Micardis (Telmisartanum)

Jak działa lek Micardis?

Lek Micardis hamuje działanie angiotensyny II (jest antagonistą receptora angiotensyny II) , dzięki czemu naczynia krwionośne rozkurczają się, a ciśnienie tętnicze ulega obniżeniu.

Kiedy stosuje się lek Micardis?

Lek Micardis stosujemy w celu:

• leczenia samoistnego (nie wywołanego innymi chorobami) nadciśnienia tętniczego u dorosłych
• zmniejszenia częstości zachorowań z przyczyn sercowo - naczyniowych u osób dorosłych z jawną chorobą miażdżycową (choroba niedokrwienna serca, udar mózgu lub choroba tętnic obwodowych w wywiadzie)
• zmniejszenia częstości zachorowań z przyczyn sercowo - naczyniowych u osób dorosłych z cukrzycą typu 2 z udokumentowanymi powikłaniami dotyczącymi narządów docelowych (serca i naczyń)

Jak stosować lek Micardis?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Sposób podawania

• doustnie
• raz na dobę
• popijając płynem
• niezależnie od posiłków
• codziennie o tej samej porze

Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego

• zalecana dawka dobowa wynosi 40 mg
• zapewnia kontrolę ciśnienia przez 24 godziny
• lekarz może zadecydować o zmniejszeniu do 20 mg lub zwiększeniu do 80 mg dawki leku
• może być podawany w skojarzeniu z lekiem moczopędnym (diuretykiem), takim jak hydrochlorotiazyd, który nasila działanie przeciwnadciśnieniowe

Zapobieganie chorobom sercowo - naczyniowym

Zwykle stosowana dawka dobowa wynosi 80 mg na dobę.

Zaburzenia czynności nerek

W przypadku cieżkiej niewydolności nerek zaleca się podawanie mniejszej dawki początkowej - 20 mg. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynnosci nerek zmiana dawki nie jest konieczna.

Zaburzenia czynności wątroby

Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z cieżką niewydolnością wątroby. W przypadku łagodnych do umiarkowanych zaburzeń czynnosci wątroby dawka nie może być większa niż 40 mg jeden raz na dobę.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub udać się do szpitala.

Pominięcie zastosowania leku

Należy przyjąć dawkę leku jak najszybciej, a potem kontynuować stosowanie o stałej porze. Nie stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Kiedy nie stosować leku Micardis?

Leku Micardis nie należy przyjmować, gdy pacjent:

• ma uczulenie na telmisartan lub którąkolwiek z substancji pomocniczych
• jest w drugim i trzecim trymestrze ciąży
• ma ciężkie choroby wątroby lub cieżkie zaburzenia czynności wątroby, takie jak zastój żółci lub zwężenie drogi jej odpływu (problemy z odpływem żółci z wątroby lub pęcherzyka żółciowego)
• choruje na cukrzycę lub ma zaburzenia czynności nerek i równocześnie stosuje preparat obniżający ciśnienie z aliskirenem

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Micardis może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych działań niepożądanych:

• posocznica (zatrucie krwi) będąca ciężkim zakażeniem, z reakcją zapalną całego organizmu
• obrzęk naczynioruchowy (nagły obrzęk skóry i błon śluzowych)

Częste (nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) u osób leczonych w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowo - naczyniowych

Niezbyt częste (nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• zakażenia układu moczowego
• zakażenia górnych dróg oddechowych objawiające się bólem gardła, zapaleniem zatok, przeziębieniem
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość)
• zwiększenie stężenia potasu we krwi
• trudności z zasypianiem
• obnizenie nastroju, depresja
• omdlenia, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia obdowodwgo)
• zwolniona czynność serca (bradykardia)
• niskie ciśnienie tętnicze krwi
• niedociśnienie ortostatyczne objawiające się zawrotami głowy podczas wstawania
• duszność, kaszel
• ból brzucha, biegunka, dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia, wymioty
• świąd, nadmierne pocenie się, wysypka polekowa 
• ból pleców i mięśni, kurcze mięśni
• zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek
• ból w klatce piersiowej
• uczucie osłabienia
• zwiększone stężenie kreatyniny we krwi

Rzadkie (nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

• posocznica, która nieleczona może prowadzić do zgonu
• zwiększenie liczby niektórych krwinek białych (eozynofilia)
• mała liczba płytek krwi (małopłytkowość)
• reakcje anafilaktyczne (ciężkie reakcje alergiczne)
• reakcje alergiczne, takie jak wysypka, świąd, trudności w oddychaniu, świszczący oddech, obrzęk twarzy, niskie ciśnienie tętnicze
• spadek stężenia glukozy we krwi u cukrzyków
• uczucie niepokoju, senność, zaburzenia widzenia
• tachykardia, czyli szybka czynność serca
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• nieżyt żołądka, zaburzenia smaku
• zaburzenia czynności wątroby
• nagły obrzęk skóry i błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), który może prowadzić do zgonu
• zaczerwienienie skóry, pokrzywka, ciężka wysypka polekowa
• ból stawów, kończyn, ścięgien
• objawy grypopodobne
• zmniejszone stężenie hemoglobiny we krwi
• zwiększone stężenie kwasu moczowego
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych lub fosfokinazy kreatynowej we krwi

Bardzo rzadkie (nie więcej niż 1 na 10000 pacjentów):

• postępujące bliznowacenie pecherzyków płucnych (sródmiąższowa choroba płuc)

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów:

• z chorobami nerek lub po przeszczepieniu nerki
• ze zwężeniem tętnicy nerkowej
• z chorobami wątroby
• z zaburzeniami dotyczącymi serca
• ze zwiększonym stężeniem aldosteronu powodujacym zatrzymanie wody i soli w organizmie, któremu towarzyszą zaburzenia równowagi składników mineralnych we krwi
• z niskim ciśnieniem krwi, szczególnie u pacjentów odwodnionych, z niedoborami soli z powodu stosowania leków moczopędnych (tak zwanych diuretyków), biegunki lub wymiotów
• ze zwiększonym stężeniem potasu we krwi
• z cukrzycą
• stosujacych inhibitory konwertazy angiotensyny (enalapril, lizynopril, ramipril)  lub aliskiren (lek obniżający ciśnienie)
• z podejrzeniem ciaży lub planujących ciążę
• planujących zabieg operacyjny lub znieczulene

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Nie zaleca się stosowania leku Micardis we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ może poważnie zaszkodzić dziecku, jeśli jest stosowany po 3 miesiącu ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Micardis nie jest zalecany do stosowania podczas karmienia piersią, zwłaszcza w okresie karmienia noworodków i wcześniaków.

Należy zawsze poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane. 

Lek Micardis może wchodzić w interakcje z :

• litem, stosowanym w leczeniu depresji
• potasem, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (niektórymi diuretykami)
• inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, aliskirenem
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (w tym z kwasem acetylosalicylowym, ibuprofenem) lub kortykosteroidami zmniejszając działanie leku Micardis
• heparyną
• lekami immunosupresyjnymi (w tym cyklosporyną, takrolimusem)
• lekami przeciwbakteryjnymi (w tym trimetoprimem)
• lekami moczopędnymi (diuretykami), które mogą prowadzić do znacznej utraty wody z organizmu i obniżenia ciśnienia tętniczego krwi
• digoksyną
• alkoholem, barbituranami, narkotykami, lekami przeciwdepresyjnymi, amifostyną i baklofenem, czyli subtancjami które mogą dodatkowo nasilić zmniejszenie ciśnienia krwi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Podczas stosowania leku przeciwnadciśnieniowego Micardis mogą wystąpić zawroty głowy i senność. W tych sytuacjach nie należy prowadzić  pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Micardis?

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią