Osporil (Acidum zoledronicum)

Jak działa lek Osporil?

Lek Osporil zawiera kwas zoledronowy, który dzięki swoim właściwościom wiąże się z tkanką kostną i opóźnia szybkość przebudowy kości.

Kiedy stosuje się lek Osporil?

Lek Osporil stosuje się w:

• zapobieganiu powikłaniom kostnym, np. złamaniom u dorosłych pacjentów z przerzutami nowotworowymi do kości (rozsiew nowotworu z pierwotnego miejsca występowania do kości)
• celu zmniejszenia stężenia wapnia we krwi dorosłych pacjentów w przypadkach, kiedy stężenie jest zwiększone z powodu obecności nowotworu

Jak stosować lek Osporil?

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Ogólne zasady stosowania:

• lek musi być podawany wyłącznie przez osoby wykonujące zawód medyczny, posiadające odpowiednie przygotowanie do dożylnego podawania bisfoofonianów
• lekarz zaleci wypicie odpowiedniej ilości wody przed każdym podaniem leku, aby zapobiec odwodnieniu
• zalecana dawka pojedyncza wynosi 4 mg
• u pacjentów z zaburzaniami czynności nerek, lekarz może zastosować mniejszą dawkę leku
• w przypadku leczenia mającego na celu zmniejszenie stężenia wapnia we krwi, zwykle stosuje się tylko jedną infuzję leku Osporil
• w przypadku zapobiegania powikłaniom kostnym spowodowanym przerzutami do kości, podaje się jedną infuzję leku Osporil co trzy do czterech tygodni

Kiedy nie stosować leku Osporil?

Przeciwwskazaniem do stosowania leku jest:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
• karmienie piersią

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Osporil może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy natychmiast poinformować lekarza o występowaniu któregokolwiek z następujących działań niepożądanych:

Częste (u 1 na 10 pacjentów):

• ciężkie zaburzenia czynności nerek (zazwyczaj stwierdzane przez lekarza prowadzącego na podstawie specyficznych badań krwi)
• małe stężenie wapnia we krwi

Niezbyt częste (u 1 na 100 pacjentów):

• ból w jamie ustnej, ból zębów i/lub szczęki, obrzęk lub niegojące się nadżerki w jamie ustnej lub na żuchwie, wydzielina, zdrętwienie lub uczucie ciężkości szczęki, lub ruszanie się zębów, objawy uszkodzenia kości w szczęce (martwica kości)
• u pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną leczonych kwasem zoledronowym zaobserwowano nieregularne bicie serca (migotanie przedsionków)
• ciężkie reakcje alergiczne: duszność, obrzęk, głównie twarzy i gardła

Rzadkie (u 1 na 1000 pacjentów):

• jako następstwo małych stężeń wapnia: nieregularne bicie serca (zaburzenia rytmu serca; wtórnie do hipokalcemii), napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórna do hipokalcemii)
• zaburzenie czynności nerek nazywane zespołem Fanconiego (zwykle potwierdzane przez lekarza prowadzącego po wykonaniu określonych badań moczu)

Bardzo rzadkie (u 1 na 10 000 pacjentów):

• jako następstwo małego stężenia wapnia: napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórna do hipokalcemii)
• jeśli u pacjenta wystąpi ból ucha, wydzielina z ucha i/lub zakażenie ucha, pacjent powinien powiedzieć o tym lekarzowi (objawy uszkodzenia tkanki kostnej w uchu)
• bardzo rzadko obserwuje się martwicę kości innych niż szczęka, zwłaszcza biodra i uda

Należy jak najszybciej poinformować lekarza o następujących działaniach niepożądanych:

Bardzo częste (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• małe stężenie fosforanów we krwi

Częste (u 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy i objawy grypopodobne obejmujące gorączkę, zmęczenie, osłabienie, senność, dreszcze oraz bóle kości, stawów i/lub mięśni
• objawy ze strony przewodu pokarmowego w postaci nudności i wymiotów oraz utrata apetytu
• zapalenie spojówek
• mała liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość)

Niezbyt częste (u 1 na 100 pacjentów):

• reakcje nadwrażliwości
• niskie ciśnienie krwi
• ból w klatce piersiowej
• reakcje skórne (zaczerwienienie i obrzęki) w miejscu podania, wysypka, swędzenie
• wysokie ciśnienie krwi, spłycenie oddechu, zawroty głowy, lęk, zaburzenia snu, zaburzenia smaku, drżenie, mrowienie i drętwienie rąk lub stóp, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, suchość w jamie ustnej
• mała liczba białych krwinek i płytek krwi
• małe stężenie magnezu i potasu we krwi
• zwiększenie masy ciała
• zwiększona potliwość
• senność
• niewyraźne widzenie, łzawienie oczu, wrażliwość oczu na światło
• nagłe uczucie zimna z omdleniem, zwiotczeniem ciała lub zapaścią
• trudność w oddychaniu, z sapaniem i kaszlem
• pokrzywka

Rzadkie (u 1 na 1000 pacjentów):

• wolne bicie serca
• splątanie
• w rzadkich przypadkach mogą wystąpić nietypowe złamania kości udowej, szczególnie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy
• choroba śródmiąższowa płuc (zapalenie tkanki otaczającej pęcherzyki płucne)
• objawy grypopodobne, w tym zapalenie stawów i obrzęk stawów
• bolesne zaczerwienienie i/lub obrzęk w obrębie oczu

Bardzo rzadkie (u 1 na 10 000 pacjentów):

• omdlenie spowodowane niskim ciśnieniem krwi
• silny ból kości, stawów i/lub mięśni, czasami powodujący unieruchomienie

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Osporil należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Osporil należy zachować szczególną ostrożność w przypadku:

• problemy z nerkami
• ból, obrzęk lub zdrętwienie szczęki, uczucie ciężkości szczęki lub ruszania się zębów
• leczenia stomatologicznego albo zabiegu chirurgii szczękowej

W trakcie leczenia lekiem Osporil pacjent powinien utrzymywać właściwą higienę jamy ustnej (regularnie szczotkować zęby) i systematycznie chodzić na przeglądy profilaktyczne.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Leku Osporil nie należy stosować w okresie w ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Leku Osporil nie wolno stosować u kobiet karmiących piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Pacjent nie powinien przyjmować leku Osporil razem z:

• antybiotykami z grupy aminoglikozydów (leki stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń), kalcytoniną (lek stosowany do leczenia osteoporozy pomenopauzalnej i hipokalcemii), diuretykami pętlowymi (leki stosowane do leczenia wysokiego ciśnienia tętniczego lub obrzęków) lub innymi lekami zmniejszającymi stężenie wapnia, ponieważ stosowanie ich w skojarzeniu z bisfosfonianami może powodować nadmierne zmniejszenie stężenia wapnia we krwi
• talidomidem (lek stosowany w leczeniu niektórych nowotworów krwi z zajęciem kości) lub innymi lekami, które mogą być szkodliwe dla nerek
• innymi lekami zawierającymi kwas zoledronowy, które stosowane są w leczeniu osteoporozy i innych nienowotworowych chorób kości
• innymi bisfosfonianami, ponieważ łączne skutki działania tych leków przyjmowanych z lekiem Osporil nie są znane
• lekami antyangiogennymi (stosowanymi w leczeniu raka), ponieważ jednoczesne stosowanie tych leków z lekiem Osporil było związane ze zwiększonym ryzykiem martwicy kości szczęki

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Bardzo rzadko występują zawroty głowy i senności związane ze stosowaniem leku. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Jak przechowywać lek Osporil?

Lekarz prowadzący, farmaceuta lub pielęgniarka są poinformowani o tym, jak przechowywać lek Osporil.