Moloxin (Moxifloxacinum)

Lek Moloxin zawiera substancję czynną moksyfloksacynę, która należy do grupy antybiotyków fluorochinolonowych. Wykazuje działanie bakteriobójcze. Stosowany jest między innymi w leczeniu zakażeń bakteryjnych skóry i tkanek miękkich, pozaszpitalnego zapalenia płuc, bakteryjnego zapalenia zatok, zapalenia narządów miednicy mniejszej.

Jak działa lek Moloxin?

Lek Moloxin zawiera moksyfloksacynę, antybiotyk z grupy tzw. fluorochinolonów o działaniu bakteriobójczym. Stosowany jest w leczeniu zakażeń wywołanych bakteriami wrażliwymi na moksyfloksacynę. 

Kiedy stosuje się lek Moloxin?

Lek Moloxin stosuje się w leczeniu:

Tabletki powlekane:

• ostrego bakteryjnego zapalenia zatok
• nagłego zaostrzenia przewlekłego zapalenia płuc
• zapalenia narządów miednicy mniejszej (zapalenia jajowodów, błony śluzowej macicy, górnego odcinka dróg rodnych)
• opornego na inne antybiotyki, pozaszpitalnego zapalenie płuc jako kontynuacja leczenia po zastosowaniu leku Moloxin w postacji infuzji
• powikłanego zakażenia skóry i tkanek miękkich jako kontynuacja leczenia po zastosowaniu leku Moloxin w postacji infuzji

Roztwór do infuzji:

• pozaszpitalnego zapalenie płuc
• powikłanego zakażenie skóry i tkanek miękkich

Jak stosować lek Moloxin?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Tabletki powlekane

Tabletki należy przyjmować o tej samej porze dnia doustnie, niezależnie od posiłku, popijając dużą ilością płynu. Tabletkę należy połknąć w całości.

Dawka zwyczajnie stosowana to 1 tabletka (400 mg)/ dobę.

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia. Jeżeli lekarz nie zalecił inaczej, zalecany czas stosowania leku Moloxin wynosi:

• nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 5 - 10 dni
• zapalenie płuc (z wyjątkiem zakażenia, które nastąpiło w trakcie leczenia szpitalnego) 10 dni
• ostre, bakteryjne zapalenie zatok 7 dni
• lekkie do umiarkowanego zapalenie narządów miednicy mniejszej, zakażenie jajowodów i błony śluzwej macicy 14 dni

Roztwór do infuzji

Roztwór do infuzji jest przeznaczony do poadania dożylnie w postaci wlewu. Lek podaje lekarz lub inny wykwalifikowany personel medyczny.

Dawka zwyczajnie stosowana to 1 butelka (400 mg/ 250 ml)/ dobę.

Lekarz może zadecydować o rozpoczęciu leczenia lekiem Moloxin w postaci roztworu do infuzji i kontynuowaniu leczenia lekiem w postaci tabletek.

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia oraz indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Zalecany czas trwania leczenia to:

• zapalenie płuc nabyte poza szpitalem 7 - 14 dni

U większości pacjentów zmiana na doustną postać leku Moloxin następuje w ciągu 4 dni.

• zakażenie skóry i tkanek miękkich 7 - 21 dni (u większości pacjentów zmiana na doustną postać leku Moloxin następowała w ciągu 4 dni)

Średni czas trwania leczenia roztworem do infuzji wynosi 6 dni, po czym leczenie kontynuuje się dosutną postacią leku Moloxin średnio przez 13 dni.

Zastosowanie większej niż zalecana dawka leku Moloxin

Tabletki powlekane

W przypadku przedawkowania leku Moloxin należy natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej. Należy zabrać lek w oryginalnym opakowaniu w celu pokazania lekarzowi lub farmaceucie.

Roztwór do infuzji

Jeżeli pacjent przypuszcza, że otrzymał podwójną dawkę leku, powinien natychmiast poinformować lekarza prowadzącego.

Pominięcie zastosowania leku Moloxin

Tabletki powlekane

W przypadku pominięcia dawki leku Moloxin należy zażyć kolejną dawkę najszybciej jak to możliwe tego samego dnia. Jeśli zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki tę zapomnianą należy pominąć i przyjąć następną dawkę. 

Roztwór do infuzji

Jeżeli pacjent przypuszcza, że pominięto podanie dawki leku, pownien natychmiast poinformować lekarza prowadzącego. 

Przerwanie stosowania leku Moloxin

Nie należy przerywać stosowania leku Moloxin bez konsultacji z lekarzem. Należy ukończyć pełen cykl leczenia, nawet jeżeli wcześniej nastąpi poprawa. Zbyt wczesne przerwanie leczenia może doprowadzić do nawrotu choroby, jej pogorszenia lub wystąpienia oporności bakterii na moksyfloksacynę.

Kiedy nie stosować leku Moloxin?

Leku Moloxin nie powinno się stosować, jeżeli u pacjenta stwierdzono:

• nadwrażliowść na moksyfloksacynę lub inne antybiotki z grupy fluorochinolonów
• nadwrażliwość na substancje pomocnicze leku
• bradykardię
• niewydolność serca
• zaburzenia rytmu serca
• zaburzenia gospodarki wodno - elektrolitowej (obniżone stężenie potasu lub magnezu we krwi)
• inne schorzenia związane z zaburzeniami rytmu serca
• nieprawidłowy zapis EKG w wyniku stosowania innych leków
• ciężką chorobę wątroby
• pięciokrotnie przekroczoną górną granicę normy aktywności aminotransferaz wątrobowych

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Moloxin może powodować działania niepożądane, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych, należy przerwać przyjmowanie leku i skontaktować się z lekarzem tak szybko, jak to możliwe:

• tachykardia (nieprawidłowo szybkie bicie serca)
• szybkie pogorszenie samopoczucia, zażółcenie białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, swędząca skóra, krwawienia, bezsenność oraz zaburzenia myślenia (możliwe objawy zapalenia wątroby mogące prowadzić do niewydolności tego narządu)
• ciężka wysypka skórna w tym zespół Stevensa - Johnsona, martwica toksyczno - rozpływna naskórka (czerwone plamki, możliwie z pęchrzami na tułowiu, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych, oczu, często porzedzona podwyższoną temperaturą ciała oraz objawami grypopodobnymi)
• uogólniona ostra osutka krostkowa (poprzedzona gorączką uogólniona czerwona, łuszcząca się wysypka z występującymi guzami i pęcherzami pod skórą)
• zespół SIADH (zaburzenia wydalania wody z niskim poziomem sodu we krwi)
• znaczne obniżenie poziomu cukru we krwi prowadzące do omdlenia
• czerwone plamy na skórze, najczęściej na dolnej części nóg oraz ból ścięgien (objaw zapalenia naczyń krwionośnych)
• ciężka reakcja alergiczna 
• wstrząs anafilaktyczny
• obrzęk dróg oddechowych
• drgawki
• ból, uczucie pieczenia, mrowienia, drętwienia z możliwym osłabieniem kończyn
• depresja z objawem myśli lub prób samobójczych
• ciężka biegunka z krwią i/ lub śluzem w kale (objaw pooantybiotykowego zapalenina jelita grubego, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego)
• zapalenie ścięgien (bóle i obrzęki ścięgien)
• osłabienie, ból, tkliwość mięśni z towarzyszącym złym samopoczuciem (może oznaczać nieprawidłowy rozpad tkanki mięśniowej tzw. rabdomioliza, mogąca prowadzić do schorzeń nerek)

Jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych, należy zwrócić się do lekarza tak szybko, jak to możliwe:

• przemijająca utrata wzorku
• nasilenie objawów miasteni
• zaburzenia poziomu cukru we krwi (podwyższenie lub obniżenie stężenia) u cukrzyków
• nieregularne bicie serca (torsade de pointes) 
• u starszych pacjentów z zaburzeniami nerek: zmniejszenie objętości wydalanego moczu, obrzęki nóg, kostek, stóp z towarzyszącym uczuciem zmęczenia, sennością, splątaniem, nudnościami lub dusznością

Częste (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• nudności i wymioty
• biegunka
• bóle i zawroty głowy
• bóle brzucha i żołądka
• zwiększenie aktywności aminotransferaz (enzymów wątrobowych) we krwi
• zakażenia opornymi bakteriami lub grzybami np. kandydozy w jamie ustnej lub pochwie
• widoczne w EKG zaburzenia rytmu serca u pacjentów z hipokaliemią
• zapalenie lub ból w miejscu wkłócia (dotyczy roztoru do infuzji)

Niezbyt częste (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• wysypka
• zagaga i niestrawność
• zaburzenia odczuwania smaku (rzadko utrata smaku)
• zaburzenia snu (najczęściej bezsenność)
• zwiększenie aktywności we krwi gamma - glutamylotransferza i/ lub fosfatazy zasadowej we krwi (enzymy wątrobowe)
• leukocytopenia oraz neutrofilopenia
• zaparcia
• świąd
• zawroty głowy
• wzdęcia
• nadmierna potliwość
• widoczne w EKG zaburzenia rytmu serca
• zaburzenia czynności wątroby
• obniżenie apetytu
• bóle pleców, klatki piersiowej, kończyn, okolic miednicy
• bóle stawów i mięśni
• zwiększenie liczby płytek krwi
• niepokój
• osłabienie lub uczucie zmęczenia
• drżenie
• kołatanie, nieregularne bicie serca
• objawy astmy i trudności w oddychaniu
• dławica piersiowa
• niepokój ruchowy lub pobudzenie
• uczucie mrowienia i drętwienia
• zaburzenia widzenia
• niedokrwistość
• zwiększenie poziomu bilirubiny we krwi
• reakcja alergiczna
• zapalenie błony śluzowej żołądka
• sucha skóra
• dławica piersiowa

Rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• kurcze i drżenia mięśni
• omamy
• wysokie lub niskie ciśnienie krwi
• obrzęki dłoni, kostek, stóp, warg, jamy ustnej lub gardła
• zaburzenia czynności nerek
• zapalenie wątroby
• zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
• szumy uszne
• żółtaczka
• zaburzenia uczucia skórnego
• niezwykłe sny
• zaburzenia koncentracji
• trudności w połykaniu
• zburzenia węchu, w tym utrata węchu
• zawroty głowy z objawami zaburzonej koordynacji ruchowej i równowagi
• całkowita lub częściowa utrata pamięci
• zaburzenia słuchu, w tym utrata słuchu (najczęściej przemijająca)
• podwyższenie stężenia poziomu kwasu moczowego we krwi
• emocjonalna chwiejność
• zaburzenia mowy
• utrata świadomości (omdlenia)
• osłabienie mięśni

Bardzo rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• zapalenie stawów
• zaburzenia rytmu serca
• zwiększenie wrażliwości skóry
• poczucie utraty własnej wartości
• zwiększona krzepliwość krwi
• sztywność mięśni
• zmiany w obrazie morfologii krwi (obniżenie poziomu granulocytów, czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi)

Przed stosowaniem leku Moloxin należy omówić z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeżeli:

• pacjent przymuje leki obniżające stężenie potasu we krwi
• u pacjenta występuje ryzyko arytmii, wydłużenia odcinka QT w zapisie EKG
• rozponano tętniak aorty lub dużej tętnicy obwodowej
• u pacjenta w przeszłości rozpoznano rozwarstwienie aorty
• występowały w rodzinie przypadki rozwarstwienia aorty lub tętniaka aorty
• w rodzinie pacjenta stwierdzono występowanie chorób taknki łącznej (zespół Marfana lub postać naczyniowa zespołu Ehlersa - Danlosa)
• w rodzinie pacjenta stwierdzono występowanie chorób naczyń krwionośnych: zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze, potwierdzona miażdżyca
• u pacjenta rozpoznano padaczkę lub stany mogące wywołać drgawki
• u pacjenta występują jakiekolwiek problemy ze zdrowiem psychicznym
• u pacjenta rozpoznano miastenie (osłabienie mięśni lub w ciężkich przypadkach paraliż), gdyż lek Moloxin może nasilać objawy choroby
• u pacjenta lub w jego rodzinie występuje dziedzina choroba objawiająca się niedoborem dehydrogenazy glukozo - 6 - fosforanowej
• u pacjenta rozpoznano cukrzycę

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku Moloxin nie należy stosować w trakcie ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku Moloxin nie należy stosować w trakcie karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leku Moloxin z:

• lekami przeciwarytmicznymi: chinidyną, hydrochinidyną, dyzopiramidem, amiodaronem, sotalolem, dofetylidem, ibutylidem
• lekami przeciwpsychotycznymi: fenotiazynami, pimozydem, sertindolem, haloperidolem, sultoprydem
• trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi
• niektórymi lekami przeciwhistaminowymi: terfenadyną, astemizolem, mizolastyną
• niektórymi lekami stosowanymi w zakażeniach: sakwinawirem, sparfloksacyną, pentamidyną, erytromycyną podawaną dożylnie
• lekami przeciwmalarycznymi, w szczególności halofantryną
• dosustnymi lekami przeciwzakrzepowymi np. warfaryną
• lekami obniżającymi stężenie potasu we krwi np. niektóre leki moczopędne, wlewy doodbytnicze, kortykosteroidy, amfoterycyna B
• cyzaprydem
• winkaminą podawaną dożylnie
• beprydylem
• difemanilem
• lekami zobojętniającymi sok żołądkowy zawierające magnez i glin
• lekami zawierającymi żelazo lub cynk
• lekami zawierającymi węgiel
• lekami zawierającymi sukralfat
• lekami zawierającymi dydanozynę

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych dotyczących stosowania leku Moloxin z alkoholem.

Lek Moloxin może powodwać zawroty głowy, nagłą i przemijającą utratę wzroku lub krótkotrwałe omdlenia, dlatego należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz obsługi maszyn.

Jak przechowywać lek Moloxin?

• w temperaturze poniżej 25°C
• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci