek Losagen jest przeciwskazany w następujących sytuacjach:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
• drugi i trzeci trymestr ciąży
• ciężkie zaburzenia czynności wątroby
• jednoczesne stosowanie z lekami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Losagen może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Losagen i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):

• gromadzenie się płynu w organizmie, powodujące obrzęki nóg, kostek lub stóp, oddawanie niewielkiej ilości moczu, brak moczu lub silny ból w dolnej części pleców - mogą to być objawy zmian w czynności nerek, które mogą prowadzić do niewydolności nerek

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób):

• uczucie ucisku w klatce piersiowej lub silny ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa)

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób):

• ciężka reakcja alergiczna (wysypka, świąd, obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu - mogą to być objawy obrzęku naczynioruchowego)
• bardzo szybka lub nieregularna czynność serca (migotanie przedsionków)
• drętwienie lub osłabienie twarzy, nóg i rąk, zaburzenia widzenia, niewyraźna mowa lub utrata mowy - mogą to być objawy braku przepływu krwi w wyniku zablokowania naczyń krwionośnych mózgu (udar mózgu)
• gorączka, nudności, wymioty, zażółcenie oczu i skóry (żółtaczka) - mogą to być objawy zapalenia wątroby

Częstość nieznana:

• silny ból w nadbrzuszu z nudnościami lub wymiotami - mogą to być objawy zapalenia trzustki
• niewyjaśniony ból mięśni, ciemny mocz (barwy herbaty) - mogą to być objawy rozpadu mięśni (rabdomioliza)

Inne działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy
• niskie ciśnienie tętnicze (zwłaszcza po nadmiernej utracie wody z organizmu, np. u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych)
• zależne od dawki objawy ortostatyczne, takie jak obniżenie ciśnienia krwi występujące podczas wstawania z pozycji leżącej lub siedzącej
• osłabienie
• zmęczenie
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość)
• małe stężenie cukru (glukozy) we krwi (hipoglikemia)
• duże stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia)
• zwiększenie stężenia mocznika we krwi
• zwiększenie stężenia kreatyniny i potasu w surowicy

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• senność
• ból głowy
• zaburzenia snu
• uczucie nasilonej czynności serca (kołatanie serca)
• skrócenie oddechu (duszność)
• kaszel
• ból brzucha
• silne zaparcie
• biegunka
• nudności
• wymioty
• pokrzywka
• swędzenie (świąd)
• wysypka
• miejscowe obrzęki

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• zapalenie naczyń krwionośnych (w tym plamica Schönleina-Henocha)
• uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezja)
• omdlenie
• zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej we krwi, zwykle ustępujące po zaprzestaniu leczenia

Częstość nieznana:

• zmniejszenie liczby płytek krwi
• dzwonienie, brzęczenie, ryczenie lub klikanie w uszach (szum uszny)
• zaburzenia czynności wątroby
• zwiększona wrażliwość na słońce (nadwrażliwość na światło)
• migrena
• zaburzenia smaku
• zaburzenia erekcji, impotencja
• depresja
• ból mięśni i stawów
• małe stężenie sodu we krwi (hiponatremia) mogące powodować dezorientację, drganie mięśni lub zaburzenia rytmu serca
• objawy grypopodobne
• ogólne złe samopoczucie
• ból pleców oraz zakażenie dróg moczowych

Przed stosowaniem leku należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli u pacjenta występuje:

• obrzęk naczynioruchowy (nagły obrzęk twarzy, warg, gardła i języka)
• nasilone wymioty lub biegunka prowadzące do nadmiernej utraty płynów i soli z organizmu
• stosowanie leków moczopędnych lub diety z ograniczeniem soli - prowadzi to do nadmiernej utraty płynów i soli z organizmu
• zwężenie lub niedrożność naczyń krwionośnych doprowadzających krew do nerek
• niedawno wykonany przeszczep nerki
• zaburzenia czynności wątroby
• niewydolność serca z zaburzeniami czynności nerek lub bez zaburzeń albo współistnieją ciężkie, zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca
• zaburzenia dotyczące zastawek serca lub mięśnia serca
• choroba niedokrwienna serca (spowodowana przez zmniejszony przepływ krwi w naczyniach krwionośnych serca)
• zaburzenia naczyniowo-mózgowe (spowodowane przez zmniejszenie krążenia krwi w mózgu)
• pierwotny hiperaldosteronizm (zespół spowodowany zwiększonym wydzielaniem hormonu aldosteronu przez nadnercza, na skutek nieprawidłowości w obrębie nadnerczy)
• przyjmowanie któregokolwiek z leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego: alskirenu lub inhibitorów ACE (enalapryl, lizynopryl, ramipryl) - zwłaszcza, jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą

Lekarz prowadzący może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku.

Lekarz zazwyczaj zaleci przerwanie stosowania leku przed planowaną ciążą lub natychmiast po jej potwierdzeniu oraz zaleci przyjmowanie innego leku zamiast leku Losagen.

Nie zaleca się stosowania leku u kobiet w początkowym okresie ciąży i nie wolno go stosować po 3 miesiącu, ponieważ może on zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka karmi piersią lub zamierza karmić piersią powinna poinformować o tym fakcie lekarza. Lekarz może zalecić stosowanie innego leku.

Nie zaleca się stosowania leku Losagen podczas karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku karmienia piersią noworodka lub wcześniaka.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o przyjmowaniu:

• innych zmniejszających ciśnienie krwi, ponieważ może dojść do dodatkowego obniżenia ciśnienia krwi
• trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych
• leków przeciwpsychotycznych
• baklofenu
• amifostyny
• inhibitorów ACE
• alskirenu
• leków zatrzymujących potas lub mogących zwiększać stężenie potasu we krwi np. suplementy potasu, substytuty soli zawierające potas lub leki oszczędzające potas, takie jak niektóre leki moczopędne (amiloryd, triamteren, spironolakton) lub heparyna
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych, takich jak indometacyna, w tym inhibitory COX-2 (leki zmniejszające stan zapalny oraz stosowane w celu łagodzenia bólu), ponieważ mogą osłabić działanie losartanu zmniejszające ciśnienie krwi
• leków zawierających lit
• flukonazolu (lek przeciwgrzybiczy) i ryfampicyny (antybiotyk), ponieważ mogą osłabiać działanie losartanu

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Jeśli u pacjenta stosującego lek wystąpią zawroty głowy lub senność należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki.

Jak przechowywać lek Losagen?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.