Ranigast (Ranitidinum)

Jak działa lek Ranigast?

Ranitydyna zawarta w preparacie Ranigast jest antagonistą receptorów H2. Powoduje hamowanie zarówno podstawowego jak i poposiłkowego wydzielania kwasu solnego oraz zmniejsza wydzielanie pepsyny w żołądku. Ranitydyna ma długi okres półtrwania, w związku z tym dawka 150 mg hamuje wydzielanie kwasu solnego przez 12 godzin.

Kiedy stosuje się lek Ranigast?

Lek Ranigast w tabletkach powlekanych jest stosowany w:

• chorobie wrzodowej dwunastnicy oraz łagodnej postaci choroby wrzodowej żołądka
• zapobieganiu i leczeniu owrzodzeń dwunastnicy występujących podczas stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ)
• leczeniu owrzodzenia dwunastnicy współistniejącego z zakażeniem Helicobacter pylori
• terapii choroby refluksowej przełyku, czyli refluksowym zapaleniu przełyku oraz objawowych dolegliwościach związanych z tą chorobą
• objawowym leczeniu nawracających dolegliwości dyspeptycznych, niezwiązanych z chorobą organiczną przewodu pokarmowego
• zapobieganiu wystąpieniu zespołu Mendelsona

Lek Ranigast w roztworze do infuzji jest stosowany u hospitalizowanych pacjentów w:

• chorobie wrzodowej dwunastnicy i żołądka
• innych zespołach z objawowym nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego

Jak stosować lek Ranigast?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Tabletki powlekane

Dorośli

Choroba wrzodowa dwunastnicy i żołądka

• zwykle stosuje się 1 tabletkę (150 mg) dwa razy na dobę lub jednorazową dawkę (300 mg) przed snem
• terapia trwa najczęściej 4 tygodnie, jeśli ten czas okaże się za krótki, to można kontynuować leczenie przez kolejne 4 tygodnie

Zapobieganie i leczenie owrzodzeń dwunastnicy występujących podczas stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ)

• w leczeniu owrzodzeń zwykle stosuje się 1 tabletkę (150 mg) dwa razy na dobę lub jednorazową dawkę (300 mg) przed snem. Terapia powinna być kontynuowana w razie konieczności przez okres 8 - 12 tygodni
• zapobiegawczo podczas leczenia NLPZ stosuje się 150 mg ranitydyny dwa razy na dobę

Owrzodzenie dwunastnicy i żołądka współistniejące z zakażeniem Helicobacter pylori

• zalecana dawka wynosi 150 mg dwa razy na dobę lub 300 mg jednorazowo na noc równocześnie z amoksycyliną (750 mg 3 razy na dobę) i metronidazolem (500 mg 3 razy na dobę) przez 2 tygodnie
• przez kolejne dwa tygodnie należy stosować wyłącznie ranitydynę
• jeśli pacjent wymaga leczenie podtrzymującego, wtedy stosuje się 150 mg ranitydyny przed snem

Choroba refluksowa przełyku

• w objawowym leczeniu zaleca się 150 mg ranitydyny jeden lub dwa razy na dobę przez dwa tygodnie
• w razie konieczności terapię można wydłużyć o kolejne dwa tygodnie
• u pacjentów z refluksowym zapaleniem przełyku zaleca się 150 mg ranitydyny jeden lub dwa razy na dobę, albo 300 mg jednorazowo na noc przez 8 tygodni
• jeśli wymaga tego stan chorobowy, to kurację można przedłużyć do 12 tygodni
• w razie bardzo nasilonych objawów dawkę leku można zwiększyć  do 4 tabletek na dobę po 150 mg stosowanych przez 12 tygodni
• zalecane jest również podczas snu uniesienie głowy w stosunku do reszty ciała o 10 - 15 cm

Nawracające dolegliwości dyspeptyczne

• zaleca się 150 mg ranitydyny raz na dobę, a w razie konieczności dwa razy na dobę przez 6 tygodni

Zapobieganie wystąpieniu zespołu Mendelsona

• zapobiegawczo przed znieczuleniem ogólnym należy podać 150 mg ranitydyny w dniu poprzedzającym znieczulenie oraz na dwie godziny przed rozpoczęciem procedury
• w położnictwie można stosować ranitydynę od początku porodu w dawce 150 mg co 6 godzin

Dzieci

• w leczeniu choroby wrzodowej zaleca się ranitydynę w dawce 2 mg/ kg mc. do 4 mg/ kg mc. dwa razy na dobę. Nie należy przekraczać dawki 300 mg leku na dobę

Specjalne stosowanie u pacjentów, którzy mają niewydolność nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml/ min) nie zaleca się stosowania więcej niż 150 mg ranitydyny na dobę. 

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ranigast

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Objawy przedawkowania są podobne do działań niepożądanych mogących wystąpić podczas leczenia.

W razie zatrucia należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Pominięcie zastosowania leku Ranigast

W przypadku pominięcia jednej dawki leku, należy ją zażyć tak szybko jak jest to możliwe. Jeżeli zbliża się pora na przyjęcie kolejnej dawki leku, nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Ranigast

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza.

Roztwór do infuzji

• preparat nie wymaga rozcieńczania
• podaje się dożylnie 50 mg ranitydyny we wlewie kroplowym trwającym przez 15 - 20 minut (z szybkością 5 - 7 ml/ min, w razie konieczności wlew można powtarzać co 6 - 8 godzin)
• lek można też podawać w ciągłym wlewie dożylnym z szybkością 6,25 mg/ godzinę
• nie należy przekraczać dawki 400 mg/ dobę

Specjalne stosowanie u pacjentów, którzy mają niewydolność nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml/ min) zaleca się zmniejszenie dawki o połowę lub podawanie 50 mg ranitydyny co 18 - 24 godziny. W razie konieczności lek można podawać co 12 godzin lub częściej.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ranigast

W razie zatrucia należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Objawy przedawkowania są podobne do działań niepożądanych mogących wystąpić podczas leczenia.

Pominięcie zastosowania leku Ranigast

W przypadku pominięcia jednej dawki leku, należy ją zażyć tak szybko jak jest to możliwe. Jeżeli zbliża się pora na przyjęcie kolejnej dawki leku, nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Ranigast

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza.

Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Kiedy nie stosować leku Ranigast?

Nie należy stosować leku Ranigast w przypadku:

• nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Ranigast może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• ból brzucha
• zaparcia 
• nudności

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

• wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk okolic twarzy, warg, języka oraz gardła, utrudniający oddychanie, połączony ze świądem, zaczerwienieniem skóry, pokrzywką oraz silnym skurczem oskrzeli)
• gorączka
• skurcz oskrzeli
• zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu 
• niedociśnienie, ból w klatce piersiowej
• przemijające zmiany aktywności enzymów wątrobowych

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10000 pacjentów):

• bóle głowy i zawroty głowy
• przemijające zaburzenia dotyczące ruchów mimowolnych
• przemijające stany splątania, depresja i omamy
• zwolnienie akcji serca (bradykardia),
• przyspieszenie akcji serca (tachykardia)
• blok przedsionkowo - komorowy (zaburzenia przewodnictwa bodźców w komórkach mięśnia sercowego)
• zapalenie naczyń
• zwykle przemijające zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) przebiegające z żółtaczką lub bez
• ostre zapalenie trzustki
• biegunka
• bóle stawowe i mięśniowe
• zwykle przemijająca leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych) i trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi), agranulocytoza (choroba przebiegająca z objawami wysokiej gorączki, bólem gardła, owrzodzeniem w obrębie jamy ustnej, nosa, gardła, narządów płciowych i odbytnicy) lub pancytopenia (niedobór krwinek białych, krwinek czerwonych i płytek krwi), czasami z aplazją lub hipoplazją szpiku (zanik szpiku)
• ginekomastia (przerost piersi u mężczyzn), przemijająca impotencja, mlekotok
• rumień wielopostaciowy
• wypadanie włosów
• wstrząs anafilaktyczny (jego objawy to: duszność, trudność w nabieraniu powietrza w wyniku obrzęku krtani, trudność w wydechu, świst krtaniowy, świąd skóry i jej zaczerwienienie, ból głowy, uczucie „ucisku”, zawroty głowy, przyspieszenie lub (rzadziej) zwolnienie czynności serca, świąd, pokrzywka o różnym nasileniu, rumień całego ciała, znaczne osłabienie, aż do utraty przytomności włącznie; w ciężkich przypadkach może zagrażać życiu)
• niewyraźne widzenie (zaburzenia akomodacji)
• zapalenie nerek

Częstość nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):

• duszność

Przed zastosowaniem leku Ranigast należy skonsultować się z lekarzem w przypadku:

• niewydolnością nerek, ponieważ ranitydyna jest wydalana przez nerki
• potrzeby stosowania ranitydyny równocześnie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi w szczególności u osób powyżej 65 roku życia (w przypadku tabletek powlekanych)
• stwierdzonej porfirii, cukrzycy, choroby płuc i/ lub zaburzenia odporności
• niepewnej diagnozy co do choroby wrzodowej, ponieważ lek może maskować objawy choroby o charakterze nowotworowym

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek powinien być stosowany u kobiet w ciąży tylko wtedy, kiedy zdaniem lekarza jest to bezwzględnie konieczne.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Ranitydyna przenika do mleka kobiecego, dlatego u kobiet karmiących piersią lek można stosować tylko wtedy, kiedy zdaniem lekarza jest to bezwzględnie konieczne.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Lek Ranigast może wpływać na szybkość i stopień wchłaniania leków, takich jak:

• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy)
• atazanawir, delawirydyna (leki stosowane w zakażeniach wirusowych)
• gefitynib (lek stosowany w leczeniu nowotworów)
• leki z grupy benzodiazepin, takie jak midazolam, triazolam (stosowane w przypadku bezsenności)
• glipizyd (lek stosowany w leczeniu cukrzycy)
• prokainamid, N - acetyloprokainamid (leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca)

Lek może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, jak warfaryna czy acenokumarol, dlatego należy ściśle kontrolować czas protrombinowy w trakcie jednoczesnego leczenia tymi lekami.

Podczas jednoczesnego sukralfatu w dużych dawkach (2g) zmniejsza się wchłanianie ranitydyny. Należy zachować 2 - godzinny odstęp czasu pomiędzy przyjmowaniem tych dwóch leków.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Brak informacji dotyczących przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w czasie stosowania ranitydyny.

Jednakże u niektórych pacjentów obserwowano działania niepożądane, takie jak: zawroty i bóle głowy lub niewyraźne widzenie, które mogą ograniczać sprawność psychofizyczną. W przypadku wystąpienia takich działań niepożądanych, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Ranigast?

• w temperaturze poniżej 25°C
• w miejscu niedostępnym dla dzieci
• lek w roztworze do infuzji powinien ponadto być chroniony od światła oraz działania par gazów aktywnych chemicznie lub o intensywnym zapachu