Etuxor (Etorykoksyb)

Etuxor działa poprzez wybiórcze hamowanie enzymu COX-2, odpowiedzialnego za produkcję substancji chemicznych powodujących ból i stan zapalny. Wykazuje minimalny wpływ na enzym COX-1, co zmniejsza ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego.

Lek stosuje się u osób od 16. roku życia w celu leczenia:

• choroby zwyrodnieniowej stawów (ChZS),
• reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS),
• zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa,
• dny moczanowej,
• bólu umiarkowanego po stomatologicznych zabiegach chirurgicznych.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dawkowanie w zależności od schorzenia:

• Choroba zwyrodnieniowa stawów: 30 mg raz na dobę, w razie potrzeby do 60 mg raz na dobę.
• Reumatoidalne zapalenie stawów: 60 mg raz na dobę, w razie potrzeby do 90 mg raz na dobę.
• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 60 mg raz na dobę, w razie potrzeby do 90 mg raz na dobę.
• Dna moczanowa: 120 mg raz na dobę, maksymalnie przez 8 dni.
• Ból po zabiegach stomatologicznych: 90 mg raz na dobę, maksymalnie przez 3 dni.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

• Łagodne zaburzenia czynności wątroby: maksymalna dawka 60 mg raz na dobę.
• Umiarkowane zaburzenia czynności wątroby: maksymalna dawka 30 mg raz na dobę.

Dzieci i młodzież:
Nie stosować u osób poniżej 16 lat.

Osoby w podeszłym wieku:
Nie jest wymagane dostosowanie dawki, jednak zaleca się ostrożność.

Sposób podawania:
Tabletki należy przyjmować raz dziennie, z posiłkiem lub na czczo.

Przyjęcie większej dawki niż zalecana:
W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie dawki:
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Nie stosować leku w przypadku:

• uczulenia na etorykoksyb lub którykolwiek ze składników,
• czynnej choroby wrzodowej lub krwawienia z przewodu pokarmowego,
• uczulenia na NLPZ, w tym kwas acetylosalicylowy oraz wybiórcze inhibitory cyklooksygenazy-2 (COX-2),
• ciężkiej choroby wątroby lub nerek,
• zapalenia błony śluzowej jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna),
• niewydolności lub zaburzeń serca (umiarkowanej lub ciężkiej), ławicy piersiowej.

Bardzo często (więcej niż 1 na 10 osób):

• ból żołądka.

Często (nie więcej niż 1 na 10 osób):

• suchy zębodół,
• obrzmienie kończyn dolnych i (lub) stóp z powodu zatrzymania płynów,
• zawroty głowy, ból głowy,
• kołatanie serca, nieregularny rytm serca,
• zwiększone ciśnienie krwi,
• świszczący oddech lub duszność,
• zaparcia, gazy, nieżyt żołądka, zgaga, biegunka, niestrawność i (lub) uczucie dyskomfortu w żołądku, nudności, wymioty, zapalenie przełyku, owrzodzenia jamy ustnej,
• zmiany w wynikach badań krwi związanych z wątrobą,
• siniaki,
• osłabienie i zmęczenie, objawy grypopodobne.

Niezbyt często (nie więcej niż 1 na 100 osób):

• zakażenia górnych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego (np. grypa żołądkowa) i układu moczowego,
• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (anemia), białych krwinek i płytek krwi,
• reakcje alergiczne, w tym pokrzywka i ciężkie nadwrażliwości,
• zmiana apetytu (zwiększenie lub zmniejszenie), wzrost masy ciała,
• problemy psychiczne, takie jak lęk, depresja, omamy,
• senność, bezsenność, drętwienie lub mrowienie, zaburzenia smaku,
• niewyraźne widzenie, podrażnienie oczu, szumy uszne, zawroty głowy (uczucie wirowania),
• zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, zawał serca,
• udar, przejściowy atak niedokrwienny (TIA), znaczne podwyższenie ciśnienia tętniczego,
• kaszel, krwawienie z nosa, duszność,
• suchość w ustach, wzdęcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie trzustki, zespół jelita drażliwego,
• wysypki skórne, swędzenie, zaczerwienienie skóry, obrzęk twarzy,
• skurcze mięśni, bóle i sztywność mięśni,
• zwiększone stężenie potasu we krwi, zmiany w wynikach badań krwi i moczu związane z czynnością nerek, ciężkie zaburzenia funkcji nerek,
• ból w klatce piersiowej.

Rzadko (nie więcej niż 1 na 1000 osób):

• obrzęk naczynioruchowy (ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem twarzy, języka i gardła),
• reakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs alergiczny wymagający natychmiastowej pomocy medycznej,
• dezorientacja, niepokój,
• zaburzenia czynności wątroby (zapalenie wątroby, niewydolność wątroby),
• żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu),
• małe stężenie sodu we krwi,
• ciężkie reakcje skórne.

Jeśli wystąpią działania niepożądane, należy zgłosić je lekarzowi, farmaceucie lub bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych. Zgłaszanie działań pomaga w monitorowaniu bezpieczeństwa leku.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Etuxor należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą w następujących przypadkach:

• jeśli w przeszłości występowało krwawienie z żołądka lub choroba wrzodowa żołądka,
• jeśli pacjent jest odwodniony, np. z powodu przedłużających się nawracających wymiotów lub biegunki,
• jeśli występują obrzęki spowodowane zatrzymaniem płynów w organizmie,
• jeśli pacjent ma choroby serca, takie jak niewydolność serca, dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej) lub w przeszłości wystąpił zawał serca,
• jeśli pacjent ma nadciśnienie tętnicze – lek Etuxor może podnosić ciśnienie tętnicze krwi, dlatego lekarz będzie kontrolował jego poziom,
• jeśli występują zaburzenia czynności wątroby lub nerek,
• jeśli pacjent jest obecnie leczony z powodu zakażenia – lek może maskować gorączkę, która jest objawem zakażenia,
• jeśli pacjent choruje na cukrzycę, ma podwyższony poziom cholesterolu lub jest palaczem – te czynniki zwiększają ryzyko chorób serca,
• jeśli pacjentka planuje ciążę – lek Etuxor może wpływać na płodność,
• jeśli pacjent jest w wieku powyżej 65 lat – lekarz może zalecić częstsze wizyty kontrolne.

Stosowanie u osób starszych:
Lek Etuxor jest skuteczny zarówno u młodszych dorosłych, jak i u osób starszych. Nie ma konieczności zmiany dawki w tej grupie wiekowej, jednak pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać częstszych wizyt kontrolnych.

Etuxor nie jest wskazany w ciąży. W razie podejrzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie i skontaktować się z lekarzem.

Nie stosować leku podczas karmienia piersią.

Interakcje

Przed rozpoczęciem stosowania leku Etuxor należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych obecnie lub ostatnio lekach, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Dotyczy to również leków wydawanych bez recepty oraz produktów ziołowych.

Leki, które mogą wchodzić w interakcje z lekiem Etuxor:

• Leki przeciwzakrzepowe (rozrzedzające krew), takie jak warfaryna,
• Ryfampicyna,
• Metotreksat,
• Cyklosporyna i takrolimus,
• Lit,
• Inhibitory ACE i blokery receptora angiotensyny,
• Leki moczopędne,
• Digoksyna,
• Minoksydyl,
• Salbutamol w tabletkach lub roztworze doustnym,
• Doustne środki antykoncepcyjne – ich stosowanie jednocześnie z lekiem Etuxor może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych,
• Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) – jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych,
• Kwas acetylosalicylowy (aspiryna):
  • w małych dawkach – stosowanych w profilaktyce zawałów serca lub udaru, lek Etuxor może być przyjmowany jednocześnie z małymi dawkami aspiryny,
  • w dużych dawkach – lub jednocześnie z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), nie należy stosować leku Etuxor.

Lekarz może zalecić szczególne monitorowanie pacjenta, jeśli stosuje on którykolwiek z powyższych leków, aby upewnić się, że leczenie przebiega prawidłowo.

Lek Etuxor zawiera laktozę

Ten lek zawiera 1,6 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej) w 60 mg tabletce. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Inne substancje pomocnicze

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”

Brak danych dotyczących możliwej interakcji między lekiem a alkoholem.

Lek może powodować zawroty głowy i senność. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

• Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
• Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania.