Insulatard Penfill 100 j.m./ ml (Insulinum humanum)

Jak działa lek insulina Insulatard?

Działanie insuliny Insulatard polega na obniżaniu stężenia glukozy we krwi poprzez:

• ułatwienie wychwytu glukozy w komórkach mięśni i tkanki tłuszczowej, gdzie insulina wiąże się z odpowiednimi receptorami
• hamowanie uwalniania glukozy z wątroby

Kiedy stosuje się insulinę Insulatard?

Lek stosowany jest leczeniu cukrzycy.

Jak stosować insulinę Insulatard?

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty lub pielęgniarki.

Nie należy zmieniać insuliny bez konsultacji z lekarzem. Jeśli lekarz zmienił typ lub rodzaj insuliny, może zaistnieć konieczność dostosowania dawki, co powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Sposób stosowania

• lek należy podawać we wstrzyknięciu pod skórę (podskórnie)
• nigdy nie wstrzykiwać samodzielnie insuliny bezpośrednio do żyły (dożylnie) ani w mięsień (domięśniowo)
• dla każdego wstrzyknięcia należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia w obrębie danego obszaru skóry, może to zmniejszyć ryzyko wystąpienia zgrubień lub zapadania się skóry
• najkorzystniej jest wstrzykiwać insulinę w okolicę brzucha, pośladki, przednią część ud lub ramiona
• lek działa szybciej, gdy jest wstrzykiwany w okolicę brzucha
• należy zawsze regularnie mierzyć stężenie cukru we krwi

Dawkowanie

• dawkę leku ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Insulina Insulatard może być stosowana u dzieci i młodzieży.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby lub w wieku powyżej 65 roku życia powinni regularnie mierzyć stężenie cukru we krwi i omówić z lekarzem zmiany dawki insuliny.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki insuliny

• po wstrzyknięciu większej dawki insuliny niż zalecona przez lekarza, występuje zbyt niskie stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)
• należy zażyc tabletki z glukozą lub jakąś przekąskę zawierającą cukier (słodycze, ciastka, sok owocowy)
• należy skontaktować się z lekarzem jeśli pacjent jest nieprzytomny

Pominięcie przyjęcia insuliny

• jeśli pacjent zapomni przyjąć insulinę, stężenie cukru we krwi może być zbyt duże (hiperglikemia)
• należy natychmiast udać się po pomoc medyczną

Przerwanie stosowania insuliny

• nie wolno przerywać stosowania insuliny bez porozumienia z lekarzem
• może to doprowadzić do bardzo dużego stężenia cukru we krwi (ciężka hiperglikemia) i kwasicy ketonowej

Kiedy nie stosować insuliny Insulatard?

Insuliny Insulatard nie należy stosować jeśli:

• pacjent jest uczulony na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą tego leku
• u pacjenta występuje zbyt niskie stężenie cukru we krwi

Jak każdy lek, lek insulina Insulatard może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Ciężkie działania niepożądane

Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na każde 10 osób):

• niskie stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) 

Jeżeli stężenie cukru we krwi jest za małe, należy: zjeść tabletki z glukozą lub jakąś przekąskę zawierającą cukier (słodycze, ciastka, sok owocowy), należy zmierzyć stężenie cukru we krwi i odpocząć, zawsze należy mieć przy sobie tabletki z glukozą, słodycze, ciastka lub sok owocowy.
W przypadku małego stężenia cukru we krwi z utratą przytomności, gdy zaistniała potrzeba podania glukagonu lub częstych stanów małego stężenia cukru we krwi należy skontaktować się z lekarzem. Może być konieczna zmiana dawki i pory przyjmowania insuliny oraz diety i aktywności fizycznej.

Bardzo rzadko (może dotyczyć mniej niż 1 na 10 000 osób):

• tzw. uogólniona reakcja uczuleniowa (może stanowić zagrożenie życia)

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem jeśli: objawy nadwrażliwości rozprzestrzeniają się na inne części ciała, jeśli nagle pojawi się złe samopoczucie, poty, nudności (wymioty), trudności w oddychaniu, szybkie bicie serca, zawroty głowy.

Inne działania niepożądane

Niezbyt częste (może dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób):

• miejscowe reakcje uczuleniowe w miejscu wstrzyknięcia: ból, zaczerwienienie, pokrzywka, stan zapalny, zasinienie, obrzęk, swędzenie (ustępujące zwykle po kilku tygodniach przyjmowania insuliny, należy skontaktować się z lekarzem, jeśli utrzymują się dłużej lub rozprzestrzeniają na inne części ciała)
• zmiany w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia)
  W miejscu wstrzyknięcia tkanka tłuszczowa pod skórą może zanikać (lipoatrofia) lub przerastać (lipohipertrofia). Zmienianie miejsc wstrzyknięć dla każdego wstrzyknięcia może zmniejszyć ryzyko takich zmian skórnych. W przypadku zauważenia zapadania się skóry lub zgrubienia w miejscu wstrzyknięcia, należy powiadomić o tym lekarza lub pielęgniarkę. Reakcje te mogą się nasilać lub prowadzić do zmiany wchłaniania insuliny z takiego miejsca.
• retinopatia cukrzycowa (choroba oka powiązana z cukrzycą, która może prowadzić do utraty wzroku) 
  Jeśli pacjent ma retinopatię cukrzycową i stężenie cukru we krwi nagle ulegnie poprawie, retinopatia może się nasilić. W takim przypadku należy skonsultować się z lekarzem.
• obrzęki w okolicy stawów
  Po rozpoczęciu przyjmowania insuliny zatrzymanie wody w organizmie może spowodować pojawienie się obrzęków wokół kostek i innych stawów. Objawy te wkrótce ustępują. Jeśli nie ustępują, należy skonsultować się z lekarzem.

Bardzo rzadkie (może dotyczyć mniej niż 1 na 10 000 osób):

• zaburzenia widzenia - mogą pojawić się na początku leczenia insuliną, ale są one zazwyczaj tymczasowe
• bolesna neuropatia (ból związany z uszkodzeniem nerwu)
  Jeśli stężenie cukru we krwi nagle ulegnie poprawie, może wystąpić nerwoból, tzw. ostra bolesna neuropatia, która zwykle przemija.

Działania niepożądane związane z cukrzycą
 
Duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) może wystąpić, jeśli:

• nie wstrzyknięto wystarczającej ilości insuliny
• pominięto przyjęcie insuliny lub przerwano stosowanie insuliny
• wielokrotnie przyjęto mniejsze dawki insuliny niż wynosi zapotrzebowanie
• wystąpiło zakażenie i (lub) gorączka
• spożyto zbyt duży posiłek
• wykonano mniejszy niż zwykle wysiłek fizyczny

Objawy dużego stężenia cukru we krwi:

• częstsze oddawanie moczu
• zwiększone
• pragnienie
• utratę apetytu
• złe samopoczucie (nudności lub wymioty)
• uczucie senności lub zmęczenia
• zaczerwienienie i suchość skóry
• suchość w ustach i owocowy zapach (acetonu) w wydychanym powietrzu

Jeśli objawy wskazują na duże stężenie cukru we krwi należy:

• zmierzyć stężenie cukru we krwi
• jeżeli to możliwe, sprawdzić obecność ciał ketonowych w moczu 
• natychmiast poszukać pomocy medycznej

Mogą to być objawy bardzo poważnego stanu - cukrzycowej kwasicy ketonowej (powstawanie kwasów we krwi, gdyż organizm rozkłada tłuszcze zamiast węglowodanów). Nieleczona cukrzycowa kwasica ketonowa może prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet śmierci.

Podczas stosowania insuliny mogą wystąpić:

• hiperglikemia (zbyt wysokie stężenie glukozy w surowicy krwi) i cukrzycowa kwasica ketonowa, które mogą być spowodowane niewłaściwym dawkowaniem leku lub przerwaniem stosowania leku 
• hipoglikemia (zbyt niskie stężenie glukozy w surowicy krwi), która może być spowodowana: pominięciem posiłku lub nieplanowanym dużym wysiłkiem fizycznym, zbyt intensywnym leczeniem cukrzycy, równoczesnym występowaniem chorób (np.: zakażenia i stany gorączkowe, które zwykle zwiększają zapotrzebowanie na insulinę, choroby nerek, wątroby lub schorzenia wpływające nanadnercza, przysadkę mózgową lub tarczycę)
  Jeśli wystąpi zbyt niskie stężenie glukozy w surowicy krwi może być konieczna zmiana dawki insuliny.
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia - w miejscach po wstrzyknięciu insuliny może pojawić się: ból, zaczerwienienie, pokrzywka, stan zapalny, zasinienie, obrzęk i swędzenie
• jednoczesne stosowanie insuliny Insulatard i pioglitazonu może powodować niewydolność serca, jeśli nasilą się takie objawy należy przerwać stosowanie pioglitazonu

Przed podróżą do innej strefy czasowej pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, gdyż może być konieczne przyjmowanie insuliny i posiłków o innych porach. 

Zmiana stosowanych rodzajów produktów insulinowych

Zmiana typu lub rodzaju insuliny powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. 

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Insulinę Insulatard można stosować u kobiet w okresie ciąży, insulina nie przenika przez barierę łożyskową. Pacjentki w ciąży lub planujące ciążę powinny częściej kontrolować stężenia glukozy we krwi. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze i stopniowo zwiększa się w czasie drugiego i trzeciego trymestru ciąży. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę gwałtownie wraca do wartości sprzed okresu ciąży. 

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Insulinę Insulatard można stosować u kobiet karmiących piersią, może być jednak konieczne dostosowanie dawki insuliny. Leczenie insuliną kobiet w okresie karmienia piersią nie stwarza zagrożenia dla dziecka. 

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.  

Szczególnioe należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę jeśli pacjent stosuje:

• inne (doustne) leki przeciwcukrzycowe
• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) (stosowane w leczeniu depresji)
• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego)
• inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) (stosowane chorób serca lub nadciśnienia tętniczego)
• salicylany (stosowane przeciwbólowo lub w celu obniżenia gorączki)
• steroidy anaboliczne (np. testosteron)
• sulfonamidy (stosowane w leczeniu zakażeń)

Stosowanie tych leków może zmniejszać zapotrzebowanie pacjenta na insulinę:

• doustne leki antykoncepcyjne (tabletki antykoncepcyjne)
• leki tiazydowe (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub nadmiernego zatrzymania płynów w organizmie)
• glikokortykosteroidy (np. kortyzon stosowany w leczeniu stanów zapalnych)
• hormony tarczycy (stosowane w leczeniu schorzeń tarczycy)
• leki sympatykomimetyczne (np. epinefryna, salbutamol lub terbutalina)
• hormon wzrostu 
• danazol

Stosowanie tych leków może zwiększać zapotrzebowanie pacjenta na insulinę.

Oktreotyd i lanreotyd (stosowane w leczeniu akromegalii mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie cukru we krwi.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii. 

U pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub wcześniejszym udarem leczonych jednocześnie pioglitazonem i insuliną rozwijała się niewydolność serca. Jeśli u pacjenta wystapią objawy niewydolności serca:

• niezwyczajna duszność
• szybki przyrost masy ciała
• miejscowe obrzęki

należy natychmiast poinformować lekarza.

Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny. 

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny. 

Małe lub duże stężenie cukru we krwi może wpływać na koncentrację i zdolność reagowania, a tym samym ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Należy skontaktować się z lekarzem w celu rozważenia możliwości prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, jeśli u pacjenta występują:

• częste stany hipoglikemii
• trudności w rozpoznaniu objawów hipoglikemii

Jak przechowywać insulinę Insulatard?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przed otwarciem: 

• przechowywać w lodówce w temperaturze od 2°C do 8°C
• nie zamrażać

Podczas stosowania lub doraźny zapas:

• nie przechowywać w lodówce
• nie zamrażać
• można nosić przy sobie i przechowywać w temperaturze pokojowej (poniżej 30°C) do 6 tygodni