Trioxal (Itraconazolum)

Jak działa lek Trioxal?

Kiedy stosuje się lek Trioxal?

Lek Trioxal stosuje się w leczeniu:

• zakażeń narządów płciowych, takich jak grzybica pochwy i sromu
• zakażeń skóry, błony śluzowej lub oczu, takich jak grzybica skóry, łupież pstry, kandydoza jamy ustnej, grzybicze zakażenie rogówki
• grzybic paznokci, wywołanych przez dermatofity i (lub) drożdżaki
• grzybic układowych (grzybice różnych narządów i tkanek), takich jak aspergiloza układowa i kandydoza układowa, kryptokokoza, w tym kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, u pacjentów z kryptokokozą i osłabioną odpornością oraz u wszystkich pacjentów z kryptokokozą ośrodkowego układu nerwowego (Trioxal jest wskazany tylko wtedy, gdy leczenie pierwszego rzutu jest nieskuteczne), histoplazmoza, blastomikoza, sporotrychoza (w tym limfatyczno-skórna/skórna i pozaskórna), parakokcydioidomikoza oraz inne zakażenia grzybicze układowe lub tropikalne

Jak stosować lek Trioxal?

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Leczenie zakażenia narządów płciowych

Grzybica pochwy i sromu:

• zalecana dawka to  200 mg dwa razy na dobę lub 200 mg raz na dobę przez okres 1, lub 3 dni

Leczenie zakażenia skóry, błony śluzowej lub oczu

Grzybica skóry:

• zalecana dawka to 200 mg raz na dobę lub 100 raz na dobę przez okres 7, lub 15 dni

Zakażenia okolic zwiększonym rogowaceniu naskórka, takie jak grzybica podeszwy stóp i dłoni:

• zalecana dawka to 200 mg dwa razy na dobę lub 100 mg raz na dobę przez okres 7, lub 30 dni

Łupież pstry:

• zalecana dawka to 200 mg raz na dobę przez okres 7 dni

Kandydoza jamy ustnej:

• zalecana dawka na dobę to 100 mg raz na dobę przez okres 15 dni

Grzybicze zakażenia rogówki:

• zalecana dawka to 200 mg raz na dobę przez okres do 21 dni, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie

U niektórych pacjentów z osłabieniem odporności (pacjenci z neutropenią, AIDS lub po przeszczepie) lekarz może zalecić podwojenie dawki.

Leczenie grzybic paznokci, wywołanych przez dermatofity lub drożdżaki

Leczenie cykliczne:

• polega na przyjmowaniu dwóch kapsułek leku dwa razy na dobę (200 mg dwa razy na dobę) przez jeden tydzień
• w leczeniu grzybicy paznokci rąk stosuje się dwa cykle
• w leczeniu grzybic paznokci stóp stosuje się trzy cykle
• okresy przyjmowania leku (cykle) są oddzielone trzytygodniową przerwą, w której czasie lek nie jest przyjmowany

Leczenie ciągłe:

• w leczeniu grzybic paznokci
• zalecana dawka dobowa to 200 mg raz na dobę przez okres 3 miesięcy

Leczenie grzybic układowych

Leczenie aspergilozy:

• zalecana dawka to 200 mg raz na dobę przez okres od 2 do 5 miesięcy
• lekarz może zwiększyć dawkę do 200 mg dwa razy na dobę, jeżeli zmiany są głębokie lub rozsiane

Leczenie kandydozy:

• zalecana dawka to od 100 mg do 200 mg raz na dobę przez okres od 3 tygodni do 7 miesięcy

Leczenie kryptokokozy (bez zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych):

• zalecana dawka to 200 mg raz na dobę przez okres od 2 miesięcy do 1 roku

Leczenie kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych:

• zalecana dawka to 200 mg dwa razy na dobę przez okres od 2 miesięcy do 1 roku

Leczenie histoplazmozy:

• zalecana dawka to od 200 mg raz na dobę do 200 mg dwa razy na dobę przez okres 8 miesięcy

Leczenie blastomikozy:

• zalecana dawka to od 100 mg raz na dobę do 200 mg dwa razy na dobę przez okres 6 miesięcy

Leczenie sporotrychozy limfatyczno-skórnej i skórnej:

• zalecana dawka to 100 mg lub 200 mg raz na dobę (pojedyncze zmiany) lub 200 mg dwa razy na dobę (rozległe zmiany) przez okres od 3 do 6 miesięcy

Leczenie parakokcydioidomikozy:

• zalecana dawka to 100 mg raz na dobę przez okres 6 miesięcy
• brak danych o skuteczności stosowania kapsułek Trioxal w leczeniu parakokcydioidomikozy u pacjentów z AIDS

Leczenie chromomikozy:

• zalecana dawka to 200 mg raz na dobę przez okres 6 miesięcy

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Trioxal

W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie zgłosić się po pomoc medyczną.

Pominięcie zastosowania leku Trioxal

Jeżeli pacjent pominie dawkę leku, nie stosuje się dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Trioxal

Nie należy samodzielnie przerywać stosowania leku. O zakończeniu kuracji decyduje lekarz.

Kiedy nie stosować leku Trioxal?

Przeciwwskazaniem do stosowania leku Trioxal jest:

• uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• zaburzenia czynności komór serca
• ciąża

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Trioxal może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Częste (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):

• ból głowy
• nudności
• ból brzucha

Niezbyt częste (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):

• zapalenie błony śluzowej nosa
• zapalenie zatok
• zakażenia górnych dróg oddechowych
• mała liczba białych krwinek
• nadwrażliwość
• zaburzenia smaku
• niedoczulica
• parestezje
• szum w uszach
• zaparcia
• biegunka
• niestrawność
• wzdęcia
• wymioty
• nieprawidłowa czynność wątroby
• duże stężenie bilirubiny we krwi
• świąd
• wysypka
• pokrzywka
• wielomocz
• zaburzenia erekcji
• zaburzenia miesiączkowania
• obrzęk

Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• zespół choroby posurowiczej (rodzaj ogólnoustrojowej reakcji alergicznej)
• obrzęk naczynioruchowy (obrzęk występujący najczęściej w obrębie twarzy lub gardła, mogący utrudniać oddychanie)
• reakcja anafilaktyczna (reakcja uczuleniowa)
• hipertriglicerydemia (duże stężenie tłuszczy we krwi)
• zaburzenia widzenia (w tym podwójne i niewyraźne widzenie)
• przemijająca lub trwała utrata słuchu
• zastoinowa niewydolność serca (obejmująca następujące objawy: spłycenie oddechu, nieoczekiwane zwiększenie masy ciała, obrzęk kończyn lub brzucha, silne uczucie zmęczenia lub budzenie się w nocy z brakiem tchu)
• duszność
• zapalenie trzustki
• ciężka hepatotoksyczność (ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym kilka przypadków zgonów z powodu ostrej niewydolności wątroby)
• ciężkie, złuszczające reakcje skórne (martwica toksyczno - rozpływna naskórka, zespół Stevensa - Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry)
• ostra uogólniona osutka krostkowa
• leukoklastyczne zapalenie naczyń (zapalenie małych naczyń skórnych)
• łysienie
• nadwrażliwość na światło
• zwiększone stężenie enzymu fosfokinazy kreatynowej we krwi

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży:

W badaniach klinicznych przeprowadzonych u dzieci i młodzieży (w wieku od 1 do 17 lat) stwierdzono następujące działania niepożądane częściej niż u 1 na 100 pacjentów:

• ból głowy
• wymioty
• ból brzucha
• biegunka
• zaburzenia czynności wątroby
• niedociśnienie tętnicze
• nudności
• pokrzywka

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Trioxal należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Trioxal należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów:

• z chorobami nerek
• z chorobami wątroby
• z chorobami serca
• po przebytej reakcji alergicznej na inny lek przeciwgrzybiczy
• z osłabioną odpornością, np. z powodu neutropenii, AIDS lub przeszczepienia narządu

Jeśli podczas stosowania leku Trioxal wystąpią niżej opisane objawy, należy powiedzieć o tym lekarzowi:

• brak łaknienia, nudności, wymioty, uczucie zmęczenia, ból brzucha, zażółcenie skóry lub oczu, odbarwienie kału lub ciemna barwa moczu - objawy wskazujące na zapalenie wątroby
• duszność, niewyjaśniony przyrost masy ciała, obrzęk nóg, nietypowe uczucie zmęczenia, budzenie się w nocy z powodu duszności - objawy wskazujące na zastoinową niewydolność serca
• wysypka, świąd, pokrzywka, trudności z oddychaniem i lub obrzęk twarzy - objawy wskazujące na ciężką reakcję alergiczną
• nadwrażliwość na światło
• ciężkie reakcje skórne, takie jak uogólniona wysypka ze złuszczaniem skóry i pęcherzami w jamie ustnej, oczach i narządach płciowych lub wysypką z małymi krostami, lub pęcherzami
• mrowienie, zaburzenia czucia, osłabienie czucia, osłabienie siły w kończynach, ból głowy, zawroty głowy - objawy wskazujące na neuropatię
• utrata słuchu
• niewyraźne lub podwójne widzenie, dzwonienie w uszach, nietrzymanie moczu lub zbyt częste oddawanie moczu

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Leku Trioxal nie należy stosować w ciąży, z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia, w których korzyści ze stosowania leku przewyższają możliwe niebezpieczeństwo dla płodu.

Jeżeli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Leku Trioxal nie należy stosować w okresie karmienia piersią, ponieważ itrakonazol przenika do mleka matki. Lekarz zadecyduje, czy oczekiwane korzyści ze stosowania leku podczas karmienia piersią przewyższają ryzyko dla dziecka.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza, jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Trioxal nie powinien być jednocześnie przyjmowany z:

• niektórymi lekami stosowanymi w alergii, takimi jak terfenadyna, astemizol, mizolastyna
• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu dławicy piersiowej (choroba wieńcowa) lub wysokiego ciśnienia tętniczego, takimi jak beprydyl, felodypina, nizoldypina, lerkanidypina, iwabradyna, ranolazyna, eplerenon
• cyzaprydem (lek stosowany w zaburzeniach motoryki przewodu pokarmowego)
• niektórymi lekami zmniejszającymi stężenie cholesterolu, takimi jak symwastatyna, lowastatyna
• niektórymi lekami nasennymi, takimi jak midazolam, triazolam
• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń psychotycznych, takimi jak lurazydon, pimozyd, sertyndol
• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu silnego bólu lub uzależnienia, takimi jak lewometadyl, metadon
• halofantryną (lek stosowany w leczeniu malarii)
• irynotekanem (lek przeciwnowotworowy)
• alkaloidami sporyszu, stosowanymi w leczeniu bólów migrenowych, takimi jak dihydroergotamina, ergotamina
• alkaloidami sporyszu, stosowanymi w kontroli krwawienia i utrzymania skurczu macicy po porodzie, takimi jak ergometryna, metylergometryna
• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca, takimi jak dyzopiramid, dronedaron, chinidyna, dofetylid

Stosowanie leku Trioxal z wymienionymi poniżej lekami jest niezalecane. Terapię tymi substancjami można rozpocząć 2 tygodnie po zakończeniu przyjmowania leku Trioxal:

• niektóre leki stosowane w leczeniu raka, takie jak dasatynib, nilotynib, trabektedin
• aliskiren (lek stosowany w nadciśnieniu tętniczym)
• ryfabutyna (lek przeciwgruźliczy)
• karbamazepina (lek przeciwpadaczkowy)
• kolchicyna (lek stosowany w dnie moczanowej)
• ewerolimus (lek podawany po przeszczepieniu narządów)
• fentanyl (silny lek przeciwbólowy)
• rywaroksaban (lek zmniejszający krzepliwość krwi)
• salmeterol (lek stosowany w astmie oskrzelowej)
• tamsulozyna (lek stosowany w leczeniu nietrzymania moczu u mężczyzn)
• wardenafil (lek stosowany w leczeniu zaburzeń erekcji)

Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z wymienionych poniżej leków, powinien powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem przyjmowania leku:

• niektóre antybiotyki, takie jak cyprofloksacyna, klarytromycyna, erytromycyna
• niektóre leki działające na serce lub naczynia krwionośne, takie jak digoksyna, nadolol
• niektóre leki z grupy antagonistów wapnia, w tym werapamil
• leki osłabiające krzepliwość krwi, takie jak kumaryny, cylostazol, dabigatran
• metyloprednizolon, budezonid, cyklezonid, flutykazon lub deksametazon, podawane doustnie, we wstrzyknięciach lub wziewnie (stosowane w leczeniu stanów zapalnych, astmy i alergii)
• cyklosporyna, takrolimus, temsyrolimus, syrolimus (zwykle podawane po przeszczepieniu narządów)
• niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV (AIDS), takie jak marawirok, inhibitory proteazy, w tym indynawir, rytonawir, darunawir, fosamprenawir, sakwinawir
• niektóre leki stosowane w leczeniu raka, takie jak bortezomib, busulfan, docetaksel, erlotynib, iksabepilon, lapatynib, trymetreksat, alkaloidy barwinka
• niektóre leki stosowane w leczeniu lęku lub nasenne, takie jak buspiron, perospiron, ramelteon, midazolam (podawany dożylnie), alprazolam, brotyzolam
• niektóre silne leki przeciwbólowe, takie jak alfentanyl, buprenorfina, oksykodon
• niektóre leki stosowane w leczeniu cukrzycy, takie jak repaglinid, saksagliptyna
• niektóre leki stosowane w leczeniu psychoz, takie jak arypiprazol, haloperydol, kwetiapina, rysperydon
• niektóre leki stosowane w leczeniu nudności i wymiotów, takie jak aprepitant, domperydon
• niektóre leki stosowane w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego, takie jak fezoterodyna, imidafenacyna, solifenacyna, tolterodyna
• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji, takie jak syldenafil, tadalafil
• prazykwantel (lek przeciwpasożytniczy)
• ebastyna (lek przeciwalergiczny)
• reboksetyna (lek przeciwdepresyjny)
• atorwastatyna (lek zmniejszający stężenie cholesterolu)
• meloksykam (lek stosowany w zapaleniu stawów i bólu)
• cynakalcet (lek stosowany w nadczynności przytarczyc)
• niektóre leki stosowane w leczeniu małego stężenia sodu w krwi, takie jak mozawaptan, tolwaptan
• alitretynoina podawana doustnie (lek stosowany w leczeniu wyprysku)
• eletryptan (lek stosowany w leczeniu bólów migrenowych)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Podczas stosowania leku Trioxal mogą wystąpić zawroty głowy, niewyraźne lub podwójne widzenie, lub utrata słuchu. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Jak przechowywać lek Trioxal?

• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 30^oC
• przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem