Mobemid (Moclobemidum)

Jak działa lek Mobemid?

Lek Mobemid poprawia nastrój oraz napęd psychomotoryczny, łagodzi uczucie wyczerpania i zmęczenia. W pierwszych dniach stosowania pacjent może odczuć również poprawę snu. Lek nie działa uspokajająco. Działanie antydepresyjne można zaobserwować między 1 a 3 tygodniem leczenia.

Kiedy stosuje się lek Mobemid?

Lek Mobemid stosuje się w:

• terapii zespołów depresyjnych
• leczeniu fobii społecznej

Jak stosować lek Mobemid?

Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka

W zespołach depresyjnych zalecana dawka początkowa wynosi 300 mg na dobę, podawana w dawkach podzielonych. W zależności od nasilenia objawów depresji dawkę można zwiększyć do 600 mg na dobę. W celu osiągnięcia pełnego efektu leczniczego, lek należy podawać przez okres 4-6 tygodni.

W leczeniu fobii społecznej początkowa dawka moklobemidu wynosi 300mg. Po 3 dniach terapii zwiększa się dawkę do 600 mg na dobę, podawaną w dwóch dawkach podzielonych. Leczenie dawką 600 mg należy kontynuować przez 8-12 tygodni, aby ocenić skuteczność leczenia. Maksymalna dawka dobowa nie może przekraczać 600 mg na dobę.

Lekarz będzie okresowo sprawdzać skuteczność terapii i podejmować decyzję co do dalszego stosowania leku.

Sposób podawania

Mobemid stosuje się doustnie.

Lek przyjmuje się bezpośrednio po posiłkach. Należy pamiętać, by nie przyjmować ostatniej porcji leku zbyt późno wieczorem.

Lek w dawce podtrzymującej 150 mg należy przyjmować 1 raz na dobę, w godzinach rannych.

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku czy z niewydolnością nerek.

U chorych z niewydolnością wątroby metabolizm moklobemidu jest zmniejszony.Lekarz może zlecić mniejszą dawkę dobową leku Mobemid o połowę lub nawet o jedną trzecią zwykle zalecanej dawki.

Dzieci i młodzież

Terapia lekiem Mobemid w tej grupie wiekowej jest niezalecana.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Mobemid

Przedawkowanie leku Mobemid wywołuje zazwyczaj łagodne i krótkotrwałe objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (senność, zaburzenie mowy i orientacji, niepamięć) oraz podrażnienie przewodu pokarmowego (nudności, wymioty). W razie przedawkowania zalecane jest natychmiastowe płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywnego.

Przedawkowanie moklobemidu wraz z innymi lekami działającymi depresyjnie na ośrodkowy ukałd nerwowy może być groźne dla życia. W takich sytuacjach pacjent powinien być hospitalizowany i pozostawć pod kontrolą lekarską.

W razie przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie dawki leku Mobemid

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie terapii lekiem Mobemid

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty bądź pielęgniarki.

Kiedy nie stosować leku Mobemid?

Leku Mobenid nie należy stosować:

• jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną (moklobemid) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• w ostrych stanach splątania (dezorientacji)
• w guzie chromochłonnym nadnercza
• u pacjentów poniżej 18 roku życia
• jednczesnego zażywania takich leków jak: selegilina, petydyna, dekstrometorfan, selektywne inhibitory wychwytu serotoniny, inhibitorów MAO lub trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Mobemid może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Często (u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy
• bezsenność
• zaburzeni snu
• zawroty głowy
• drżenie
• wzmożona pobudliwość
• niepokój
• nerwowość
• senność
• zmęczenie
• uspokojenie
• nasilony niepokój
• stan ostrego niepokoju
• osłabienie
• omdlenia
• nudności
• zaparcia
• bóle żołądkowo-jelitowe
• dyskomfort w nadbrzuszu
• mdłości
• biegunka
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• uczucie pełności w żołądku
• bół brzucha
• wymioty
• tachykardia
• palpitacje serca
• hipotensja ortostatyczna
• hipotensja
• pocenie się
• niewyraźne widzenie
• zwiększony lub zmniejszony apetyt

Niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• migrena
• zaburzenia pozapiramidowe
• szumy uszne
• parestezja
• dyzatria (niewyraźna mowa)
• zgaga
• zapalenie błony śluzowej żołądka
• wzdęcie
• niestrawność
• nadciśnienie
• zwolnienie czynności serca
• skurcze dodatkowe
• ból dławicowy
• ból w piersiach
• ogólne złe samopoczucie
• bóle szkieletowo-mięśniowe
• uczucie zmienionego smaku
• napady zaczerwienienia twarzy
• uczucie gorąca
• mroczki (ubytki w polu widzenia)
• duszność
• trudności w zasypianiu
• koszmary nocne
• omamy
• zaburzenia pamięci
• dezorientacja
• nasilenie depresji
• ekscytacja/drażliwość
• objawy hipomanii
• zachowanie agresywne
• apatia
• napięcie nerwowe
• hipomania
• stany splątania
• zapalenie żył
• wykwity
• wysypki
• skórna reakcja alergiczna
• świąd
• zapalenie dziąseł
• zapalenie jamy ustnej
• suchość skóry
• zaburzenie oddawania moczu (bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, wielomocz, bolesne parcie na mocz)
• krwawienia z dróg rodnych
• wydłużona menstruacja
• niewielkie zmniejszenie leukocytów oraz aktywności aminotransferazy alaninowej i asparaginianowej

Rzadko (u 1 do 10 pacjentów na 10 000):

• niesotre widzenie
• zapalenie spojówek
• drżenie mięśniowe

Występowanie niektórych z objawów zależne jest od choroby podstawowej i najczęściej ustępuje z czasem.

U osób, które mają depresję lub zaburzenia lękowe, mogą czasami przejawiać one myśli o samookaleczeniu się bądź samobójcze. Te objawy mogą ulec nasileniu podczas stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ działanie tych leków rozpoczyna się po okresie 2 tygodni od czasu rozpoczęcia terapii a czasami nawet póżniej.

Prawdopodobieństwo wystąpienia myśli samobójczych u pacjentów jest tym większe, jeżeli:

• u pacjenta w przeszłości występowały już takie myśli
• pacjent jest młodym dorosłym (dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi)

Jeżeli pacjent przejawia myśli samobójcze bądź myśli o samookaleczeniu się, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.

Dodatkowo warto poinformować krewnych i przyjaciół o ryzyko wystąpienia myśli samobójczych, którzy mogą poinformować lekarza o wystąpieniu niepokojących objawów u osoby stosującej lek Mobemid.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Mobemid należy omówić to z lekarzem, pielegniarką lub farmaceutą:

• jeśli pacjent ma nadczynność tarczycy, gdyż istnieje ryzyko wzrostu ciśnienia tętniczego krwi
• chorzy z zaburzeniami dwubiegunowymi, gdyż lek Moklobemid może powodować wystąpienie stanów maniakalnych
• uszkodzenia wątroby, wtedy lekarz może zlecić zmniejszenie dawki
• pacjenci pobudzeni lub podnieceni, powinni dodatkowo zażywać benzodiazepiny (środki uspokajające), ale przez okres nie dłuższy niż 2-3 tygodnie

Pacjenci wykazujący skłonności samobójcze i stosujący jednocześnie lek Moklobemid powinni pozostać pod ścisłą kontrolą lekarską.

Lekarz powinien także zachować czujność u pacjentów pobudzonych lub podnieconych, chyba że jednocześnie otrzymują oni benzodiazepiny. U pacjentów, u których faza pobudzenia jest fazą przeważającą,lek można podawać jednocześnie ze środkami uspokajającymi (np. benzodiazepinami) przez okres dłuższy niż 2-3 tygodnie.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

U kobiet w ciąży lek Mobemid może być zastosowany w przypadku wyższej konieczności.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

W okresie laktacji lek Mobemid jest przeciwskazany.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, bez recepty oraz produkty ziołowe są już stosowane bądź planuje przyjmować pacjent.

Nie stosować z:

• klompiraminą (lek przeciwdepresyjny)
• petydyną
• dekstropropoksyfenem (lek przeciwbólowy)
• dekstrometorfanem (lek przeciwkaszlowy)
• selegiliną (lek stosowany w chorobie Parkinsona)
• inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny

Stosować ostrożnie z:

• cymetydyną (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka i refluksie)
• lekami sympatykomimetycznymi (składniki leków na przeziębienie)
• metoprololem (lek stosowany w nadciśnieniu tętnicznym)
• lekami przeciwdrgawkowymi
• opioidowymi lekami przeciwbólowymi
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi

Można stosować bezpiecznie z:

• antybiotykami
• digoksyną (lek stosowany w niewydolności krążenia)
• doustnymi lekami antykoncepcyjnymi
• doustnymi środkami przeciwzakrzepowymi
• pochodnymi kumaryny
• glibenklamidem
• hydrochlorotiazydem (lek stosowany w leczeniu nadciśnieniu tętniczego)
• insulinami (leki stosowany w cukrzycy)
• moksonidyną
• nifedypiną (lek stosowany w chorobie wieńcowej)
• zolmitryptanem (lek stosowany w migrenie)
• benzodiazepinami (lek uspokajający)
• litem (stosowany w depresji)

Lek Mobemid można stosować niezależnie od posiłku i nie wymaga zastosowania sepcjalistycznej diety. Niektórzy pacjenci mogą wykazyważ nadwrażliwość na tyraminę. Z tego też względu zaleca się pacjentom stosującym lek Mobemid unikanie spożywania ryb wędzonych, wędzonego mięsa, niektórych gatunków żółtego sera (Cheddar, Camembert, Gruyere), czekolady, wina, piwa, soi, czy produktów drożdżowych.

Jeżeli u pacjenta stwierdzona jest nietolerancja niektórych cukrów, pacjent powinien skontatkować się z lekarzem przed przyjęciem leku Mobemid, gdyż w jego składzie jest laktoza jednowodna.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

W okresie stosowania leku Mobemid niewskazane jest spożywanie alkoholu.

Lek nie powinien wpływać na zdolności psychomotoryczne, jednak w pierwszym okresie leczenia prowadzenia pojazdów oraz obsługa maszyn nie jest wskazana.

Jak przechowywać lek Mobemid?

Lek należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25°C