Meprelon (Methylprednisolonum)

Jak działa lek Meprelon?

Lek Meprelon należy do grupy glikokortykosteroidów stosowany w leczeniu chorób wymagających szybkiego działania leku lub gdy u pacjenta występują wymioty lub pacjent jest nieprzytomny.

Kiedy stosować lek Meprelon?

Lek Meprelon stosowany jest w szczególności w następujących przypadkach:

• ciężki ostry atak astmy
• obrzęk mózgu (jedynie w przypadku objawów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego potwierdzonych w tomografii komputerowej) spowodowany przez guz mózgu, lub przerzuty wewnątrz mózgu
• ciężka reakcja alergiczna (np. obrzęk naczynioruchowy, reakcja po ukąszeniach owadów)
• początkowe leczenie rozległych, ciężkich chorób skóry o ostrym przebiegu (np. erythroderma. pęcherzyca zwykła)
• ostre choroby krwi (np. niedokrwistość autoimmunohemolityczna, ostra plamica małopłytkowa)
• ostre choroby wątroby (np. ostre zapalenie wątroby spowodowane alkoholem)
• płyn w płucach spowodowany inhalacją gazu drażniącego (toksyczny obrzęk płuc)
• osłabienie lub brak aktywności kory nadnerczy (niewydolność kory nadnerczy): przełom addisonoidalny (lekiem z wyboru jest hydrokortyzon)

Jak stosować lek Meprelon?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dawkowanie proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do wstrzykiwań/do infuzji:

• leczenia ostrych objawów, dawka dla dorosłych zazwyczaj wynosi od 32 mg do 64 mg metyloprednizolonu (2-4 ampułki leku Meprelon 16 mg) lub więcej, dawka dla dzieci to od 8 do 32 mg (½ - 1 ampułki leku Meprelon 16 mg) lub 1 do 2 mg/ kg masy ciała
• w terapii ostrych stanów zagrożenia życia, dawka pojedyncza u dorosłych wynosi 250 - 500 mg metyloprednizolonu; oraz od 4 do 8 mg/ kg masy ciała u dzieci
• w zależności od stanu chorobowego, odstępy między wstrzyknięciami wynoszą od 30 minut do 24 godzin
• zaleca się aby podanie pierwszej dawki odbyło się w szpitalu
• lek podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub we wlewie dożylnym, podanie domięśniowe należy wybierać jedynie wyjątkowo, w przypadkach gdy brak możliwości podania dożylnego 

Dawkowanie tabletek:

• w zależności od jednostki chorobowej dawka może wynosić 4 mg - 48mg na dobę
• w zależności od przebiegu choroby można zmniejszać dawkę do możliwie małej dawki podtrzymującej (na ogół od 4 do 12 mg metyloprednizolonu na dobę)
• w leczeniu chorób przewlekłych często konieczne jest długotrwałe leczenie z użyciem małych dawek podtrzymujących
• lek należy stosować doustnie
• całą dawkę dobową stosuje się przed albo po śniadaniu (od godz. 6.00 do 8.00), popijając wystarczającą ilością płynu

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meprelon

W przypadku stwierdzenia nasilonych albo nietypowych działań niepożądanych należy zgłosić się do lekarza. Lek jest zazwyczaj tolerowany bez powikłań nawet po krótkotrwałym stosowaniu w dużych dawkach.

Pominięcie zastosowania leku Meprelon

Pominiętą dawkę leku należy przyjąć w trakcie dnia a następnie kontynuować przyjęty schemat dawkowania. Nie należy stosować podwójnej dawki leku w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie pominięcia wielu dawek leku może niekiedy dojść do nasilenia się choroby, w takich przypadkach konieczny jest kontakt z lekarzem.

Przerwanie stosowania leku Meprelon

Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem. Dłużej trwające stosowanie leku Meprelon może prowadzić do zahamowania wytwarzania własnych glikokortykosteroidów przez organizm, a wówczas nasilony stres mógłby być zagrożeniem dla życia.

Kiedy nie stosować leku Meprelon?

Leku Meprelon nie powinno się stosować w przypadku uczulenia na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Meprelon może powodować działania niepożądane, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem , jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych

• dolegliwości ze strony żołądka i jelit, ból pleców, okolicy ramienia lub biodra, zaburzenia psychicznych, wyraźne zmiany stężenia cukru we krwi lub inne zaburzenia u chorych na cukrzycę

Częstość nieznana:

• zmiany morfologii krwi (zwiększona liczba krwinek białych we krwi, czerwonych krwinek, płytek krwi, zmniejszenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek – granulocytów kwasochłonnych)
• osłabienie układu odpornościowego
• reakcje alergiczne
• przełom w przebiegu guza chromochłonnego (podwyższone ciśnienie tętnicze, ból głowy, poty, kołatanie serca, bladość skóry)
• zespół Cushinga
• niedoczynność lub zanik kory nadnerczy
• zahamowanie wzrostu u dzieci
• zaburzenia hormonów płciowych
• gromadzenie się tkanki tłuszczowej w niektórych częściach ciała
• zwiększenie stężenia cukru we krwi
• cukrzyca
• zwiększenie stężeń lipidów we krwi (cholesterolu i triglicerydów)
• obrzęki tkanek
• niedobór potasu wskutek nasilonego wydalania potasu
• nasilenie rozkładu białka
• depresja
• drażliwość
• zmiany osobowości
• euforia, zmiany nastroju
• zwiększenie napędu i apetytu
• psychozy
• zaburzenia snu
• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe
• pojawienie się objawów dotychczas nieobserwowanej padaczki
• zwiększenie skłonności do wystąpienia drgawek w przebiegu istniejącej padaczki
• zawroty głowy, bóle głowy
• zwiększenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra)
• zmętnienie soczewki (zaćma)
• nasilenie owrzodzeń rogówki
• nasilenie zapalenia wywołanego przez wirusy, bakterie lub grzyby
• nieostre widzenie
• zaburzenia siatkówki i błony naczyniowej
• nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności serca
• niektóre zaburzenia mięśnia sercowego u wcześniaków
• zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi
• zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy
• zwiększona krzepliwość krwi
• zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienny po długotrwałej kuracji)
• wrzody żołądka lub jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej)
• krwawienie z żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
• rozstępy skórne, zmniejszenie grubości skóry („skóra pergaminowa”)
• rozszerzenie naczyń skóry
• skłonność do krwiaków, punktowe lub powierzchniowe krwawienia do skóry
• nasilone owłosienie
• trądzik
• przedłużone gojenie się ran
• zmiany zapalne skóry twarzy, szczególnie wokół ust, nosa i oczu
• zmiany pigmentacji skóry
• reakcje nadwrażliwości, np. wysypka skórna
• osłabienie mięśni i zanik mięśni, w przypadku miastenii (nużliwości mięśni) odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni, mogące prowadzić do przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii (choroba mięśni) w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie szkieletowe
• zanik kości (osteoporoza) występuje w zależności od dawki, w ciężkich przypadkach prowadzi do ryzyka złamań kości, inne postacie zaniku kości (jałowe martwice kości, np. głowy kości ramiennej i udowej), zerwanie ścięgna
• twardzinowy przełom nerkowy u pacjentów z twardziną skóry (zaburzenie autoimmunologiczne)
• wzrost masy ciała

W poniższych chorobach lek może być stosowany jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne:

• ostre zakażenia wirusowe (np. ospa wietrzna, półpasiec, zakażenie wywołane przez wirusa opryszczki, zapalenia rogówki oka spowodowane przez wirusy opryszczki)
• zakaźne zapalenie wątroby (przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg)
• około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniu ochronnym z użyciem żywych szczepionek
• grzybice z zajęciem narządów wewnętrznych
• niektóre choroby spowodowane przez pasożyty (np. zarażenia pełzakami, zarażenia nicieniami)
• polio (ostre nagminne porażenie dziecięce)
• zajęcie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy
• ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne
• w przypadku stwierdzenia gruźlicy w wywiadzie, lek wolno stosować tylko jednocześnie z lekami chroniącymi przed gruźlicą oraz pod ścisłym nadzorem lekarza

W poniższych chorobach lek może być stosowany jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne z jednoczesnym zastosowaniem swoistego leczenia:

• owrzodzenie przewodu pokarmowego
• ciężka osteoporoza (utrata masy kostnej)
• nadciśnienie tętnicze trudne do wyrównania
• cukrzyca trudna do wyrównania
• choroby psychiczne (także w wywiadzie)
• zwiększenie ciśnienia wewnątrz oka (jaskra z wąskim i z otwartym kątem przesączania)
• owrzodzenia i uszkodzenia rogówki oka

Lek może być stosowany w poniższych przypadkach jedynie pod ścisłą kontrolą i tylko gdy istnieją ważne wskazania ze względu na ryzyko perforacji ściany jelit z zapaleniem otrzewnej:

• ciężkie zapalenie jelita grubego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z ryzykiem perforacji, z ropniami albo ropnymi zapaleniami
• zapalenie uchyłków jelita
• bezpośrednio po niektórych zabiegach chirurgicznych na jelitach (enteroanastomoza)

Pozostałe przypadki w których należy zachować ostrożność:

• pacjent przyjmujący duże dawki glikokortykosteroidów
• pacjent chorujący na cukrzycę
• wysokie ciśnienie tętnicze
• twardzina skóry
• pacjent z podejrzeniem lub zdiagnozowanym guzem chromochłonnym nadnerczy
• choroby związane z powstawaniem zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych
• lek może maskować objawy współistniejącego lub rozwijającego się zakażenia
• stosowanie leku może początkowo pogorszyć współistniejącą miastenię aż do wystąpienia przełomu miastenicznego
• ze względu na obniżenie odporności wywołanej przez lek może dojść do zwiększonego ryzyka zakażenia
• reakcja odpornościowa, a przez to skuteczność szczepienia mogą być obniżone podczas stosowania dużych dawek kortykosteroidów
• podczas podawania dużych dawek leku, należy zapewnić wystarczającą podaż potasu i ograniczyć przyjmowanie soli kuchennej
• u pacjentów leczonych leki Meprelon choroby wirusowe mogą przebiegać bardzo ciężko a nawet stanowić zagrożenie życia
• po podaniu dożylnym dużych dawek leku zalecana jest ścisła kontrola lekarska w trakcie leczenia oraz kilka dni po zakończeniu terapii ze względu na możliwośc wystąpienia zaburzeń rytmu serca, zapaści krążeniowej oraz zatrzyania akcji serca
• w trakcie lub po podaniu dożylnym dużych dawek leku może dojśc do zwolnienia rytmu pracy serca
• po podaniu dożylnym leku zazwyczaj w dawce początkowej wynoszącej ≥ 1000 mg na dobę zgłaszano rzadkie przypadki wywołanego przez lek uszkodzenia wątroby, w tym ostrego zapalenia wątroby (hepatitis) oraz zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• leczenie ogólnoustrojowe (czyli wpływające na całe ciało) glikokortykosteroidami może powodować choroby naczyniówki i siatkówki oka (chorioretinopatia), co może prowadzić do zaburzeń widzenia, również do utraty wzroku. Długotrwałe leczenie ogólnoustrojowe glikokortykosteroidami może powodować chorioretinopatię również po zastosowaniu małych dawek 
• należy poinformować lekarza o przyjmowaniu leku szczególnych sytuacjach stresu, jak choroby gorączkowe, wypadki, operacje
• w zależności od czasu trwania i dawkowania leku można się spodziewać niekorzystnego wpływu na metabolizm wapnia
• po zakończeniu lub przerwaniu długotrwałego leczenia należy brać pod uwagę następujące zagrożenia: nasilenie lub nawrót choroby podstawowej, ostra niewydolność kory nadnerczy (w szczególności w sytuacjach stresu, np. podczas zakażeń, po wypadkach, podczas nasilonego obciążenia fizycznego), objawy choroby i dolegliwości spowodowane przerwaniem stosowania kortyzonu
• w przypadkach niedoczynności tarczycy niewyrównanej lekami lub marskości wątroby mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki
• jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że korzyść dla matki i płodu przewyższa potancjalne ryzyko wynikające ze stosowania leku. W przypadku długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami podczas ciąży nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu nienarodzonego dziecka. Podawanie leku podczas pierwszego trymestru ciąży zwiększa ryzyko rozwoju rozszczepu szczęki lub podniebienia u płodu. Przyjmowanie leku pod koniec ciąży może prowadzić do zaniku nadnerczy u płodów, co z kolei może wymagać leczenia noworodków.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek przenika do mleka matki. Należy unikać karmienia piersią podczas stosowania leku w większych dawkach lub długotrwałego leczenia.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Można zaobserwować nasilenie działania leku Meprelon lub nasilenie jego działań niepożądanych w połączeniu z:

• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu HIV (rytonawir, kobicystat)
• ketokonazolem, itrakonazolem
• żeńskimi hormonami płciowymi (np. doustne środki antykoncepcyjne)

Można zaobserwować osłabienie działania leku Meprelon z:

• lekiami przeciw drgawkom (barbiturany, fenytoina, prymidon, karbamazepina)
• ryfampicyną (lek przeciw gruźlicy)
• efedryną

Inne interakcje mogą wystąpić z:

• lekami stosowane w leczeniu chorób serca (dilitiazemem), mogą one spowolnić rozpad metyloprednizolonu
• lekami zobojętniającymi, u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby może być konieczne zwiększenie dawki leku Meprelon

Lek Meprelon może nasilić działanie:

• leków stosowanych w leczeniu niewydolności serca (glikozydy nasercowe)
• leków moczopędnych i przeczyszczających
• niektórych leków powodującymi rozluźnienie mięśni, rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej

Lek Meprelon może osłabić działanie:

• leków przeciwcukrzycowych, może dojść do zwiększenia stężenia cukru we krwi
• leków hamującymi krzepnięcie krwi
• leków przeciw zarażeniom wywołanym przez pasożyty
• somatotropiny, szczególnie podczas stosowania leku Meprelon w większych dawkach
• protyreliną, osłabione jest zwiększenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę

Inne interakcje mogą wystąpić z:

• lekami przeciwzapalnymi i przeciwreumatycznymi, może wystąpić zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego
• lekami okulistycznymi (atropina) oraz lekami o podobnym działaniu (inne leki przeciwcholinergiczne)
• lekami przeciw malarii lub chorobom reumatycznym (chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina), istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego
• cyklosporyną, następuje zwiększenie stężenia cyklosporyny we krwi. Przez to dochodzi do zwiększenia ryzyka napadów drgawek
• inhibitorami konwertazy angiotensyny, występuje zwiększone ryzyko zaburzeń składu krwi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w przypadku wystąpienia następujących objawów związnych z przyjmowaniem leku: pogorszenie ostrości wzroku (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawroty głowy lub bóle głowy, w rzadkich przypadkach może dojść do pogorszenia koncentracji lub zdolności do koncentracji i reakcji.

Jak przechowywać lek Meprelon?

Lek Meprelon należy przechowywać:

Tabletki:

• lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 30°C
• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci

Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań/ do infuzji:

• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• ampułki należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem
• przygotowany roztwór należy zużyć natychmiast