Sitagliptin Adamed (Sitagliptinum)

Sytagliptyna zwiększa stężenie insuliny wydzielanej po posiłkach oraz hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie. Wspomaga kontrolę glikemii, zmniejszając ryzyko powikłań związanych z cukrzycą typu 2.

Sitagliptin Adamed stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2, szczególnie w połączeniu z:

• dietą i ćwiczeniami fizycznymi,
• innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. metforminą, insuliną, pochodnymi sulfonylomocznika lub glitazonami).

Tabletki powlekane 100 mg:
Dorośli:

• Zwykle zalecana dawka to jedna tabletka powlekana 100 mg raz na dobę.
• Lek należy przyjmować doustnie, niezależnie od posiłków.

Tabletki powlekane 25 mg i 50 mg:
Pacjenci z problemami z nerkami:

• Jeśli pacjent ma problemy z nerkami, lekarz może przepisać niższą dawkę, taką jak 25 mg lub 50 mg.

Sposób stosowania:

• Ten lek można przyjmować niezależnie od posiłków.
• Lekarz może przepisać Sitagliptin Adamed do samodzielnego stosowania lub w połączeniu z innymi określonymi lekami obniżającymi poziom cukru we krwi.
• Ważne jest kontynuowanie diety oraz planu aktywności fizycznej zaleconych przez lekarza podczas przyjmowania tego leku.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku:

• W przypadku zastosowania większej dawki niż przepisana należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie dawki:

• Jeśli pacjent pominie dawkę leku, powinien ją przyjąć jak najszybciej. Jeśli jednak zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować leczenie zgodnie z zalecanym schematem.
• Nie należy stosować dawki podwójnej.

Przerwanie przyjmowania leku:

• Lek należy przyjmować przez okres zalecony przez lekarza, aby skutecznie kontrolować poziom cukru we krwi. Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem.

Nie należy przyjmować leku Sitagliptin Adamed:

• jeśli pacjent ma uczulenie na sytagliptynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Jak każdy lek, Sitagliptin Adamed może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią:

• Zapalenie trzustki: ciężki, utrzymujący się ból brzucha (w okolicy żołądka), który może promieniować do pleców, z towarzyszącymi nudnościami lub wymiotami.
• Ciężka reakcja alergiczna: wysypka, pokrzywka, pęcherze na skórze, łuszczenie się skóry, obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, powodujący trudności z oddychaniem lub połykaniem.

Inne działania niepożądane:

Podczas stosowania sytagliptyny z metforminą:

• Często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10): niskie stężenie cukru we krwi, nudności, wzdęcia, wymioty.
• Niezbyt często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 100): ból brzucha, biegunka, zaparcia, senność.

Podczas stosowania sytagliptyny z pochodną sulfonylomocznika i metforminą:

• Bardzo często (częściej niż u 1 pacjenta na 10): niskie stężenie cukru we krwi.
• Często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10): zaparcia.

Podczas stosowania sytagliptyny z pioglitazonem:

• Często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10): wzdęcia, obrzęki dłoni lub nóg.

Podczas stosowania sytagliptyny z pioglitazonem i metforminą:

• Często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10): obrzęki dłoni lub nóg.

Podczas stosowania sytagliptyny z insuliną (z metforminą lub bez niej):

• Często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10): grypa.
• Niezbyt często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 100): suchość w jamie ustnej.

Podczas stosowania sytagliptyny w monoterapii lub z innymi lekami przeciwcukrzycowymi:

• Często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 10): niskie stężenie cukru we krwi, ból głowy, zakażenia górnych dróg oddechowych, zatkany nos, katar, ból gardła, choroba zwyrodnieniowa stawów, ból kończyn.
• Niezbyt często (nie częściej niż u 1 pacjenta na 100): zawroty głowy, zaparcia, świąd.
• Rzadko (nie częściej niż u 1 pacjenta na 1000): obniżenie liczby płytek krwi.
• Częstość nieznana: problemy z nerkami (czasem wymagające dializoterapii), wymioty, ból stawów, mięśni, pleców, śródmiąższowa choroba płuc, pemfigoid pęcherzowy (pęcherze na skórze).

U pacjentów przyjmujących sytagliptynę obserwowano przypadki stanu zapalnego trzustki (zapalenia trzustki). Wystąpienie pęcherzy na skórze może być oznaką choroby określanej jako pemfigoid pęcherzowy. Lekarz może zalecić zakończenie przyjmowania leku Sitagliptin Adamed.

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości:

• choroba trzustki (na przykład zapalenie trzustki);
• kamienie żółciowe, uzależnienie od alkoholu lub bardzo wysokie stężenie trójglicerydów (rodzaju tłuszczu) we krwi; te schorzenia mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zapalenia trzustki;
• cukrzyca typu 1;
• kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy (powikłanie cukrzycy związane z wysokim stężeniem glukozy, szybką utratą masy ciała, nudnościami lub wymiotami);
• występujące obecnie lub w przeszłości problemy z nerkami;
• reakcja alergiczna na lek Sitagliptin Adamed.

Jest mało prawdopodobne, aby ten lek doprowadził do niskiego stężenia cukru we krwi, gdyż nie działa on przy niskim stężeniu cukru we krwi. Jeśli jednak lek ten jest stosowany w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, może dojść do wystąpienia niskiego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii). Lekarz może obniżyć dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny.

Dzieci i młodzież:

• Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat nie powinny przyjmować tego leku.
• Lek ten nie jest skuteczny u dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat.
• Nie wiadomo, czy lek ten jest bezpieczny i skuteczny w przypadku stosowania u dzieci w wieku poniżej 10 lat.

Sitagliptin Adamed nie jest zalecany w ciąży. Pacjentka powinna skonsultować się z lekarzem w celu doboru alternatywnego leczenia.

Brak danych na temat przenikania leku do mleka matki. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią.

Należy poinformować lekarza o stosowaniu digoksyny, ponieważ może być konieczna kontrola jej poziomu we krwi.

Podczas stosowania leku należy unikać spożycia alkoholu, który może zaburzać kontrolę glikemii.

Lek może powodować zawroty głowy i senność, co może wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów. Hipoglikemia może dodatkowo pogorszyć koncentrację.

• Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
• Brak szczególnych wymagań dotyczących przechowywania.