Neoparin Forte (Enoxaparinum natricum)

Jak działa lek Neoparin Forte?

Lek Neoparin zawiera substancję czynną enoksaparynę sodową, która jest heparyną drobnocząsteczkową o działaniu przeciwzakrzepowym.

Kiedy stosuje się lek Neoparin Forte?

Lek Neoparin jest wskazany do stosowania u osób dorosłych w:

• leczeniu zakrzepów już występujących we krwi pacjenta
• zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta przed oraz po zabiegu chirurgicznym
• zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta
• zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w przebiegu ostrej choroby, gdy pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się 
• zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w stanie niestabilnej dławicy piersiowej
• zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta po zawale mięśnia sercowego
• zapobieganiu tworzenia się skrzepów w rurkach dializatora używanego u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek

Jak stosować lek Neoparin Forte?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. 

Lek Neoparin stosuje się zazwyczaj we wstrzynięciu podskórnym. Leku nie wolno podawać domięśniowo. Zazwyczaj jest on podawany przez lekarza lub pielęgniarkę, ale zdarza się, że jest zalecany do stosowania samodzielnie w domu. Lek Neoparin może być podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu określonych typów zawału serca lub po operacjach. Lek Neoparin może także być wprowadzany do rurki dializacyjnej odprowadzającej krew z organizmu na początku sesji dializy.

Lekarz na podstawie schorzenia pacjenta decyduje o dawce leku.

Leczenie zakrzepów występujących we krwi pacjenta:

Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę. O długości stosowania leku decyduje lekarz.

Zapobieganie tworzeniu się zakrzepów we krwi pacjenta w trakcie zabiegu chirurgicznego lub w okresie ograniczonych możliwości poruszania się z powodu choroby:

• dawkę uzależnia ryzyko powstawania zakrzepu u danego pacjenta. Pacjent zwykle otrzymuje lek Neoparin w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. W razie zaplanowanego zabiegu chirurgicznego pierwsze wstrzyknięcie zazwyczaj wykonuje się 2 godziny lub 12 godzin przed zabiegiem
• jeżeli pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się z powodu choroby, wtedy zazwyczaj podaje się lek w dawce 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. Lekarz decyduje o tym, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Neoparin.

Stosowanie leku po zawale mięśnia sercowego typu NSTEMI:

• zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin
• lekarz zwykle zaleci pacjentowi przyjmowanie również aspiryny
• lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Neoparin

Stosowanie leku w przypadku zawału serca typu STEMI u osób w wieku poniżej 75 lat:

• dawka początkowa leku Neoparin wynosi 3000 j.m. (30 mg) zostaje podana we wstrzyknięciu dożylnym
• dodatkowo w tym samym czasie lek Neoparin zostanie także podany we wstrzyknięciu podskórnym zazwyczaj w dawce 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin
• zwykle lekarz zaleca pacjentowi przyjmowanie również aspiryny zwanego inaczej kwasem acetylosalicylowym 
• lekarz podejmuje decyzję jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Neoparin

Stosowanie leku w przypadku zawału serca typu STEMI u osób w wieku 75 lat lub starszej:

• zazwyczaj stosowana dawka leku wynosi 75 j.m. (0,75 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin
• maksymalna ilość leku Neoparin w pierwszych dwóch dawkach wynosi 7500 j.m. (75 mg)
• lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Neoparin

Pacjenci poddawani zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej (tzw. PCI):

• lekarz może podjąć decyzję o podaniu dodatkowej dawki leku Neoparin przed zabiegiem przezskórnej interwencji wieńcowej w zależności od tego, kiedy została podana ostatnia dawka
• lek zostanie wówczas podany we wstrzyknięciu dożylnym

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora:

• zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała
• lek Neoparin wstrzykuje się do rurki odprowadzającej krew z organizmu (do tzw. linii tętniczej) w chwili rozpoczęcia sesji dializy, taka ilość zazwyczaj wystarcza na 4-godzinną sesję dializacyjną
• w razie konieczności lekarz może podać pacjentowi dodatkową dawkę 50 j.m. do 100 j.m. (0,5 do 1 mg) na każdy kilogram masy ciała

Przed samodzielnym zastosowaniem leku należy zapoznać się z instrukcją wykonania wstrzyknięcia zamieszczoną w ulotce dołączonej do leku.

Zmiana leczenia przeciwzakrzepowego:

• zmiana leku Neoparin na leki rozrzedzające krew zwane antagonistami witaminy K (takie jak warfarynę): lekarz zaleci pacjentowi badania krwi w celu oznaczenia współczynnika INR oraz na tej podstawie poinformuje pacjenta, kiedy należy przerwać przyjmowanie leku Neoparin
• zmiana leków rozrzedzających krew zwanych antagonistami witaminy K na lek Neoparin: należy odstawić lek zawierający antagonistę witaminy K, dodatkowo lekarz zaleci zbadanie krwi w celu oznaczenia współczynnika INR oraz na tej podstawie poinformuje, kiedy należy rozpocząć przyjmowanie leku Neoparin
• zmiana leku Neoparin na bezpośrednie doustne leki przeciwzakrzepowe: trzeba przerwać stosowanie preparatu Neoparin, a następnie rozpocząć przyjmowanie bezpośredniego doustnego leku przeciwzakrzepowego 0–2 godziny przed zaplanowanym momentem wykonania następnego wstrzyknięcia, następnie należy normalnie kontynuować przyjmowanie doustnego leku
• zmiana leczenia bezpośrednim doustnym lekiem przeciwzakrzepowym na lek Neoparin: należy przerwać przyjmowanie bezpośredniego doustnego leku przeciwzakrzepowego, leczenie preparatem Neoparin można zacząć dopiero po 12 godzinach od przyjęcia ostatniej dawki bezpośredniego doustnego leku przeciwzakrzepowego

Dzieci i młodzież:

Nie oceniono stopnia bezpieczeństwa stosowania leku Neoparin przez dzieci i młodzież.

Osoby w podeszłym wieku:

We wszystkich wskazaniach z wyjątkiem zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST nie jest konieczne zmniejszenie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Wyjątkiem jest występowanie zaburzenia czynności nerek. Przy leczeniu świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów w podeszłym wieku od 75 lat nie powinno się stosować początkowego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego. Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć od dawki 75 j.m./ kg mc. podskórnie co 12 godzin (maksymalnie 7500 j.m. (75 mg) podskórnie w odniesieniu do pierwszych dwóch dawek, a następnie 75 j.m./kg mc. (0,75 mg/kg mc.) podskórnie w odniesieniu do pozostałych dawek).

Zaburzenia czynności nerek

Nie zaleca się podawania enoksaparyny sodowej u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek ze względu na brak danych dotyczących tej populacji poza zapobieganiem powstawania skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy. W przypadku ciężkich zaburzeń nerek należy zastosować zmodyfikowane dawkowanie leku. Zalecenia dotyczące modyfikacji dawek nie są stosowane we wskazaniu związanym z hemodializami.

Zaburzenia czynności wątroby

Konieczne jest zachowanie ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia, a także dlatego że nie przeprowadzono formalnych badań oceniających dawkowanie u pacjentów chorujących na marskość wątroby. 

Przyjęcie zbyt dużej dawki leku Neoparin

W sytuacji przyjęcia zbyt dużej lub zbyt małej dawki leku należy koniecznie od razu skontaktować się z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą, nawet jeśli nie występują żadne niepożądane objawy. W razie przypadkowego wstrzyknięcia lub połknięcia leku przez dziecko należy niezwłocznie zgłosić się do szpitalnego oddziału ratunkowego. 

Przypadkowe przedawkowanie enoksaparyny sodowej po podaniu dożylnym, pozaustrojowym lub podskórnym może doprowadzić do powikłań krwotocznych. Enoksaparyna sodowa podana doustnie jest źle wchanialna i nawet przyjęcie dużych dawek nie powinno prowadzić do poważnych skutków.

Pominięcie dawki leku Neoparin

W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją jak najszybciej. Nie należy stosować podwójnej dawki leku w celu uzupełnienia tej pominiętej. Zalecane jest prowadzenie dzienniczka pomagającego upewnić się, czy któraś dawka nie została pominięta.

Przerwanie stosowania leku Neoparin

W przypadku przerwania stosowania leku może wytworzyć się bardzo niebezpieczny zakrzep krwi, dlatego ważne jest, by samodzielnie nie odstawiać leku.

W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem leku Neoparin należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Kiedy nie stosować leku Neoparin Forte?

Nie należy stosować leku Neoparin jeżeli:

• pacjent ma nadwrażliwość na enoksaparynę sodową, heparynę lub ich pochodne, w tym inne heparyny drobnocząsteczkowe
• stwierdzono u pacjenta immunologiczną małopłytkowością poheparynową w okresie ostatnich 100 dni lub obecność przeciwciał krążących 
• pacjent ma stwierdzone aktywne, klinicznie istotne krwawienie oraz ze stany medyczne związane z wysokim ryzykiem krwawienia, na przykład niedawno przebyty udar krwotoczny, owrzodzenie żołądka lub jelit, obecność nowotworu złośliwego obarczonego wysokim ryzykiem krwawienia czy niedawno przebyta operacja mózgu, rdzenia kręgowego lub oka
• są rozpoznane lub zachodzi podejrzenie żylaków przełyku, nieprawidłowości anatomiczne w układzie tętniczo-żylnym, tętniaki naczyniowe lub poważne nieprawidłowości naczyń krwionośnych w obrębie rdzenia kręgowego lub mózgu
• pacjenta poddano znieczuleniu podpajęczynówkowemu lub zewnątrzoponowemu bądź znieczuleniu miejscowemu, gdy enoksaparynę sodową stosowano w leczeniu w okresie ostatnich 24 godzin

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zaprzestać stosowania leku Neoparin i natychmiast skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• wystąpienie jakiegokolwiek krwawienia
• oznaki nadmiernego krwawienia, takie jak osłabienie, męczliwość, bladość, zawroty i bóle głowy, niewyjaśnione poty
• trudności z oddychaniem
• obrzęk warg, jamy ustnej, gardła lub oczu
• kurczowy ból, zaczerwienienie, zwiększona ciepłota lub obrzęk w jednej z kończyn dolnych – są to objawy zakrzepicy żył głębokich
• duszność, ból w klatce piersiowej, omdlenie lub odkrztuszanie krwi – są to objawy zatorowości płucnej
• bolesna wysypka lub ciemnoczerwone plamy pod skórą, które po uciśnięciu nie ustępują

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• krwawienie
• podwyższona aktywność enzymów wątrobowych

Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów):

• większa niż zazwyczaj skłonność do powstawania zasinień - może to być powód obniżenia liczby płytek krwi
• różowe plamy na skórze - zmiany te najczęściej występują w miejscach wykonywania wstrzyknięć leku Neoparin
• wysypka skórna 
• swędząca, zaczerwieniona skóra
• zasinienie lub ból w miejscu wstrzyknięcia
• obniżona liczba krwinek czerwonych
• podwyższona liczba płytek krwi
• bóle głowy

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów):

• nagły nasilony ból głowy - może to być objaw krwawienia do mózgu
• uczucie tkliwości lub obrzęku w żołądku - może to być symptom krwawienia do żołądka
• duże, czerwone zmiany skórne o nieregularnym kształcie, z pęcherzami lub bez 
• miejscowe podrażnienie skóry
• pacjent może zauważyć zażółcenie skóry lub oczu oraz ciemniejszy kolor moczu - może to wskazywać na choroby wątroby

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów):

• wystąpienie ciężkiej reakcji alergicznej objawiającej wysypką, trudnościami w połykaniu lub oddychaniu, obrzękiem ust, twarzy, gardła lub języka
• podwyższony poziom potasu we krwi - zwłaszcza u osób z chorobami nerek lub z cukrzycą
• podwyższona liczba eozynofili we krwi
• wypadanie włosów
• osteoporoza
• mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni, szczególnie w dolnej części ciała po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego
• utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami
• stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia

Przed rozpoczęciem stosowania leku Neoparin należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Leku Neoparin nie należy zamieniać z innymi heparynami drobnocząsteczkowymi takimi jak nadroparyna, tinzaparyna lub dalteparyna. Wynika to z faktu, iż nie są one dokładnie takie same, różnią się one między sobą właściwościami.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Neoparin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta została kiedykolwiek stwierdzona reakcję na heparynę, która spowodowała duży spadek liczby płytek krwi
• u pacjenta zostało zaplanowane znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe - należy zwrócić uwagę na odpowiedni odstęp czasu między zastosowaniem leku Neoparin a znieczuleniem
• została wszczepiona pacjentowi zastawka serca
• pacjent ma zapalenie wsierdzia
• pacjent miał lub ma wrzody żołądka
• pacjent niedawno przebył udar mózgu
• pacjent choruje na nadciśnienie tętnicze
• pacjent ma cukrzycę lub występują u niego problemy dotyczące naczyń krwionośnych w oku spowodowane przez cukrzycę takie jak retinopatia cukrzycowa
• pacjent niedawno przebył zabieg chirurgiczny oka lub mózgu
• pacjent jest w wieku powyżej 65 lat, a zwłaszcza jeśli jest w wieku powyżej 75 lat
• u pacjenta występują choroby nerek
• u pacjenta występują choroby wątroby
• pacjent ma niedowagę lub nadwagę
• u pacjenta występuje podwyższone stężenie potasu we krwi
• pacjent aktualnie stosuje leki, które mogą powodować krwawienia
• problemów z kręgosłupem lub jeśli u pacjenta kiedykolwiek wykonano operację kręgosłupa

Przed rozpoczęciem stosowania leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być zlecone wykonanie badania krwi, by sprawdzić liczbę krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi oraz stężenie potasu.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Enoksaparynę sodową można stosować w okresie ciąży tylko wówczas, gdy lekarz ustali, że jest taka konieczność. Kobiety w ciąży otrzymujące lek Neoparin powinny być obserwowane pod kątem oznak krwawienia lub nadmiernego działania przeciwzakrzepowego. Nie ma dowodów na podwyższone ryzyko krwawienia, małopłytkowość lub osteoporozę w odniesieniu do ryzyka obserwowanego u kobiet niebędących w ciąży. Wyjątek stanowią kobiety w ciąży ze sztucznymi zastawkami serca. W sytuacji planowania znieczulenia zewnątrzoponowego zaleca się uprzednie odstawienie leczenia enoksaparyną sodową.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie wiadomo czy niezmieniona postać enoksaparyny przenika do mleka ludzkiego. Wchłanianie enoksaparyny po przyjęciu doustnym jest mało prawdopodobne, ale dla bezpieczeństwa, należy unikać karmienia piersią w czasie stosowania produktu leczniczego Neoparin.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Nie jest zalecane łączenie leku Neoparin z:

• salicylanami o działaniu ogólnoustrojowym, kwasem acetylosalicylowy stosowanym w dawkach przeciwzapalnych oraz niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w tym ketorolakiem
• innymi lekami trombolitycznymi takimi jak alteplaza, reteplaza, streptokinaza, tenekteplaza, urokinaza
• lekami przeciwzakrzepowymi

Należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku Neoparin z:

• inhibitorami agregacji płytek krwi, w tym kwasem acetylosalicylowy stosowany w dawce antyagregacyjnej, klopidogrelem, tyklopidyną 
• lekami z klasy antagonistów glikoproteiny IIb/ IIIa wskazanymi w ostrym zespole wieńcowym z powodu ryzyka krwawienia
• Dextranem 40 stosowanym jako preparat krwiozastępczy
• glikokortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym takie jak prednizolon, deksametazon lub inne leki stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz w innych schorzeniach
• produktami leczniczymi, które zwiększają stężenie potasu w surowicy takie jak sole potasu, leki moczopędne, niektóre leki stosowane w chorobach serca

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych odnośnie spożywania alkoholu przy stosowaniu leku Neoparin.

Lek Neoparin nie ma wpływu na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak przechowywać lek Neoparin Forte?

Lek Neoparin:

• przechowywać w temperaturze poniżej 25˚C
• nie należy zamrażać
• przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci