Oroes (Escitalopramum)

Jak działa lek Oroes?

Lek Oroes zawiera escytalopram, który należy do grupy leków przeciwdepresyjnych, nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRIs). Leki te działają na układ serotoninergiczny w mózgu, zwiększając stężenia serotoniny. Zaburzenia tego układu uważane są za ważny czynnik rozwoju depresji i zaburzeń z nią związanych.

Pacjent może odczuć poprawę dopiero po paru tygodniach leczenia. Należy kontynuować przyjmowanie leku nawet jeśli musi upłynąć trochę czasu, zanim pacjent zacznie odczuwać poprawę samopoczucia.

Kiedy stosuje się lek Oroes?

Lek Oroes jest stosowany w leczeniu:

• dużych epizodów depresji
• zaburzeń lękowych z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii
• społecznych zaburzeń lękowych (fobii społecznej)
• uogólnionych zaburzeń lękowych
• zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

Jak stosować lek Oroes?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Depresja

• zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę
• lekarz może zalecić dalsze zwiększanie dawki do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę
• działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po upływie 2 - 4 tygodni leczenia, po ustąpieniu objawów leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy w celu uzyskania trwałej odpowiedzi na leczenie

Zaburzenie lękowe z napadami lęku

• dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia, następnie zwiększa się ją do 10 mg na dobę
• lekarz może zalecić dalsze zwiększanie dawki do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę
• maksymalną skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach stosowania leku, a leczenie powinno trwać kilka miesięcy

Społeczne zaburzenia lękowe

• zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę
• lekarz może zalecić zmniejszenie dawki do 5 mg na dobę lub zwiększanie dawki do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę, zależnie od odpowiedzi pacjenta na leczenie
• zwykle zalecane jest kontynuowanie leczenia przez 12 tygodni w celu uzyskania trwałej odpowiedzi na terapię

Uogólnione zaburzenia lękowe

• zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę
• lekarz może zalecić dalsze zwiększanie dawki do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

• zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę
• lekarz może zalecić zwiększenie dawki do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są chorobą przewlekłą, dlatego pacjentów należy leczyć przez wystarczająco długi czas, aby upewnić się, że objawy choroby ustąpiły

Pacjenci w wieku powyżej 65 lat

• dawka początkowa wynosi 5 mg na dobę
• w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę

Zaburzenia czynności nerek

• u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest wymagana zmiana dawkowania, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek zaleca się zachowanie ostrożności

Zaburzenia czynności wątroby

• u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby zaleca się dawkę początkową 5 mg na dobę przez pierwsze dwa tygodnie leczenia, następnie można ją zwiększać do 10 mg na dobę
• zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas zwiększania dawki u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby

Pacjenci wolno metabolizujący leki z udziałem izoenzymu CYP2C19:

• u tych pacjentów leczenie powinno być rozpoczynane od dawki 5 mg na dobę przez pierwsze dwa tygodnie
• dawkę można następnie zwiększać do 10 mg na dobę, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie

Czas trwania leczenia:

Może upłynąć kilka tygodni leczenia zanim pacjent poczuje się lepiej:

• stosowanie leku należy kontynuować nawet jeśli upłynie nieco czasu zanim nastąpi poprawa samopoczucia
• całkowity czas leczenia może się znacznie różnić u poszczególnych pacjentów
• jeśli pacjent przerwie leczenie za wcześnie, objawy choroby mogą powrócić - zaleca się kontynuowanie leczenia przez co najmniej 6 miesięcy po odzyskaniu dobrego samopoczucia

Sposób podawania:

• lek podaje się w pojedynczej dawce dobowej
• tabletkę należy połknąć popijając wodą, nie należy jej żuć, ponieważ ma gorzki smak
• przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Oroes:

Jeśli pacjent przyjął większą niż przepisana dawkę leku lub ktoś inny przyjął lek przez pomyłkę, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Należy to uczynić nawet wtedy, gdy pacjent nie odczuwa żadnych dolegliwości.

Objawy przedawkowania:

• uczucie senności
• zawroty głowy
• drżenia
• pobudzenie
• drgawki
• śpiączka
• nudności, wymioty
• zaburzenia rytmu serca
• zmniejszone ciśnienie krwi
• zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej

Pominięcie przyjęcia leku Oroes:

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki:

• jeśli pacjent zapomniał przyjąć dawkę i przypomniał sobie o tym przed zaśnięciem - powinien natychmiast przyjąć pominiętą dawkę, a kolejną dawkę należy przyjąć następnego dnia o zwykłej porze
• jeśli pacjent przypomni sobie o pominięciu dawki w nocy lub następnego dnia - powinien zrezygnować z pominiętej dawki i przyjąć następną dawkę o zwykłej porze

Przerwanie przyjmowania leku Oroes:

Nie należy przerywać przyjmowania leku Oroes, dopóki nie zaleci tego lekarz. Jeśli pacjent kończy leczenie, zazwyczaj zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku Oroes przez kilka tygodni.

Objawy odstawienia:

• zawroty głowy (niepewny chód, zaburzenia równowagi)
• uczucie mrowienia, kłucia, pieczenia oraz (rzadziej) wrażenie porażenia prądem elektrycznym (również w głowie)
• zaburzenia snu (wyraziste sny, koszmary senne, bezsenność)
• uczucie lęku
• ból głowy
• mdłości (nudności lub wymioty)
• pocenie się (w tym poty nocne)
• niepokój ruchowy lub pobudzenie
• drżenie
• uczucie zmieszania i (lub) dezorientacji
• niestabilność emocjonalna lub drażliwość
• biegunka (luźne stolce)
• zaburzenia widzenia
• trzepotanie serca lub kołatanie serca (palpitacje)

W razie jakichkolwiek watpliwości związanych ze stosowaniem leku Oroes należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Oroes?

Leku Oroes nie należy przyjmować jeśli:

• pacjent ma uczulenie na escytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników leku
• pacjent jednocześnie przyjmuje leki, które należą do grupy zwanej inhibitorami monoaminooksydazy (MAO), w tym selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid (stosowany w leczeniu depresji) i linezolid (antybiotyk)
• u pacjenta występuje wrodzony nieprawidłowy rytm serca lub jeśli u pacjenta wystąpił epizod nieprawidłowego rytmu serca (widoczny w EKG - badaniu oceniającym pracę serca)
• pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub leki mogące wpływać na rytm serca

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli podczas stosowania leku Oroes u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala:

Niezbyt częste (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):

• nietypowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego

Rzadkie (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):

• obrzęk skóry, języka, warg lub twarzy albo trudności w oddychaniu lub połykaniu (alergiczna reakcja anafilaktyczna)
• wysoka gorączka, stan pobudzenia, splątania (dezorientacja), występują drżenia i gwałtowne kurcze mięśni - mogą to być objawy rzadko występującego zaburzenia zwanego zespołem serotoninowym

Częstość nieznana:

• trudności w oddawaniu moczu
• napady drgawkowe
• żółte zabarwienie skóry i białkówek oczu będące objawem zaburzenia czynności wątroby i (lub) zapalenia wątroby
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia, które mogą być objawami zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca
• myśli związane z samouszkodzeniem lub samobójstwem

Inne działania niepożądane:

Bardzo częste (występują u co najmniej 1 na 10 pacjentów):

• nudności
• ból głowy

Częste (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów):

• niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok)
• zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia
• lęk
• niepokój ruchowy
• nietypowe sny
• trudności w zasypianiu, senność, ziewanie
• zawroty głowy
• drżenie
• uczucie kłucia w obrębie skóry
• cierpnięcie/drętwienie rąk i nóg
• zaburzenia odczuwania temperatury
• nadwrażliwość na zimno/uczucie ciepła
• biegunka
• zaparcia
• wymioty
• suchość w jamie ustnej
• zwiększona potliwość
• ból mięśni i stawów
• zaburzenia seksualne
• uczucie zmęczenia
• gorączka
• zwiększenie masy ciała

Niezbyt częste (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):

• pokrzywka, wysypka, świąd
• zgrzytanie zębami (ścieranie zębów)
• pobudzenie, nerwowość
• napad lęku
• stan splątania (dezorientacji)
• zaburzenia snu
• zaburzenia smaku
• omdlenie
• rozszerzenie źrenic
• zaburzenia widzenia
• dzwonienie w uszach (szumy uszne)
• łysienie
• krwawienie z pochwy, nieprawidłowo obfite lub przedłużające się miesiączki
• zmniejszenie masy ciała
• szybkie bicie serca
• obrzęki kończyn górnych lub dolnych
• krwawienie z nosa

Rzadkie (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):

• agresja
• depersonalizacja (poczucie obcości własnej osoby)
• omamy
• wolne bicie serca

Częstość nieznana:

• zmniejszenie stężenia sodu we krwi (objawia się nudnościami i złym samopoczuciem z osłabieniem mięśni lub splątaniem)
• zawroty głowy po przyjęciu pozycji stojącej spowodowane zmniejszeniem ciśnienia tętniczego (niedociśnienie ortostatyczne)
• nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi)
• zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni)
• bolesny wzwód (priapizm)
• krwawienia, w tym wybroczyny w skórze i błonach śluzowych oraz zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość)
• nagły obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy)
• zwiększenie ilości wydalanego moczu (nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego)
• mlekotok u kobiet, które nie karmią piersią
• mania (euforyczny nastrój)
• arytmie
• zaburzenia rytmu serca (tzw. wydłużenie odstępu QT widoczne w zapisie EKG, metodzie polegającej na zapisie aktywności elektrycznej serca)
• niepokój ruchowy (akatyzja)
• zaburzenia odżywiania, anoreksja
• zwiększone ryzyko złamań kości

Przed zastosowaniem leku Oroes należy zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty.

Należy poinformować lekarza, jeśli występują inne zaburzenia lub choroby:

• padaczka lub napady padaczkowe w przeszłości - eczenie lekiem Oroes należy przerwać, jeśli wystąpią drgawki po raz pierwszy lub jeśli zwiększy się częstość ich występowania
• zaburzenia czynności wątroby - może być konieczne dostosowanie dawkowania przez lekarza
• zaburzenia czynności nerek - oże być konieczne dostosowanie dawkowania przez lekarza
• cukrzyca - eczenie lekiem Oroes może zaburzać kontrolę stężenia glukozy, może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków obniżających stężenie glukozy we krwi (przeciwcukrzycowych)
• zwiększona skłonność do krwawień lub tworzenia się siniaków lub pacjent zażywa leki, które wpływają na krzepliwość krwi, takie jak kwas acetylosalicylowy oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne (leki przeciwbólowe), niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych (atypowe leki przeciwpsychotyczne i fenotiazyna) oraz większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, tyklopidynę lub dipirydamol (stosowane w celu zmniejszenia ryzyka zakrzepicy) lub doustne antykoagulanty (leki stosowane w celu zmniejszenia krzepliwości krwi)
• leczenie elektrowstrząsami
• choroba niedokrwienna serca
• mania (charakteryzuje się niezwykłymi i szybko zmieniającymi się myślami, przesadnym uczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną) lub hipomania występująca w przeszłości - razie wystąpieniaobjawów należy zwrócić się do lekarza
• przypadki zaburzeń psychicznych (urojenia, omamy, ciężkie zaburzenia myślenia, nietypowe wahania nastroju lub nietypowe zachowania)
• problemy z sercem lub przebyty niedawno zawał serca
• wolne tętno spoczynkowe
• niedobór soli w organizmie (zmniejszone stężenie sodu we krwi) z powodu przedłużającej się, ciężkiej biegunki i wymiotów albo stosowania leków moczopędnych
• szybkie lub nieregularne bicie serca, zasłabnięcia, zapaść lub zawroty głowy podczas wstawania, które to objawy mogą wskazywać na zaburzenia rytmu serca
• problemy z oczami występujące obecnie lub w przeszłości, takie jak niektóre rodzaje jaskry (zwiększone ciśnienie w oku)

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych w leczeniu depresji lub podobnych chorób, poprawa stanu pacjenta nie następuje natychmiast po rozpoczęciu leczenia - może nastąpić dopiero po kilku tygodniach stosowania leku Oroes:

• w przypadku zaburzeń lękowych z napadami lęku poprawa następuje zwykle po 2 - 4 tygodniach leczenia, a w początkowym okresie terapii niektórzy pacjenci mogą odczuwać nasilenie lęku, który ustąpi, jeżeli leczenie jest kontynuowane
• u niektórych pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym może wystąpić faza maniakalna (charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym uczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną) - w razie jej wystąpienia należy zwrócić się do lekarza

Myśli samobójcze oraz pogłębianie się depresji lub zaburzenia lękowego

W przypadku depresji i zaburzeń lękowych mogą również czasami pojawić się myśli dotyczące samookaleczenia lub myśli samobójcze, które mogą się nasilać na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ zaczynają one działać zazwyczaj dopiero po upływie około 2 tygodni.

Jeśli kiedykolwiek pojawią się myśli dotyczące samookaleczenia lub myśli samobójcze, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.

Podczas pierwszych tygodni leczenia mogą również występować takie objawy, jak niepokój ruchowy albo trudności w siedzeniu lub staniu w bezruchu. W razie wystąpienia takich objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Zespół serotoninowy

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku Oroes z innymi lekami, które wykazują efekt serotoninergiczny (takie jak sumatryptan i inne tryptany, tramadol lub tryptofan). W rzadkich przypadkach może wystąpić zespół serotoninowy.

Należy natychmiast przerwać stosowanie leku Oroes oraz leków serotoninergicznych i zgłosić się do lekarza jeśli u pacjenta wystąpią:

• wysoka gorączka
• drżenie mięśni
• roztargnienie
• niepokój
• drżenie ze zdenerwowania
• dreszcze

Kiedy pacjent kończy leczenie lekiem Oroes zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku przez jeden do dwóch tygodni, aby uniknąć objawów odstawieni.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Leku Oroes nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści. W przypadku stosowania leku Oroes w czasie ciąży nigdy nie należy nagle przerywać leczenia.

Stosowanie leku Oroes, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Lek Oroes jest prawdopodobnie wydzielany do mleka matki, dlatego nie zaleca się karmienia piersią w trakcie leczenia. Istnieje ryzyko, że lek może mieć wpływ na noworodka.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Następujące leki mogą mieć wpływ na działanie leku Oroes, jak również lek Oroes może mieć wpływ na działanie tych leków:

• nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) zawierające takie substancje czynne, jak: fenelzyna, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid i tranylcypromina - jednoczesne stosowanie z lekiem Oroes może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych włącznie z wystąpieniem zespołu serotoninowego, dlatego jeśli pacjent przyjmował któryś z tych leków, powinien odczekać 14 dni przed rozpoczęciem zażywania leku Oroes, a po zakończeniu stosowania leku Oroes należy zaczekać 7 dni, zanim przyjmie się którykolwiek z tych leków
• odwracalne, selektywne inhibitory monoaminooksydazy A (MAO-A), w tym moklobemid (lek stosowany w leczeniu depresji) - nie powinny być stosowane w połączeniu z lekiem Oroes, a jeśli ich zastosowanie jest konieczne, to wyłącznie pod nadzorem lekarza, ponieważ leki te zwiększają ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego
• nieodwracalne inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B), w tym selegilina (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona) - nie powinny być stosowane w połączeniu z lekiem Oroes, a jeśli ich zastosowanie jest konieczne, to wyłącznie pod nadzorem lekarza, ponieważ leki te zwiększają ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego
• antybiotyk linezolid
• odwracalny, nieselektywny inhibitor monoaminooksydazy (MAO-A) - nie powinien być stosowany w połączeniu z lekiem Oroes, a jeśli jego zastosowanie jest konieczne, to wyłącznie pod nadzorem lekarza, ponieważ lek ten zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zespół serotoninow
• leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca lub leki, które mogą wpływać na rytm serca, takie jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne zwłaszcza halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna)
• lit (stosowany w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego)
• tryptofan (suplement diety, który jest przekształcany do serotoniny)
• imipramina i dezypramina (stosowane w leczeniu depresji)
• sumatryptan i podobne leki (stosowane w leczeniu migreny) oraz tramadol (stosowany w leczeniu silnego bólu) - mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych takich jak zespół serotoninowy
• cymetydyna, omeprazol, ezomeprazol lub lanzoprazol (stosowane w leczeniu wrzodów żołądka), fluwoksamina (lek przeciwdepresyjny) oraz tyklopidyna (stosowana w celu zmniejszenia ryzyka udaru) - mogą one spowodować zwiększenie stężenia escytalopramu we krwi i konieczność dostosowania dawki
• ziele dziurawca - stosowany w depresji może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych
• leki, które mają wpływ na krzepnięcie krwi, takie jak: kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (leki przeciwbólowe), niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych (atypowe leki przeciwpsychotyczne i fenotiazyna) oraz większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, tyklopidyna lub dipirydamol (leki stosowane w celu zmniejszenia ryzyka zakrzepicy) lub doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak: warfaryna, dipirydamol i fenprokumon (leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi) - lekarz prawdopodobnie będzie kontrolował czas krzepnięcia krwi na początku oraz pod koniec leczenia lekiem Oroes, aby sprawdzić, czy dawka leków przeciwzakrzepowych jest nadal odpowiednia
• meflochina (stosowana w leczeniu malarii), bupropion (stosowany w leczeniu depresji) oraz tramadol (stosowany w silnych bólach) - ryzyko obniżenia progu drgawkowego
• neuroleptyki (leki stosowane w leczeniu schizofrenii i (lub) psychoz, takie jak: pochodne fenotiazyny, tioksantenu i butyrofenonu) oraz leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) - ryzyko obniżenia progu drgawkowego
• flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w chorobach układu krążenia), dezypramina, klomipramina i nortryptylina (leki przeciwdepresyjne) oraz rysperydon, tiorydazyna i haloperydol (leki przeciwpsychotyczne) - może być wymagana zmiana dawkowania leku Oroes
• leki obniżające poziom potasu lub magnezu we krwi - w takich stanach zwiększa się ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca, które mogą zagrażać życiu

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowanie leku Oroes i alkoholu.

Lek Oroes może wpływać na zdolność osądu i sprawność, dlatego pacjent nie powinien prowadzić pojazdów lub obsługiwać maszyn, dopóki nie stwierdzi jak wpływa na niego lek Oroes.

Jak przechowywać lek Oroes?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.