Prefaxine (Venlafaxinum)

Jak działa lek Prefaxine?

Wenlafaksyna należy do grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Powoduje ona zwiększenie stężenia tych neuroprzekaźników w mózgu. 

Kiedy stosuje się lek Prefaxine?

Lek Prefaxine jest stosowany u dorosłych w leczeniu:

• depresji
• zaburzeń lękowych takich jak fobie społeczne, ataki paniki

Jak stosować lek Prefaxine? 

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Lek najlepiej przyjmować codzinnie o tej samej porze.

Kapsułki połyka się w całości, z pokarmem, popijając płynem. Kapsułek nie należy dzielić, kruszyć, żuć czy rozpuszczać.

Dorośli

Leczenie depresji

• dawka początkowa to 75mg
• lekarz może podjać decyzję o zwiększeniu dawki do maksymalnej wynoszącej 375 mg

Leczenie fobii społecznej

• dawka początkowa to 75 mg
• lekarz może stopniowo zwiększać dawkę aż do maksymalnej - 225 mg

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Prefaxine

Należy pilnie skonsultować się z lekarzem. Objawy przedawkowania to:

• przyspieszona czynność serca
• zaburzenia świadomości
• zaburzenia widzenia
• drgawki
• wymioty

Pominięcie zastosowania leku Prefaxine

Pominięta kapsułkę należy przyjąć jak najszybciej. Jeśli zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki nie należy przyjmować zaległej dawki. Nie należy stosować podwójnej dawki leku w celu uzupełnienia tej pominiętej.

Przerwanie stosowania leku Prefaxine

Nie należy samodzielnie przerywać leczenia ani zmniejszać dawki. Lekarz poinformuje pacjenta jak bezpiecznie odstawić lek, stopniowo zmniejszając dawkę. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać:

• uczucie zmęczenia
• zawroty lub ból głowy
• uczucie pustki w głowie
• bezsenność, koszmary senne
• suchość w ustach, utratę apetytu, nudności, biegunkę
• nerwowość, pobudzenie, dezorientację
• dzwonienie w uszach
• mrowienie lub drętwienie
• osłabienie, pocenie się, drgawki lub objawy grypopodobne

Kiedy nie stosować leku Prefaxine?

Leku Prefaxine nie należy stosować w następujących przypadkach:

• uczulenie na wenlafaksynę lub którykolwiek ze składników preparatu
• jednoczesne przyjmowanie lub przyjmowanie w przeciągu ostatnich 14 dni leków z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Prefaxine może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Prefaxine i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego oddziału ratunkowego, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, trudności w przełykaniu lub oddychaniu
• obrzęk twarzy, gardła, rąk lub stóp
• nerwowość lub niepokój, zawroty głowy, uczucie pulsowania, nagłe czerwienienie skóry i/ lub uczucie ciepła
• ciężka wysypka, swędzenie, pokrzywka
• objawy zespołu serotoninowego: niepokój ruchowy, omamy, utrata koordynacji ruchowej, przyspieszona czynność serca, podwyższona temperatura ciała, wahania ciśnienia tętniczego, nadpobudliwość, biegunka, śpiączka, nudności, wymioty; najcięższa forma zespołu serotoninowego może przypominać złośliwy zespół neuroleptyczny, objawiający się gorączką, przyspieszoną czynnością serca, poceniem się, sztywnością mięśni, dezorientacją, zwiększonym stężeniem enzymów w mięśniach

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• kaszel, sapanie, zadyszka i wysoka temperatura
• czarne stolce lub krew w stolcu
• żółty kolor skóry lub białkówek oczu, swędzenie lub ciemny kolor moczu, które mogą być objawami zapalenia wątroby
• przyspieszona lub nieregularna czynność serca, nadciśnienie tętnicze
• zaburzenia wzroku: niewyraźne widzenie, rozszerzone źrenice
• zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, uczucie mrowienia, zaburzenia koordynacji ruchów, napady padaczkowe, drgawki
• zaburzenia psychiczne (nadmierna ruchliwość i euforia)
• objawy odstawienia leku
• wydłużony czas krwawienia

Inne działania niepożądane

Bardzo częste (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy, ból głowy
• nudności, suchość w ustach
• pocenie się, także w nocy

Częste (u 1 do 10 na 100 pacjentów):

• zmniejszenie łaknienia
• dezorientacja, uczucie oderwania od samego siebie
• brak orgazmu, zmniejszenie popędu płciowego
• zaburzenia wytrysku, orgazmu lub erekcji (mężczyźni)
• nerwowość
• bezsenność lub senność, niezwykłe sny
• drżenie, mrowienie, zwiększenie napięcia mięśniowego
• zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic, niezdolność oka do akomodacji
• dzwonienie w uszach
• kołatanie serca
• zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, nagłe zaczerwienienie
• ziewanie
• wymioty, zaparcia, biegunka
• zwiększona częstość oddawania moczu, problemy z oddawaniem moczu
• intensywne miesiączki lub częstsze nieregularne krwawienie
• osłabienie, zmęczenie
• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi

Niezbyt częste (u 1 do 10 na 1 000 pacjentów):

• omamy, uczucie oderwania od rzeczywistości, pobudzenie
• zaburzenia orgazmu (kobiety)
• apatia
• uczucie nadmiernego pobudzenia
• zgrzytanie zębami
• uczucie niepokoju lub niezdolność do usiedzenia lub ustania w miejscu
• omdlenie
• niekontrolowane ruchy mięśni, zaburzenia koordynacji i równowagi
• zaburzenia smaku
• przyspieszona czynność serca, zawroty głowy
• skrócenie oddechu
• wymiotowanie krwią, czarne smołowate stolce lub krew w stolcu (objawy krwawienia wewnętrznego)
• ogólny obrzęk skóry zwłaszcza twarzy, warg, języka, gardła lub rąk i stóp i/ lub występowanie wypukłej, swędzącej wysypki, nadwrażliwość na światło, siniaki, wysypka
• nadmierna utrata włosów
• zatrzymanie moczu
• wahania masy ciała

Rzadkie (u 1 do 10 na 10 000 pacjentów):

• drgawki
• nietrzymanie moczu
• nadmierne pobudzenie, galopujące myśli i zmniejszona potrzeba snu

O nieznanej częstości:

• zmniejszona liczba płytek krwi (zwiększone ryzyko siniaków lub krwawień)
• zaburzenia krwi, które mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia
• opuchnięcie twarzy lub języka, duszność lub trudności z oddychaniem, często z wysypką skórną
• nadmierne zatrzymanie wody w organizmie (SIADH)
• hiponatremia
• myśli i zachowania samobójcze
• dezorientacja z często występującymi omamami
• zachowania agresywne
• wysoka gorączka ze sztywnością mięśni, dezorientacja lub pobudzenie i pocenie się bądź urywane ruchy mięśni, których nie można kontrolować (objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego)
• uczucie euforii, senność, utrzymujące się szybkie ruchy gałki ocznej, niezgrabność, niepokój, uczucie bycia pijanym, pocenie się lub sztywność mięśni (objawy zespołu serotoninowego)
• sztywność, skurcze i niekontrolowane ruchy mięśni
• silny ból oka oraz zaburzenia widzenia lub niewyraźne widzenie
• zawroty głowy
• spadek ciśnienia tętniczego krwi, zaburzona czynność serca, która może prowadzić do omdlenia
• nieoczekiwane krwawienia np. z dziąseł, krew w moczu lub w wymiocinach, niespodziewane pojawienie się siniaków lub pękniętych naczyń krwionośnych
• kaszel, sapanie, duszność i wysoka temperatura (objawy zapalenia płuc związanego ze zwiększeniem liczby białych krwinek we krwi)
• ciężkie bóle brzucha lub pleców
• swędzenie, żółty kolor skóry lub białkówek oczu, ciemny kolor moczu, objawy grypopodobne (objawy zapalenia wątroby)
• niewielkie zmiany aktywności enzymów wątrobowych we krwi
• wysypka skórna, która może prowadzić do powstawania pęcherzy i złuszczania skóry, świąd, łagodna wysypka
• bóle mięśni niewiadomego pochodzenia, tkliwość lub osłabienie (rabdomioliza)
• nieprawidłowe wydzielanie mleka u kobiet

Wskazaniem do zachowania ostrożności podczas stosowania leku Prefexine jest:

• przyjmowanie innych leków, które w połączeniu z wenlafaksyną mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego
• podwyższone ciśnienie w gałce ocznej (niektóre rodzaje jaskry)
• występowanie w przeszłości wysokiego ciśnienia krwi
• przebyta choroba serca
• nieprawidłowy rytm serca
• padaczka w wywiadzie
• hiponatremia występująca w przeszłości
• skłonność do krwawień lub powstawania siniaków bądź przyjmowanie leków, które mogą zwiększyć ryzyko krwawień np. warfaryny
• wysokie stężenie cholesterolu
• mania lub zaburzenia dwubiegunowe występujące u pacjenta lub członka jego rodziny
• wystąpowanie w przeszłości agresywnych zachowań

Lek Prefaxine może spowodować:

• uczucie niepokoju lub niezdolności do usiedzenia bądź ustania w miejscu
• suchość w ustach - stan ten może zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy zębów, dlatego należy szczególnie dbać o higienę jamy ustnej
• zmianę stężenia glukozy we krwi - może zajść potrzeba dostosowania dawki leków przeciwcukrzycowych
• zaburzenia czynności seksualnych, które niekiedy utrzymują się po przerwaniu leczenia

Osoby, u których występuje depresja i (lub) zaburzenia lękowe, mogą mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Nasilenie tych zachowań może być widoczne na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, gdyż te zacznają działać zazwyczaj po upływie 2 tygodni. Osoby szczególnie narażone na ich wystąpienie to pacjenci z podobnymi doświadczeniami w przeszłości lub młodzi dorośli ludzie z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Wenlafaksyna może być stosowana u kobiet w ciąży jedynie, gdy spodziewane korzyści z leczenia przewyższają ewentualne ryzyko dla nienarodzonego dziecka.

Przyjmowanie leku w ciąży może wywołać u noworodka przyspieszony oddech i sinicę (zespół przertwałego nadciśnienia płucnego noworodka, PPHN), nieprawidłowe pobieranie pokarmu oraz trudności w oddychaniu. W przypadku zaobserwowania tych objawów należy skontaktować się z lekarzem lub położną.

Jeśli pacjentka karmi piersią powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Wenlafaksyna przenika do mleka ludzkiego, dlatego lek nie powinien być stosowany przez kobiety karmiące piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.  

Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z niektórymi lekami może wywołać zespół serotoninowy - stan potencjalnego zagrożenia życia. Dotyczy to:

• nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) - nalezy zachować 14 - dniową przerwę przed rozpoczęciem kuracji lekiem Prefaxine lub 7 - dniową przerwę, jeśli zamiast leku Prefaxine ma być stosowany lek z grupy IMAO
• tryptanów
• innych leków przeciwdepresyjnych np. selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI), trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków zawierających lit
• linezolidu
• moklobemidu
• sybutraminy
• tramadolu, fentanylu, tapentadolu, petydyny, buprenorfiny lub pentazocyny
• dekstrometorfanu
• metadonu
• leków zawierających błękit metylenowy
• ziela dziurawca zwyczajnego
• tryptofanu
• leków przeciwpsychotycznych

Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent stosuje leki wpływające na rytm serca m.in:

• leki przeciwarytmiczne: chinidyna, amiodaron, sotalol lub dofetylid 
• leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna)
• antybiotyki, takie jak erytromycyna lub moksyfloksacyna
• leki przeciwhistaminowe

Wskazane jest zachowanie ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania wenlafaksyny z:

• ketokonazolem
• haloperydolem lub rysperydonem
• metoprololem
• doustnymi środkami antykoncepcyjnymi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas kuracji lekiem Prefaxine nie należy spożywac alkoholu.

Dopóki pacjent nie pozna wpływu leku na organizm nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. 

Jak przechowywać lek Prefaxine?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci w temperaturze poniżej 30°C.