Sarpin (Amlodipinum + Valsartanum)

Jak działa lek Sarpin?

• amlodypina – antagonista kanału wapniowego – hamuje skurcz naczyń krwionośnych,
• walsartan – antagonista receptorów angiotensyny II – blokuje działanie tej substancji powodującej skurcz naczyń.

Kiedy stosuje się lek Sarpin?

Lek stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u pacjentów dorosłych, u których ciśnienie krwi nie jest dostatecznie kontrolowane podczas stosowania samej tylko amlodypiny lub samego tylko walsartanu.

Jak stosować lek Sarpin?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

• Zwykle zalecana dawka leku Sarpin to 1 tabletka na dobę.
• Zaleca się zażywanie leku każdego dnia o tej samej porze.
• Tabletki należy połykać, popijając szklanką wody.
• Lek Sarpin można przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia.
• Nie należy przyjmować leku Sarpin razem z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym.
• W zależności od reakcji na leczenie, lekarz może zalecić większą lub mniejszą dawkę leku.
• Nie należy przekraczać przepisanej dawki.

Stosowanie leku Sarpin u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starszych)

• Podczas zwiększania dawki lekarz powinien zachować ostrożność.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

• W przypadku przyjęcia zbyt wielu tabletek leku Sarpin lub przypadkowego zażycia tabletek przez inną osobę, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
• Nawet do 24-48 godzin po przyjęciu leku może wystąpić duszność spowodowana nadmiarem płynu gromadzącym się w płucach (obrzęk płuc).

Pominięcie zastosowania leku

• Jeśli pacjent zapomniał przyjąć lek, należy zażyć go tak szybko, jak to możliwe.
• Następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze.
• Jeśli zbliża się pora zażycia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę leku.
• Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku

• Przerwanie stosowania leku Sarpin może spowodować nasilenie choroby. Nie należy przerywać stosowania leku, chyba że zaleci to lekarz.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Sarpin?

W przypadku:

• uczulenia na amlodypinę lub inne leki z grupy antagonistów kanału wapniowego (może wystąpić świąd, zaczerwienienie skóry lub trudności w oddychaniu),
• uczulenia na walsartan lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• ciężkich zaburzeń czynności wątroby lub zaburzeń żółciowych, takich jak marskość żółciowa wątroby lub zastój żółci,
• czwartego i późniejszych miesięcy ciąży (należy również unikać stosowania leku Sarpin we wczesnym okresie ciąży),
• znacznie obniżonego ciśnienia tętniczego krwi (niedociśnienia),
• zwężenia zastawki aorty (stenozy aortalnej) lub wstrząsu kardiogennego (stanu, w którym serce nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości krwi do komórek ciała),
• niewydolności serca spowodowanej przebytym zawałem mięśnia sercowego,
• cukrzycy lub zaburzeń czynności nerek przy jednoczesnym przyjmowaniu leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi, które zawierają aliskiren.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.  

Jak każdy lek, lek Sarpin może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie i mogą wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej.

U kilku pacjentów wystąpiły ciężkie działania niepożądane (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów).

Jeżeli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza:

• Reakcja alergiczna z objawami takimi, jak: wysypka, świąd, obrzęk twarzy lub warg, lub języka, trudności w oddychaniu, niskie ciśnienie krwi (uczucie osłabienia, oszołomienia).

Inne możliwe działania niepożądane leku Sarpin:

Często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• grypa;
• zatkany nos, ból gardła i dyskomfort podczas połykania,
• ból głowy,
• obrzęki ramion, dłoni, nóg, kostek lub stóp,
• zmęczenie,
• astenia (osłabienie),
• zaczerwienienie oraz uczucie ciepła na twarzy i (lub) szyi.

Niezbyt często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• zawroty głowy,
• nudności i ból brzucha,
• suchość w jamie ustnej,
• senność,
• mrowienie lub drętwienie dłoni i stóp,
• zawroty głowy,
• szybkie bicie serca w tym kołatania,
• zawroty głowy podczas wstawania,
• kaszel,
• biegunka,
• zaparcia,
• wysypka skórna, zaczerwienienie skóry,
• obrzęki stawów,
• ból pleców,
• bóle stawów.

Rzadko (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

• uczucie niepokoju,
• dzwonienie w uszach (szumy uszne),
• omdlenia,
• oddawanie większej ilości moczu niż zazwyczaj lub uczucie silniejszego parcia na mocz,
• niemożność doprowadzenia do wzwodu lub utrzymania wzwodu,
• uczucie ciężkości,
• niskie ciśnienie krwi z objawami takimi, jak: zawroty głowy, uczucie oszołomienia,
• nadmierne pocenie,
• wysypka na całym ciele,
• świąd,
• skurcze mięśni.

Działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu tylko samej amlodypiny lub tylko samego walsartanu i których nie obserwowano po zastosowaniu leku Sarpin lub które obserwowano z większą częstością niż po zastosowaniu leku Sarpin:

Amlodypina

W razie wystąpienia któregokolwiek z poniższych bardzo rzadkich, ciężkich działań niepożądanych występujących po zastosowaniu leku, należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem:

• Nagłe wystąpienie świszczącego oddechu, bólu w klatce piersiowej, duszności lub trudności w oddychaniu.
• Obrzęk powiek, twarzy oraz warg.
• Obrzęk języka oraz gardła, powodujący znaczne trudności w oddychaniu.
• Ciężkie reakcje skórne obejmujące: intensywną wysypkę, pokrzywkę, zaczerwienienie skóry całego ciała, silny świąd, pęcherze, złuszczanie oraz obrzęk skóry, zapalenie błony śluzowej (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) lub inne reakcje alergiczne.
• Zawał serca, zaburzenia rytmu serca.
• Zapalenie trzustki, które może wywołać ostry ból brzucha oraz pleców z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem.

Odnotowano następujące działania niepożądane. Jeśli którekolwiek z działań niepożądanych jest uciążliwe dla pacjenta lub jeśli trwa ponad tydzień, należy skontaktować się z lekarzem.

Często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy,
• senność,
• kołatanie serca (odczuwanie bicia serca),
• uderzenia gorąca,
• obrzęk kostek (obrzęk),
• ból brzucha,
• nudności.

Niezbyt często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• zmiany nastroju,
• lęk,
• depresja,
• bezsenność,
• drżenie,
• zaburzenia smaku,
• omdlenia,
• brak odczuwania bólu,
• zaburzenia widzenia, pogorszenie widzenia,
• szum uszny,
• niskie ciśnienie krwi,
• kichanie/katar spowodowane zapaleniem błony śluzowej nosa,
• niestrawność, wymioty,
• utrata włosów,
• wzmożona pocenie,
• świąd skóry,
• przebarwienia skóry,
• zaburzenia oddawania moczu, zwiększona potrzeba oddawania moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu,
• problemy z erekcją,
• dyskomfort lub powiększenie gruczołów piersiowych u mężczyzn, ból,
• złe samopoczucie,
• bóle mięśni, bolesne skurcze mięśni,
• zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała.

Rzadko (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

• dezorientacja.

Bardzo rzadko (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów): 

• zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby płytek krwi, co może prowadzić do wystąpienia nietypowych zasinień oraz łatwiejszego krwawienia (uszkodzenie czerwonych krwinek);
• zbyt duże stężenie glukozy we krwi (hiperglikemia),
• obrzęk dziąseł,
• wzdęcia brzucha (zapalenie błony śluzowej żołądka),
• nieprawidłowa czynność wątroby, zapalenie wątroby, zażółcenie skóry (żółtaczka), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, co może mieć wpływ na niektóre wyniki badań,
• zwiększenie napięcia mięśniowego,
• zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną,
• wrażliwość na światło,
• zaburzenia obejmujące sztywność, drżenie i (lub) trudności w poruszaniu się.

Częstość nieznana:

• drżenie,
• usztywnienie postawy,
• maskowatość twarzy,
• spowolnione ruchy i pociąganie nogami w czasie chodzenia.

Walsartan

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek,
• gorączka,
• ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej spowodowane zakażeniem,
• samoistne krwawienie lub powstawanie siniaków,
• wysokie stężenie potasu we krwi,
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby,
• zaburzenia czynności nerek i ciężkie zaburzenie czynności nerek,
• obrzęk, głównie twarzy i gardła,
• ból mięśni,
• wysypka, fioletowawo-czerwone krosty,
• gorączka,
• świąd,
• reakcje alergiczne,
• pęcherze skórne (objaw choroby zwanej pęcherzowym zapaleniem skóry).

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Sarpin należy zwrócić się do lekarza:

• jeśli u pacjenta występują zaburzenia żołądkowo-jelitowe (wymioty, biegunka);
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub nerek;
• jeśli pacjentowi przeszczepiono nerkę lub jeśli został poinformowany, że występuje u niego zwężenie tętnic nerkowych;
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nadnerczy zwane „pierwotnym hiperaldosteronizmem”;
• jeśli u pacjenta występowała niewydolność serca lub pacjent przebył zawał mięśnia sercowego. Należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza w odniesieniu do dawki początkowej. Lekarz może również sprawdzić czynność nerek;
• jeśli pacjent został poinformowany przez lekarza, że występuje u niego zwężenie zastawek serca (zwane „stenozą aortalną lub mitralną”) lub znacznie zwiększona grubość mięśnia sercowego (zwana „kardiomiopatią przerostową ze zwężaniem drogi odpływu”);
• jeśli u pacjenta wystąpił obrzęk, szczególnie twarzy i gardła w czasie stosowania innych leków (w tym inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę). Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Sarpin i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjent nie powinien już nigdy stosować leku Sarpin.
• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi:
  • inhibitor ACE (na przykład enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą;
  • aliskiren.

Lekarz prowadzący może monitorować czynność nerek, ciśnienie krwi oraz stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi w regularnych odstępach czasu. 

Jeżeli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi przed zastosowaniem leku Sarpin.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

• Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 
• Zazwyczaj lekarz zaleci zaprzestanie stosowania leku Sarpin przed planowaną ciążą lub natychmiast po stwierdzeniu ciąży i zaleci inny lek.
• Nie zaleca się stosowania leku Sarpin we wczesnym okresie ciąży (w pierwszych 3 miesiącach).
• Nie wolno stosować leku Sarpin po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ może to poważnie zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.

• Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Wykazano, że małe ilości amlodypiny przenikają do mleka ludzkiego.
• Nie zaleca się stosowania leku Sarpin przez pacjentki, które karmią piersią.
• Lekarz może wybrać inne leczenie w trakcie karmienia piersią, zwłaszcza w okresie karmienia noworodków i wcześniaków.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lekarz być może będzie musiał zmienić dawkę i (lub) zastosować inne środki ostrożności.

W niektórych przypadkach może być konieczne zaprzestanie przyjmowania jednego z leków. Odnosi się to szczególnie do leków wymienionych poniżej:

• inhibitory ACE lub aliskiren,
• leki moczopędne (leki „odwadniające”, które zwiększają ilość wytwarzanego moczu);
• lit (lek stosowany w leczeniu niektórych rodzajów depresji);
• leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty uzupełniające potas, zamienniki soli kuchennej zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu;
• niektóre leki przeciwbólowe, zwane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) lub selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2 (inhibitorami COX-2). Lekarz może również sprawdzić czynność nerek pacjenta;
• leki przeciwdrgawkowe (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon);
• ziele dziurawca zwyczajnego;
• nitrogliceryna i inne azotany lub inne substancje „rozszerzające naczynia krwionośne”
• leki stosowane w przypadku HIV/AIDS (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir);
• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, itrakonazol);
• leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (takie jak: ryfampicyna, erytromycyna, talitromycyna);
• klarytromycyna (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych);
• werapamil, diltiazem (leki stosowane w chorobach serca);
• symwastatyna (lek stosowany do zmniejszenia za dużego stężenia cholesterolu we krwi);
• dantrolen (wlew stosowany w przypadku ciężkich zaburzeń temperatury ciała);
• takrolimus (stosowany w celu kontrolowania odpowiedzi immunologicznej układu odpornościowego, co umożliwi organizmowi przyjęcie przeszczepionego narządu);
• leki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepu (cyklosporyna);

Sarpin z jedzeniem i piciem

• Podczas leczenia nie należy jeść grejpfruta ani pić soku grejpfrutowego. Zarówno grejpfrut, jak i sok grejpfrutowy mogą prowadzić do zwiększenia stężenia substancji czynnej - amlodypiny we krwi, co może prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Brak danych.

• Lek ten może powodować zawroty głowy i zaburzać zdolność koncentracji.
• Nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać innych czynności wymagających koncentracji uwagi w przypadku wątpliwości odnośnie działania leku.

Jak przechowywać lek Sarpin?

• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci w temperaturze poniżej 25°C.
• Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania produktu leczniczeg