Tarivid (Ofloxacinum)

Jak działa lek Tarivid 200?

Lek Tarivid 200 stosowany jest w leczeniu zakażeń bakteryjnych wrażliwych na antybiotyki z grupy fluorochinolonów.

Kiedy stosuje się lek Tarivid?

Lek Tarivid jest wskazany w leczeniu:

• ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek i powikłanego zakażenia układu moczowego
• bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, zapalenia jąder i najądrzy
• zapalenia narządów miednicy mniejszej, w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi

oraz w leczeniu zakażeń, w których leczenie antybiotykiem pierwszego wyboru uznaje się za niewłaściwe:

• niepowikłane zapalenia pęcherza moczowego
• zapalenie cewki moczowej
• powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich
• ostre bakteryjne zapalenie zatok
• ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli
• pozaszpitalne zapalenie płuc

Jak stosować lek Tarivid?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zasady stosowania leku

• lek należy przyjmować doustnie, w całości, popijając wodą
• w czasie kuracji lekiem należy unikać intensywnego napromieniowania słonecznego oraz unikać lamp opalających
• leków zawierających żelazo, zobojętniających kwas żołądkowy, sukralfat należy unikać w ciągu 2 godzin przed przyjęciem i po przyjęciu leku Tarivid
• czas trwania leczenia jest zależy od rodzaju zakażenia
• w ciężkich zakażeniach leczenie trwa zazwyczaj 7-10 dni, leczenie nie powinno przekraczać 2 miesięcy
• dawka dobowa jest zazwyczaj podzielona na dawkę poranną oraz wieczorną, należy zachować 12 godzin odstępu czasu między kolejnymi dawkami leku
• dawkę 400 mg można przyjmować jako pojedynczą dawkę poranną, większe dawki należy przyjmować jako dwie dawki

Dorośli

• dawka zazwyczaj stosowana u osób dorosłych to 200-400 mg na dobę
• w niektórych przypadkach lekarz może zlecić przyjmowanie dawki 600-800mg
• dawki 200-400mg, 2 razy na dobę stosowane są w leczeniu następujących zakażeń
  • ostre bakteryjne zapalenie zatok
  • ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli
  • pozaszpitalne zapalenie płuc
• dawka 400 mg (2 tabletki) 2 × na dobę wykorzystywana jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich

Pacjenci w podeszłym wieku

Lekarz dostosuje odpowiednią dawkę zwracając uwagę na czynność nerek u pacjenta

Zaburzenia nerek

Lekarz może zalecić mniejsze dawki

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami pracy wątroby nie należy przekraczać dawki 400 mg

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Tarivid

Objawy przedawkowania: uczucie dezorientacji, zawroty głowy, utrata świadomości, napad drgawek, nudności lub krew w stolcu. Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano ze strony układu nerwowego następujące objawy: uczucie dezorientacji, napady drgawek, widzenie, odczuwanie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy) oraz drżenie.

Pominięcie przyjęcia leku Tarivid

Należy przyjąć pominiętą dawkę tak szybko jak to tylko możliwe, chybą, że czas do przyjęcia kolejnej dawki jest niewielki, wtedy należy opuścić zapomnianą dawkę i przyjąć kolejną według przyjętego schematu leczenia. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie przyjmowania leku Tarivid

Nie należy samodzielnie przerywać leczenia nawet gdy pacjent poczuje się lepiej, ponieważ może dojść do nawrotu zakażenia.

Kiedy nie stosować leku Tarivid?

Leku Tarivid nie powinno się stosować w następujących przypadkach:

• uczulenie na ofloksacynę lub substancje pomocnicze tego leku
• w przeszłości u pacjenta wystąpił obrzęk ścięgien
• skłonność do napadów drgawkowych lub padaczka
• pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią
• pacjent jest w okresie wzrostu 
• pacjent jest w wieku poniżej 18 lat

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Tarivid może powodować działania niepożądane, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Tarivid i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego oddziału ratunkowego, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• poważna reakcja uczuleniowa, objawiająca się wysypką, trudnościami w oddychaniu, obrzękiem warg, twarzy, gardła lub języka (obrzęk naczynioruchowy)
• bardzo poważna reakcja uczuleniowa, nazywana „wstrząsem anafilaktycznym”, objawiająca się osłabieniem, omdleniem, trudnościami w oddychaniu lub obrzękiem twarzy
• poważna reakcja skórna z powstawaniem pęcherzy na skórze, złuszczaniem się skóry w okolicy warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), rozległe złuszczanie naskórka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), bolesne zaczerwienienie skóry z obecnością guzków i pęcherzy (rumień wielopostaciowy)
• zaburzenia rytmu serca (nieregularne bicie serca), które mogą być groźne dla życia (arytmia komorowa)
• rozpad mięśni prążkowanych (rabdomioliza): rozsiane bóle mięśniowe, wrażliwość mięśni na dotyk, z mogącą występować jednocześnie gorączką, zmęczeniem i pogorszeniem się czynności nerek
• zapalenie wątroby: zażółcenie skóry i białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, swędzenie skóry, ból lub tkliwość brzucha
• biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, wodnista, z domieszką krwi lub śluzu, bólem brzucha i (lub) gorączką (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego).
• nagły silny ból brzucha, pleców lub w klatce piersiowej
• śpiączka wywołana niskim poziomem cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna). Jest to ważne u pacjentów z cukrzycą
• zmniejszenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia) u pacjentów z cukrzycą przyjmujących leki przeciwcukrzycowe; objawami mogą być: osłabienie, drażliwość, pocenie się i (lub) drżenia

U pacjentów otrzymujących fluorochinolony zgłaszano przypadki:

• poszerzenia i osłabienia ściany tętnicy
• rozerwania ściany tętnicy (tętniaka i rozwarstwienia), które mogą zakończyć się pęknięciem i doprowadzić do zgonu
• niedomykalności zastawek serca
• długotrwałe lub trwałe działania niepożądane leku, takie jak zapalenie ścięgien, zerwanie ścięgna, ból stawów, ból kończyn, trudności w chodzeniu, nieprawidłowe odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, pieczenie, drętwienie lub ból (neuropatia), depresja, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci oraz zaburzenia słuchu, wzroku, smaku i węchu

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli nasilą się którekolwiek z poniższych działań niepożądanych lub utrzymują się dłużej niż kilka dni.

Niezbyt często (występują nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów)

• zakażenia grzybicze, wtórne zakażenia drobnoustrojami niewrażliwymi na lek
• pobudzenie, zaburzenia snu, problemy ze snem
• zawroty głowy, ból głowy
• podrażnienie oka
• zaburzenia równowagi
• kaszel, stan zapalny wewnątrz nosa i gardła
• ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty
• świąd, wysypka

Rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów)

• reakcja anafilaktyczna - bardzo poważna reakcja uczuleniowa, objawiająca się osłabieniem, omdleniem, trudnościami w oddychaniu lub obrzękiem twarzy
• reakcja anafilaktoidalna - natychmiastowa reakcja obejmująca cały organizm, która przypomina anafilaksję
• obrzęk naczynioruchowy - poważna reakcja uczuleniowa, objawiająca się wysypką, trudnościami w oddychaniu wywołanymi obrzękiem warg, twarzy, gardła lub języka
• utrata apetytu
• uczucie zagubienia lub niepokoju, koszmary senne, zaburzenia psychotyczne, np. widzenie, odczuwanie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy), depresja
• senność
• drętwienie lub mrowienie dłoni i stóp
• zmiana lub utrata odczuwania smaku i węchu
• zaburzenia widzenia
• szybkie bicie serca (częstoskurcz)
• omdlenie, roztargnienie lub zawroty głowy spowodowane niskim ciśnieniem krwi
• duszność, skurcz oskrzeli
• zapalenie jelita [objawami są: wodnista biegunka z domieszką krwi lub śluzu, bólem brzucha i (lub) gorączką]
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) stężenia bilirubiny, wykazane w badaniach krwi
• pokrzywka, uderzenia gorąca, nadmierna potliwość, wysypka krostkowa
• obrzęk i ból w okolicy ścięgien spowodowany zapaleniem
• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
• zaburzenia pamięci
• widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy, paranoja), zmiany opinii i myśli (reakcje psychotyczne) z ryzykiem wystąpienia myśli lub prób samobójczych.

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów)

• uczucie zmęczenia, omdlenie, zawroty głowy i bladość skóry; mogą to być objawy niedokrwistości (niedoboru krwinek czerwonych)
• zaburzenia dotyczące krwi, tj. zmniejszona liczba białych krwinek (leukopenia) lub płytek krwi (trombocytopenia); może to prowadzić do osłabienia, łatwiejszego siniaczenia lub skłonności do zakażeń
• zwiększenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek zwanych eozynofilami (eozynofilia)
• wstrząs anafilaktyczny - szybko rozpoczynająca się i zagrażająca życiu reakcja nadwrażliwości organizmu o charakterze alergicznym
• wstrząs anafilaktoidalny - szybko rozpoczynająca się i zagrażająca życiu reakcja nadwrażliwości organizmu o charakterze niealergicznym
• zaburzenia układu nerwowego (osłabienie, uczucie mrowienia lub drętwienia)
• drżenie i wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, spowolniony początek ruchów, zubożenie ruchów oraz inne zaburzenia koordynacji mięśniowej
• napady drgawek
• szumy uszne, utrata słuchu
• biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, wodnista, z domieszką krwi lub śluzu, bólem brzucha i (lub) gorączką (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego)
• zażółcenie skóry i białkówek oczu (żółtaczka)
• bolesne zaczerwienienie skóry z obecnością guzków i pęcherzy (rumień wielopostaciowy) 
• rozległe złuszczanie naskórka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
• skórne reakcje nadwrażliwości na światło (reakcje fotoalergiczne), wykwity skórne,
• zapalenie naczyń krwionośnych, często z czerwonymi lub fioletowymi wypukłymi punktami na skórze, mogące prowadzić do obumierania (martwicy) skóry
• ból stawów i mięśni
• zerwanie ścięgna, np. ścięgna Achillesa, które tak jak w przypadku innych fluorochinolonów, może wystąpić w ciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia i może być obustronne
• ostra niewydolność nerek, mogąca spowodować zatrzymania pracy nerek; objawy mogą obejmować wysypkę, wysoką temperaturę ciała oraz uogólnione bóle

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• całkowity lub prawie całkowity zanik granulocytów we krwi (agranulocytoza) co może prowadzić do zwiększenia skłonności do zakażeń
• uczucie osłabienia, łatwiejsze siniaczenie i zwiększenie skłonności do zakażeń; może to być spowodowane zmniejszeniem liczby wszystkich komórek krwi, zahamowaniem czynności (krwiotwórczej) szpiku kostnego
• zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia)
• ciężkie depresje lub zaburzenia psychotyczne; u niektórych pacjentów z depresją mogą wystąpić myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie
• nerwowość
• drżenie, nieskoordynowane i niezależne od woli ruchy kończyn lub całego ciała (dyskineza)
• brak odczuwania smaku, omdlenie
• zapalenie oka (zapalenie błony naczyniowej oka)
• zaburzenia słuchu
• zaburzenia serca - bardzo szybkie bicie serca, - zagrażające życiu nieregularne bicie serca, - zaburzenie rytmu serca (zwane „wydłużeniem odstępu QT”, widoczne w EKG – badaniu aktywności elektrycznej serca)
• nasilona duszność, alergiczne zapalenie płuc powodujące zadyszkę, kaszel i gorączkę
• niestrawność, wzdęcia, zaparcia
• zapalenie trzustki
• zapalenie wątroby, czasami ciężkie
• utrata apetytu, zażółcenie skóry i białkówek oczu, ciemny kolor moczu, swędzenie, drażliwość żołądka (ból brzucha). Mogą to być objawy zaburzeń czynności wątroby, mogących prowadzić do niewydolności wątroby zakończonej zgonem
• poważna reakcja skórna z powstawaniem pęcherzy na skórze, złuszczaniem się skóry w okolicy warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona)
• czerwona łuskowata wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami, wysypka polekowa
• zapalenie jamy ustnej
• zaczerwienienie skóry połączone z intensywnym łuszczeniem się (złuszczające zapalenie skóry)
• rozsiane bóle mięśniowe, wrażliwość mięśni na dotyk, z mogącą występować jednocześnie gorączką, zmęczeniem i pogorszeniem się czynności nerek - rozpad mięśni prążkowanych (rabdomioliza)
• ból lub osłabienie siły mięśni, które może być szczególnie ważne u pacjentów z miastenią (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności)
• naderwanie lub pęknięcie mięśnia
• zerwanie więzadła
• zapalenie stawów
• ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, które może powodować obrzęk kostek lub wysokie ciśnienie krwi
• napady porfirii (rzadka choroba dotycząca metabolizmu) u pacjentów z porfirią
• osłabienie, gorączka, ból (w tym ból pleców, klatki piersiowej i kończyn)
• utrzymujący się ból głowy z niewyraźnym widzeniem (łagodne nadciśnienie śródczaszkowe)

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Tarivid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli u pacjenta występują następujące stany:

• napady drgawkowe
• pacjent jest po przeszczepie
• zaburzenia ścięgna w wywiadzie po podaniu fluorochinolonów
• zaburzenia czynności nerek lub wątroby
• zaburzenia rytmu serca
• choroby serca
• miastenia
• cukrzyca oraz przyjmowanie leków przeciwcukrzycowych
• niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej”
• przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych
• problemy ze zdrowiem psychicznym obecnie lub w przeszłości
• tętniak aorty lub tętniak dużej tętnicy obwodowej
• rozwarstwienie aorty
• niedomykalność zastawek serca
• w rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty albo wrodzonej choroby zastawki serca, czy też inne czynniki ryzyka lub stany predysponujące
• zaburzenia dotyczące serca
  • wydłużenie odstępu QT
  • zaburzenie równowagi elektrolitowej
  • bradykardia
  • niewydolność serca
  • przebyty zawał serca
  • kobiety w podeszłym wieku (zwiększona wrażliwość na wydłużenie odstępu QT)
  • stosowanie leków mogące powodować zmiany w zapisie EKG

Nie należy przyjmować leków przeciwbakteryjnych zawierających fluorochinolony lub chinolony, w tym leku Tarivid, jeśli u pacjenta wystąpiło w przeszłości jakiekolwiek ciężkie działanie niepożądane podczas przyjmowania chinolonu lub fluorochinolonu

Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli w czasie stosowania leku Tarivid u pacjenta wystąpią następujące objawy:

• wysypka, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk skóry i błon śluzowych, mogący obejmować drogi oddechowe i wtedy zagrażać życiu) oraz obniżenie ciśnienia tętniczego krwi
• biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, wodnista, z domieszką krwi lub śluzu, bólem brzucha i (lub) gorączką – mogą to być objawy rzekomobłoniastego zapalenia jelita, groźnego powikłania związanego ze stosowaniem antybiotyku,
• pęcherze pojawiające się na błonach śluzowych, głównie jamy ustnej i narządów płciowych – mogą to być objawy ciężkiej skórnej reakcji alergicznej, zwanej zespołem Stevensa-Johnsona
• rozległe złuszczanie naskórka, które może być objawem ciężkiej skórnej reakcji alergicznej, zwanej toksycznym martwiczym oddzielaniem się naskórka,
• napady drgawek
• reakcje psychotyczne powodujące zachowania groźne dla bezpieczeństwa i życia pacjenta
• jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwy brzuch – mogą to być objawy zapalenia wątroby
• obrzęk i ból w okolicy ścięgien, ból mięśni, które mogą być objawem zapalenia ścięgna lub jego zerwania
• osłabienie mięśni, trudności w oddychaniu
• reakcje skórne w następstwie narażenia na działanie słońca lub sztucznego promieniowania UV (solaria, lampy kwarcowe) - mogą to być objawy nadwrażliwości na światło, która może utrzymywać się do 48 godzin po zakończeniu leczenia
• zaburzenia rytmu serca
• objawy nadkażenia wywołanego przez oporne bakterie lub grzyby
• zaburzenia poziomu cukru we krwi
• osłabienie, uczucie mrowienia lub drętwienia
• drżenie i wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, spowolniony początek ruchów, zubożenie ruchów oraz inne zaburzenia koordynacji mięśniowej
• zaburzenia widzenia
• łatwe siniaczenie lub krwawienia u pacjentów leczonych antagonistami witaminy K

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

W okresie ciąży nie należy przyjmować leku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku nie należy stosować jeśli kobieta karmi piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu leku Tarivid łącznie z:

• lekami przeciwarytmicznymi (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
• trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi
• niektórmi lekami przecibakteryjnymi (makrolidy)
• niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi

Zmiany w sposobie działania obu leków obserwowano przy łącznym podawaniu leku Tarivid z:

• metotraksatem
• lekami zmniejszającymi krzepliwość krwi
• lekami zawierającymi żelazo lub cynk
• lekami przeciwpsychotycznymi
• lekami moczopędnymi
• lekami zobojętniającymi
• glibenklamidem
• probenecydem
• cymetydyną
• sukralfatem

Zwiększone ryzyko działań niepożądanych obserwowano przy podaniu leku Tarivid  łącznie z:

• innymi antybiotykami
• lekami przeciwdepresyjnymi
• teofiliną
• fenbuenem
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi

Lekarz być może będzie musiał zmienić dawkę i (lub) zastosować inne środki ostrożności, jeśli pacjent przyjmuje antagonistę receptora AT1 dla angiotensyny II (ARB) lub aliskiren

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych

Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn jeśli podczas stosowania leku występują takie objawy jak senność, zaburzenia równowagi lub zawroty głowy lub zaburzenia widzenia.

Jak przechowywać lek Tarivid?

• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25°C