Lorabex tabletki (Lorazepamum)

Lorazepam, substancja czynna leku Lorabex, działa uspokajająco, przeciwlękowo, nasennie. Lorabex łagodzi zaburzenia lękowe oraz pomaga zasnąć w przypadku bezsenności spowodowanej lękiem. Działa uspokajająco przed zabiegami chirurgicznymi i diagnostycznymi. 

Kiedy stosuje się lek Lorabex tabletki?

• w krótkotrwałym leczeniu objawowym zaburzeń lękowych,
• w krótkotrwałym leczeniu bezsenności spowodowanej lękiem,
• w celu uspokojenia przed zabiegami diagnostycznymi lub chirurgicznymi.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dawkowanie i czas trwania leczenia należy dostosować do indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie, wskazania terapeutycznego oraz ciężkości choroby. Zasadniczo należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas.

Dorośli

• Leczenie lęku i zaburzeń snu spowodowanych lękiem: dawka dobowa wynosi zwykle 0,5 mg – 2,5 mg lorazepamu w 2–3 dawkach podzielonych lub jednorazowo przed snem.
• Uspokojenie przed zabiegami diagnostycznymi lub chirurgicznymi: 1 mg – 2,5 mg lorazepamu wieczorem przed zabiegiem i/lub 2 mg – 4 mg lorazepamu około 1–2 godzin przed zabiegiem.

Pacjenci w podeszłym wieku lub osłabieni

Początkowa dawka całkowita: połowa zalecanej dawki dobowej. Lekarz dobierze odpowiedni schemat leczenia w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać mniejszej dawki początkowej, wynoszącej zwykle połowę zalecanej dawki dla dorosłych. Lekarz będzie monitorował reakcję pacjenta na leczenie i w razie potrzeby dostosuje dawkę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby mogą otrzymać mniejsze dawki początkowe, wynoszące zwykle połowę zalecanej dawki dla dorosłych. Lorazepam jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Lorazepamu nie należy stosować w leczeniu lęku lub bezsenności u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, z wyjątkiem uspokojenia przed zabiegami diagnostycznymi lub chirurgicznymi.

• Dzieci poniżej 6 lat: stosowanie przeciwwskazane.
• Dzieci w wieku 6–12 lat: w celu uspokojenia przed zabiegami diagnostycznymi lub chirurgicznymi zalecana dawka to 0,5 mg – 1 mg, w zależności od masy ciała dziecka (nie należy przekraczać dawki 0,05 mg/kg masy ciała), przyjmowanej co najmniej 1–2 godziny przed operacją.
• Młodzież w wieku 13–18 lat: w celu uspokojenia przed zabiegami diagnostycznymi lub chirurgicznymi zalecana dawka to 1 mg – 4 mg, przyjmowanej 1–2 godziny przed operacją.

Sposób podawania leku Lorabex

Tabletki należy przyjmować doustnie, popijając odpowiednią ilością płynu (np. ½ – 1 szklanki wody). Tabletki Lorabex 1 mg i 2,5 mg można podzielić na równe dawki.

Czas trwania leczenia:
Czas leczenia ustala lekarz w zależności od wskazań terapeutycznych:

• W ostrych stanach chorobowych stosowanie powinno być ograniczone do pojedynczych dawek lub kilku dni.
• W chorobach przewlekłych czas leczenia zależy od postępu choroby. Po 2 tygodniach lekarz powinien stopniowo zmniejszać dawkę i ocenić potrzebę kontynuacji leczenia.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki:
W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie poinformować lekarza. Objawy mogą obejmować senność, splątanie, osłabienie oddechu, zaburzenia koordynacji ruchowej, a w ciężkich przypadkach utratę przytomności.

Pominięcie dawki:
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Kolejną tabletkę należy przyjąć o zwykłej porze.

Przerwanie stosowania:
Nagłe przerwanie przyjmowania leku Lorabex może wywołać objawy odstawienia, dlatego dawkę należy zmniejszać stopniowo pod nadzorem lekarza.

Nie należy przyjmować leku Lorabex:

• jeśli pacjent ma uczulenie na lorazepam, inne leki z grupy benzodiazepin lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma poważne problemy z oddychaniem lub odczuwa ból w klatce piersiowej, np. przewlekłą obturacyjną chorobę płuc;
• jeśli pacjent ma nadmierne osłabienie mięśni (myasthenia gravis);
• jeśli pacjent ma poważne problemy z wątrobą;
• jeśli pacjent ma zespół bezdechu sennego (problemy z oddychaniem podczas snu).

Jak każdy lek, lek Lorabex może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane występują szczególnie na początku leczenia, przy zbyt dużej dawce lub u pacjentów wymienionych w sekcji „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• uspokojenie, zmęczenie, senność.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• niezborność ruchowa (ataksja),

• splątanie, depresja, początek depresji,

• zawroty głowy,

• osłabienie mięśni, uczucie zmęczenia.

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• zaburzony popęd seksualny, impotencja, mniej intensywny orgazm,

• złe samopoczucie.

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów):

• wysypka,

• zaburzenia koncentracji uwagi,

• zmiany w wydzielaniu śliny.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• leukopenia.

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zmiany w morfologii krwi (trombocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia),
• wydłużony czas reakcji,
• upośledzona koordynacja ruchowa (objawy pozapiramidowe),
• drżenie,
• zaburzenia widzenia (podwójne widzenie, niewyraźne widzenie),
• trudności w wymowie / niewyraźna mowa,
• ból głowy,
• drgawki / napady padaczkowe,
• niepamięć (amnezja),
• odhamowanie psychiczne, euforia,
• śpiączka,
• myśli samobójcze / próby samobójcze,
• zaburzenia uwagi / koncentracji,
• zaburzenia równowagi,
• zawroty głowy,
• reakcje paradoksalne (np. lęk, stany pobudzenia, pobudliwość, agresja, wrogość, zaburzenia snu, omamy, psychozy). W przypadku wystąpienia takich działań należy przerwać leczenie,
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie), niewielkie obniżenie ciśnienia krwi,
• depresja oddechowa (nasilenie zależne od dawki), duszność (bezdech), nasilenie bezdechu sennego,
• nasilenie obturacyjnej choroby płuc,
• zaparcia,
• zwiększone stężenie bilirubiny,
• żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej),
• reakcje alergiczne skóry,
• wypadanie włosów,
• reakcje nadwrażliwości i reakcje anafilaktyczne/rzekomoanafilaktyczne, obrzęk skóry i/lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy),
• zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH),
• niskie stężenie sodu we krwi (hiponatremia),
• spadek temperatury ciała (hipotermia).

Uzależnienie/nadużywanie

Nawet po kilku dniach stosowania leku Lorabex, nagłe przerwanie leczenia może powodować objawy odstawienia, takie jak zaburzenia snu, intensywne sny, lęk, napięcie, pobudzenie, wewnętrzny niepokój (zjawiska z odbicia). Inne możliwe objawy odstawienia: ból głowy, depresja, drażliwość, pocenie się, omamy, drgawki, drżenie, nudności, wymioty, bóle mięśni, zaburzenia koncentracji, kołatanie serca, hiperrefleksja, zwiększenie temperatury ciała.

W przypadku przewlekłego stosowania lorazepamu nagłe odstawienie może powodować częstsze napady padaczki u pacjentów z padaczką. Aby uniknąć tych objawów, należy stopniowo zmniejszać dawkę.

Sposób postępowania
Większość działań niepożądanych ustępuje w trakcie leczenia lub po zmniejszeniu dawki. Jeśli działania niepożądane utrzymują się, należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku wysypki, przebarwień lub obrzęku skóry należy zgłosić się do lekarza.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Lorabex należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli pacjent nadużywa lub w przeszłości nadużywał narkotyków, nielegalnych substancji lub alkoholu. Nie należy wówczas stosować leku Lorabex, ponieważ ryzyko uzależnienia od lorazepamu jest u takiego pacjenta zwiększone;
• jeśli pacjent ma zaburzenia osobowości – istnieje wówczas większe prawdopodobieństwo uzależnienia się od lorazepamu;
• jeśli pacjent ma problemy z nerkami lub wątrobą;
• jeśli pacjent jest w podeszłym wieku – istnieje zwiększone ryzyko upadku;
• jeśli pacjent miał w przeszłości depresję – może dojść do nawrotu depresji podczas leczenia lorazepamem;
• jeśli pacjent ma depresję – lorazepam może nasilać wystąpienie myśli samobójczych;
• jeśli pacjent ma problemy z koordynacją ruchową (ataksja rdzeniowa lub móżdżkowa);
• jeśli pacjent ma problemy z oddychaniem;
• jeśli pacjent ma problemy z oczami – jaskrę (wysokie ciśnienie w oku);
• jeśli pacjent ma niskie ciśnienie krwi.

U niektórych pacjentów, szczególnie z depresją, podczas stosowania lorazepamu mogą wystąpić myśli samobójcze. W przypadku pojawienia się takich myśli, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Na początku leczenia lekarz będzie monitorował odpowiedź pacjenta na lek, aby jak najszybciej wykryć ewentualne przedawkowanie. Większa wrażliwość na działanie lorazepamu może wystąpić u dzieci, osób starszych lub osłabionych – w tych grupach leczenie powinno odbywać się pod częstszą kontrolą lekarza.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby, niewydolnością serca i/lub niskim ciśnieniem krwi może wystąpić większa wrażliwość na działanie leku, co zwiększa ryzyko upadków, szczególnie podczas nocnego wstawania.

Lorazepamu nie wolno stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub encefalopatią wątrobową (choroba mózgu spowodowana uszkodzeniem wątroby).

Podczas leczenia lorazepamem może wystąpić utrata pamięci. Stosując lorazepam jako lek nasenny, pacjent powinien upewnić się, że może mieć zapewniony 7–8-godzinny nieprzerwany sen, co pozwoli uniknąć następstw po przebudzeniu (np. zmęczenia, zaburzeń reakcji).

Należy poprosić lekarza o szczegółowe wskazówki dotyczące codziennego życia podczas leczenia lorazepamem, z uwzględnieniem konkretnego stylu życia (np. wykonywanego zawodu).

Rzadko mogą wystąpić reakcje paradoksalne podczas stosowania benzodiazepin, takie jak: lęk, stany pobudzenia, urojenia, agresywne zachowanie, zaburzenia snu, pobudzenie seksualne, omamy, psychozy. Wystąpienie takich działań jest bardziej prawdopodobne u dzieci lub pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku wystąpienia reakcji paradoksalnych należy przerwać leczenie lorazepamem.

Stosowanie benzodiazepin, w tym lorazepamu, może prowadzić do depresji oddechowej zagrażającej życiu. Ryzyko rozwoju uzależnienia rośnie wraz ze zwiększeniem dawki oraz czasem leczenia i jest większe u pacjentów uzależnionych od alkoholu i leków.

Leku Lorabex należy używać przez możliwie najkrótszy czas. W przypadku zauważenia osłabienia działania leku po kilku tygodniach stosowania należy skontaktować się z lekarzem.

Lorazepam należy odstawiać stopniowo, aby uniknąć objawów odstawienia.

Podczas stosowania benzodiazepin zgłaszano ciężkie reakcje alergiczne, takie jak obrzęk skóry i/lub błon śluzowych, duszność, obrzęk gardła lub nudności i wymioty. W przypadku wystąpienia tych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego.

Lorazepamu nie należy przyjmować w czasie ciąży. Lekarz zdecyduje, czy należy przerwać leczenie. Jeśli pacjentka przyjmuje lorazepam w zaawansowanej ciąży lub podczas porodu, dziecko może być mniej aktywne niż inne dzieci, może mieć obniżone napięcie mięśniowe, niską temperaturę ciała (hipotermia) i (lub) niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie), depresję oddechową, bezdech i trudności w pobieraniu pokarmu („zespół wiotkiego niemowlęcia”). U dziecka, po urodzeniu, mogą wystąpić objawy odstawienia, jeśli matka stosuje lorazepam przez dłuższy czas w zaawansowanej ciąży.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to zwłaszcza leków takich jak:

• leki stosowane w narkolepsji,
• leki stosowane w leczeniu HIV,
• leki stosowane w leczeniu urojeń lub omamów,
• leki stosowane w niestrawności,
• lek stosowany w nudnościach i wymiotach wywołanych chemioterapią,
• leki stosowane w leczeniu uzależnień,
• silne leki przeciwbólowe,
• leki stosowane w gruźlicy,
• antybiotyki,
• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi,
• leki stosowane w leczeniu astmy,
• leki zwiotczające mięśnie,
• inne leki uspokajające,
• leki stosowane w leczeniu lęku,
• leki stosowane w leczeniu depresji,
• leki przeciwhistaminowe na alergie,
• leki stosowane w chorobie Parkinsona,
• leki stosowane w padaczce,
• leki stosowane w dnie moczanowej,
• środki antykoncepcyjne zawierające estrogen,
• leki wpływające na enzymy wątrobowe.

Jeśli lorazepam jest stosowany jednocześnie z innymi lekami hamującymi ośrodkowy układ nerwowy (np. psychotropowymi, nasennymi, uspokajającymi, opioidami, znieczulającymi, beta-adrenolitykami, uspokajającymi przeciwhistaminowymi, przeciwpadaczkowymi), ich działania mogą się sumować, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka depresji ośrodkowego układu nerwowego.

Jednoczesne stosowanie lorazepamu i opioidów (np. silnych leków przeciwbólowych, niektórych leków przeciwkaszlowych, leków stosowanych w terapii zastępczej) zwiększa ryzyko wystąpienia senności, trudności w oddychaniu (depresja oddechowa), śpiączki i może prowadzić do zgonu. Jednoczesne stosowanie lorazepamu i opioidów można rozważać tylko wtedy, gdy inne opcje leczenia nie są możliwe. W takich przypadkach lekarz powinien ograniczyć dawkę lorazepamu oraz czas trwania leczenia i poinformować pacjenta o objawach depresji oddechowej oraz senności.

• Klozapina: jednoczesne stosowanie może powodować znaczne uspokojenie, nadmierne wydzielanie śliny i zaburzenia koordynacji ruchowej.
• Kwas walproinowy/sodu walproinian: może zwiększać stężenie lorazepamu we krwi – dawkę lorazepamu należy zmniejszyć o około połowę.
• Probenecyd: może zwiększać skuteczność i wydłużać czas działania lorazepamu – dawkę należy zmniejszyć o połowę.
• Teofilina lub aminofilina: mogą osłabić działanie uspokajające lorazepamu.

Należy unikać picia alkoholu, ponieważ alkohol może zmieniać i nasilać działanie lorazepamu w sposób trudny do przewidzenia.

Lorazepam stosowany zgodnie z zaleceniami może powodować zaburzenia reakcji, szczególnie w pierwszych kilku dniach leczenia. W takim przypadku pacjent nie jest w stanie wystarczająco szybko reagować na nieoczekiwane i nagłe zdarzenia. Nie należy prowadzić pojazdów. Nie należy obsługiwać żadnych niebezpiecznych narzędzi elektrycznych ani maszyn. Pacjent nie powinien pracować bez bezpiecznego oparcia dla stóp

• Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
• Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.