Conaret (Bisoprolol fumaras)

Substancja czynna leku - bisoprolol zwalnia czynność serca i w ten sposób zwiększa wydajność serca w pompowaniu krwi wewnątrz organizmu, równocześnie zmniejsza ilość krwi potrzebną sercu, a także jego zużycie tlenu.

Kiedy stosuje się lek Conaret?

Leczenie stabilnej, przewlekłej niewydolności serca z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory, w skojarzeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny, lekami moczopędnymi i, w razie potrzeby z glikozydami nasercowymi.

Dodatkowo dawki Conaret, 5 mg i 10 mg wskazane są w leczeniu nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca (dławicy piersiowej)

Ten lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Tabletkę należy przyjmować rano, z posiłkiem lub niezależnie od posiłku, popijając wodą. Tabletki nie należy kruszyć ani żuć. Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki. Leczenie jest zazwyczaj długotrwałe.

Przewlekła niewydolność serca:

Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku
Leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo się zwiększa. Lekarz ustala schemat dawkowania:

• 1,25 mg bisoprololu raz na dobę przez tydzień;
• 2,5 mg bisoprololu raz na dobę przez tydzień;
• 3,75 mg bisoprololu raz na dobę przez tydzień;
• 5 mg bisoprololu raz na dobę przez cztery tygodnie;
• 7,5 mg bisoprololu raz na dobę przez cztery tygodnie;
• 10 mg bisoprololu raz na dobę jako dawka podtrzymująca (stosowana na stałe).

Maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg bisoprololu na dobę.

W zależności od tolerancji pacjenta lekarz może wydłużyć czas między kolejnymi zwiększeniami dawki. W przypadku nasilenia choroby lub nietolerancji leku może być konieczne zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. U niektórych pacjentów wystarczająca może być dawka podtrzymująca niższa niż 10 mg.

Nadciśnienie tętnicze (wysokie ciśnienie krwi):

Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku

• Zwykle zalecana dawka wynosi 5 mg bisoprololu raz na dobę.
• W łagodniejszych postaciach nadciśnienia (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) odpowiednia może być dawka 2,5 mg bisoprololu raz na dobę (z zastosowaniem leków w odpowiedniej mocy).
• W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 10 mg bisoprololu raz na dobę.
• Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg bisoprololu raz na dobę.

Choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa):

Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku

• Zwykle zalecana dawka wynosi 5 mg bisoprololu raz na dobę.
• W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 10 mg bisoprololu raz na dobę.
• Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg bisoprololu raz na dobę.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze) i choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa):

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

• U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zwykle nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
• U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 10 mg bisoprololu na dobę.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Conaret
W przypadku zażycia większej liczby tabletek leku Conaret niż zalecana, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zadecyduje, jakie działania należy podjąć. Objawy przedawkowania mogą obejmować zwolnienie czynności serca, trudności w oddychaniu, zawroty głowy lub drżenia (spowodowane zmniejszeniem stężenia cukru we krwi).

Pominięcie zastosowania leku Conaret
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy przyjąć zwykłą dawkę następnego dnia rano.
 

Przerwanie przyjmowania leku Conaret
Nie wolno przerywać przyjmowania leku Conaret, jeśli nie zaleci tego lekarz. W przeciwnym razie może spowodować to znaczne nasilenie objawów. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Nie stosować leku Conaret?

• jeśli pacjent ma uczulenie na bisoprololu fumaran lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta występuje ciężka astma oskrzelowa;
• jeśli u pacjenta występuje choroba naczyń w zaawansowanym stadium, powodująca zmniejszenie ukrwienia rąk i nóg (miażdżyca zarostowa tętnic obwodowych);
• jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia krążenia w kończynach (jak zespół Raynauda), które mogą powodować mrowienie, blednięcie lub sinienie palców rąk i stóp;
• jeśli u pacjenta występuje nieleczony guz chromochłonny (rzadko występujący nowotwór nadnerczy);
• jeśli u pacjenta występuje kwasica metaboliczna (zaburzenie powodujące nadmierne gromadzenie kwasów we krwi).

Nie należy przyjmować leku Conaret, jeśli u pacjenta występują następujące zaburzenia czynności serca:

• ostra niewydolność serca;
• nasilenie niewydolności serca wymagające dożylnego wstrzyknięcia leków zwiększających siłę skurczów serca;
• wolna czynność serca (mniej niż 50 skurczów na minutę);
• niskie ciśnienie krwi (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg);
• niektóre zaburzenia czynności serca powodujące bardzo wolną lub niewyrównaną pracę serca;
• wstrząs kardiogenny (ciężkie zaburzenie czynności serca powodujące niskie ciśnienie tętnicze i niewydolność krążenia).

W razie wątpliwości, czy którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjenta, należy zwrócić się do lekarza.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta

Jak każdy lek, Conaret może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Aby zapobiec ciężkim reakcjom, należy skontaktować się z lekarzem, jeśli objawy niepożądane są ciężkie, wystąpiły nagle lub szybko się nasilają.

Najcięższe działania niepożądane związane są z czynnością serca:

• wolna częstość rytmu serca (może wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca; może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową);
• zaostrzenie niewydolności serca (może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób);
• wolna lub nieregularna czynność serca (może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób).

W przypadku wystąpienia zawrotów głowy, osłabienia lub trudności w oddychaniu należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Pozostałe działania niepożądane:

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób):

• uczucie zmęczenia, osłabienie (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca), zawroty głowy, bóle głowy*;
• uczucie zimna lub drętwienia rąk lub stóp;
• niskie ciśnienie krwi;
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka lub zaparcie.

*Objawy te występują głównie na początku leczenia. Są zwykle łagodne i ustępują w ciągu 1 do 2 tygodni po rozpoczęciu leczenia.

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób):

• uczucie osłabienia (u pacjentów z nadciśnieniem lub dławicą piersiową);
• zaburzenia snu;
• depresja;
• zawroty głowy podczas wstawania;
• problemy z oddychaniem u pacjentów z astmą lub przewlekłą chorobą płuc;
• osłabienie lub kurcze mięśni.

Rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 1000 osób):

• zaburzenia słuchu;
• alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa;
• zmniejszone wydzielanie łez (istotne, jeśli pacjent stosuje soczewki kontaktowe);
• zapalenie wątroby, które może powodować zażółcenie skóry lub białkówek oczu;
• zmiany w wynikach niektórych badań krwi, dotyczących czynności wątroby lub stężenia tłuszczów we krwi;
• reakcje alergiczne, takie jak świąd, zaczerwienienie twarzy, wysypka. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia cięższych reakcji alergicznych, do których mogą należeć obrzęk twarzy, szyi, języka, jamy ustnej lub gardła, lub trudności w oddychaniu;
• zmniejszenie sprawności seksualnej (zaburzenia potencji);
• koszmary senne, omamy;
• omdlenie.

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 osób):

• podrażnienie lub zaczerwienienie oczu (zapalenie spojówek);
• wypadanie włosów;
• wystąpienie lub nasilenie łuszczących się zmian na skórze (łuszczyca), zmiany łuszczycopodobne.

Jeśli występuje którykolwiek z poniższych stanów, przed rozpoczęciem przyjmowania leku Conaret należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą. Lekarz lub farmaceuta może uznać, że konieczna jest szczególna ostrożność (na przykład podanie dodatkowych leków lub częstsze przeprowadzenie kontroli):

• cukrzyca;
• ścisła głodówka;
• niektóre choroby serca, takie jak zaburzenia rytmu serca lub silny ból w klatce piersiowej w spoczynku (dławica Prinzmetala);
• zaburzenia dotyczące nerek lub wątroby;
• niezbyt ciężkie zaburzenia krążenia krwi w kończynach;
• przewlekła choroba płuc lub niezbyt ciężka astma oskrzelowa;
• występowanie łuszczących się zmian skórnych (łuszczyca), również w wywiadzie;
• guz rdzenia nadnerczy (chromochłonny);
• zaburzenie czynności tarczycy.

Poza tym należy powiedzieć lekarzowi, jeśli planowane jest:

• leczenie odczulające (np. w celu uniknięcia kataru siennego), ponieważ Conaret może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznej lub zwiększać nasilenie takiej reakcji;
• zabieg chirurgiczny w znieczuleniu ogólnym, ponieważ Conaret może zmieniać reakcję organizmu na podawane leki.

Jeżeli u pacjenta występuje przewlekła choroba płuc lub niezbyt ciężka astma oskrzelowa, należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli podczas stosowania leku Conaret wystąpią nowe trudności w oddychaniu, kaszel, świszczący oddech po wysiłku fizycznym itd.

Nie zaleca się stosowania leku Conaret u dzieci i młodzieży.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Istnieje ryzyko, że stosowanie leku Conaret w czasie ciąży może zaszkodzić dziecku.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajście w ciążę, powinna powiedzieć o tym lekarzowi. Lekarz zadecyduje, czy można przyjmować Conaret w czasie ciąży.

Nie wiadomo, czy bisoprolol przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania leku Conaret w okresie karmienia piersią.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Nie należy stosować poniższych leków razem z lekiem Conaret bez specjalnego zalecenia lekarza:

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy I, takie jak chinidyna, dyzopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon);
• niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej lub zaburzeń rytmu serca (antagoniści wapnia, jak werapamil i diltiazem);
• niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, takie jak klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna (nie należy jednak przerywać przyjmowania tych leków bez porozumienia się z lekarzem).

Przed zastosowaniem poniższych leków jednocześnie z lekiem Conaret należy porozmawiać z lekarzem – być może lekarz zaleci częstsze kontrole lekarskie:

• niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub dławicy piersiowej (antagoniści wapnia – pochodne dihydropirydyny, takie jak felodypina i amlodypina);
• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron);
• miejscowo stosowane beta-adrenolityki (np. krople do oczu przeznaczone do leczenia jaskry);
• niektóre leki stosowane w leczeniu np. choroby Alzheimera lub jaskry (parasympatykomimetyki, takie jak takryna czy karbachol) lub leki stosowane w leczeniu ostrych zaburzeń serca (sympatykomimetyki, takie jak izoprenalina, dobutamina i orcyprenalina);
• leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina;
• środki stosowane w znieczuleniu ogólnym (np. w czasie operacji);
• glikozydy naparstnicy stosowane w leczeniu niewydolności serca;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) stosowane w leczeniu zapalenia stawów, łagodzeniu bólu i zapalenia (np. ibuprofen i diklofenak);
• wszystkie leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze jako działanie pożądane lub niepożądane, takie jak leki przeciwnadciśnieniowe, niektóre leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), niektóre leki przeciwpadaczkowe lub stosowane podczas znieczulenia ogólnego (barbiturany, takie jak fenobarbital) oraz niektóre leki stosowane w chorobach psychicznych, charakteryzujących się utratą kontaktu z rzeczywistością (pochodne fenotiazyny, np. lewomepromazyna);
• meflochina stosowana w zapobieganiu i leczeniu malarii;
• leki stosowane w leczeniu depresji, nazywane inhibitorami monoaminooksydazy (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B, takich jak moklobemid).

Przed zastosowaniem leku Conaret należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, aby ocenić ryzyko interakcji i dostosować leczenie.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Brak danych.

Lek, w zależności od tego, jak jest tolerowany, może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Należy zachować szczególną ostrożność na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub po zmianie leków, jak również w razie łączenia leku z alkoholem.

• Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C lub 30°C (w zależności od opakowania).
• Chronić przed wilgocią.
• Lek przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.