Nakom (Levodopum + Carbidopum)

Jak działa lek Nakom?

Lek Nakom zawiera w swoim składzie lewodopę, która należy do grupy leków dopaminergicznych, podlega dekarboksylacji do dopaminy w mózgu oraz karbidopę, która jest inhibitorem dekarboksylazy dopy i zapobiega metabolizmowi lewodopy do dopaminy w krążeniu obwodowym, zwiększając ilość lewodopy docierającej bezpośrednio do mózgu. Dzięki dodatkowi karbidopy możliwe jest stosowanie mniejszych dawek lewodopy, tym samym zmniejsza się ilość i nasilenie działań niepożądanych. 

Kiedy stosuje się lek Nakom?

Wskazaniami do stosowania leku Nakom jest:

• choroba Parkinsona
• zespół Parkinsona

Jak stosować lek Nakom?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Pacjenci nieleczeni wcześniej lewodopą

1/2 tabletki leku Nakom jeden lub dwa razy na dobę. Lekarz może zwiększać tę dawkę codziennie lub co drugi dzień o 1/2 tabletki, zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta

Zmiana dotychczas stosowanego preparatu lewodopy na lek Nakom

Jeśli pacjent obecnie przyjmuje samą lewodopę, lekarz zaleci jej odstawienie co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania leku Nakom (24 godziny w przypadku stosowania lewodopy o przedłużonym uwalnianiu).

Dawkowanie u pacjentów przyjmujących dotychczas mniej niż 1500 mg lewodopy na dobę

1 tabletka leku Nakom trzy lub cztery razy na dobę.

Dawkowanie u pacjentów przyjmujących dotychczas więcej niż 1500 mg lewodopy na dobę

1 tabletka leku Nakom trzy lub cztery razy na dobę.

Zalecana dawka maksymalna

8 tabletek leku Nakom na dobę, co u pacjenta o masie ciała 70 kg stanowi około 30 mg/ kg mc. lewodopy i 3 mg/ kg mc. karbidopy.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Nakom

W przypadku zażycia zbyt wielu tabletek należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Najczęstszymi objawami przedawkowania leku są kurcz powiek, zaburzenia rytmu serca. W razie potrzeby należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwarytmiczne i obserwować pacjenta.

Pominięcie zastosowania dawki leku

W przypadku pominięcia dawki leku pacjent powinien przyjąć ją, jak tylko będzie to możliwe. Jeżeli zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, nie należy przyjmować pominiętej dawki, tylko kontynuować leczenie według zaleceń. Nie wolno stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia tej pominiętej.

Przerwanie stosowania leku

Nie należy samodzielnie przerywać stosowania leku ani zmniejszać jego dawek. Po nagłym przerwaniu leku mogą pojawić się: sztywność mięśni, gorączka, zmiany osobowości.

Kiedy nie stosować leku Nakom?

Leku Nakom nie należy stosować u pacjentów, u których stwierdzono:

• nadwrażliwość na lewodopę, karbidopę lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku
• jaskrę z wąskim  kątem przesączenia
• ciężką niewydolność serca
• ciężkie zaburzenia rytmu serca
• ostrą fazę udaru mózgu
• niezdiagnozowane zmiany skórne lub czerniak złośliwy
• ciężkie psychozy
• przeciwwskazanie do stosowania leków, które działają na ośrodkowy układ nerwowy (leki sympatykomimetyczne)
• jednoczesne stosowanie leków przeciwdepresyjnych (z grupy tzw. inhibitorów monoaminooksydazy - MAO)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Nakom może wywołać skutki uboczne, jednak nie występują one u każdego pacjenta.

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• pokrzywka
• pieczenie
• wysypka
• obrzęk twarzy, warg, języka, gardła
• trudności w oddychaniu lub połykaniu

Inne działania niepożądane:

Częste (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• nudności, wymioty
• suchość w jamie ustnej, odczucie gorzkiego smaku w jamie ustnej
• brak apetytu (jadłowstręt)
• kołatanie serca, nieregularna czynność serca
• zmniejszenie ciśnienia tętniczego spowodowane np. zbyt szybkim podnoszeniem się z pozycji siedzącej lub leżącej, czasami z zawrotami głowy (niedociśnienie ortostatyczne)
• skłonność do omdleń, nagła utrata przytomności
• widzenie, słyszenie lub czucie rzeczy, które nie istnieją (omamy)
• splątanie, senność, koszmary senne
• uczucie zmęczenia, bezsenność
• depresja (bardzo rzadko z próbami samobójczymi)
• dobre samopoczucie (euforia)
• otępienie
• epizody ciężkiej choroby psychicznej, podczas których osłabiona jest kontrola własnego zachowania i postępowania (psychoza)
• zwiększona motywacja
• zaburzenia ruchowe (dyskinezy)
• zaburzenie charakteryzujące się występowaniem nagłych ruchów mimowolnych (pląsawica)
• zaburzenie napięcia mięśniowego (dystonia)
• zaburzenia ruchowe typu pozapiramidowego
• nagłe zmiany w nasileniu objawów choroby Parkinsona

Niezbyt częste (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała
• niezborność ruchów (ataksja), nasilone drżenie rąk
• zwiększone ciśnienie tętnicze krwi
• zapalenie żył
• chrypka
• bóle w klatce piersiowej
• zaparcie, biegunka
• ślinotok, trudności w połykaniu
• wzdęcia, nagromadzenie płynu (obrzęki)
• skurcz mięśni
• ciemne zabarwienie moczu

Rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• niedobór krwinek białych ze zwiększoną podatnością na zakażenia (leukopenia)
• niedokrwistość hemolityczna i niehemolityczna
• niedobór płytek krwi ze zwiększoną skłonnością do powstawania siniaków i krwawień (małopłytkowość)
• pobudzenie, lęk, zaburzenia myślenia, dezorientacja
• bóle głowy
• odrętwienie, napady drgawkowe
• ciężkie zaburzenie spowodowane stosowaniem leków przeciwpsychotycznych (neuroleptyków), które może objawiać się sztywnością mięśni, niemożnością spokojnego siedzenia, wysoką gorączką, poceniem się, ślinotokiem i zaburzeniami świadomości (złośliwy zespół neuroleptyczny)
• wrażenie kłucia, mrowienia i pieczenia (parestezje)
• omdlenie, niezborność ruchów, szczękościsk
• niewyraźne widzenie
• skurcz mięśnia okrężnego oka otaczającego gałkę oczną, uaktywnienie istniejącego zespołu Hornera (choroby oka)
• podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, pogorszenie ruchów gałki ocznej
• duszność, trudności w oddychaniu
• zaburzenia trawienia z takimi objawami, jak uczucie pełności w nadbrzuszu, bóle w nadbrzuszu, odbijanie, nudności, wymioty i zgaga (niestrawność), bóle żołądka i jelit, ciemne zabarwienie śliny, zgrzytanie zębami, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, pieczenie języka
• wrzody dwunastnicy
• nagłe nagromadzenie płynu w obrębie skóry i błon śluzowych (np. gardła i języka)
• trudności w oddychaniu i/lub świąd i wysypka skórna, często jako reakcja alergiczna (obrzęk naczynioruchowy), wysypka skórna z silnym świądem i powstawaniem pęcherzyków (pokrzywka), świąd, zaczerwienie twarzy
• łysienie
• wysypka
• nadmierne pocenie się, ciemne zabarwienie potu
• uaktywnienie czerniaka złośliwego, u dzieci krwawienia w obrębie skóry i ścian przewodu pokarmowego na tle alergicznym (plamica Schönleina - Henocha)
• zatrzymanie moczu, mimowolne oddawanie moczu
• utrzymujący się, bolesny wzwód prącia
• osłabienie, złe samopoczucie
• nawroty objawów choroby
• senność

Bardzo rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• agranulocytoza (brak krwinek białych z nagłą, wysoką gorączką, silnym bólem gardła i owrzodzeniami jamy ustnej)
• uczucie nieustannego zmęczenia w ciągu dnia i gwałtowne zasypianie

Częstość nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):

• czerniak złośliwy
• zawroty głowy
• odczucie drętwienia
• uderzenia gorąca
• zaburzenia chodu
• upadki

Możliwe jest również wystąpienie następujących działań niepożądanych:

• niezdolność odparcia impulsu, pokusy czy przymusu wykonania czynności, które mogą być szkodliwe dla pacjenta lub innych osób; dotyczy to: o silnego impulsu do niepohamowanego uprawiania hazardu, mimo poważnych osobistych lub rodzinnych konsekwencji, o zmienionych lub zwiększonych zainteresowań oraz zachowań seksualnych o dużym znaczeniu dla pacjenta lub innych osób, np. czynności związanych z nasilonym popędem seksualnym, kompulsywnego, niekontrolowanego wydawania pieniędzy lub kupowania, napadowego objadania się (spożywania ogromnych ilości jedzenia w krótkim czasie) lub kompulsywnego jedzenia (spożywania większej ilości jedzenia niż normalnie oraz większych ilości niż jest to potrzebne do zaspokojenia głodu)
• chęć przyjmowania dużych dawek leku Nakom (większych niż konieczne do opanowania objawów motorycznych), określana jako zespół dysregulacji dopaminowej. U niektórych pacjentów po zażyciu dużych dawek leku Nakom mogą wystąpić ciężkie zaburzenia w postaci mimowolnych ruchów (dyskinezy), wahania nastroju lub inne działania niepożądania

Przed zastosowaniem leku Nakom należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, by omówić następujące kwestie:

• wcześniejsze leczenie samą lewodopą; należy odczekać co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania leku Nakom
• zaburzenia ruchowe, takie jak drgania mięśni twarzy, sztywność mięśni, trudności w rozpoczęciu ruchu, drżenie palców lub rąk
• występowanie mimowolnych ruchów lub zaburzeń psychicznych
• depresja i skłonności samobójcze, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem
• epizod psychotyczny lub psychoza (poważna choroba psychiczna, w której osłabiona jest kontrola własnego zachowania i postępowania)
• stosowanie leków psychotropowych
• ciężkie choroby układu krążenia
• ciężka choroba płuc lub gwałtowne napady duszności wywołane skurczem mięśni i obrzękiem błony śluzowej w drogach oddechowych, często występujące z kaszlem i odkrztuszaniem plwociny (astma oskrzelowa)
• zaburzenia czynności nerek lub wątroby
• zaburzenia układu wewnątrzwydzielniczego (gruczołów, które wydzielają hormony do krwi)
• wrzody żołądka lub jelit (ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego)
• pacjent wymiotuje krwią
• zawał mięśnia sercowego oraz utrzymujące się zaburzenia rytmu serca
• przewlekła jaskra z szerokim kątem przesączania (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej)
• nasilona senność i/ lub skłonność do nagłego zasypiania
• pacjent musi poddać się znieczuleniu ogólnemu
• występowanie drgawek
• dziedziczna choroba charakteryzująca się nagłymi, ale skoordynowanymi ruchami mimowolnymi (pląsawica Huntingtona)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku Nakom u kobiet w ciąży. Lekarz podejmuje decyzję o kontynuowaniu lub przerwaniu leczenia, biorąc pod uwagę korzyści z przyjmowania leku dla zdrowia matki wobec ryzyka związanego z przyjmowaniem leku dla dziecka. Każda pacjentka  w wieku rozrodczym stosująca lek Nakom powinna stosować skuteczną metodę antykoncepcji.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, lekarz zdecyduje, czy powinna kontynuować stosowanie leku Nakom, po uwzględnieniu znaczenia leczenia dla zdrowia matki. Kobiety podczas leczenia lewodopą z karbidopą nie powinny karmić piersią, ponieważ lek może przenikać do mleka kobiecego.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Nie należy łączyć leku Nakom z:

• lekami przeciwnadciśnieniowymi
• lekami przeciwdepresyjnymi (z grupy inhibitorów monoaminooksydazy)
• lekami przeciwcholinergicznymi (np. stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej)
• niektórymi lekami psychoaktywnymi (np. pochodne fenotiazyny, butyrofenonu i rysperydonu)
• izoniazydem (lek stosowany w leczeniu gruźlicy)
• fenytoiną (lek stosowany w padaczce)
• papaweryną (lek zwiotczający i hamujący skurcze mięśni w przewodzie pokarmowym)
• selegiliną (lek przeciwdepresyjny)
• niektórymi innymi lekami stosowanymi w chorobie Parkinsona (tolkapon, entakapon)
• amantadyną (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona lub w leczeniu grypy)
• metoklopramidem (lek stosowany w zaburzeniach przewodu pokarmowego)
• niektórymi lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy, lekami rozszerzającymi oskrzela, lekami stosowanymi w leczeniu astmy (adrenomimetyki)
• siarczanem lub glukonianem żelaza (stosowane np. w leczeniu niedoboru żelaza)

Nakom z jedzeniem i piciem

Działanie lewodopy u pacjentów stosujących dietę z dużą zawartością białka może być niekiedy słabsze.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn podczas stosowania leku Nakom, ponieważ lek może powodować bardzo silną senność i napady nagłego zasypiania, a także podwójne widzenie, co wiąże się z ryzykiem poważnego uszkodzenia ciała lub zgonu podczas wykonywania czynności wymagających koncentracji. Należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn do czasu ustąpienia wyżej opisanych działań niepożądanych.

Jak przechowywać lek Nakom?

• przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci
• przechowywać w temperaturze poniżej 25°C
• chronić przed światłem i wilgocią