Sertagen (Sertralinum)

Jak działa lek Sertagen?
Sertagen to lek, który zawiera substancję czynną sertralinę. Należy ona do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Stosowana jest w leczeniu depresji, zapobieganiu jej nawrotom, zespołu lęku społecznego, pourazowego (PTSD), a także lęku napadowego i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

Kiedy stosuje się lek Sertagen?
U dorosłych:

• depresja oraz zapobieganie jej nawrotom
• zespół lęku społecznego
• zespół lęku pourazowego (PTSD)
• lęk napadowy.

​​​​​​U dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat:

• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

Jak stosować lek Sertagen?
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Tabletki Sertagen można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Lek należy przyjmować raz na dobę, rano lub wieczorem. Tabletki mogą być dzielone na równe części. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dorośli:

Depresja i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:

• 50 mg na dobę.
• Dawkę dobową można zwiększać stopniowo (przez okres kilku tygodni) o 50 mg, w odstępach co najmniej jednego tygodnia.
• Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 200 mg na dobę.

Lęk napadowy, zespół lęku społecznego i zespół lęku pourazowego:

• Rozpoczynać od dawki 25 mg/dobę, zwiększając ją do 50 mg/dobę po upływie tygodnia.
• Dawkę dobową można następnie stopniowo zwiększać o 50 mg w ciągu kilku tygodni.
• Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 200 mg na dobę.

Stosowanie u dzieci i młodzieży:

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:

Lek Sertagen może być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat tylko z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi.

Dzieci w wieku od 6 do 12 lat:

• Zalecana dawka początkowa to 25 mg na dobę.
• Po tygodniu lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 50 mg na dobę.
• Maksymalna dawka wynosi 200 mg na dobę.

Młodzież w wieku od 13 do 17 lat:

• Zalecana dawka początkowa to 50 mg na dobę.
• Maksymalna dawka wynosi 200 mg na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek:

• Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni poinformować o nich lekarza prowadzącego, a następnie postępować zgodnie z zaleceniami.

To lekarz informuje pacjenta, jak długo powinien przyjmować lek. Okres leczenia zależy od rodzaju choroby i od reakcji pacjenta. Poprawa może nastąpić dopiero po kilku tygodniach. Leczenie depresji powinno zazwyczaj trwać przez 6 miesięcy od czasu poprawy.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Sertagen

W razie przypadkowego zażycia zbyt dużej ilości leku Sertagen należy koniecznie zawiadomić lekarza lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku niezależnie od tego, czy znajduje się w nim lek, czy nie. 

Objawy przedawkowania u dorosłych to:

• senność
• nudności, wymioty
• przyspieszenie akcji serca
• drżenie
• pobudzenie
• zawroty głowy
• utrata przytomności (rzadko).

Pominięcie przyjęcia leku Sertagen

W przypadku pominięcia przyjęcia leku, nie należy przyjmować pominiętej tabletki. Należy przyjąć kolejną tabletkę o właściwej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. 

Przerwanie stosowania leku Sertagen

Leku Sertagen nie należy odstawiać bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Lekarz powinien stopniowo zmniejszać dawkę leku Sertagen przez okres kilku tygodni, aż do przerwania jego stosowania. Nagłe odstawienie leku może powodować działania niepożądane takie jak:

• zawroty głowy
• drętwienia
• zaburzenia snu
• pobudzenie lub lęk
• bóle głowy
• nudności, wymioty
• drżenie mięśniowe.

Jeżeli podczas odstawiania leku Sertagen wystąpią jakiekolwiek z wymienionych działań niepożądanych bądź inne działania niepożądane, należy zwrócić się do lekarza prowadzącego.

W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Sertagen?
Leku Sertagen nie powinno się stosować w przypadku:

• gdy pacjent ma uczulenie na sertralinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• gdy pacjent stosuje lub stosował w przeszłości leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy, np. selegilinę, moklobemid lub leki podobne do inhibitorów MAO, np. linezolid; w przypadku zakończenia leczenia sertraliną, należy odczekać minimum tydzień przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem MAO. Z kolei po zakończeniu leczenia inhibitorem MAO należy odczekać minimum 2 tygodnie zanim rozpocznie się leczenie sertraliną
• gdy pacjent przyjmuje pimozyd (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak psychoza).

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Jak każdy lek, lek Sertagen może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy koniecznie poinformować lekarza, jeśli po przyjęciu tego leku u pacjenta wystąpią jakiekolwiek z poniższych objawów, ponieważ mogą one być ciężkie:

Niezbyt często (u 1 na 100 osób):

• drgawki
• objawy depresyjne z myślami i zachowaniami samobójczymi. Objawy te były zgłaszane podczas leczenia sertraliną lub wkrótce po przerwaniu leczenia
• krew w stolcu, smoliste stolce
• niespodziewane i nietypowe, np. bardzo silne krwawienie z pochwy
• zaburzenia krwotoczne, np. krwawienia z żołądka, które mogą wyglądać jak fusy kawy
• niemożność oddania moczu

Rzadko (u 1 na 1000 osób):

• reakcja alergiczna lub alergia z objawami takimi jak swędząca, wypukła wysypka skórna (pokrzywka), trudności z oddychaniem, świszczący oddech lub nagły obrzęk powiek, twarzy albo warg
• zawał serca
• utrata przytomności (śpiączka)
• silny ból żołądka i brzucha, wzdęcie i wysoka temperatura ciała. Objawy te mogą wskazywać na zapalenie uchyłków jelita, w którym dochodzi do obrzęku lub zakażenia wypukłości błony śluzowej wyściełającej jelita. Występowanie świeżej krwi w stolcu (hematochezia)
• zaburzenia kontroli poziomu cukru we krwi (cukrzyca)
• jaskra (wzrost ciśnienia w gałce ocznej), w której może występować silny ból oka, zaczerwienienie gałki ocznej lub zjawisko „halo” albo „przymglenie” widzenia
• bardzo wolny oddech
• silny ból mięśni, osłabienie lub obrzęk mięśni w związku z rozpadem mięśni (rabdomioliza)
• ciężka wysypka skórna, która powoduje tworzenie się pęcherzy (pęcherze mogą pojawiać się w jamie ustnej, na języku i narządach płciowych); mogą to być objawy stanu zwanego zespołem Stevensa-Johnsona lub toksyczno-rozpływnej martwicy naskórka (TNN). W takich przypadkach lekarz przerwie leczenie
• pobudzenie, splątanie, biegunka, wysoka temperatura i ciśnienie tętnicze, nadmierna sztywność mięśni, potliwość i przyspieszenie rytmu serca; są to objawy Zespołu Serotoninowego lub Złośliwego Zespołu Neuroleptycznego; w rzadkich przypadkach zespoły te mogą wystąpić, gdy pacjent przyjmuje inne leki w tym samym czasie, co sertralinę. Lekarz może wówczas przerwać stosowane u pacjenta leczenie
• nagle występujące silne bóle głowy, które mogą wskazywać na poważne zaburzenia znane jako zespół przejściowego skurczu naczyń mózgowych lub zespół Calla-Fleminga
• ciężkie problemy z płucami, uporczywy kaszel bez odkrztuszania wydzieliny lub nasilająca się duszność
• zażółcenie skóry i oczu, co może wskazywać na uszkodzenie wątroby
• zapalenie trzustki z silnym bólem w nadbrzuszu, któremu często towarzyszą nudności lub wymioty
• jeśli pacjent zacznie odczuwać niepokój ruchowy i nie może usiedzieć lub ustać w jednym miejscu po przyjęciu leku. Jeśli pacjent zacznie odczuwać niepokój ruchowy, powinien o tym powiedzieć lekarzowi
• wystąpienie epizodu maniakalnego
• niższe niż normalnie stężenie sodu we krwi, które może powodować uczucie osłabienia i splątania lub bolesność mięśni; może to być spowodowane nieodpowiednim wydzielaniem hormonu (ADH), który powoduje zatrzymanie wody i rozrzedzenie krwi oraz zmniejszenie ilości sodu
• zmniejszenie liczby krwinek białych, które pomagają zwalczać zakażenia (częściej mogą występować zakażenia, np. ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej i gorączka)
• zmiany rytmu serca, które mogą być widoczne w zapisie EKG (wskazujące na poważne zmiany, takie jak wydłużenie odstępu QT lub częstokurcz komorowy typu torsade de pointes)

Następujące inne działania niepożądane obserwowano w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu u dorosłych pacjentów:

Bardzo często (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• bezsenność (problemy ze snem), zawroty głowy, senność, bóle głowy,
• biegunka, nudności, suchość w jamie ustnej,
• zaburzenia wytrysku,
• zmęczenie

Często (u 1 na 10 pacjentów):

• przeziębienie, katar
• ból gardła, zmniejszone lub zwiększone łaknienie
• depresja, „dziwne” samopoczucie, uczucie rozbicia (ogólne złe samopoczucie), koszmary senne
• lęk, pobudzenie, nerwowość, obniżenie zainteresowania seksem, zgrzytanie zębami
• drętwienia i mrowienia, drżenie mięśniowe, zwiększone napięcie mięśni, zaburzenia smaku, brak uwagi
• zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach
• kołatanie serca, uderzenia gorąca, ziewanie
• ból brzucha, wymioty, zaparcia, zaburzenia żołądkowe, takie jak niestrawność lub zgaga, oddawanie gazów
• wysypka, zwiększona potliwość, bóle mięśniowe lub stawów, zaburzenia wzwodu, ból w klatce piersiowej
• ból pleców, tiki mięśni, nieprawidłowy skurcz mięśni szyi, kończyn górnych lub tułowia
• nieregularne miesiączki, zaburzenia seksualne 
• gorączka, osłabienie
• zwiększenie masy ciała
• urazy

Niezbyt częste (u 1 na 100 pacjentów):

• problemy jelitowe
• nowotwór
• alergia sezonowa
• omamy (widzenie, słyszenie i odczuwanie rzeczy, które nie istnieją), uczucie euforii, zobojętnienie, zaburzenia myślenia, agresja, zaburzenia psychotyczne, paranoja (zaburzenie psychiczne charakteryzujące się skrajną podejrzliwością)
• bezwolne skurcze mięśniowe, zaburzenia koordynacji, zwiększona ruchliwość, niepamięć (utrata pamięci), osłabienie czucia, zaburzenia mowy, zawroty głowy podczas wstawania, omdlenia, migrena
• bóle uszu, przyspieszenie rytmu serca, wysokie ciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, obrzęki ramion i nóg
• krótki oddech, krwawienie z nosa, problemy z przełykaniem, trudności z połykaniem, hemoroidy, zwiększone wydzielanie śliny, zaburzenia języka, choroby zębów, odbijanie się
• rozszerzenie źrenic, purpurowe plamki na skórze, obrzęk twarzy i okolicy oczu, wypadanie włosów, zimne poty, sucha skóra, swędząca skóra, pokrzywka, zapalenie skóry
• choroba zwyrodnieniowa stawów, osłabienie mięśniowe, skurcze mięśni, nieprawidłowe ruchy, trudności w poruszaniu
• oddawanie moczu w nocy, zwiększenie wydalania moczu, zwiększenie częstości oddawania moczu, problemy z oddawaniem moczu, nietrzymanie moczu
• ciężkie i przedłużające się miesiączki (nadmierne krwawienie miesiączkowe)
• dreszcze, zwiększone pragnienie, zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych, zmniejszenie masy ciała
• zmniejszone stężenie hormonów tarczycy

Rzadko (u 1 na 1000 pacjentów):

• zaburzenia skórne z tworzeniem się pęcherzy, wysypka w okolicy mieszków włosowych
• nieprawidłowa struktura włosa i zapach skóry, zaburzenia kości, reakcja skórna na słońce
• u pacjentów stosujących ten rodzaj leków obserwowano podwyższone ryzyko złamań kości
• obecność krwi w moczu, zmniejszone oddawanie moczu, opóźnienie oddawania moczu
• zaburzenia endokrynologiczne, niskie stężenie soli (sodu) we krwi, zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia), nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych
• suchość pochwy, bolący czerwony penis i napletek, upławy, długotrwały wzwód prącia, wyciek z brodawek sutkowych, powiększenie piersi
• przepuklina, zmniejszenie tolerancji lekowej, nieprawidłowe wyniki badania nasienia, zwiotczenie naczyń krwionośnych
• obrzęk gruczołów, wysokie stężenie cholesterolu, niskie stężenie glukozy we krwi
• zmniejszenie liczby płytek krwi (może wystąpić zwiększona skłonność do krwawień lub siniaków)
• fizyczne symptomy spowodowane stresem lub emocjami, uzależnienie lekowe, lunatykowanie
• przedwczesny wytrysk
• koszmary senne
• nieprawidłowe ruchy, trudności z poruszaniem się, zwiększenie wrażliwości czuciowej, zaburzenia czucia
• plamki przed oczami, jaskra, podwójne widzenie, nadwrażliwość na światło, krew w oku, nierówna wielkość źrenic, nieprawidłowe widzenie, zaburzenia wydzielania łez
• spowolnienie rytmu serca, inne problemy z sercem, pogorszenie krążenia krwi w obrębie kończyn górnych i dolnych, przyspieszenie oddychania lub głośne oddychanie, bardzo wolne oddychanie, trudności z mówieniem, czkawka
• bolesność w jamie ustnej, owrzodzenie języka, owrzodzenie jamy ustnej, zaburzenia wątroby

Częstość nieznana:

• częściowa utrata widzenia
• szczękościsk (częściowa lub całkowita niemożność otwarcia jamy ustnej)

Dodatkowe działania niepożądane występujące u dzieci i młodzieży

W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży działania niepożądane były zazwyczaj podobne do występujących u dorosłych. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi były bóle głowy, bezsenność, biegunka i nudności.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Sertagen należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• padaczka lub napady drgawkowe występujące w wywiadzie; w przypadku wystąpienia drgawek należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
• występowanie w przeszłości choroby maniakalno-depresyjnej (dwubiegunowej) lub schizofrenii. W razie wystąpienia epizodu maniakalnego należy koniecznie skontaktować się z lekarzem
• występowanie obecnie lub w przeszłości myśli o samookaleczaniu się lub o popełnieniu samobójstwa
• zespół serotoninowy lub Złośliwy Zespół Neuroleptyczny. Rzadko może wystąpić u pacjentów, którzy przyjmowali pewne leki w tym samym czasie, co sertralinę; lekarz powinien powiedzieć pacjentowi, czy w przeszłości występowały u niego te zespoły
• zmniejszone stężenie sodu we krwi, ponieważ może ono wystąpić także w wyniku stosowania leku Sertagen; należy poinformować lekarza o przyjmowaniu leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego, ponieważ mogą one także zmieniać stężenie sodu we krwi.
• u osób w podeszłym wieku ryzyko zmniejszenia stężenia sodu we krwi może być większe
• jeżeli pacjent jest odwodniony – na przykład w przypadku wymiotów lub ciężkiej biegunki
• choroba wątroby - lekarz może zadecydować o zmniejszeniu dawki leku
• cukrzyca - lek może wpływać na zmianę stężenia glukozy we krwi, dlatego może być konieczne dokonanie zmian w dawkowaniu leków przeciwcukrzycowych. 
• zaburzenia krwotoczne lub stosowanie leków zmniejszających krzepliwość krwi, np. kwasu acetylosalicylowego lub warfaryny lub takich, które mogą zwiększyć ryzyko krwawień
• lek Sertagen może być stosowany wyłącznie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi
• stosowana terapia elektrowstrząsami
• choroby oczu, takie jak konkretny rodzaj jaskry (zwiększenie ciśnienia w oku)
• obniżone stężenie potasu we krwi, występujące w rodzinie przypadki nagłych zgonów lub zaburzeń kardiologicznych, inne zaburzenia kardiologiczne lub stosowanie leków wpływających na rytm serca. Wówczas zwiększa się ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca (wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes).

Stosowanie leku Sertagen może wywierać wpływ na wynik badania przesiewowego moczu.

Niepokój psychoruchowy/ akatyzja:

Istnieje ryzyko wystąpienia stanu charakteryzującego się niepokojem ruchowym i przymusem wykonywania ruchów. Występuje on na ogół w ciągu pierwszych tygodni leczenia. Należy skontaktować się jednak z lekarzem w przypadku zwiększania dawki leku, ponieważ może być to szkodliwe u pacjentów, u których występują takie objawy.

Objawy z odstawienia

Ryzyko wystąpienia objawów z odstawienia zależy od długości leczenia, dawki leku i szybkości zmniejszania tej dawki. Objawy te wykazują zwykle słabe lub umiarkowane nasilenie, ale u niektórych pacjentów mogą być one ciężkie. Pojawiają się zazwyczaj w ciągu pierwszych dni po zakończeniu leczenia. Zazwyczaj ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, ale u niektórych pacjentów mogą trwać dłużej (nawet przez 2–3 miesiące lub dłużej). W przypadku decyzji o przerwaniu leczenia sertraliną zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku w ciągu kilku tygodni lub miesięcy oraz skonsultowanie z lekarzem sposobu zakończenia leczenia.

Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych

Osoby, u których występuje depresja i/lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu się lub popełnieniu samobójstwa. Takie zachowania czasem nasilają się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych.

Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne, jeśli:

• u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć do samookaleczenia
• pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych pokazują zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy koniecznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala. Dobrym rozwiązaniem jest poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych, a także poproszenie ich o przeczytanie ulotki tego leku. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, gdy zauważą, że objawy depresji lub lęku nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.

Leki takie, jak Sertagen mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po odstawieniu leku.

Dzieci i młodzież

Zasadniczo sertraliny nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. U pacjentów w wieku poniżej 18. roku życia podczas stosowania leków z omawianej grupy, stwierdza się zwiększoną możliwość wystąpienia:

• prób samobójczych
• myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa (myśli samobójcze)
• wrogości (głównie zachowania agresywne, buntownicze i złość).

Jednak lekarz może zdecydować o przepisaniu leku Sertagen pacjentowi w wieku poniżej 18 lat, jeśli będzie to w interesie pacjenta. Jeśli lekarz przepisze lek Sertagen pacjentowi w wieku poniżej 18. roku życia i opiekun dziecka będzie chciał to przedyskutować, należy się skontaktować z lekarzem. Jeśli podczas stosowania leku Sertagen pojawi się lub nasili którykolwiek z wymienionych powyżej objawów, należy powiadomić lekarza. Dodatkowo nie potwierdzono bezpieczeństwa długotrwałego przyjmowania leku Sertagen pod względem jego wpływu na wzrost, dojrzewanie, uczenie się (funkcje poznawcze) oraz zachowanie w tej grupie wiekowej.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć 

dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Nie potwierdzono definitywnie bezpieczeństwa stosowania leku Sertagen u kobiet w ciąży. Lek można stosować u kobiet w ciąży tylko, gdy według lekarza korzyści ze stosowania leku są większe niż ryzyko dla rozwijającego się płodu. Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące Sertagen powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji, np. tabletki antykoncepcyjne.

Należy się upewnić, czy położna i/lub lekarz wiedzą, że pacjentka przyjmuje lek Sertagen.

Stosowanie leków takich jak Sertagen podczas ciąży, szczególnie w ostatnim trymestrze, może zwiększać ryzyko wystąpienia u dziecka zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodków, w której dziecko oddycha szybciej i sinieje. Objawy te pojawiają się zazwyczaj w pierwszej dobie życia. Jeśli u dziecka wystąpiły takie objawy, należy koniecznie skontaktować się z położną lub lekarzem.

U noworodka mogą wystąpić także działania niepożądane, które zwykle pojawiają się w ciągu pierwszych 24 godzin po porodzie:

• trudności w oddychaniu
• zasinienie skóry, zbyt gorąca lub zimna skóra
• sine usta
• wymioty lub niemożność prawidłowego ssania
• dziecko jest bardzo zmęczone, nie może zasnąć lub jest płaczliwe
• mięśnie dziecka są sztywne lub zwiotczałe
• drżenie, skurcze mięśni lub drgawki
• wzmożenie odruchów
• pobudliwość
• małe stężenie cukru we krwi.

Jeśli u dziecka wystąpiły wymienione objawy lub matka ma wątpliwości odnośnie stanu zdrowia dziecka, należy koniecznie skontaktować się z lekarzem lub położną.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Istnieją badania świadczące o przenikaniu sertraliny do mleka matki. Lek można stosować u kobiet w okresie karmienia piersią tylko jeśli według lekarza korzyści ze stosowania leku przeważają ryzyko zagrożeń dla dziecka.

Stosowanie leku Sertagen jednocześnie z poniższymi lekami może powodować ciężkie działania niepożądane:

• leki będące inhibitorami monoaminooksydazy, np. moklobemid (leczenie depresji), selegilina (leczenie choroby Parkinsona) oraz antybiotyk linezolid. Nie należy stosować leku Sertagen jednocześnie z inhibitorami MAO
• pimozyd - lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych. Nie należy stosować leku Sertagen jednocześnie z pimozydem.

Przed zażyciem leku Sertagen należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z wymienionych poniżej leków:

• leki zawierające pochodne amfetaminy (w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), narkolepsji i otyłości)
• leki roślinne zawierające ziele dziurawca zwyczajnego. Działanie dziurawca zwyczajnego może utrzymywać się przez okres 1–2 tygodni
• leki zawierające amfetaminę (stosowane w leczeniu ADHD, narkolepsji (śpiączki, nagłej nieodpartej chęci do spania) i w leczeniu otyłości)
• preparaty zawierające aminokwas – tryptofan
• leki stosowane w leczeniu silnego bólu, np. tramadol
• leki stosowane w znieczuleniu lub w leczeniu przewlekłego, silnego bólu (miwakurium, suksametonium i leki opioidowe, takie jak fentanyl)
• leki stosowane w leczeniu migreny, np. sumatryptan
• leki zmniejszające krzepnięcie krwi (warfaryna, tiklopidyna)
• leki stosowane w leczeniu bólu/zapalenia stawów (niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. ibuprofen, kwas acetylosalicylowy)
• leki uspokajające (diazepam)
• leki moczopędne
• leki stosowane w leczeniu padaczki (fenytoina, fenobarbital, karbamazepina)
• leki stosowane w leczeniu cukrzycy (tolbutamid)
• leki stosowane w leczeniu nadmiernego wydzielania kwasu żołądkowego, zgagi i choroby wrzodowej (cymetydyna, omeprazol, lanzoprazol, pantoprazol, rabeprazol)
• leki stosowane w leczeniu manii i depresji (lit)
• inne leki stosowane w leczeniu depresji, np. amitryptylina, nortryptylina, nefazodon, fluoksetyna, fluwoksamina
• leki stosowane w leczeniu schizofrenii oraz innych zaburzeń psychicznych, np. perfenazyna, lewomepromazyna i olanzapina
• leki stosowane w nadciśnieniu, leczeniu bólu w klatce piersiowej lub regulowaniu częstości i rytmu serca, np. werapamil, diltiazem, flekainid, propafenon
• leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych, np. klarytromycyna, telitromycyna, erytromycyna
• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych, np. ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, worykonazol, flukonazol
• leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV/AIDS i wirusowego zapalenia wątroby typu C (inhibitory proteazy takie jak rytonawir, telaprewir)
• leki stosowane w leczeniu nudności i wymiotów po operacji lub chemioterapii (aprepitant)
• leki wpływające na rytm serca, np. niektóre leki przeciwpsychotyczne, takie jak haloperydol lub antybiotyki, takie jak lewofloksacyna).

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas stosowania leku nie należy spożywać alkoholu.

Leki zmieniające sposób myślenia i zachowanie, takie jak Sertagen, mogą wywierać wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Należy poczekać z wykonywaniem tych czynności do momentu, gdy będzie wiadomo jaki wpływ wywiera lek Sertagen na pacjenta.

Jak przechowywać lek Sertagen?
Lek należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.