Dlaczego potrzebny jest niekiedy stabilizator stawu skokowego?

Wynika to ze złożonej budowy samego stawu. Podstawowe funkcje stawu skokowego obejmują m.in. stabilizację postawy oraz umożliwienie poprawnego chodu.

Stopa i kostka składają się z 26 pojedynczych kości, tworząc 33 stawy. Jest to zatem bardzo skomplikowana struktura funkcjonalna. Standardowo staw skokowy jest dzielony na:

• górny, skokowo-goleniowy,
• dolny.

Stabilizator stawu skokowego ma na celu przede wszystkim:

• ograniczenie zakresu czynnego i biernego ruchu w stawie skokowym,
• stabilizację struktur kostnych, torebek stawowych, więzadeł i ścięgien,
• zredukowanie obciążenia struktur anatomicznych – m.in. więzadeł, ścięgien i mięśni w obrębie stawu skokowego.

Stabilizacja jest kluczowa w okresie pourazowym – szczególnie, gdy struktury anatomiczne są uszkodzone lub osłabione wskutek procesów zapalnych i regeneracyjnych. Staw skokowy wykonywać może następujące ruchy:

• rotację wewnętrzną i zewnętrzną,
• zgięcie grzbietowe i podeszwowe,
• odwracanie i nawracanie stopy.

Dobry stabilizator stawu skokowego utrzymuje właściwą biomechanikę stawów zaliczanych do kompleksu stawu skokowego oraz przenosi część obciążeń, które w warunkach fizjologicznych przenoszone są poprzez ścięgna, więzadła oraz struktury stawowe.

Najczęstsze wskazania do zastosowania stabilizatora stawu skokowego

Stabilizator stawu skokowego może być użytkowany w różnych sytuacjach istotnych z punktu widzenia klinicznego. Do najważniejszych tego rodzaju sytuacji należy zaliczyć m.in. skręcenie lub zwichnięcie. Pierwszy przypadek, który polega na przekroczeniu fizjologicznego zakresu ruchu w stawie, jest jedną z najczęstszych sytuacji, kiedy stabilizator stawu skokowego musi być stosowany.

To przekroczenie, najczęściej odbywające się na drodze nadmiernego obrotu lub toczenia stopy, doprowadzić może do następujących uszkodzeń:

• naciągnięcia więzadeł i torebki stawowej,
• rozerwania torebki stawowej,
• rozerwania torebki i więzadeł,
• uszkodzenia struktur miękkich z oderwaniem fragmentu kostnego.

Stabilizator stawu skokowego ma na celu utrzymanie właściwego zestawienia części stawu. Pozwala to wszystkim naruszonym tkankom właściwie się goić. Wczesne wdrożenie rehabilitacji w skręceniu stawu jest bardzo ważne – w lżejszych skręceniach, do których rekomendowany jest oferowany stabilizator stawu skokowego, wspomaga on proces samoleczenia. Przypadki takich uszkodzeń nie wymagają bowiem bezwzględnego unieruchomienia.

Odpowiednio dobrany do rozmiaru i w konsultacji z lekarzem stabilizator stawu skokowego:

• poprawia komfort poruszania się, łagodząc ból, uczucie ucisku lub ograniczenia ruchu w stawach,
• redukuje obciążenie na regenerujące się struktury stawowe,
• pozwala poprawnie przeprowadzić proces regeneracji, co ma znaczenie w uniknięciu przyszłych zwichnięć nawykowych,
• umożliwia wykonywanie codziennych czynności,
• w niektórych wariantach pozwala również na uprawianie sportu.

Stabilizator stawu skokowego – o czym warto pamiętać?

Przede wszystkim o tym, że poważniejsze skręcenia stawu skokowego mogą wymagać konsultacji lekarskiej, jak również zabiegowego zaopatrzenia ortopedycznego. W przypadku całkowitego unieruchomienia stawu, silnego obrzęku, bardzo dokuczliwego bólu lub innych niepokojących objawów nie należy samodzielnie podejmować decyzji o użyciu stabilizatora. Stabilizatory nie powinny być stosowane w sposób ciągły przez 24 godziny na dobę. Nie zaleca się także używania ich przez dłuższy okres.