Syntarpen (Cloxacillinum )

Jak działa lek Syntarpen?

Lek Syntarpen zawiera kloksacyklinę należącą do antybiotyków półsyntetycznych z grupy penicylin. Działa na różne szczepy bakterii Gram - dodatnich i Gram -ujemnych. Najczęściej jest stosowana w leczeniu zakażeń wrażliwych na działanie metycylinę (zakażenia wywołane przez gronkowce). Mechanizm jej działania przeciwbakteryjnego polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. 

Kiedy stosuje się lek Syntarpen?

Lek Syntarpen wykorzystywany jest w leczeniu zakażeń wywołanych przez gronkowce:

• zakażenia skóry i tkanek miękkich (czyraczność)
• zapalenie wsierdzia, zakażenia ośrodkowego układu nerwowego
• zakażenia dolnych dróg oddechowych
• ropne powikłania pooparzeniowe i pooperacyjne
• zapalenia kości i stawów, głównie pourazowe - w późniejszym etapie leczenia podaje się postać doustną
• posocznica (specyficzna reakcja organizmu na zakażenie)
• zapalenie kości i szpiku (osteomyelitis)

Jak stosować lek Syntarpen?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dawkowanie

Dorośli:

• w zależności od rodzaju i nasilenia zakażenia stosuje się domięśniowo lub dożylnie 1 - 2 g co 4 - 6 godzin
• maksymalna dawka dobowa wynosi 12 g

Dzieci i młodzież

• dzieci do 20 kg masy ciała – 25 do 50 mg/ kg mc. na dobę dożylnie lub domięśniowo w 4 dawkach podzielonych, co 6 godzin
• dzieci powyżej 20 kg masy ciała – 100 do 200 mg/ kg mc. na dobę dożylnie lub domięśniowo w 4 dawkach podzielonych, co 6 godzin
• w ciężkich zakażeniach takich jak infekcyjne zapalenie wsierdzia spowodowane przez Staphylococcus spp dawkę można zwiększyć do 300 mg/ kg mc. na dobę w 4 - 6 dawkach podzielonych

Zalecane dawkowanie w poszczególnych infekcjach:

Zapalenie płuc wywołane przez Staphylococcus aureus

• Dorośli: 1 - 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin przez 10 do 14 dni
• Dzieci powyżej 5 lat: 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin przez 10 - 14 dni
• Dzieci w wieku od 2 miesięcy do 5 lat: 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 6 godzin, w skojarzeniu z gentamycyną w dawce 7,5 mg/ kg mc. podawaną dożylnie w 1 - 3 podzielonych dawkach przez co najmniej 3 tygodnie

Szpitalne zapalenie płuc

• Dorośli: 1 - 2 g dożylnie co 6 godzin, w skojarzeniu z gentamycyną 5 - 7 mg/ kg mc. w dawkach podzielonych przez 7 dni
• Dzieci: 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 6 godzin, w skojarzeniu z gentamycyną w dawce 7,5 mg/ kg mc. w 1 - 3 dawkach podzielonych przez 7 dni. W szpitalach o dużym rozpowszechnieniu szczepów metycylinoopornych Staphylococcus aureus stosuje się wankomycynę

Ropne zapalenie mięśni

• Dorośli: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin przez 5 - 10 dni (jeśli wystąpi poprawa kliniczna, można zmienić na podanie doustne 500 mg co 6 godzin)
• Dzieci: 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin przez 5 - 10 dni. Jeśli wystąpi poprawa: można zmienić na podanie doustne 12,5 - 25 mg/ kg mc. (maksymalnie 500 mg) co 6 godzin

Septyczne zapalenie stawów - leczenie empiryczne

• Dorośli: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin, w skojarzeniu z ceftriaksonem, 1 - 2 g dożylnie lub domięśniowo co 24 godziny
• Dzieci powyżej 2 miesięcy: 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin, w skojarzeniu z ceftriaksonem, podawanym dożylnie lub domięśniowo w dawce 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) co 24 godziny
• Noworodki: 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin, w skojarzeniu z cefotaksymem, podawanym dożylnie w dawce 50 - 75 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) co 8 godzin

Septyczne zapalenie stawów wywołane przez Staphylococcus aureus

• Dorośli: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 godzin przez 2 - 3 tygodnie (gdy czas trwania leczenia pozajelitowego jest mniejszy niż 2 - 3 tygodnie, dodatkowo należy zastosować 1 g doustnie co 6 godzin).
• Dzieci powyżej 5 lat: 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 4 - 6 godzin przez 4 - 6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej), a następnie 25 mg/ kg mc. (maksymalnie 500 mg) doustnie, co 6 godzin do zakończenia 2 - 3 tygodniowego okresu leczenia, lub 25 mg/ kg mc. (maksymalnie 500 mg) doustnie co 6 godzin, do zakończenia 2 - 3 tygodniowego cyklu leczenia, po zastosowaniu ceftriaksonu dożylnie lub domięśniowo w dawce 50 - 75 mg/ kg mc. (maksymalnie 1 g) co 24 godziny przez 4 - 6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej)
• Dzieci w wieku od 2 miesięcy do 5 lat: 25 - 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 4 - 6 godzin, w skojarzeniu z ceftriaksonem podawanym dożylnie lub domięśniowo 50 - 75 mg/ kg mc. (maksymalnie 1 g) co 24 godziny przez 4 - 6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej), a następnie 12,5 mg/ kg mc. (maksymalnie 500 mg) doustnie, raz na 6 godzin do zakończenia okresu leczenia 2 - 3 tygodni
• Noworodki: 25 - 50 mg/ kg mc. dożylnie lub domięśniowo (maksymalnie 2 g) co 4 - 6 godzin, w skojarzeniu z cefotaksymem 50 - 75 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) co 8 godzin przez 4 - 6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej), a następnie 12,5 mg/ kg mc. doustnie (maksymalnie 500 mg), co 6 godzin do zakończenia 2 - 3 tygodniowego okresu leczenia

Infekcyjne zapalenia wsierdzia - początkowe leczenie empiryczne

• Dorośli: 2 g dożylnie co 4 godziny, w skojarzeniu z benzylopenicyliną podawaną w dawce 3 mln j.m. co 4 godziny i gentamycyną 2 mg/ kg mc. co 8 godzin, dożylnie
• Dzieci: 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4 godziny, w skojarzeniu z benzylopenicyliną 50000 j.m. kg mc. (maksymalnie 3 mln j.m.) co 4 godziny i gentamycyną 2,5 mg/ kg mc. (maksymalnie 80 mg) co 8 godzin, dożylnie

Zapalenie wsierdzia wywołane przez szczepy metycylinowrażliwe Staphylococcus aureus

• Dorośli: 2 g dożylnie co 4 godziny przez 6 tygodni, dodatkowo przez pierwsze 7 dni należy zastosować gentamycynę w dawce 1 mg/ kg mc. co 8 godzin, w podaniu dożylnym
• Dzieci: 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4 godziny w ciągu 6 tygodni. Dodatkowo należy przez pierwsze 7 dni zastosować gentamycynę w dawce 1 mg/ kg mc. co 8 godzin, w podaniu dożylnym

Posocznica - początkowe leczenie empiryczne

• Dorośli i dzieci powyżej 5 lat: 2 g dożylnie co 4 - 6 godziny, alternatywnie w skojarzeniu z gentamycyną podawaną dożylnie w dawce 5 - 7 mg/ kg mc. co 24 godziny lub gentamycyną 1,5 mg/ kg mc., podawaną dożylnie lub domięśniowo co 8 godzin
• Dzieci w wieku od 2 miesięcy do 5 lat: 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4 - 6 godzin, w skojarzeniu z ceftriaksonem 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 24 godziny.
• Noworodki: 50 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4 - 6 godzin, w skojarzeniu z cefotaksymem 50 - 75 mg/ kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 8 godzin

Stosowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Lekarz indywidualnie dostosuje dawkę w zależności od potrzeb pacjenta.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Syntarpen

Pacjent powinien niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli sądzi, że została mu podana zbyt duża dawka leku.

Pominięcie zastosowania dawki leku Syntarpen

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Syntarpen

Należy zakończyć cykl leczenia, nie należy go przerywać nawet jeśli pacjent poczuł się lepiej. Jeśli pacjent czuje się gorzej w trakcie leczenia lub nie czuje się dobrze po zakończeniu zalecanego cyklu leczenia, powinien porozumieć się z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Syntarpen?

Leku Syntarpen nie powinno się stosować, jeśli u pacjenta występuje uczulenie na kloksacylinę, penicyliny lub cefalosporyny.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Syntarpen może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Jeśli wystąpi którekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.

Ciężkie działania niepożądane

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• reakcje uczuleniowe, natychmiastowe reakcje alergiczne takie jak nagła duszność i ucisk w klatce piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust, ciężkie wysypki skórne, które mogą przebiegać z powstawaniem pęcherzy obejmujących oczy, jamę ustną, gardło i narządy płciowe, utrata przytomności (omdlenie). Opóźnione reakcje alergiczne (mogą pojawić się 48 godzin do 2 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia) takie jak gorączka, złe samopoczucie, pokrzywka, bóle mięśni, bóle stawów, bóle brzucha, wysypki skórne, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa - Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, objawy choroby posurowiczej takie jak pokrzywka na skórze z uczuciem pieczenia, alergiczne zapalenie naczyń
• biegunka o znacznym nasileniu, utrzymująca się przez dłuższy czas lub zawierająca krew, przebiegająca z bólem brzucha lub gorączką. Może ona być objawem ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelit), mogącego występować po zastosowaniu antybiotyków

Inne działania niepożądane

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• biegunka

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• zaczerwienienie skóry w miejscu podania lub zakrzepowe zapalenie żył

Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• zwiększenie lub zmniejszenie liczby niektórych rodzajów krwinek białych lub czerwonych oraz płytek krwi, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych, zahamowanie czynności szpiku kostnego
• nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej, czarne zabarwienie języka
• bezmocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności kanalików nerkowych. Objawami tych zaburzeń są najczęściej wysypka, gorączka, zwiększenie liczby jednego z rodzajów granulocytów we krwi, krwiomocz, białkomocz. Występują one z reguły u pacjentów otrzymujących duże dawki leku i (lub) z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek i ustępują po odstawieniu leku
• przemijająca nadmierna ruchliwość, pobudzenie, niepokój, senność, stan dezorientacji i (lub) zawroty głowy. Objawy te z reguły pojawiają się u pacjentów z niewydolnością nerek otrzymujących duże dawki leku
• gorączka, ból i zawroty głowy – ustępują po odstawieniu leku
• podwyższona aktywność enzymów wątrobowych, w pojedynczych przypadkach może wystąpić zapalenie wątroby, zażółcenie skóry i białek oczu (objaw żółtaczki cholestatycznej spowodowanej zastojem żółci)
• gorączka, ból i zawroty głowy

Przed rozpoczęciem stosowania leku Syntarpen należy omówić to z lekarzem.

• wystąpienie kiedykolwiek reakcji uczuleniowej na jakikolwiek antybiotyk, inne leki lub reakcja alergiczna o innym pochodzeniu; jeśli w trakcie stosowania leku Syntarpen pojawią się u pacjenta zmiany skórne lub inne objawy świadczące o uczuleniu, należy przerwać stosowanie leku i zgłosić się do lekarza
• zlecone przyjmowanie antybiotyku przez dłuższy czas; dłuższe przyjmowanie leku Syntarpen może być przyczyną wzrostu bakterii lub grzybów niewrażliwych na antybiotyk, należy skontaktować się z lekarzem jeśli pojawią się objawy zakażenia. Przy długotrwałym stosowaniu lekarz może dodatkowo zlecić kontrolę czynności nerek, wątroby oraz morfologii krwi obwodowej
• pojawienie się biegunki w trakcie kuracji lekiem Syntarpen lub po zakończeniu; jest to objaw mogący świadczyć o rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelit – powikłania związanego ze stosowaniem antybiotyk
• zaburzenia funkcjonowania nerek i dróg moczowych
• pacjent choruje na mukowiscydozę

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek nie powinien być przyjmowany przez kobiety w ciąży, chyba że w opinii lekarza korzyść ze stosowania leku przewyższa nad jego ryzykiem stanowiącym dla płodu.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek nie powinien być stosowany przez kobiety w okresie karmienia piersią, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Lek w niewielkich ilościach przenika do mleka matki i może u noworodka wywołać takie objawy jak uczulenie, biegunkę, zakażenie drożdżakami.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Szczególnie należy poinformować lekarza, jeśli lek Syntarpen jest przyjmowany łącznie z:

• probenecydem, może on zwiększyć stężenie Syntarpenu we krwi
• lekami przeciwzakrzepowymi, może zwiększyć się skłonność do krwawień
• metotreksatem, Syntarpen może spowodować wzrost toksyczności metotreksatu
• doustnymi lekami antykoncepcyjnymi, skuteczność antykoncepcji może być mniejsza
• ampicyliną, kwasem fusydynowym -  Syntarpen nasila ich działanie
• erytromycyną, tetracykliną, chloramfenikolem - działanie leku może ulec osłabieniu
• antybiotykami aminoglikozydowymi (np. streptomycyna, gentamycyna, neomecyna) - pomiędzy tymi lekami i lekiem Syntarpen występują niezgodności fizykochemicznie, nie należy podawać tych leków jednocześnie
• prokwanilem (lek stosowany w malarii) może powodować spadek stężenia kloksacyliny w surowicy i obniżać skuteczność leczenia

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Brak danych dotyczących wpływy leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy jak ból lub zawroty głowy, senność, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Syntarpen?

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań:

• przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC
• przechowywać fiolkę w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem
• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji:

• przechowywać w temperaturze poniżej 30ºC
• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci