Ylpio (Telmisartanum + Indapamidum)

• Telmisartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, blokującym jej działanie, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego.
• Indapamid to lek moczopędny, który zwiększa wydalanie wody przez nerki, a także rozszerza naczynia krwionośne, przyczyniając się do poprawy przepływu krwi.

Lek Ylpio stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych, którzy uzyskali kontrolę ciśnienia tętniczego podczas jednoczesnego stosowania telmisartanu i indapamidu w takich samych dawkach, jak w tym leku.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka leku Ylpio wynosi jedną tabletkę na dobę. Należy starać się przyjmować tabletkę codziennie o tej samej porze. Ważne jest, aby lek Ylpio przyjmować codziennie, dopóki lekarz nie zaleci inaczej.

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lekarz dostosuje dawkę leku.

Lek Ylpio można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabletki należy połykać, popijając odpowiednią ilością wody lub innego, bezalkoholowego płynu. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Ylpio
W razie przypadkowego zażycia zbyt wielu tabletek należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala. Duża dawka leku Ylpio może spowodować niskie ciśnienie tętnicze, szybkie bicie serca, wolne bicie serca, zawroty głowy, zmniejszenie czynności nerek, w tym niewydolność nerek, nudności, wymioty, skurcze, senność, dezorientację i zmiany ilości moczu wytwarzanego przez nerki.

Pominięcie przyjęcia leku Ylpio
Nie należy się martwić, jeśli pacjent pominął dawkę leku. Należy ją przyjąć zaraz po przypomnieniu sobie, a następnie kontynuować przyjmowanie leku zgodnie z ustalonym schematem. Jeżeli tabletka nie zostanie przyjęta w ciągu danego dnia, należy przyjąć zwykle stosowaną dawkę następnego dnia. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie przyjmowania leku Ylpio
Ponieważ leczenie nadciśnienia tętniczego jest zwykle długotrwałe, przed przerwaniem stosowania tego leku należy omówić to z lekarzem.

Nie stosować leku Ylpio:

• jeśli pacjent ma uczulenie na telmisartan, indapamid, jakiekolwiek inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby lub stan nazywany encefalopatią wątrobową (zaburzenia czynności wątroby wpływające na mózg i ośrodkowy układ nerwowy),
• jeśli pacjent ma ciężką chorobę nerek,
• jeśli u pacjenta występuje małe stężenie potasu we krwi,
• jeśli pacjentka jest w ciąży,
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia odpływu żółci z wątroby i pęcherzyka żółciowego,
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych, należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem:

• Posocznica (często nazywana zatruciem krwi, będąca ciężkim zakażeniem, z reakcją zapalną całego organizmu), której wystąpienie może być przypadkowe lub związane z mechanizmem, który nie został jeszcze poznany (rzadko występujące działanie niepożądane).
• Nagły obrzęk skóry kończyn lub twarzy, obrzęk warg lub języka, obrzęk błon śluzowych gardła lub dróg oddechowych, który powoduje duszność i trudności w połykaniu (obrzęk naczynioruchowy) (rzadko występujące działanie niepożądane).
• Ciężkie reakcje skórne, w tym nasilona wysypka, zaczerwienienie skóry całego ciała, silny świąd, powstawanie pęcherzy, złuszczanie i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa-Johnsona) lub inne reakcje alergiczne (bardzo rzadko występujące działanie niepożądane).
• Zapalenie trzustki, które może powodować silny ból w nadbrzuszu, promieniujący do pleców, z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem (bardzo rzadko występujące działanie niepożądane).
• Zagrażająca życiu, nieregularna czynność serca (częstość nieznana).
• Choroba mózgu spowodowana chorobą wątroby (encefalopatia wątrobowa) (częstość nieznana).
• Zapalenie wątroby (częstość nieznana).

Możliwe działania niepożądane leku Ylpio:

Często (mogą wystąpić do 1 na 10 pacjentów):

• Skórne reakcje alergiczne, takie jak wysypki skórne u pacjentów skłonnych do alergii oraz reakcji astmatycznych,
• Czerwona, wypukła wysypka.

Niezbyt często (mogą wystąpić do 1 na 100 pacjentów):

• Zakażenia układu moczowego, zakażenia górnych dróg oddechowych,
• Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość),
• Trudności z zasypianiem,
• Obniżenie nastroju (depresja),
• Omdlenie,
• Uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia obwodowego),
• Wolna czynność serca (bradykardia),
• Niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie), zawroty głowy podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne),
• Duszność, kaszel,
• Ból brzucha, biegunka, dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcie, wymioty, czerwone punkciki na skórze (plamica), świąd, nadmierne pocenie się, wysypka polekowa,
• Ból pleców, kurcze mięśni, ból mięśni,
• Zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek,
• Ból w klatce piersiowej, uczucie osłabienia,
• Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi,
• Duże stężenie potasu w osoczu.

Rzadko (mogą wystąpić do 1 na 1000 pacjentów):

• Posocznica (często nazywana zatruciem krwi, będąca ciężkim zakażeniem, z reakcją zapalną całego organizmu, które może prowadzić do zgonu),
• Zwiększenie liczby niektórych krwinek białych (eozynofilia),
• Mała liczba płytek krwi (małopłytkowość),
• Ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna),
• Reakcje alergiczne (np. wysypka, świąd, trudności w oddychaniu, świszczący oddech, obrzęk twarzy),
• Uczucie niepokoju,
• Zmęczenie, ból głowy, uczucie kłucia i mrowienia (parestezje),
• Senność,
• Zaburzenia widzenia,
• Szybka czynność serca (tachykardia),
• Nudności, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nieżyt żołądka, zaburzenia smaku,
• Zaburzenia czynności wątroby (występują częściej u pacjentów pochodzenia japońskiego),
• Nagły obrzęk skóry i błon śluzowych, który może prowadzić do zgonu (obrzęk naczynioruchowy, w tym zakończony zgonem),
• Wyprysk, zaczerwienienie skóry, pokrzywka, ciężka wysypka polekowa,
• Ból stawów, ból kończyn, ból ścięgien,
• Objawy grypopodobne,
• Zmniejszenie stężenia hemoglobiny (białka we krwi),
• Zwiększenie stężenia kwasu moczowego, substancji, która może wywołać dnę moczanową lub spowodować jej pogorszenie (bolesność stawów),
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub fosfokinazy kreatynowej we krwi,
• Małe stężenie cukru we krwi (u pacjentów z cukrzycą).

Bardzo rzadko (mogą wystąpić do 1 na 10 000 pacjentów):

• Zmniejszenie liczby białych krwinek, które może powodować gorączkę, zaczerwienienie gardła lub inne objawy grypopodobne (leukopenia),
• Zaburzenia rytmu serca (powodujące kołatanie serca i uczucie bicia serca),
• Postępujące bliznowacenie tkanki płucnej (śródmiąższowa choroba płuc),
• Zapalenie trzustki,
• Ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona),
• Duże stężenie wapnia (hiperkalcemia).

Nieznane (częstość nie może być określona):

• Krótkowzroczność, niewyraźne widzenie,
• Pogorszenie widzenia lub ból oczu,
• Nieprawidłowy zapis pracy serca w EKG,
• Możliwość nasilenia objawów tocznia rumieniowatego układowego,
• Reakcje nadwrażliwości na światło,
• Małe stężenie potasu we krwi,
• Małe stężenie sodu we krwi,
• Zwiększenie stężenia glukozy we krwi u chorych na cukrzycę.

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują lub występowały którekolwiek z poniższych stanów lub chorób:

• choroba nerek lub przeszczepienie nerki,
• zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie naczyń krwionośnych jedynej czynnej nerki lub obu nerek),
• choroba wątroby,
• choroba serca,
• zwiększenie stężenia aldosteronu (zatrzymanie wody i soli w organizmie łącznie z zaburzeniem równowagi elektrolitowej),
• niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie), którego prawdopodobieństwo wystąpienia jest większe, jeśli pacjent jest odwodniony (nadmierna utrata wody z organizmu) lub ma niedobór sodu z powodu stosowania leków moczopędnych (diuretyków), diety z małą ilością soli, biegunki lub wymiotów,
• zwiększenie stężenia potasu we krwi,
• cukrzyca,
• dna moczanowa.

Przed rozpoczęciem stosowania leku YLPIO należy omówić to z lekarzem, zwłaszcza jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi:

• inhibitor konwertazy angiotensyny (inhibitor ACE) (na przykład enalapryl, lizynopryl, ramipryl), w szczególności, jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą,
• aliskiren.

Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi.

Inne ostrzeżenia:

• Jeśli pacjent przyjmuje digoksynę.
• Jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą to być objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (wysięk do naczyniówki) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka. Nieleczone mogą spowodować trwałą utratę wzroku. Pacjenci ze stwierdzonym uczuleniem na penicylinę lub sulfonamidy mogą być bardziej narażeni na rozwój tej choroby.

Należy powiedzieć lekarzowi:

• jeśli pacjentka przypuszcza, że jest (lub może być) w ciąży. Nie zaleca się stosowania telmisartanu we wczesnym okresie ciąży oraz nie wolno go przyjmować po 3. miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku (patrz punkt „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”),
• jeśli u pacjenta planowany jest zabieg chirurgiczny lub znieczulenie,
• jeśli u pacjenta występuje zwiększona wrażliwość skóry na słońce lub promieniowanie ultrafioletowe (nadwrażliwość na światło).

Inne zalecenia:
Lekarz może zalecić badanie krwi w celu sprawdzenia, czy stężenie sodu lub potasu nie jest za małe oraz czy stężenie wapnia nie jest zbyt duże.

Dodatkowe informacje:
Lek YLPIO może mniej skutecznie obniżać ciśnienie tętnicze u osób rasy czarnej.

Sportowcy:
Ten lek zawiera substancję czynną, która może powodować fałszywie dodatni wynik testu antydopingowego.

Nie zaleca się stosowania w pierwszym trymestrze ciąży; jest przeciwwskazany od 4. miesiąca ciąży. W przypadku planowanej ciąży lub jej stwierdzenia należy przerwać stosowanie leku.

Stosowanie leku nie jest zalecane, ponieważ substancje czynne mogą przenikać do mleka.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lekarz może zalecić zmianę dawki lub zastosować inne środki ostrożności. W niektórych przypadkach konieczne może być odstawienie któregoś z leków.

Dotyczy to zwłaszcza jednoczesnego przyjmowania z lekiem Ylpio Spożycie alkoholu może nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi, powodując zawroty głowy lub omdlenia.niżej wymienionych leków:

• Digoksyna
• Leki, które mogą zwiększać stężenie potasu we krwi, takie jak substytuty soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas (niektóre diuretyki)
• Leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, takie jak:
  • Inhibitory ACE (np. enalapryl, lizynopryl, ramipryl),
  • Aliskiren,
  • Antagoniści receptora angiotensyny II
• Heparyna (lek zmniejszający krzepnięcie krwi)
• Leki immunosupresyjne (np. cyklosporyna, takrolimus)
• Trimetoprym (antybiotyk)
• Preparaty litu (stosowane w leczeniu niektórych typów depresji)
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), np. kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen
• Leki moczopędne (diuretyki), zwłaszcza stosowane w dużych dawkach razem z lekiem YLPIO, ponieważ może to prowadzić do znacznej utraty wody z organizmu i obniżenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienia tętniczego)
• Leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca, takie jak:
  • Chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid,
  • Amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid,
  • Glikozydy naparstnicy
• Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk, schizofrenia lub bezsenność, np.:
  • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
  • Leki przeciwpsychotyczne,
  • Neuroleptyki,
  • Opioidowe leki przeciwbólowe
• Beprydyl (stosowany w leczeniu dławicy piersiowej)
• Cyzapryd (stosowany w leczeniu zmniejszonych ruchów żołądka i przełyku)
• Dyfemanil (stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych)
• Antybiotyki, takie jak:
  • Sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie
• Winkamina podawana dożylnie (stosowana w leczeniu objawowych zaburzeń poznawczych u osób w podeszłym wieku, w tym utraty pamięci)
• Halofantryna (lek przeciwpasożytniczy stosowany w leczeniu niektórych rodzajów malarii)
• Mizolastyna (stosowana w leczeniu reakcji alergicznych, takich jak katar sienny)
• Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych rodzajów zapalenia płuc)
• Amfoterycyna B (lek przeciwgrzybiczy)
• Doustne kortykosteroidy (stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym ciężkiej astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów)
• Tetrakozaktyd (stosowany w leczeniu choroby Crohna)
• Leki przeczyszczające pobudzające perystaltykę jelit (stosowane w leczeniu zaparć)
• Baklofen (stosowany w leczeniu sztywności mięśni, występującej w takich chorobach, jak stwardnienie rozsiane)
• Amifostyna (lek o działaniu ochronnym, stosowany w leczeniu raka)
• Metformina (stosowana w leczeniu cukrzycy)
• Środki kontrastujące zawierające jod (stosowane w badaniach diagnostycznych z zastosowaniem promieni Roentgena)
• Tabletki zawierające wapń lub inne środki uzupełniające niedobór wapnia
• Allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej).

Spożycie alkoholu może nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi, powodując zawroty głowy lub omdlenia.

Lek może powodować zawroty głowy lub zmęczenie, co wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Chronić przed światłem, przechowywać w oryginalnym opakowaniu.