Lozap HCT (Losartan kalicum + Hydrochlorothiazydum)

Jak działa lek Lozap HCT?

Zawarty w leku losartan zpobiega wiązaniu angiotensyny II z receptorami w naczyniach krwionośnych, powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych, a w konsekwencji zmniejszenie ciśnienia krwi. Angiotensyna II jest substancją wytwarzaną przez organizm, która wiąże się z receptorami w naczyniach krwionośnych, powodując ich zwężenie. Skutkuje to zwiększeniem ciśnienia tętniczego. Drugi składnik hydrochlortiazyd zwiększa wydalanie wody i soli przez nerki. To również wpływa na obniżenie ciśnienia krwi.

Kiedy stosuje się lek Lozap HCT?

Lek Lozap HCT stosuje się:

• w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u kórych ciśnienie krwi nie jest wystarczająco kontrolowane podczas monoterapii losartanem lub hydrochlortiazydem

Jak stosować lek Lozap HCT?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Lek Lozap HCT należy przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku, popijając szklanką wody.

Nadciśnienie tętnicze

Leku złożonego (losartanu z hydrochlortiazydem) nie należy stosować jako leczenia początkowego, lecz u pacjentów, u któych ciśnienie nie jest wystarczająco kontrolowane podczas monoterapii losartanem potasowym lub hydrochlorotiazydem. Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki pojedynczych składników. W przypadkach uzasadnionych klinicznie można rozważyć bezpośrednią zmianę monoterapii na podawanie produktu złożonego u pacjentów, u których ciśnienie krwi nie jest wystarczająco kontrolowane. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca leku Lozap HCT to jedna tabletka raz na dobę. W przypadku pacjentów, u których nie wystąpiło odpowiednie działanie leku Lozap HCT, dawkę można zwiększyć do dwóch tabletek raz na dobę. Dawka maksymalna to dwie tabletki raz na dobę. Na ogół działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu trzech do czterech tygodni od rozpoczęcia leczenia.

Zaburzenia czynności nerek i hemodializoterapia

Dostosowanie początkowego dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (tj.klirensem kreatyniny 30 - 50 ml/min) nie jest konieczne. Nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego losartan i hydrochlorotiazyd u pacjentów poddawanych hemodializoterapii. Leku Lozap HCT nie wolno stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min).

Zmniejszona objętość krwi krążącej

Przed zastosowaniem leku Lozap HCT należy skorygować zmniejszoną objętość krwi krążacej i (lub) zmniejszone stężenie sodu.

Zaburzenia czynności wątroby

Lozap HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci w wieku podeszłym

Dostosowanie dawkowanie u osób w podeszłym wieku nie jest zazwyczaj konieczne.

Dzieci i młodzież (<18 lat)

Dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Lozap HCT u dzieci w wieku od 0 do 18 lat.

Przedawkowanie

Nie ma żadnego specjalnego postępowania dotyczącego leczenia przedawkowania losartanu i hydrochlortiazydu. Leczenie jest objawowo i podtrzymujące. Należy przerwać stosowanie produktu leczniczego Lozap HCT i uważnie obserwować pacjenta. Zalecane postępowanie lecznicze obejmuje wywołanie wymiotów we wczesnym okresie po przedawkowaniu, leczenie odwodnienia i zaburzenia równowagi elektrolitowej, śpiączki wątrobowej i niedociśnienia z wykorzytaniem standardowych metod.

Dane dotyczące przedawkowania losartanu u ludzi są ograniczone. Najbardziej prawdopodobnymi objawami przedawkowania są niedociśnienie i tachykardia, chociaż może również wystąpić bradykardia w wyniku pobudzenia układu przywspółczulnego (nerwu błędnego). Jeśli wystąpi niedociśnienie objawowe, należy zastosować leczenie podtrzymujące.

Najczęstsze subiektywne i obiektywne objawy przedawkowania hydrochlorotiazydu były spowodowane utratą elektrolitów (hipokaliemia, hipochloremia, hiponatremia) i odwodnieniem w wyniku nasilonej diurezy. Jeśli jednocześnie stosuje się glikozydy naparstnicy, hipokaliemia może powodować niemiarowość serca. Nie ustalono w jakim stopniu hydrochlortiazyd można usunąć z organizmu za pomocą hemodializy.

Pominięcie zastosowania leku Lozap HCT

Lek Lozap HCT należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy poprostu powrócić do zaleconego schematu stosowania.

Przerwanie stososowania leku Lozap HCT

Ważne jest aby kontynuować stosowanie leku Lozap HCT tak długo, jak zalecił lekarz w celu zapewnienia kontroli ciśnienia krwi.

Kiedy nie stosować leku Lozap HCT?

Leku Lozap HCT nie należy stosować:

• jeśli pacjent ma uczulenie na losartan, hydrochlorotiazyd lub którykolwiek z pozostałych składników leku
• jeśli pacjent ma uczulenie na pochodne sulfonamidów (np. leki z grupy tiazydów, niektóre leki przeciwbakteryjne, takie jak kotrimoksazol- w przypadku wątpliwości należy skosultować się z lekarzem
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskieren
• jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby
• jeśli u pacjenta występują małe stężenie potasu lub sodu we krwi
• jeśli u pacjenta występują duże stężenie wapnia we krwi
• jeśli u pacjenta występuje dna moczanowa
• jeśli pacjentka jest w ciąży
• jeśli u pacjenta występuje ciężkie zaburzenia czynności nerek lub gdy nerki nie wytwarzają moczu

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek lek Lozap HCT może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Lozap HCT i natychmiast skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań nieożądanych.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• kaszel
• zakażenie górnych dróg oddechowych
• przekrwienie śłuzówki nosa
• zapalenie zatok
• zaburzenia zatok
• biegunka
• bóle brzucha
• kurcze mięśni
• ból nóg
• zawroty głowy
• osłabienie
• ból w klatce piersiowej
• zmęczenie
• zwiększone stężenie potasu we krwi, które może powodować zaburzenia rytmu serca
• zmiany w czynności nerek, w tym niewydolność nerek
• hipoglikemia

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość )
• czerwone lub brunatne plamy na skórze (czasami głównie na stopach, nogach, ramionach i pośladkach, z bólem stawów, opuchnięciem rąk i stóp oraz bólem żołądka)
• łatwe powstawanie siniaków
• zmniejszenie liczby białych krwinek
• zaburzenia krzepnięcia
• zmniejszenie liczby płytek krwi
• rozpad krwinek czerwonych
• utrata apetytu
• zwiększenie stężenia kwasu moczowego lub jawna dna
• zawiększone stężenie cukru we krwi
• zaburzenia stężenia elektrolitów we krwi
• niepokój
• nerwowość
• zaburzenia lękowe z napadami lęku
• powracające napady paniki
• dezorientacja
• depresja
• niezywkłe sny
• zaburzenia snu
• senność
• zaburzenia pamięci
• uczucie mrowienia i drętwienia
• ból kończyn
• drżenie
• migrena
• omdlenia
• niewyraźne widzenie
• uczucie pieczenia lub kłucia w oku
• zapalenie spojówek
• pogorszenie ostrości widzenia
• widzenie na żółto
• uczucie dzwonienia, brzęczenia, hałasu lub trzeszczenia w uszach
• zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
• niskie ciśnienie krwi, kóre może być związane ze zmianami w pozycji ciała (uczucie pustki w głowie lub osłabienie po wstaniu)
• dławia piersiowa (ból w klatce piersiowej)
• zaburzenia rytmu serca
• incydent naczyniowo - mózgowy (mini udar)
• zawał serca
• kołatanie serca
• zapalenie naczyń krwionośnych
• bół gardła
• duszność
• zapalenie oskrzeli
• zapalenie płuc
• obecność płynu w płucach co powoduje trudności w oddychaniu
• krwawienie z nosa
• katar
• przekrwienie nosa
• zaparcia
• wiatry
• rozstrój żołądka
• wymioty
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• zapalenie ślinianek
• ból zębów
• żółtaczka
• zapalenie trzustki
• ciężkie reakcje skórne z wysypką na całym ciele
• złuszczanie się naskórka i powstawanie pęcherzy na skórze (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
• pokrzywka, świąd
• wysypka
• zaczerwienienie, zwłaszcza twarzy
• nasilone pocenie
• łysienie
• ból ramion, barków, bioder, kolan lub innych stawów
• obrzęk stawów
• sztywność, osłabienie mięśni
• częste oddawanie moczu, również w nocy
• zaburzenia czynności nerek, w tym zapalenie nerek
• zakażenie dróg moczowych
• obecność cukru w moczu
• nieznacznie zwiększenie stężenie mocznika oraz kreatyniny w surowicy krwi
• zmniejszony popęd płciowy, impotencja
• obrzęk twarzy
• gorączka
• małe stężenie sodu we krwi lub wysokie stężenie potasu we krwi

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentów):

• zapalenie wątroby
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby

Nieznana częstość  (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• niewyjaśniony bół mięśni z towarzyszącym ciemnym (w kolorze herbaty) zabarwieniem moczu (rabdomioliza)
• choroba autoimmunologiczna z objawami skónymi, takimi jak czerwone łuskowate plamy lub zmiany w kształcie pierścienia na skórze, które mogą być swędzące i zazwyczaj pojawiają się na częściach ciała wyeksponowanych na słońce (toczeń rumieniowaty skórny)
• objway grypopodobne
• ogólne złe samopoczucie
• zaburzenia smaku
• nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowate nowotory złośliwe skóry)
• osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką i twardówką ), ostrej krótkowzroczności lub ostrej jaskry zamkniętego kąta

Ważne jest, aby przed rozpoczęciem stosowania leku Lozap HCT poinformować lekarza:

• jeśli u pacjenta występował obrzęk twarzy, warg, gardł lub języka
• jeśli pacjent stosuje leki moczopędne
• jeśli pacjent stosuje dietę z małą ilością sodu
• jeśli u pacjenta występują lub występowały nasilone wymioty i (lub) biegunka
• jeśli u pacjenta występuje niewydolność serca
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby
• jeśli u pacjenta występuje zwężenie naczyń krwionośnych prowadzących do nerek (zwężenie tętnic nerkowych) lub jeśli pacjent ma tylko jedną czynną nerkę lub jeśli pacjentowi niedawno przeszczepiono nerkę
• jeśli u pacjenta występuje zwężenie tętnic (miażdżyca tętnic), dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej z podowodu zmniejszonego dopływu krwi do mięśnia serca)
• jeśli u pacjenta występuje zwężenie zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej (zwężenie zastawek serca) lub kardiomiopatia przerostowa (choroba powodująca pogrubienie mięśnia sercowego)
• jeśli u pacjenta występuje cukrzyca
• jeśli u pacjenta występowała dna
• jeśli u pacjenta w przeszłości wystąpił nowotwór złośliwy skóy lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowaty nowotwór złośliwy skóry). Podczas przyjmowania leku Lozap HCT należy chronić skórę przed promieniami słonecznymi i promieniowaniem UV.
• jeśli u pacjenta wystąpiło osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą to być objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Lozap HCT. Może to prowadzić do trwałej utraty wzroku jeśli nie będzie leczone. Jeśli u pacjenta wczęśniej wystąpiło uczulenie na penicylinę lub sulfonamid, może on być bardziej narażony na rozwój tej choroby
• jeśli u pacjenta występuje lub występowała alergia, astma lub zaburzenie powodujące ból stawów, wystypkę skórną i gorączkę (toczeń rumieniowaty układowy)
• jeśli u pacjenta występuje duże stężenie wapnia lub małe stężenie potasu we krwi lub jeśli pacjent stosuje dietę z małą ilością potasu
• jeśli konieczne jest podanie pacjentowi znieczulenia (nawet u dentysty) przed zabiegiem chirurgicznym lub jeśli u pacjenta planowane jest badanie czynności przytarczyć, pacjent musi poinformować lekarza lub personel medyczny o przyjmowaniu leku Lozap HCT
• jeśli u pacjenta występuje pierwotny hiperaldosteronizm (zespół związany ze zwiększonym wydzielaniem aldosteronu przez nadnercza,spowodowany  nieprawidłowościami nadnerczy)
• jeśli  pacjent przyjmuje którykolwiek z leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (lizynopryl, ramipryl, alskiren)

Dzieci i młodzież

Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży ponizej 18 roku życia.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku Lozap HCT.

Lekarz zazwyczaj zaleci zaprzestanie stosowania leku Lozap HCT przed planowaną ciążą lub natychmiast po potwierdzeniu ciąży i zaleci stosowanie innego leku zamiast Lozap HCT. Nie zaleca się stosowania leku Lozap HCT podczas ciąży i nie wolno go stosować u pacjentek powyżej 3 - go miesiąca, ponieważ może to poważnie zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka karmi piersią powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Lozap HCT.

Nie zaleca się stosowania leku Lozap HCT u matek karmiących piersią, lekarz może zalecić inne leczenie jeśli pacjentka chce karmić piersią.

Zawsze należy poinformować lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Lekarz indwidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Losartan

• ryfampicyna i flukonazol powodują zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu we krwi
• leki oszczędzające potas, suplementy potasu, substystuty soli zawierających potas - mogą powodować zwiększenie stężenia potasu we krwi. Nie zaleca się tego typu leczenia skojarzonego. Podobnie w przypadku innych leków, które wpływają na wydalanie sodu, może wystąpić zmniejszenie wydalania litu. Dlatego należy ściśle kontrolować stężenie litu w surowicy krwi, jeśli sole litu mają być jednocześnie stosowane z antagonistami receptora angiotensyny II
• NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) - może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Jednoczesne stosowanie antagonistów angiotensyny II lub leków moczpędnych i NLPZ może prowadzić do zwiększonego ryzyka pogorszenia czynności nerek, w tym możliwej ostrej niewydolności nerek oraz zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi, zwłaszcza u pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek. Takie skojarzenie należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić oraz należy rozważyć kontrolowanie czynności nerek po rozpoczęcia leczenia skojarzonego oraz okresowo w późniejszym czasie
• dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układau renina - angiotensyna - aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibiotrów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii.
• inne substancje powodujące niedociśnienie takie jak: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, baklofen, amifostyna: jednoczesne stosowanie z tymi produktami leczniczymi, które jako główne działanie lub jako działanie niepożądane powodują obniżenie ciśnienia tętniczego, może zwiększyć ryzyko wystąpienia niedociśnienia

Hydrochlortiazyd

Wymienione poniżej leki mogą oddziaływać z podanymi jednocześnie lekami moczopędnymi z grupy tiazydów :

• alkohol, barbiturany, leki narkotyczne, leki przeciwdepresyjne - może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego
• leki przeciwcukrzycowe (doustne i insulina) - leczenie lekami z grupy tiazydów może wpływać na tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawkowania leków przeciwcukrzycowych. Metforminę należy stosować ostrożnie z powodu ryzyka wystąpienia kwasicy mleczanowej powodowanej przez możliwą czynnościową niewydolność nerek związaną ze stosowaniem hydrochlortiazydu
• inne leki przeciwnadciśnieniowe - działanie addytywne
• kolestyramina i żywice kolestypolowe - obecność żywic aminowymiennych utrudnia wchłanianie hydrochlortiazydu. Pojedyncze dawki kolestyraminy lub żywic kolestypolowych wiążą hydrochlotiazyd i zmniejszają jego wchłanianie w przewodzie pokarmowym odpowiednio do 85 i 43 procent
• kortykosteroidy, ACTH - nasilenie niedoboru elektrolitów, szczególnie niedobor potasu we krwi
• aminy zwiększające ciśnienie krwi (np. adrenalina) = możliwa zmniejszona reakcja na aminy zwiększające ciśnienie krwi, lecz niewystarczająca do wykluczenia ich stosowania
• leki zwiotczające mięśnie szkieletowe - możliwe zwiększenie reakcji na zwiotczenie mięśni
• lit - leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu i znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia działań toksycznych litu, nie zaleca się jednoczesnego stosowania
• produkty lecznicze stosowane w leczeniu dny (probenecyd, sulfinpirazon i allopurynol) - może być konieczne dostosowanie dawkowania leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego z moczem, ponieważ hydrochlorotiazyd może zwiększyć stężenie kwasu moczowego. Może być konieczne zwiększenie dawki sulfinpirazonu i probenecydu. Jednoczesne stosowanie z lekami z grupy tiazydów może zwiększyć częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol
• leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) - zwiększenie dostępności biologicznej leków moczopędnych z grupy tiazydów poprzez zwolnienie motoryki przewodu pokarmowego oraz tempa opróźniania żołądka
• leki cytotoksyczne (np. cyklofaosfamid, metotreksat) - leki z grupy tiazydów mogą zmniejszać wydalanie przez nerki leków cytotoksycznych oraz nasilać ich działanie hamujące czynność szpiku kostnego
• salicylany - w przypadku dużych dawek salicylanów, hydrochlortiazyd może nasilać toksyczne działanie salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy
• metyldopa - zagłaszano pojedyncze przypadki niedokrwistości hemolitycznej występującej w przypadku jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu i metyldopy
• cyklosporyna - jednoczesne leczenie cyklosporyną może zwiększyć ryzyko wystąpienia hiperurykemii oraz zaburzeń typu dny
• glikozydy naparstnicy - hiperakliemia i hipermagnezemia powodowane przez leki z grupy tiazydów mogą sprzyjać wystąpieniu zaburzeń rytmu serca wywoływanych przez glikozydy naprasticy
• produkty lecznicze, które wpływają na zaburzenie równowagi potasu w surowicy krwi - zaleca się okresowe kontrolowanie stężenia potasu w surowicy krwi oraz badani EKG w przypadku stosowania losartanu/ hydrochlortiazydu z produktami leczniczymi, na które wpływają zaburzenia równowagi potasu we krwi (np. glikozydami naparstnicy i lekami przeciwarytmicznymi) oraz z następującymi, powodującymi częstoskurcz komorowy, produktami leczniczymi, ponieważ hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym do wystąpienia częstoskurczu komorowego :
  • leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrchinidyna, dyzopiramid)
  • leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
  • niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chlorpromazyna, lezopromazyna, trifluperazyna, cyjamemazyna, sultopryd, amisulpiryd, tiapryd, pimozyd, pentamidyna, droperydol)
  • inne (np. bepirydyl, cyzapryd, difemanyl, erytromycyna IV, halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, winkamina IV)
• sole wapnia - leki moczopędne z grupy tiazdyów mogą powodować zwiększenie stężenia wapnia w surowicy krwi z powodu zmniejszonego wydalania. W przypadku konieczności stosowania suplementów wapnia, należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz odpowiednio dostosować dawkowanie wapnia
• interakcje w zakresie badań laboratoryjnych - leki z grupy tiazydów mogą wpływać na wyniki badań czynności przytarczyc, ze względu na ich wpływa na metabolizm wapnia
• karbamazepina - ryzyko objawowego niedoboru sodu we krwi. Konieczna jest kliniczna i biologiczna kontrola
• środki kontrastujące zawierające jod - w przypadku odwodnienia spowodowanego stosowaniem leków moczopędnych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza w przypadku dużych dawek produktów zawierających jod. Przed podaniem należy ponownie nawodnić pacjentów
• amfoterycyna B (pozajelitowo), kortykosteroidy, ACTH, pobudzające perystaltykę leki przeczyszczające lub glicyryzyna zawarta w lukrecji - hydrochlortiazyd może nasilać zaburzenia elektrolitowe, zwłaszcza hipokaliemię

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Zaleca się, aby pacjent nie pił alkoholu podczas stosowania leku Lozap HCT. Alkohol i Lozap HCT mogą wzajemnie nasilać swoje działanie.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, należy pamiętać o możliwości wystąpienia zawrotów głowy lub senności w trakcie leczenia przeciwnadciśnieniowego, zwłaszcza na początku leczenia.

Jak przechowywać lek Lozap HCT?

Lek Lozap HCT należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temepraturze poniżej 30^oC