Entocort (Budesonidum)

Jak działa lek Entocort?

Lek Entocort wykazuje miejscowe działanie przeciwzapalne. Budezonid, substancja czynna leku Entocort, należy do grupy leków nazywanych glikokortykosteroidami.

Kiedy stosować lek Entocort?

Lek Entocort należy stosować w:

• chorobie Crohna o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu obejmująca jelito kręte i (lub) okrężnicę wstępującą
• mikroskopowym zapaleniu jelita grubego - leczenie ostrych ataków zapalenia jelita grubego oraz w leczeniu podtrzymującym

Jak stosować lek Entocort?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

Dawka leku Entocort jest ustalana indywidualnie dla każdego pacjenta.

Dorośli:

Choroba Crohna

• w razie zaostrzenia się objawów choroby: zalecana dawka 9 mg (3 kapsułki) raz na dobę. W większości przypadków taka dawka leku jest stosowana do 8 tygodni
• leczenie długotrwałe: zalecana dawka wynosi 6 mg na dobę (2 kapsułki)

W zależności od nasilenia objawów choroby lekarz może zmienić dawkę leku Entocort. Nie należy przerywać zażywania leku bez kontaktu z lekarzem, nawet jeżeli objawy choroby ustąpią lub zmniejszą się.

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego

• ostry atak choroby: dawka wynosi 9 mg (3 kapsułki) raz na dobę, podawana rano, przez okres 8 tygodni
• leczenie podtrzymujące (tylko w przypadku ponownego wystąpienia objawów mikroskopowego zapalenia jelita grubego): zalecana dawka: 6 mg (2 kapsułki) raz na dobę, podawana rano, z możliwością zmniejszenia dawki do 3 mg (1 kapsułka) u stabilnych, bezobjawowych pacjentów

Dzieci i młodzież:

• w łagodnym lub umiarkowanym nasileniu choroby Crohna u dzieci w wieku 8 lat lub starszych i masie ciała powyżej 25 kg: zalecana dawka wynosi 9 mg (3 kapsułki). Lek można stosować w tej dawce nie dłużej niż 8 tygodni.

Pacjenci w podeszłym wieku

Zaleca się stosować w takich samych dawkach jak u pacjentów dorosłych, jednak z ostrożnością.

Jeżeli Entocort zastępuje dotychczas stosowany inny lek zawierający glikokortykosteroid (np. prednizon, prednizolon lub metyloprednizolon), mogą nawrócić objawy, które już wcześniej występowały, np. wysypka, bóle mięśniowe, bóle stawów. Należy wówczas skontaktować się z lekarzem.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Entocort

Zawsze należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza. Jeżeli lek Entocort został zażyty jednorazowo w dawce większej niż zalecona, nie powinny wystąpić żadne niepokojące objawy. Jeśli lek Entocort jest zażywany długotrwale w dawce większej niż zalecona, mogą wystąpić działania niepożądane. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawka leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Pominięcie zastosowania leku Entocort

Lek Entocort należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza, regularnie o tej samej porze. Jeżeli pominięta została jedna dawka leku, następną dawkę leku zaleconą przez lekarza należy zażyć o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Entocort

Nie należy nagle przerywać stosowania leku Entocort.

Dodatkowe informacje:

• kapsułek nie należy ani żuć, ani kruszyć
• kapsułki leku Entocort należy połknąć w całości i popić wodą
• w przypadku trudności z połknięciem kapsułki w całości można ją otworzyć i po delikatnym wymieszaniu jej zawartości z łyżką stołową soku jabłkowego, wypić
• należy unikać picia soku grejpfrutowego lub jedzenia grejpfrutów podczas stosowania leku Entocort.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Entocort?

Leku Entocort nie należy stosować u pacjentów:

• uczulonych na substancję czynną lub substancje pomocnicze
• z zakażeniami grzybiczymi, wirusowymi i bakteryjnymi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek ten może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

Często (rzadziej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów):

• nieregularne lub szybkie bicie serca
• zahamowanie wydzielania hormonów kory nadnerczy (osłabienie, męczliwość, zmniejszenie masy ciała, zaburzenia miesiączkowania)
• objawy charakterystyczne dla zespołu Cushinga (otyłość twarzy i tułowia, różowe rozstępy skóry)
• objawy niestrawności
• zmniejszone stężenie potasu we krwi
• skurcze mięśni
• zmiany zachowania takie jak nerwowość, bezsenność, zmiany nastroju i depresja
• zaburzenia miesiączkowania
• reakcje skórne (pokrzywka, osutka)
• osłabienie odporności na zakażenia

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów):

• drżenia
• niepokój
• nadpobudliwość ruchowa

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 leczonych pacjentów):

• agresja
• jaskra (choroba oczu polegająca na postępującym i nieodwracalnym uszkodzeniu nerwu wzrokowego prowadząca do pogorszenia lub utraty wzroku)
• zaćma (zmętnienie naturalnej soczewki oka, również tylnej części soczewki)
• wybroczyny (małe czerwone, brązowe lub fioletowe plamki na skórze lub błonach śluzowych wynikające z krwawienia pod skórą)
• nieostre widzenie

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów):

• spowolnienie wzrostu
• reakcje anafilaktyczne (ciężkie reakcje alergiczne powodujące trudności w oddychaniu lub zawroty głowy)

Ponadto mogą wystąpić:

• obrzęki
• nadciśnienie tętnicze
• zaniki skóry
• zaburzenia gojenia się ran
• retencja sodu
• zwiększona glukoneogeneza
• działania niepożądane związane z katabolizmem
• osteoporoza
• zanik mięśni
• uczynnienie zakażeń (np. gruźlicy)
• zaburzenia gospodarki węglowodanowej
• zaostrzenia zaburzeń psychicznych
• jaskra
• zaćma
• zakrzepica
• łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe

Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich problemach zdrowotnych. 

Przede wszystkim poinformować lekarza o:

• występujących zakażeniach np. gruźlicy
• nadciśnieniu tętniczym
• cukrzycy
• osteoporozie
• wrzodach trawiennych
• psychozach
• niewydolności serca
• jaskrze
• zaćmie
• niedawno wykonanych zabiegach zespoleń jelitowych
• występowaniu w rodzinie cukrzycy, jaskry

Należy zachować ostrożność podczas zmiany leków z innych glikokortykosteroidów na lek Entocort, mogą wówczas wystąpić działania niepożądane. 

Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.

Zażywając lek Entocort, należy unikać kontaktu z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną. Choroby te mogą mieć cięższy przebieg u osób zażywających lek Entocort.

Jeżeli Entocort został przepisany osobie, która była do tej pory leczona innymi lekami zawierającymi glikokortykosteroidy, podczas zmiany rodzaju leku mogą się ujawnić istniejące wcześniej reakcje alergiczne, np. katar, wyprysk. W takim przypadku należy zgłosić się do lekarza, który może zalecić zażywanie leków przeciwuczuleniowych.

Pacjent zażywający Entocort powinien przed zabiegiem chirurgicznym lub inną sytuacją stresową zgłosić się do lekarza, który może zalecić stosowanie dodatkowo innych leków zawierających glikokortykosteroidy.

Podczas długotrwałego podawania budezonidu w dużych dawkach mogą wystąpić objawy ogólne działania glikokortykosteroidów, takie jak wysokie stężenie kortyzolu (hormon kory nadnerczy) w surowicy i zahamowanie czynności kory nadnerczy.

Nie należy nagle przerywać stosowania leku Entocort. Jeśli będzie konieczne zaprzestanie przyjmowania leku Entocort, lekarz może zalecić stopniowe zmniejszanie dawki.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

• zaburzenia czynności wątroby mogą wpływać na wydalanie glikokortykosteroidów. Istnieje możliwość wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych.

Pacjenci z cukrzycą leczeni insuliną:

• należy rozważyć zwiększenie jej dawki, jeżeli jednocześnie podaje się glikokortykosteroidy.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

W okresie ciąży wszystkie leki należy stosować ostrożnie. Jeśli kobieta leczona lekiem Entocort zajdzie w ciążę, powinna jak najszybciej poinformować o tym lekarza.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować leku Entocort w okresie karmienia piersią. Budezonid przenika do mleka matki. Lek można stosować u kobiet karmiących piersią jedynie w przypadkach, gdy takie jest zalecenie lekarza.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.  

Należy bezwzględnie poinformować lekarza o stosowaniu następujących leków:

• ketokonazol i itrakonazol (lek stosowany w zakażeniach grzybiczych)
• inhibitory proteazy HIV (leki przeciwwirusowe, w tym rytonawir, kobicystat)
• karbamazepina (lek stosowany w leczeniu padaczki)
• cymetydyna (lek stosowany w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy)
• estrogeny (stosowane w leczeniu zaburzeń hormonalnych)
• hormonalne środki antykoncepcyjne
• cholestyramina (stosowana w leczeniu zwiększonego stężenia związków tłuszczowych we krwi)
• leki zobojętniające treść żołądka

Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Entocort i lekarz może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir, kobicystat).

Należy również poinformować lekarza o niepokojących reakcjach, które występowały po zażyciu innych leków.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak informacji.

Lek Entocort nie wykazuje wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak przechowywać lek Entocort?

Lek Entocort należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• przechowywać w temperaturze poniżej 25°C