Trifas (Torasemidum)

Jak działa lek Trifas?

Trifas jest lekiem doustnym, roztworem do wstrzykiwań lub roztworem do podania we wlewie dożylnym, wskazanym do stosowania u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym a także chorujących na niewydolność serca. Substancja czynna leku - torasemid wykazując działanie moczopędne rozluźnia naczynia krwionośne oraz zmniejsza obrzęki i wysięki. Lek w odpowiedniej dawce stosowany jest także aby zapobiegać nawrotom zatrzymania wody w organizmie. W efekcie obserwuje się działanie hipotensyjne i poprawę czynności serca.

Kiedy stosuje się lek Trifas?

Lek Trifas stosowany jest u pacjentów dorosłych w celu:

• leczenia oraz zapobiegania nawrotom obrzęków (zatrzymania płynów w tkankach) i/lub wysięków (zatrzymania płynów w jamach ciała) w przebiegu niewydolności serca
• leczenia za wysokiego ciśnienienia tętniczego

W zależności od dawki i postaci leku, Trifas wykazuje odmienne wskazania do stosowania.

Lek w tabletkach zawierający 10 mg torasemidu jako jedyny stosowany jest w celu zapobiegania obrzękom i wysiękom. Z kolei w leczeniu nadciśnienia tętniczego stosuje się Trifas w tabletach w dawce 200 mg lub roztwór do infuzji (10 mg/ ml). Trifas w iniekcji stosowany jest u pacjentów, u których konieczne jest leczenie dożylne np. w przypadku wystąpienia obrzęku płuc spowodowanego nagłym osłabieniem serca. 

Należy mieć na uwadze, że lek w tabletkach w dawce 200 mg oraz roztwór do infuzji (10 mg/ ml) może być stosowany tylko w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek, nie w przypadku prawidłowej czynności nerek.  

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Tabletki:

Trifas należy stosować rano, popijając niewielką ilością płynu. Tabletkę można przyjmować niezależnie od posiłku. Czas trwania terapii tym lekiem ustala lekarz. Należy pamiętać, że tabletkę można podzielić na:

• dwie części dawki - w przypadku leku Trifas w dawce 10 mg
• dwie lub cztery części dawki - w przypadku leku Trifas w dawce 200 mg

Takie postępowanie umożliwia dostosowanie dawkowania do indywidulanych wymagań pacjenta.

Dawka 10 mg:

• zalecana dawka początkowa to 1/2 tabletki na dobę (5 mg torasemidu)
• zazwyczaj dawka początkowa stanowi dawkę podtrzymującą - można wtedy zastosować 5 mg torasemidu dostępną pod nazwą Trifas Cor
• w przypadku niezadowalającego działania leku oraz w zależności od stanu pacjenta, dawkę można zwiększyć do 1 tabletki leku na dobę (10 mg torasemidu) lub w dalszej kolejności dawka może być zwiększona maksymalnie do 2 tabletek na dobę (20 mg torasemidu)

Dawka 200 mg:

• dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od stopnia niewydolności nerek, a leczenie należy prowadzić pod ścisłą kontrolą lekarską
• zalecana dawka początkowa to ¼ tabletki na dobę (50 mg torasemidu)
• w razie niedostatecznej diurezy, dawka może być zwiększona do ½ tabletki na dobę (100 mg torasemidu), maksymalnie do 1 tabletki na dobę (200 mg torasemidu)

Pominięcie zastosowania leku

Zastosowanie za małej dawki jak i jej pominięcie zmniejsza skuteczność działania leku. Może to się objawiać dolegliwościami takimi jak:

• zwiększenie masy ciała
• zwiększone zatrzymanie wody w organizmie (obrzęki)

W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją jak najszybciej. Nie należy jednak przyjmować pominiętej dawki, jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.

Przerwanie stosowania leku

Przerwanie lub przedwczesne zakończenie terapii może prowadzić do nasilenia dolegliwości. W żadnym przypadku nie powinno się zmieniać lub przerywać leczenia zleconego przez lekarza bez uprzedniej konsultacji.

Roztwór do wstrzykiwań:

Roztwór przeznaczony jest do podania dożylnego, w powolnym wstrzyknięciu. W żadnym wypadku leku nie należy podawać dotętniczo oraz mieszać z innymi lekami w iniekcji lub we wlewie dożylnym (kroplówce). O czasie leczenia tym lekiem decyduje lekarz, ale torasemidu w tej postaci nie powinno się podawać dłużej niż przez tydzień. W przypadku kontynuowania leczenia, zalecana jest jak najszybsza zmiana postaci dożylnej formy produktu na postać doustną. Podczas leczenia wymagane jest dokładne monitorowanie stanu pacjenta.

Dawkowanie:

• dawkowanie leku ustalane jest indywidulanie, na podstawie ciężkości zaburzeń nerek
• zalecana dawka początkowa to 2 ml leku na dobę (10 mg torasemidu) - po wykorzystaniu 2 ml roztworu, pozostały roztwór należy wyrzucić (dotyczy ampułki o pojemności 4 ml)
• w przypadku niezadowalającego skutku leczniczego dawkę można zwiększyć do 4 ml (20 mg torasemidu) na dobę, a jeśli nadal nie uzyskamy pożądanego działania, można zastosować krótkotrwałe leczenie nie dłużej niż 3 dni, polegające na podawaniu 8 ml leku (40 mg torasemidu) na dobę
• w przypadku ostrego obrzęku płuc, leczenie należy rozpoczynać od dożylnego podania pojedynczej dawki 4 ml leku (20 mg torasemidu), następnie, w zależności od stanu pacjenta, dawkę można powtarzać co 30 minut, ale nie należy stosować dawki większej, niż 20 ml leku (100 mg torasemidu), na dobę

Roztwór do infuzji:

Roztwór leku należy podawać dożylnie w powolnym wlewie, zwykle przez pompę infuzyjną. Szybkość wlewu nie powinna przekroczyć 0,4 ml roztworu na minutę (4 mg torasemidu). W żadnym wypadku leku nie powinno się podawać dotętniczo oraz mieszać z innymi lekami we wlewie dożylnym (kroplówce). O czasie leczenia tym lekiem decyduje lekarz, ale torasemidu w tej postaci nie powinno się podawać dłużej niż przez tydzień. W przypadku kontynuowania leczenia, zalecana jest jak najszybsza zmiana postaci dożylnej formy produktu na postać doustną. Podczas leczenia wymagane  jest dokładne monitorowanie stanu pacjenta.

Dawkowanie:

• dawkowanie ustalane jest indywidualnie  w zależności od stopnia niewydolności nerek
• zalecana dawka początkowa to pojedyncza dawka 5 ml leku na dobę (50 mg torasemidu)
• w przypadku niedostatecznej diurezy, dawka może być zwiększona od 10 do 20 ml leku na dobę (100-200 mg torasemidu)

Jeżeli jest taka potrzeba, lek można rozcieńczyć zgodnymi z nim roztworami. Zawartość jednej ampułki można podać z 0,9% izotonicznym roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy o pojemnościach:

• 30 ml
• 125 ml
• 250 ml
• 500 ml 

Tak przygotowany roztwór należy użyć natychmast, a nieużyty roztwór z ampułki należy wyrzucić.

Informacje dotyczące wszystkich postaci leku Trifas.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Leczenie powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością, z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie jest wymagane modyfikowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku może spowodować:

• nasilone wydalanie moczu - potencjalnie niebezpieczne z utratą płynów i elektrolitów
• zaburzenia świadomości
• stan splątania
• spadek ciśnienia krwi
• zapaść krążeniową
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie postępowanie.

Kiedy nie stosować leku Trifas?

Leku Trifas nie należy przyjmować jeśli pacjent:

• jest uczulony na torasemid lub inne substancje o budowie zbliżonej do torasemidu (pochodne sulfonylomocznika)
• jest uczulony na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• choruje na niewydolność nerek (z bezmoczem)
• ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby przebiegające z upośledzeniem postrzegania (śpiączka wątrobowa lub stan przedśpiączkowy)
• ma niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)
• ma hipowolemię - zmniejszoną objętość krwi krążącej ma obniżony poziom sodu lub potasu we krwi (hiponatremia, hipokalemia)
• ma znaczne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego (np. spowodowane rozrostem gruczołu krokowego)
• karmi piersią

Dodatkowo lek przeciwwskazany jest u pacjenta, u którego występują umiarkowane zaburzenia czynności nerek lub pracują one prawidłowo (klirens kreatyniny powyżej 30 ml/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy poniżej 3,5 mg/100 ml). Z powodu ryzyka nadmiernej utraty wody i elektrolitów, lekarz powinien wziąć pod uwagę wyniki badań krwi pacjenta. Informacja dotyczy leku w tabletkach w dawce 200 mg oraz roztworu do infuzji (10 mg/ ml).

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Trifas może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):

• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej (zasadowica metaboliczna)
• kurcze mięśni (zwłaszcza na początku leczenia)
• podwyższenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi (trójglicerydy, cholesterol)
• niedobór potasu (hipokaliemia) z jednoczesnym stosowaniem diety ubogopotasowej, wymiotach, biegunce, nadużyciu środków przeczyszczających, u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby
• w zależności od stosowanej dawki i długości leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, w szczególności zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia), utrata potasu i sodu: hipokaliemia i (lub) hiponatremia
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki, zaparcia), szczególnie na początku leczenia
• zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma-GT) we krwi
• bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie (zwłaszcza na początku leczenia)

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób):

• podwyższone stężenie mocznika i kreatyniny (białko mięśniowe) i mocznika we krwi
• u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu (np. z powodu przerostu gruczołu krokowego), może nastąpić zatrzymanie moczu - w takich przypadkach oddawanie moczu jest utrudnione albo niemożliwe
• suchość w jamie ustnej uczucie drętwienie i zimna w kończynach (parestezje)

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób):

• zmniejszona liczba komórek krwi (krwinek czerwonych i białych) oraz płytek krwi (trombocytów)
• reakcje alergiczne, na przykład świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, ciężkie alergiczne reakcje skórne
• powstawanie zakrzepów krwi w naczyniach (komplikacje zakrzepowo-zatorowe)
• stany splątania
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)
• zaburzenia w krążeniu wieńcowym lub mózgowym (w tym niedokrwienie mięśnia sercowego i mózgu) - stany te mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca (arytmia), uczucia ucisku w obrębie klatki piersiowej (dławicy piersiowej), ostrego zawału mięśnia sercowego lub nagłej utraty przytomności (omdleń)
• zapalenie trzustki
• zaburzenia widzenia
• szumy uszne
• utrata słuchu

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, które występują nagle i mają ciężki przebieg należy skonsultować się natychmiast z lekarzem. Jest to bardzo ważne, ponieważ niektóre działania niepożądane mogą zagrażać życiu. Lekarz zadecyduje jakie analizy należy wykonać i czy leczenie powinno być kontynuowane. Jeśli wystąpią jakiekolwiek reakcje nadwrażliwości (np. ciężka alergiczna reakcja skórna), Trifas nie może zostać ponownie zastosowany.

Lek Trifas nie jest wskazany do stosowania w przypadku jeśli pacjent:

• choruje na dnę moczanową
• ma poważne zaburzenia rytmu serca (spowolnione uderzenia serca)
• ma zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
• stosuje jednocześnie sole litu (leki stosowane w zaburzeniach nastroju i depresji)
• stosuje niektóre antybiotyki np. aminoglikozydy, cefalosporyny
• ma zaburzoną morfologię krwi, np. małopłytkowość lub niedokrwistość bez zaburzeń czynności nerek
• choruje na zaburzenia czynności nerek spowodowane związkami nefrotoksycznymi
• jest uczulony na niektóre cukry (Trifas w tabletach zawiera laktozę)

Dodatkowo szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek (klirensem kreatyniny od 20 do 30 ml/ min. i/ lub stężeniem kreatyniny w surowicy od 3,5 mg/ dl do 6 mg/ dl). Osterzeżenie dotyczy leku w tabletach w dawce 200 mg oraz roztworu do infuzji (10 mg/ ml).

Należy mieć na uwadze, że lek może dawać pozytywne wyniki testów antydopingowych.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Z powodu braku wystarczających badań dotyczących wpływu leku na płód, Trifas może być stosowany w okresie ciąży tylko po konsultacji z lekarzem i zastosowana może być jedynie najniższa dawka leku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie leku Trifas podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane z uwagi na fakt, że nie wiadomo czy torasemid przenika do mleka kobiecego. Jeżeli zastosowanie leku przez kobietę karmiącą jest konieczne, powinna ona zaprzestać karmić piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Stosowanie leku Trifas może mieć wpływ na działanie:

• leków obniżających ciśnienie krwi, zwłaszcza inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA) - podawanie IKA jednocześnie, lub bezpośrednio po leczeniu torasemidem, może spowodować gwałtowne obniżenie ciśnienia krwi
• teofiliny (leku stosowanego w leczeniu astmy) - torasemid może nasilać jej działanie
• leków o działaniu kuraryzującym - torasemid może zwiększać działanie zwiotczające mięśnie
• leków przeciwcukrzycowych - torasemid może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych
• leków przeciwbólowych i leków reumatycznych – w przypadku stosowania dużych dawek salicylanów, torasemid może nasilać ich działanie toksyczne na ośrodkowy układ nerwowy
• leków stosowanych w leczeniu zaburzeń krążenia (epinefryna i norepinefryna) - torasemid może osłabiać działanie tych leków

Na działanie leku Trifas Cor ma/ mają wpływ:

• niekóre leki przeciwzapalne (np. indometacyna, aspiryna) - mogą hamować moczopędne i nadciśnieniowe działanie torasemidu
• probenecid (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej) - może hamować moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie torasemidu
• kolestyramina (lek na obniżenie stężenia cholesterolu) - jednoczesne stosowanie kolestyraminy może zmniejszać wchłanianie z przewodu pokarmowego torasemidu i osłabiać jego skuteczność

Dodatkowo:

• niedobory potasu wynikające ze stosowania leku Trifas mogą nasililić działania niepożadane jednocześne stosowanych glikozydów naparstnicy (stosowanych w leczeniu niewydolności serca)
• leki przeczyszczające mogą zwiększać utratę potasu powodowaną przez torasemid
• hormony kory nadnerczy (mineralo- i glikokortykoidy, np. kortyzon), jednocześnie stosowane z lekiem Trifas mogą zwiększać powodowaną przez niego utratę potasu
• jednoczesne leczenie lekiem Trifas oraz solami litu (stosowanymi w leczeniu nagłych zmian nastrojów oraz w różnych typach depresji), może powodować zwiększenie stężenia litu w surowicy i w ten sposób nasilać działanie uszkadzające serce i nerki

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

W trakcie leczenia lekiem Trifas Cor nie należy spożywać alkoholu.

Nawet w przypadku prawidłowego stosowania leku, Trifas może zmieniać czas reakcji i zaburzać zdolność aktywnego uczestnictwa w ruchu ulicznym, obsługiwania urządzeń mechanicznych lub pracy bez bezpiecznego oparcia dla stóp. Dotyczy to zwłaszcza początkowego okresu leczenia, okresu po zwiększeniu dawki lub po zastąpieniu innego leku, okresu rozpoczęcia równoległego leczenia innym produktem oraz w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu.

Jak przechowywać lek Trifas?

Lek Trifas należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25ºC (tabletki dawka 200 mg, roztwór do wstrzykiwań)
• w temperaturze poniżej 30ºC (roztwór do infuzji)