Mononit ( Izosorbidi mononitras)

Jak działa lek Mononit?

Lek Mononit powoduje rozszerzenie naczyń, zwiększa przepływ krwi przez naczynia i zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. 

Kiedy stosuje się lek Mononit?

Lek Mononit stosuje się w długotrwałym leczeniu dławicy piersiowej (bólu i uczucia ucisku w klatce piersiowej) i zapobieganiu jej napadom. 

Jak stosować lek Mononit?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zazwyczaj stosowana dawka to 1 tabletka dwa lub trzy razy na dobę. 

Lekarz może zwiększyć dawkę w razie potrzeby.

Maksymalna dawka dobowa to 120 mg monoazotanu izosorbidu. 

Tabletki należy przyjmować po posiłku, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu. 

Aby nie zmniejszyć skuteczności działania leku, w przypadku dawkowania dwa razy na dobę, drugą tabletkę należy przyjąć 8 godzin po pierwszej tabletce, a w przypadku dawkowania trzy razy na dobę tabletki należy przyjmować co 6 godzin. 

Nie należy zmieniać zaleconej dawki ani odstępów czasowych pomiędzy kolejnymi dawkami, ponieważ może to prowadzić do osłabienia lub zaprzestania działania leku. 

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U starszych pacjentów nie ma konieczności modyfikowania dawki.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Mononit

W takim przypadku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub udać do najbliższego szpitala.

Objawy przedawkowania:

• znaczne zmniejszenie ciśnienia krwi
• ortostatyczne zaburzenia krążenia (obniżenie ciśnienia krwi związane z gwałtowną pionizacją ciała)
• bladość skóry
• nadmierne pocenie
• słabo wyczuwalne tętno
• odruchowe przyspieszenie akcji serca
• ból głowy
• osłabienie
• zawroty głowy
• zaczerwienienie skóry
• nudności
• wymioty
• biegunka

Po znacznym przedawkowaniu:

• methemoglobinemia z sinicą
• duszność
• przyspieszenie oddechu
• zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego

Pominięcie zastosowania leku Mononit

Należy przyjąć lek jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym. Jeżeli jednak zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, nie należy przyjmować pominiętej dawki, tylko przyjąć następną dawkę o zwykłej porze. 

Nie należy przyjmować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki leku.

Przerwanie stosowania leku Mononit

Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem. 

Kiedy nie stosować leku Mononit?

• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną, inne azotany lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli u pacjenta stwierdzono wstrząs lub zapaść naczyniową
• jeśli u pacjenta stwierdzono poważne zaburzenia czynności serca (wstrząs kardiogenny)
• jeśli u pacjenta występują ciężkie choroby mięśnia sercowego lub osierdzia, powodujące znaczne ograniczenie czynności serca (tzw. kardiomiopatia przerostowa, zaciskające zapalenie osierdzia, tamponada serca)
• jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji (leki z grupy inhibitorów 5 - fosfodiesterazy, np. syldenafil, wardenafil, tadalafil); terapii monoazotanem izosorbidu nie wolno przerywać w celu przyjęcia leku zawierającego inhibitor 5 - fosfodiesterazy, ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia bólu dławicowego
• jeśli pacjent ma bardzo niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg)
• jeśli u pacjenta występuje ciężka hipowolemia (zmniejszenie objętości krwi w naczyniach)
• jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie riociguat (lek stosowany w leczeniu nadciśnienia płucnego)
• jeśli pacjent ma ciężką niedokrwistość (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, którego objawami mogą być bladość skóry, osłabienie i duszność)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Mononit może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

Bardzo często (może wystąpić u co najmniej 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy (zwykle ustępuje po kilku dniach leczenia)

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• na początku leczenia lub po zwiększaniu dawki może wystąpić niedociśnienie i (lub) niskie ciśnienie tętnicze
• omdlenie z powodu gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego podczas szybkiego wstawania lub siadania z pozycji leżącej (niedociśnienie ortostatyczne)
• szybka czynność serca
• dezorientacja
• zawroty głowy
• senność
• osłabienie

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• nudności
• wymioty
• nagłe zaczerwienienie skóry, zwłaszcza twarzy i szyi (uderzenia gorąca)
• skórne reakcje uczuleniowe
• znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego z nasileniem bólu zamostkowego (objawy dławicy piersiowej)
• zapaść
• zwolniona czynność serca
• utrata przytomności

Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• zgaga
• złuszczające zapalenie skóry

Częstość nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):

• methemoglobinemia (nieprawidłowa budowa hemoglobiny)
• niedokrwistość hemolityczna (anemia hemolityczna) u pacjentów ze zmniejszoną aktywnością enzymu dehydrogenazy glukozo - 6 - fosforanowej
• obrzęk naczynioruchowy (reakcja alergiczna, która może spowodować trudności w połykaniu lub oddychaniu)
• wysypka, rumień, świąd, pokrzywka (reakcje alergiczne)
• niedokrwienie mięśnia sercowego (dławica piersiowa)
• przemijające niedotlenienie krwi (niedostateczna ilość tlenu we krwi)
• zjawisko tolerancji na lek, tolerancja krzyżowa z innymi azotanami (osłabienie działania leku)

Podczas stosowania leku Mononit, należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

• jeśli pacjent ma niskie ciśnienie napełniania komór serca, np. w świeżym zawale mięśnia sercowego, zaburzonej czynności lewej komory; należy unikać obniżenia ciśnienia skurczowego krwi poniżej 90 mm Hg
• jeśli pacjent ma zwężenie aorty i (lub) zastawki dwudzielnej
• jeśli pacjent ma skłonności do omdleń związanych z gwałtowną pionizacją ciała, np. podczas porannego wstawania z łóżka (ortostatyczne zaburzenia krążenia)
• jeśli u pacjenta występują choroby przebiegające z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności watroby
• jeśli u pacjenta występuje choroba oczu zwana jaską
• jeśli pacjent ma nadczynność tarczycy (nasilenie działania gruczołu tarczycy, które może objawiać się wzmożonym apetytem, utratą wagi i potliwością)
• jeśli u pacjenta występuje zmniejszona aktywność enzymu dehydrogenazy glukozo - 6 - fosforanowej (G6PD), co może objawiać się niedokrwistością hemolityczną 

W celu uniknięcia osłabienia lub utraty działania leku należy unikać ciągłego stosowania dużych dawek oraz stosowania jednocześnie z innymi lekami z grupy azotanów.

Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobami płuc lub chorobą niedokrwienną serca, ponieważ pod wpływem działania leku może dojść do przemijającego niedotlenienia krwi (niedostatecznej zawartości tlenu we krwi). 

U pacjentów z chorobą niedokrwienną może rozwinąć się niedokrwienie mięśnia sercowego.

Lek Mononit nie jest wskazany do leczenia ostrego napadu dławicy piersiowej oraz ostrego zawału mięśnia sercowego.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Mononit może być stosowany w okresie ciąży jedynie w przypadkach, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Nie zaleca się stosowania leku w czasie karmienia piersią, gdyż nie wiadomo czy monoazotan izosorbidu przenika do mleka ludzkiego. 

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Nie należy łączyć leku Mononit z:

• innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne (np. prazosyna)
• beta - adrenolitykami (np. propranolol)
• lekami moczopędnymi
• antagonistami wapnia (np. werapamil)
• inhibitorami konwertazy angiotensyny (np. kaptopryl)
• neuroleptykami (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, np. chlorpromazyna)
• trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (leki stosowane w leczeniu depresji, np. amitryptylina)
• lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń erekcji, które jako substancję czynną zawierają inhibitor 5 - fosfodiesterazy (np. sildenafil, wardenafil, tadalafil) 
• riociguatem (lek stosowany w leczeniu nadciśnienia płucnego)

Połączenie wyżej wymienionych leków może spowodować nasilenie działania obniżającego ciśnienie krwi leku Mononit. 

Stosowanie leku jednocześnie z dihydroergotaminą (lek stosowany w leczeniu migreny) może powodować zwiększenie stężenia dihydroergotaminy we krwi i tym samym podwyższać ciśnienie tętnicze krwi.

Należy unikać jednoczesnego stosowania azotanów i alkaloidów sporyszu, ponieważ mogą one wzajemnie przeciwstawnie działać.

Należy ostrożnie stosować jednocześnie lek zwierający sapropterynę  (podawanego pacjentom z dużym stężeniem aminokwasu fenyloalaniny we krwi) z wszystkimi lekami powodującymi rozszerzenie naczyń krwionośnych poprzez uwalnianie tlenku azotu, np. triazotan glicerolu (NTG), diazotan izosorbidu (ISDN), 5 - monoazotan izosorbidu (5 - ISMN) i inne.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Spożywanie alkoholu może powodować ciężkie niedociśnienie tętnicze.

Lek może znacznie wpływać na zdolność reakcji pacjenta, dlatego nie powinien on prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani pracować bez stałego podparcia. Dotyczy to zwłaszcza początkowego okresu leczenia, zwiększania dawki, zmiany produktu oraz jednoczesnego spożywania alkoholu.

Jak przechowywać lek Mononit?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.