Lonamo (Sitagliptinum)

Jak działa lek Lonamo?  

Substancja aktywna leku, sytagliptyna należy do klasy leków nazywanych inhibitorami DPP-4 (inhibitory dipeptydylopeptydazy-4), które powodują zmniejszenie stężenia cukru we krwi u dorosłych z cukrzycą typu 2. Sytagliptyna pomaga uzyskać większe stężenie insuliny uwalnianej po posiłku i zmniejsza ilość cukru wytwarzanego przez organizm.

Kiedy stosuje się lek Lonamo?  

Lonamo znajduje zastosowanie w leczeniu osób dorosłych z cukrzycą typu 2. Lek może zostać zalecony w:

• monoterapii, gdzie podawany jest pacjentom samodzielnie,
• terapii skojarzonej z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (insuliną, metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika lub glitazonami), gdy ich zastosowanie nie zapewnia odpowiedniej kontroli poziomu cukru we krwi. 

Jak stosować lek Lonamo?  

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty (ewentualnie pielęgniarki). W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.    

• Dorośli: zwykle zalecana dawka to 100 mg raz na dobę. 
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: lekarz może zalecić mniejszą dawkę sytagliptyny (np. 25 mg lub 50 mg).
• Lek przyjmuje się doustnie, niezależnie od posiłków i napojów. 
• Podczas przyjmowania leku Lonamo ważne jest przestrzeganie diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych zaleconych przez lekarza. 

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lonamo 

• Jeśli zastosowano większą dawkę leku niż zalecona przez lekarza, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie zastosowania leku Lonamo 

• W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć ją tak szybko jak to jest możliwe. Jeśli zbliża się pora zażycia następnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę i dalej przyjmować lek według zwykłego schematu.
• Nie należy stosować dawki podwójnej tego leku. 

Przerwanie stosowania leku Lonamo 

• W celu utrzymania kontroli stężenia cukru we krwi lek należy przyjmować tak długo, jak zaleci to lekarz. 
• Nie należy samodzielnie przerywać podawania leku bez konsultacji z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Lonamo?  

• Leku lonamo nie należe stosować jeśli pacjent ma uczulenie na sytagliptynę lub którykolwiek ze składników pomocniczych preparatu.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Lonamo może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.  

Ciężkie działania niepożądane

Należy przerwać stosowanie leku Lonamo i natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych: 

• silny i uporczywy ból brzucha (w okolicy żołądka), mogący promieniować w kierunku  pleców, z występowaniem nudności i wymiotów lub bez – mogą to być objawy zapalenia  trzustki; 
• ciężkiej reakcji alergicznej (częstość nieznana), w tym wysypki, pokrzywki, pęcherzy na skórze lub łuszczenia się skóry oraz obrzęku twarzy, warg, języka i gardła, który może powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu.

Inne działania niepożądane

U niektórych pacjentów po dodaniu sytagliptyny do metforminy występowały następujące działania niepożądane:
Często (nie częściej niż u 1 osoby na 10): 

• małe stężenie cukru we krwi, 
• nudności, wzdęcia, wymioty. 

Niezbyt często (nie częściej niż u 1 osoby na 100): 

• ból żołądka, 
• biegunka, zaparcia, 
• senność. 

U niektórych pacjentów po rozpoczęciu leczenia sitagliptyną w skojarzeniu z metforminą występowały następujące działania niepożądane:

Często:

• różnego rodzaju dolegliwości żołądkowe

W trakcie stosowania sytagliptyny w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika i metforminą występowały następujące działania niepożądane:
Bardzo często (częściej niż u 1 osoby na 10): 

• małe stężenie cukru we krwi.

Często: 

• zaparcia.

W trakcie stosowania sytagliptyny i pioglitazonu występowały następujące działania niepożądane:
Często: 

• wzdęcia, 
• obrzęk rąk lub nóg.

W trakcie przyjmowania sytagliptyny w skojarzeniu z pioglitazonem i metforminą występowały następujące działania niepożądane:
Często:

• obrzęk rąk lub nóg.

W trakcie przyjmowania sytagliptyny w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez) występowały następujące działania niepożądane:
Często: 

• grypa.

Niezbyt często: 

• suchość w jamie ustnej.

W trakcie stosowania samej sytagliptyny lub z innymi lekami przeciwcukrzycowymi występowały następujące działania niepożądane:
Często: 

• małe stężenie cukru we krwi, 
• ból głowy, 
• zakażenia górnych dróg oddechowych, niedrożny nos lub katar i ból gardła, 
• zapalenie kości i stawów, ból ramienia lub nogi.

Niezbyt często: 

• zawroty głowy, 
• zaparcia, 
• świąd.

Rzadko: 

• zmniejszona liczba płytek krwi.

Częstość nieznana: 

• choroby nerek (czasami wymagające dializy), 
• wymioty, 
• bóle stawów, bóle mięśni, ból pleców, 
• śródmiąższowa choroba płuc, 
• pemfigoid pęcherzowy (rodzaj pęcherzy na skórze). 

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Lonamo należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• U pacjentów przyjmujących lek Lonamo zgłaszano przypadki zapalenia trzustki. 
• Jeśli u pacjenta pojawią się pęcherze na skórze, może to być objaw choroby określanej jako pemfigoid pęcherzowy. Lekarz może zalecić pacjentowi przerwanie przyjmowania sytagliptyny. 
• Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują lub występowały: 
  • choroba trzustki (np. zapalenie trzustki); 
  • kamienie żółciowe, uzależnienie od alkoholu lub bardzo wysokie stężenie triglicerydów (rodzaj tłuszczu) we krwi (w tych przypadkach może zwiększyć ryzyko zapalenia trzustki);
  • cukrzyca typu 1; 
  • kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy (powikłanie cukrzycy charakteryzujące się dużym stężeniem cukru we krwi, szybką utratą masy ciała, nudnościami lub wymiotami);
  • jakiekolwiek choroby nerek występujące w przeszłości lub obecnie; 
  • reakcja alergiczna na sytagliptynę.
• Lek ten nie działa, kiedy stężenie cukru we krwi jest małe, dlatego jest mało prawdopodobne, aby spowodował on nadmierne zmniejszenie stężenia cukru we krwi. Jeśli jednak lek ten stosowany jest jednocześnie z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, może dojść do zmniejszenia stężenia cukru (hipoglikemii) we krwi. Lekarz może zmniejszyć dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny.

Lonamo zawiera sód

• Lek Lonamo zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. 

• Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Nie należy stosować leku Lonamo w trakcie ciąży.

• Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Nie należy stosować tego leku w okresie karmienia piersią lub gdy planowane jest karmienie piersią. Nie wiadomo, czy ten lek przenika do mleka kobiecego.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach (na receptę, bez recepty lub produktach ziołowych) stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

• W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje digoksynę (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca i innych chorób serca). Podczas przyjmowania leku Lonamo z digoksyną należy kontrolować stężenie digoksyny we krwi.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.  

Brak danych.

• Lek Lonamo nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niemniej jednak, podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że zgłaszano występowanie zawrotów głowy i senności. 
• Przyjmowanie tego leku jednocześnie z lekami nazywanymi pochodnymi sulfonylomocznika lub z insuliną może prowadzić do hipoglikemii, co z kolei może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub pracy bez bezpiecznego podparcia stóp.

Jak przechowywać lek Lonamo?  

• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.