Ceftriaxone TZF (Ceftriaxonum)

Jak działa lek Ceftriaxone TZF?

Ceftriakson hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do jej rozpadu i śmierci komórki bakterii.

Kiedy stosuje się lek Ceftriaxone TZF?

Lek Ceftriaxone TZF stosowany jest w leczeniu zakażeń:

• mózgu (zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych)
• płuc
• ucha środkowego
• brzucha i ściany jamy brzusznej (zapalenia otrzewnej)
• dróg moczowych i nerek
• kości i stawów
• skóry i tkanek miękkich
• krwi
• serca

Lek Ceftriaxone TZF może być stosowany:

• w leczeniu niektórych zakażeń przenoszonych drogą płciową (rzeżączki i kiły)
• w leczeniu pacjentów z neutropenią (małą liczbą białych krwinek), z występującą gorączką spowodowaną zakażeniem bakteryjnym
• w leczeniu zakażeń w obrębie klatki piersiowej u dorosłych z przewlekłym zapaleniem oskrzeli
• w leczeniu boreliozy (choroby przenoszonej przez kleszcze) u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków w wieku od 15. dnia życia
• w celu zapobiegania zakażeniom podczas operacji

Jak stosować lek Ceftriaxone TZF?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Lek Ceftriaxone TZF jest przygotowywany przez lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę. Nie będzie mieszany ani podawany jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń.

Sposób stosowania

• lek Ceftriaxone TZF może być podawany w postaci wlewu dożylnego (kroplówki) lub we wstrzyknięciu bezpośrednio do żyły, lub w mięsień

Dawkowanie

Dawkę leku ustali lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od stopnia ciężkości i rodzaju zakażenia, stosowanych przez pacjenta innych antybiotyków, wieku i masy ciała pacjenta oraz czynności wątroby i nerek pacjenta.

Czas stosowania leku Ceftriaxone TZF zależy od rodzaju zakażenia.

Dorośli, osoby w podeszłym wieku i dzieci w wieku 12 i więcej lat o masie ciała co najmniej 50 kg

• od 1 do 2 g raz na dobę w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia
• w przypadku ciężkiego zakażenia lekarz zastosuje większą dawkę (do 4 g raz na dobę)
• jeśli dawka dobowa jest większa niż 2 g, lek można podać w jednej dawce lub w dwóch oddzielnych dawkach

Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku od 15. dnia do 12 lat o masie ciała poniżej 50 kg

• od 50 do 80 mg leku Ceftriaxone TZF na każdy kg masy ciała dziecka raz na dobę w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia
• w przypadku ciężkiego zakażenia lekarz zastosuje większą dawkę, do 100 mg na każdy kg masy ciała dziecka, maksymalnie 4 g raz na dobę
• jeśli dawka dobowa jest większa niż 2 g, lek można podać w jednej dawce na dobę lub w dwóch oddzielnych dawkach
• dzieci o masie ciała 50 kg i większej powinny otrzymać zwykłą dawkę dla dorosłych

Noworodki w wieku 0 - 14 dni

• od 20 do 50 mg leku Ceftriaxone TZF na każdy kg masy ciała dziecka raz na dobę w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia
• maksymalna dawka dobowa nie może być większa niż 50 mg na każdy kg masy ciała dziecka

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

• lekarz określi, właściwą dawkę leku Ceftriaxone TZF dla danego pacjenta
• lekarz będzie kontrolować dokładnie stan pacjenta w zależności od ciężkości choroby wątroby i nerek

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ceftriaxone TZF

• w razie przypadkowego otrzymania dawki większej od przepisanej przez lekarza należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub najbliższym szpitalem

Pominięcie zastosowania leku Ceftriaxone TZF

• jeżeli pacjent pominął wstrzyknięcie, powinien je jak najszybciej otrzymać
• jeśli zbliża się pora następnego wstrzyknięcia, nie należy przyjmować pominiętego wstrzyknięcia
• nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć jednocześnie) w celu uzupełnienia pominiętej dawki

Przerwanie stosowania leku Ceftriaxone TZF

• nie należy przerywać stosowania leku Ceftriaxone TZF, dopóki nie zaleci tego lekarz
• w razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki

Kiedy nie stosować leku Ceftriaxone TZF?

Leku Ceftriaxone TZF nie należy stosować:

• u pacjentów uczulonych na ceftriakson
• u pacjentów, u których wystąpiła nagła lub ciężka reakcja alergiczna na penicylinę, lub podobne antybiotyki (takie jak cefalosporyny, karbapenemy, monobaktamy) z objawami: nagłego obrzęku gardła lub twarzy, utrudniającego oddychanie lub przełykanie, nagłego obrzęku dłoni, stóp i kostek (stawów skokowych) oraz szybko pojawiającej się ciężkiej wysypki
• u pacjentów uczulonych na lidokainę, którzy mają otrzymać lek Ceftriaxone TZF w zastrzyku domięśniowym
• u dzieci przedwcześnie urodzonych (wcześniaków)
• u noworodków (w wieku do 28 dni) z zaburzeniami krwi lub żółtaczką (zażółceniem skóry lub białkówek oczu) lub jeśli mają otrzymać dożylnie lek zawierający wapń

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Ceftriaxone TZF może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Ceftriaxone TZF i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

Ciężkie reakcje alergiczne:

• nagły obrzęk twarzy, gardła, warg lub jamy ustnej, który może utrudniać oddychanie lub przełykanie
• nagły obrzęk dłoni, stóp i kostek (stawów skokowych)

Ciężkie reakcje skórne:

• szybko rozwijająca się ciężka wysypka, z pęcherzami lub łuszczeniem się skóry i możliwymi pęcherzami w jamie ustnej (zespół Stevensa - Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka - zespół Lyella)
• którekolwiek z następujących objawów: rozprzestrzeniająca się wysypka np. ostra uogólniona osutka krostkowa, wysoka temperatura ciała, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, nieprawidłowości w wynikach badań krwi (eozynofilia), powiększone węzły chłonne i zajęcie innych narządów (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, tzw. zespół DRESS)
• reakcja Jarischa - Herxheimera powodująca gorączkę, dreszcze, ból głowy, ból mięśni i wysypkę skórną, zwykle samoograniczającą się (reakcja ta występuje krótko po rozpoczęciu stosowania leku Ceftriaxone TZF w leczeniu zakażeń wywołanych przez krętki, na przykład boreliozy)

Inne możliwe działania niepożądane:

Często (nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• nieprawidłowości dotyczące białych krwinek (takie jak zmniejszenie liczby leukocytów i zwiększenie liczby eozynofili) i płytek krwi (zmniejszenie liczby płytek)
• luźne stolce lub biegunka
• zmiany w wynikach badań krwi oceniających czynność wątroby
• wysypka

Niezbyt często (nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):

• zakażenia grzybicze (na przykład pleśniawki)
• zmniejszenie liczby białych krwinek (granulocytopenia)
• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość)
• problemy z krzepnięciem krwi, objawy takiego działania mogą obejmować łatwe powstawanie siniaków oraz ból i obrzęk stawów
• ból głowy
• zawroty głowy
• nudności i (lub) wymioty
• świąd (swędzenie)
• ból lub pieczenie wzdłuż żyły, do której podano Ceftriaxone TZF
• ból w miejscu wstrzyknięcia leku
• wysoka temperatura ciała (gorączka)
• nieprawidłowy wynik badania czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi)

Rzadko (nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• zapalenie jelita grubego (okrężnicy) - objawy obejmują biegunkę, zwykle z zawartością krwi i śluzu, ból brzucha i gorączkę
• trudności w oddychaniu (skurcz oskrzeli)
• wypukła wysypka (pokrzywka), która może obejmować dużą część ciała, swędzenie i obrzęk
• krew lub cukier w moczu
• obrzęk (zatrzymanie wody w organizmie)
• dreszcze

Leczenie ceftriaksonem - zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z poważnymi zaburzeniami czynności nerek lub układu nerwowego - może rzadko powodować obniżenie poziomu świadomości, nieprawidłowe ruchy, pobudzenie i drgawki.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zakażenie wtórne, które nie daje się leczyć poprzednio przepisanymi antybiotykami
• pewien rodzaj niedokrwistości, w którym dochodzi do niszczenia czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna)
• znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (agranulocytoza)
• drgawki
• silne zawroty głowy (uczucie wirowania)
• zapalenie trzustki - objawy obejmują silny ból brzucha, który promieniuje do pleców
• zapalenie błony śluzowej wyścielającej jamę ustną
• zapalenie języka - objawy obejmują obrzęk, zaczerwienienie i bolesność języka
• problemy dotyczące pęcherzyka żółciowego, które mogą powodować ból, nudności i wymioty
• stan neurologiczny, który może wystąpić u noworodków z ciężką żółtaczką (żółtaczka jąder podkorowych mózgu)
• problemy z nerkami spowodowane odkładaniem się soli wapniowej ceftriaksonu - mogą objawiać się bólem przy oddawaniu moczu lub wytwarzaniem małej ilości moczu
• fałszywie dodatni wynik testu Coombsa (testu wykrywającego pewne zaburzenia krwi)
• fałszywie dodatni wynik testu na galaktozemię (nieprawidłowego nagromadzenia się w organizmie cukru zwanego galaktozą)

Lek Ceftriaxone TZF może wpływać na wyniki niektórych testów oznaczających glukozę we krwi - należy to sprawdzić z lekarzem prowadzącym. 

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ceftriaxone TZF należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli:

• u pacjenta były stosowane niedawno produkty zawierające wapń lub mają być niedługo zastosowane
• u pacjenta wystąpiła niedawno biegunka po leczeniu antybiotykiem
• pacjent miał kiedykolwiek problemy z jelitami, w szczególności zapalenie okrężnicy (jelita grubego)
• u pacjenta występują schorzenia wątroby lub nerek, kamienie żółciowe lub kamienie nerkowe
• u pacjenta występują inne choroby, np. niedokrwistość hemolityczna (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co powoduje bladość oraz osłabienie lub duszność)
• pacjent stosuje dietę niskosodową
• u pacjenta występują lub w przeszłości występowały którekolwiek z następujących objawów: wysypka, zaczerwienienie skóry, pęcherze w okolicy warg, oczu lub jamy ustnej, łuszczenie się skóry, wysoka gorączka, objawy grypopodobne, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych obserwowana w wynikach badań krwi i zwiększona liczba pewnego typu białych krwinek (eozynofilia) oraz powiększone węzły chłonne

U pacjentów otrzymujących lek Ceftriaxone TZF przez dłuższy czas, może być konieczne regularne wykonywanie badań krwi.

Pacjenci z cukrzycą lub regularnie kontrolujący poziom glukozy we krwi, nie powinni używać do tego celu testów, które mogą nieprawidłowo oznaczać zawartość glukozy we krwi podczas stosowania ceftriaksonu. Należy zapoznać się z instrukcją obsługi każdego stosowanego systemu i skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką. Należy zastosować alternatywne metody badania, jeśli jest to konieczne.

Badania laboratoryjne

• przed wykonaniem badań krwi lub moczu pacjent powinien poinformować osobę pobierającą próbkę o stosowaniu leku Ceftriaxone TZF
• lek ten może wpływać na wyniki oznaczania zawartości cukru w moczu oraz badania krwi zwanego testem Coombsa

Dzieci

• jeśli dziecko niedawno otrzymało lub ma otrzymać dożylnie produkt zawierający wapń, przed podaniem leku Ceftriaxone TZF należy omówić to z lekarzem, farmaceutą, lub pielęgniarką

Lek Ceftriaxone TZF zawiera sód

• każdy gram leku zawiera 83 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej)
• odpowiada to 4,2% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ceftriakson przenika przez barierę łożyska. Lek Ceftriaxone TZF może być podawany kobietom w okresie ciąży (zwłaszcza w pierwszym trymestrze) tylko wtedy, gdy w ocenie lekarza, korzyści leczenia przeważają nad ryzykiem.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ceftriakson jest wydzielany do mleka ludzkiego. Lekarz poinformuje pacjentkę czy należy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie leku Ceftriaxone TZF.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę, jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ceftriaxone TZF należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeżeli pacjent przyjmuje:

• antybiotyk z grupy aminoglikozydów
• chloramfenikol - antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń, szczególnie zakażeń oka

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Stosowanie leku Ceftriaxone TZF może powodować zawroty głowy. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Ceftriaxone TZF?

Lek Ceftriaxone TZF należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25°C
• w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem

Niewykorzystany roztwór do wstrzykiwań lub infuzji należy wyrzucić.