Levofloxacin Sandoz (Levofloxacinum)

Jak działa lek Levofloxacin sandoz?

Działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia w organizmie.

Kiedy stosuje się lek Levofloxacin sandoz?

Levofloxacin Sandoz w postaci roztworu do infuzji można stosować w leczeniu zakażeń:

• płuc (u osób z zapaleniem płuc)
• układu moczowego, w tym nerek lub pęcherza moczowego
• gruczołu krokowego (w przypadku długotrwałego zakażenia)
• skóry i tkanki podskórnej, w tym mięśni (czasami nazywa się je „tkankami miękkimi”)

W postaci roztworu do infuzji może być stosowany w zapobieganiu chorobie płuc zwanej wąglikiem, która może wystąpić po kontakcie z bakteriami wywołującymi wąglik lub w leczeniu tej choroby.

Jak stosować lek Levofloxacin sandoz?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Jak podawany jest lek:

• lek w postaci roztworu do infuzji jest przeznaczony do stosowania w szpitalach
• lek podaje pacjentowi w infuzji lekarz lub pielęgniarka. Infuzję wykonuje się do jednej z żył pacjenta i trwa ona pewien czas (nazywana jest infuzją dożylną.
• w dawce 250 mg podaje się przez 30 minut lub dłużej
• w dawce 500 mg podaje się przez 60 minut lub dłużej
• lekarz będzie uważnie kontrolował tętno i ciśnienie tętnicze pacjenta, gdyż podczas infuzji podobnych antybiotyków obserwowano bardzo szybkie bicie serca i chwilowe zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Jeśli podczas infuzji ciśnienie krwi pacjenta znacząco obniży się, infuzja zostanie natychmiast przerwana

Jaka dawka leku jest podawana:

• lekarz zdecyduje, jaką dawkę leku otrzyma pacjent
• dawka zależy od rodzaju i miejsca zakażenia
• czas trwania leczenia zależy od nasilenia zakażenia

Dorośli i osoby w podeszłym wieku

• zapalenie płuc: 500 mg raz lub dwa razy na dobę
• zakażenie układu moczowego, w tym nerek lub pęcherza moczowego: 500 mg raz na dobę
• zakażenie gruczołu krokowego: 500 mg raz na dobę
• zakażenie skóry i tkanki podskórnej, w tym mięśni: 500 mg raz lub dwa razy na dobę

Dorośli i osoby w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek

Lekarz może zastosować mniejszą dawkę.

Dzieci i młodzież

Leku nie wolno stosować u dzieci i młodzieży.

Ochrona skóry przed światłem

Podczas stosowania tego leku oraz przez 2 dni od zakończenia leczenia należy unikać bezpośredniego światła słonecznego, gdyż skóra staje się bardziej wrażliwa na słońce i u osób, które nie przestrzegają poniższych zasad, mogą wystąpić poparzenia lub pęcherze:

• należy stosować kremy z filtrem o wysokim współczynniku ochrony przeciwsłonecznej
• zawsze nosić nakrycie głowy i odzież osłaniającą skórę rąk i nóg
• nie opalać się w solariach

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Jest mało prawdopodobne, aby lekarz lub pielęgniarka podali pacjentowi zbyt dużą dawkę leku. Lekarz lub pielęgniarka będą obserwować postępy leczenia i kontrolować podawanie leku. W razie wątpliwości, dlaczego podawana jest dawka leku, zawsze należy zapytać.

Podanie za dużej dawki leku

Może wywołać następujące objawy:

• drgawki (napad drgawkowy)
• uczucie splątania
• zawroty głowy
• zaburzenia świadomości
• drżenia mięśni
• zaburzenia serca prowadzące do nierównej pracy serca
• nudności

Pominięcie podania leku

Jest mało prawdopodobne, aby pacjent otrzymał lek inaczej, niż zostało to przepisane. Jeśli jednak pacjent uważa, że pominięto dawkę leku, powinien powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.

Przerwanie stosowania leku

Lekarz lub pielęgniarka będą kontynuować podawanie leku, nawet jeśli pacjent czuje się już lepiej. Zbyt wczesne odstawienie leku może spowodować zaostrzenie choroby lub rozwój bakterii opornych na lek. Po kilku dniach stosowania leku w postaci roztworu do infuzji lekarz może zdecydować o zmianie na tabletki w celu zakończenia zaleconego cyklu leczenia.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Levofloxacin Sandoz?

Leku Levofloxacin Sandoz nie należy stosować w przypadkach gdy pacjent:

• ma uczulenie na lewofloksacynę, inny antybiotyk z grupy chinolonów lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• ma objawy reakcji alergicznej jak wysypka, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka
• miał kiedykolwiek padaczkę
• miał kiedykolwiek problem ze ścięgnami
• jest dzieckiem lub nastolatkiem w okresie wzrostu
• jest w ciąży, może zajść w ciążę lub podejrzewa, że jest w ciąży
• karmi piersią

Jeśli którekolwiek z powyższych stwierdzeń dotyczy pacjenta, nie należy stosować tego leku. W razie wątpliwości przed rozpoczęciem stosowania leku Levofloxacin Sandoz należy skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W razie wystąpienia następujących ciężkich działań niepożądanych należy natychmiast przerwać podawanie leku i zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki, gdyż może być konieczne pilne leczenie.

Rzadko (1 na 1000 osób):

• ból i zapalenie ścięgna lub wiązadła, co może prowadzić do zerwania (najczęściej dotyczy to ścięgna Achillesa)
• drgawki
• widzenie lub słyszenie nieistniejących rzeczy (omamy, paranoja), zmiany opinii i sposobu myślenia (reakcje psychotyczne) z ryzykiem myśli lub prób samobójczych
• uczucie depresji, zaburzeń umysłowych, pobudzenie, nietypowe sny lub koszmary senne
• rozległa wysypka
• wysoka temperatura ciała
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
• nieprawidłowy skład krwi (eozynofilia)
• powiększone węzły chłonne i inne narządy ciała
• zespół związany z nieprawidłowym wydalaniem wody
• niskie stężenie sodu

Częstość nieznana:

• reakcje alergiczne mogą obejmować: wysypkę, trudności w połykaniu i oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka
• ciężkie wysypki skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Mogą one występować jako czerwonawe plamki przypominające tarczę lub okrągłe plamy, często z centralnymi pęcherzami na tułowiu, złuszczanie skóry.
• wrzody jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi
• wodnista biegunka, która może zawierać krew: mogą jej towarzyszyć kurcze brzucha i wysoka temperatura
• objawy ciężkich zaburzeń jelitowych
• odczucie pieczenia
• mrowienia
• bólu lub drętwienia
• objawy stanu zwanego neuropatią
• utrata apetytu
• zażółcenie skóry i oczu
• ciemne zabarwienie moczu
• świąd lub tkliwość uciskowa brzucha i mogą to być objawy zaburzeń wątroby, w tym zagrażającej życiu niewydolności wątroby
• zaburzenia widzenia należy niezwłocznie skonsultować się z okulistą

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli którekolwiek z wymienionych działań niepożądanych nasili się lub utrzymuje się dłużej niż kilka dni:

Często (1 na 10 osób):

• zaburzenia snu
• ból głowy
• zawroty głowy
• nudności
• wymioty
• biegunka
• zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych we krwi
• reakcje w miejscu podania infuzji
• zapalenie żyły

Niezbyt często (1 na 100 osób):

• zmiany liczby innych bakterii lub grzybów, zakażenie drożdżakowe, które może wymagać leczenia 
• zmiana liczby krwinek białych (leukopenia, eozynofilia), stwierdzane w pewnych badaniach krwi
• napięcie (niepokój)
• splątanie
• nerwowość
• senność
• drżenie
• odczucie wirowania (zawroty głowy)
• duszność
• zmiany w odczuwaniu smaku
• utrata apetytu
• rozstrój żołądka
• niestrawność
• ból okolicy żołądka
• wzdęcia
• zaparcie
• świąd i wysypka skórna
• pokrzywka
• nadmierne pocenie
• ból stawów lub mięśni
• nieprawidłowe wyniki badań krwi wskazujące na zaburzenia wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny)
• nieprawidłowee wynik badą nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny)
• ogólne osłabienie

Rzadko (1 na 1000 osób):

• łatwiejsze powstawanie siniaków i krwawienie na skutek zmniejszenia liczby płytek krwi (małopłytkowość)
• mała liczba krwinek białych (neutropenia)
• nasilona reakcja immunologiczna (nadwrażliwość)
• zmniejszenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia); jest to ważne dla pacjentów z cukrzycą
• mrowienie w rękach i stopach (parestezje)
• zaburzenia słuchu (szumy uszne)
• zaburzenia wzroku (niewyraźne widzenie)
• nietypowe szybkie bicie serca (tachykardia)
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie tętnicze)
• osłabienie siły mięśni, co ma znaczenie u osób z miastenią (rzadka choroba układu nerwowego) 
• zaburzenia czynności nerek i sporadycznie niewydolność nerek w wyniku reakcji alergicznej nerek (o nazwie śródmiąższowe zapalenie nerek)
• gorączka
• ostro odgraniczone, rumieniowe plamy z pęcherzami lub bez, rozwijające się w ciągu godzin po podaniu lewofloksacyny. Ustępują one wraz z powstaniem pozapalnych przebarwień

Częstość nieznana:

• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość); może powodować bladość lub zażółcenie skóry na skutek uszkodzenia krwinek czerwonych
• zmniejszenie liczby krwinek wszystkich rodzajów (pancytopenia)
• gorączka
• ból gardła
• nieustępujące złe samopoczucie ogólne. Przyczyną może być zmniejszenie liczby krwinek białych (agranulocytoza)
• zatrzymanie krążenia (wstrząs podobny do wstrząsu anafilaktycznego)
• zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia)
• utrata przytomności z powodu znacznego zmniejszenia stężenia cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna). Jest to ważne dla pacjentów z cukrzycą
• zmiany węchu
• utrata węchu
• brak smaku
• problemy z poruszaniem się i chodzeniem (dyskinezy, zaburzenia pozapiramidowe)
• przemijająca utrata przytomności lub zasłabnięcie (omdlenie)
• przemijająca utrata widzenia
• zaburzenia lub utrata słuchu
• nieprawidłowo szybki rytm serca, zagrażające życiu nieregularne bicie serca, w tym zatrzymanie pracy serca widoczne w zapisie EKG
• trudności w oddychaniu lub świszczący oddech (skurcz oskrzeli)
• reakcje alergiczne płuc
• zapalenie trzustki
• zapalenie wątroby
• zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne i promieniowanie ultrafioletowe (nadwrażliwość na światło)
• zapalenie naczyń krwionośnych na skutek reakcji alergicznej
• zapalenie błony wyściełającej jamę ustną (zapalenie błony śluzowej jamy ustnej)
• zerwanie i rozpad mięśni (rabdomioliza)
• zaczerwienienie i obrzęk stawów (zapalenie stawów)
• ból, w tym ból pleców, klatki piersiowej i kończyn
• napady porfirii u pacjentów z porfirią (bardzo rzadka choroba metaboliczna)
• utrzymujący się ból głowy z niewyraźnym widzeniem lub bez zaburzeń widzenia (łagodne nadciśnienie śródczaszkowe)
• zespół chorobowy związany z zaburzeniem wydalania wody z organizmu i zmniejszeniem stężenia sodu we krwi

Ze stosowaniem antybiotyków z grupy chinolonów i fluorochinolonów wiązały się bardzo rzadkie przypadki długotrwałych (trwających nawet miesiące lub lata) lub trwałych reakcji niepożądanych, takich jak:

• zapalenie ścięgna
• zerwanie ścięgna
• ból stawu
• ból w kończynie
• trudności w chodzeniu
• nieprawidłowe odczucia, takie jak mrowienie, łaskotanie, kłucie, pieczenie, drętwienie lub ból (neuropatia)
• depresja
• zmęczenie
• zaburzenia snu
• zaburzenia pamięci
• osłabienie słuchu, wzroku, smaku i węchu

Niektóre z nich występowały niezależnie od istniejących czynników ryzyka.

Przed zastosowaniem leku należy poinformować lekarza lub farmaceutę jeśli:

• w przeszłości zastosowano leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolonów lub chinolonów wywołało u pacjenta jakąkolwiek ciężką reakcję niepożądaną, nie należy przyjmować takich leków   
• pacjent ma 60 lub więcej lat
• pacjent otrzymuje kortykosteroidy (nazywane czasami steroidami)
• pacjent miał kiedykolwiek w przeszłości drgawki (napad drgawkowy)
• pacjent miał w przeszłości uszkodzenie mózgu na skutek udaru lub urazu mózgu
• pacjent ma zaburzenia czynności nerek
• pacjent ma niedobór enzymu o nazwie dehydrogenaza glukozo-6-fosforanowa (większe jest wówczas prawdopodobieństwo wystąpienia nasilonych zaburzeń krwi)
• pacjent miał kiedykolwiek w przeszłości zaburzenia psychiczne
• pacjent miał kiedykolwiek problemy z sercem: należy zachować ostrożność podczas stosowania tego leku, jeśli u pacjenta lub w wywiadzie rodzinnym stwierdzono wydłużenie odstępu QT
• pacjent ma zaburzenia elektrolitowe we krwi (zwłaszcza małe stężenie potasu lub magnezu)
• pacjent ma wolną czynność serca (tzw. bradykardię)
• pacjent ma osłabienie mięśnia sercowego (niewydolność serca)
• pacjent przebył zawał serca, jest kobietą lub osobą w podeszłym wieku albo przyjmuje leki, które powodują nietypowe zmiany w zapisie EKG  
• pacjent choruje na cukrzycę
• pacjent miał kiedykolwiek w przeszłości zaburzenia czynności wątroby
• pacjent choruje na miastenię
• stwierdzono poszerzenie dużego naczynia krwionośnego (tętniak aorty lub dużej tętnicy obwodowej)
• pacjent ma zaburzenia dotyczące nerwów (neuropatia obwodowa)
• w przeszłości wystąpiło u pacjenta rozwarstwienie aorty (rozdarcie ściany aorty)
• stwierdzono niedomykalność zastawek serca
• w rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty albo wrodzonej choroby zastawki serca, czy też inne czynniki ryzyka takie jak zespół Marfana lub zespół Ehlersa-Danlosa, zespół Turnera, zespół Sjögrena [choroba zapalna o podłożu autoimmunologicznym] lub choroby naczyń krwionośnych takie jak zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic reumatoidalne zapalenie stawów [choroba stawów] lub zapalenie wsierdzia [zakażenie serca])
• u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła ciężka wysypka skórna lub złuszczanie skóry
• powstawanie owrzodzenia jamy ustnej po zastosowaniu lewofloksacyny

Antybiotyki chinolonowe

• mogą powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi powyżej normy (hiperglikemię) lub zmniejszenie stężenia cukru we krwi poniżej normy, co w ciężkich przypadkach może prowadzić do utraty przytomności (śpiączki hipoglikemicznej) Jest to ważne dla osób z cukrzycą. U chorych na cukrzycę zaleca się uważne kontrolowanie stężenia cukru we krwi.

Podczas przyjmowania tego leku:

Rzadko mogą wystąpić ból i obrzęk stawów oraz zapalenie lub zerwanie ścięgien. Ryzyko jest większe u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 60 lat), po przeszczepieniu narządu, z zburzeniami czynności nerek lub leczonych kortykosteroidami. Zapalenie i zerwanie ścięgna może wystąpić w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia, ale nawet po kilku miesiącach od przerwania stosowania leku Levofloxacin Sandoz. Po wystąpieniu pierwszych objawów bólu lub zapalenia ścięgna (np. w kostce, nadgarstku, łokciu, barku lub kolanie) należy przerwać przyjmowanie leku i skontaktować się z lekarzem oraz odciążyć bolesne miejsce. Należy unikać zbędnego wysiłku, gdyż może on zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna.

W rzadkich przypadkach mogą wystąpić objawy uszkodzenia nerwu (neuropatia), takie jak ból, odczucie pieczenia, mrowienia, drętwienia i  osłabienia, zwłaszcza w obrębie stóp i nóg lub rąk i ramion. W razie ich wystąpienia należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast powiadomić o tym lekarza w celu uniknięcia rozwoju nieodwracalnych zmian.

W przypadku wystąpienia nagłego silnego bólu brzucha, pleców lub w klatce piersiowej, który może być objawem tętniaka i rozwarstwienia aorty, należy się natychmiast zgłosić do oddziału ratunkowego. Ryzyko wystąpienia tych zmian może być wyższe w przypadku leczenia układowymi kortykosteroidami. W przypadku wystąpienia nagłych duszności, zwłaszcza po położeniu się do łóżka, lub zaobserwowania obrzęku kostek, stóp lub brzucha albo pojawienia się kołatania serca (uczucia przyspieszonego lub nieregularnego bicia serca) należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

Długotrwałe, powodujące niesprawność i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożądane:

Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zawierających chinolony i fluorochinolony, w tym lek Levofloxacin Sandoz, wiązało się z wystąpieniem bardzo rzadkich, ale ciężkich działań niepożądanych, niektórych długotrwałych (trwających miesiące lub lata), powodujących niepełnosprawność lub potencjalnie nieodwracalnych. Należą do nich ból ścięgna, mięśni i stawów górnych i dolnych kończyn, trudności w chodzeniu, nietypowe odczucia, takie jak mrowienie, kłucie, łaskotanie, drętwienie lub pieczenie (parestezje), zaburzenia dotyczące zmysłów, w tym osłabienie wzroku, smaku i węchu, słuchu, depresja, zaburzenia pamięci, silne zmęczenie i poważne zaburzenia snu.

Jeśli po zastosowaniu leku Levofloxacin Sandoz wystąpi u pacjenta którekolwiek z tych działań niepożądanych, przed dalszym przyjmowaniem leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza. Lekarz omówi z pacjentem kontynuacje leczenia, z uwzględnieniem zastosowania antybiotyku z innej grupy.

Ciężkie reakcje skórne:

• zespół Stevensa-Johnsona
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka
• polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi
• mogą początkowo pojawiać się jako czerwonawe, podobne do tarczy lub okrągłe plamy, często z pęcherzami pośrodku na tułowiu
• mogą wystąpić owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych oraz oczu (czerwone i obrzęknięte oczy). Te ciężkie wysypki skórne są często poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi. Wysypki te mogą prowadzić do rozległego łuszczenia się skóry, które może stanowić zagrożenie dla życia lub powodować zgon.
• występują objawy grypopodobne i wysypka na twarzy, a następnie rozległa wysypka z wysoką temperaturą ciała
• w badaniach krwi widoczna jest zwiększona aktywność enzymów wątrobowych i zwiększona liczba białych krwinek (eozynofilia)
• powiększone węzły chłonne

Jeśli wystąpi ciężka wysypka lub inny z tych objawów skórnych, należy przerwać przyjmowanie lewofloksacyny i zgłosić się do lekarza lub niezwłocznie zasięgnąć pomocy medycznej.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować tego leku, jeśli pacjentka jest w ciąży, może zajść w ciążę lub podejrzewa, że może być w ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować tego leku, jeśli pacjentka karmi lub planuje karmienie piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

• kortykosteroidy, nazywane czasami steroidami (stosowane w stanach zapalnych); pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie zapalenia lub uszkodzenia ścięgien
• warfaryna (stosowana w celu zmniejszenia krzepliwości krwi); pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie krwawienia; lekarz może zlecić wykonywanie regularnych badań kontrolujących krzepnięcie krwi
• teofilina (stosowana w zaburzeniach oddychania); pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie drgawek (napadu drgawkowego), jeśli przyjmuje lek Levofloxacin Sandoz  
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (stosowane w leczeniu bólu i stanu zapalnego), takie jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, fenbufen, ketoprofen, indometacyna
• pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie napadu drgawek (napadu drgawkowego)
• cyklosporyna (stosowana po przeszczepieniu narządu); pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie jej działań niepożądanych
• leki wpływające na rytm serca - dotyczy to leków stosowanych w zaburzeniach rytmu serca (leki przeciwarytmiczne, takie jak chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, sotalol, dofetylid, ibutylid i amiodaron)
• w leczeniu depresji (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina i imipramina)
• w zaburzeniach psychicznych (leki przeciwpsychotyczne)
• w leczeniu zakażeń bakteryjnych (antybiotyki makrolidowe, takie jak erytromycyna, azytromycyna i klarytromycyna)
• probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej)
• cymetydyna (stosowana w leczeniu choroby wrzodowej i zgagi)

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania któregokolwiek z nich z lekiem Levofloxacin Sandoz; u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lekarz może zastosować mniejszą dawkę.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Levofloxacin Sandoz może powodować działania niepożądane, w tym zawroty głowy, senność, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia obwodowego) lub zaburzenia widzenia. Niektóre z tych działań mogą wpływać na zdolność koncentracji i szybkość reakcji. W takim wypadku nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać czynności, które wymagają skupienia.

Jak przechowywać lek Levofloxacin sandoz?

Lek należy:

• przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem
• użyć jednorazowo