Venlafaxine Aurovitas (Venlafaxinum)

Jak działa lek Venlafaxine Aurovitas?

Lek Venlafaxine Aurovitas zawiera substancję czynną wenlafaksynę, z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Mechanizm działania leków przeciwdepresyjnych nie jest do końca poznany, uważa się, że ich działanie przeciwdepresyjne jest efektem zwiększenia stężenia
serotoniny i noradrenaliny w mózgu.

Kiedy stosuje się lek Venlafaxine Aurovitas?

Lek Venlafaxine Aurovitas stosowany jest u pacjentów dorosłych w leczeniu:

• depresji
• zaburzeń lękowych: uogólnionych zaburzeń lękowych, fobii społecznej (lęku lub unikania sytuacji społecznych) oraz lęku napadowego (napadów paniki)

Jak stosować lek Venlafaxine Aurovitas?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Sposób stosowania:

• lek należy przyjmować codziennie mniej więcej o tej samej porze (niezależnie od tego, czy lek przyjmowany jest rano czy wieczorem)
• kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem
• nie należy dzielić, kruszyć, żuć ani rozpuszczać kapsułek
• lek należy przyjmować w trakcie posiłku
• jeśli u pacjenta występują schorzenia wątroby lub nerek, należy poinformować o tym lekarza (może zaistnieć potrzeba zmiany dawki leku)
• nie należy przerywać stosowania leku Venlafaxine Aurovitas bez konsultacji z lekarzem

Dawkowanie:

• zazwyczaj zalecana początkowa dawka w leczeniu depresji, uogólnionych zaburzeń lękowych i fobii społecznej wynosi 75 mg na dobę
• lekarz może stopniowo zwiększać dawkę leku (jeśli to konieczne) do dawki maksymalnej, tj. 375 mg na dobę (w przypadku depresji)
• w przypadku lęku napadowego leczenie należy rozpocząć od dawki mniejszej (37,5 mg) i następnie stopniowo ją zwiększać
• maksymalna dawka w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych, fobii społecznej i lęku napadowego wynosi 225 mg na dobę

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Venlafaxine Aurovitas

• w przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku Venlafaxine Aurovitas należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą
• po przedawkowaniu leku mogą wystąpić: przyspieszona akcja serca, zaburzenia świadomości (od senności do śpiączki), zaburzenia widzenia, drgawki lub wymioty

Pominięcie przyjęcia dawki leku Venlafaxine Aurovitas

• w przypadku pominięcia dawki należy przyjąć ją możliwie jak najszybciej
• jeśli jednak zbliża się pora zażycia następnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę i przyjąć tylko jedną dawkę o zwykłej porze
• nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki
• nie należy stosować większej dawki w ciągu jednego dnia, niż dobowa dawka leku Venlafaxine Aurovitas przepisana przez lekarza

Przerwanie przyjmowania leku Venlafaxine Aurovitas

• nie należy przerywać stosowania leku, ani zmniejszać dawki leku bez konsultacji z lekarzem, nawet w przypadku poprawy samopoczucia
• jeżeli lekarz uzna, że można odstawić lek Venlafaxine Aurovitas, poinformuje pacjenta, w jaki sposób należy stopniowo zmniejszać dawkę, przed  całkowitym zaprzestaniem leczenia
• u pacjentów odstawiających lek Venlafaxine Aurovitas, zwłaszcza w przypadku nagłego przerwania leczenia lub zbyt szybkiego zmniejszania dawki, mogą wystąpić działania niepożądane: uczucie zmęczenia, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, ból głowy, bezsenność, koszmary senne, suchość w jamie ustnej, utrata apetytu, nudności, biegunka, nerwowość, pobudzenie, dezorientacja, dzwonienie w uszach, mrowienie lub drętwienie lub rzadko uczucie porażenia prądem, osłabienie, pocenie się, drgawki lub objawy grypopodobne, lekarz poinformuje pacjenta, w jaki sposób należy stopniowo odstawić lek Venlafaxine Aurovitas
• jeżeli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów lub inne objawy, które są uciążliwe dla pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem

W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem leku Venlafaxine Aurovitas należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Venlafaxine Aurovitas?

Leku Venlafaxine Aurovitas nie należy stosować u pacjentów:

• uczulonych na wenlafaksynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• przyjmujących jednocześnie (lub przyjmujących w ciągu ostatnich 14 dni) jakikolwiek lek z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO), stosowanych w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona

Przyjmowanie nieodwracalnych IMAO równocześnie z innymi lekami, w tym lekiem Venlafaxine Aurovitas, może spowodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane. Przed rozpoczęciem przyjmowania jakiegokolwiek leku z grupy IMAO, pacjent powinien odczekać co najmniej 7 dni od zaprzestania przyjmowania leku Venlafaxine Aurovitas.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Venlafaxine Aurovitas może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy odstawić lek Venlafaxine Aurovitas oraz skontaktować się bezzwłocznie z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala, jeśli u pacjenta wystąpią:

Niezbyt częste (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):

• obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, rąk lub stóp, i (lub) wypukła, swędząca wysypka (pokrzywka), trudności w przełykaniu lub oddychaniu

Rzadkie (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):

• ucisk w klatce piersiowej, sapanie, trudności w przełykaniu lub oddychaniu
• ciężka skórna wysypka, swędzenie, pokrzywka (obrzęk o czerwonym lub bladym zabarwieniu, któremu często towarzyszy świąd)
• objawy zespołu serotoninowego mogą być następujące: niepokój ruchowy, omamy, utrata koordynacji ruchowej, przyspieszone tętno, podwyższona temperatura ciała, szybkie zmiany ciśnienia krwi, nadreaktywność, biegunka, śpiączka, nudności, wymioty
• najcięższa postać zespołu serotoninowego może przypominać złośliwy zespół neuroleptyczny - objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego mogą obejmować gorączkę, przyspieszone tętno, pocenie się, sztywność mięśni, dezorientację, zwiększoną aktywność enzymów w mięśniach (wykrywana w badaniu krwi)
• objawy zakażenia, takie jak wysoka gorączka, dreszcze, drżenie, ból głowy, poty, objawy grypopodobne
• ciężka wysypka, która może prowadzić do powstawania dużych pęcherzy i złuszczania się skóry
• ból mięśni o nieznanym pochodzeniu, tkliwość lub osłabienie - mogą to być objawy rabdomiolizy (rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych)

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią:

• kaszel, sapanie i duszność, czemu może towarzyszyć wysoka temperatura
• czarne (smołowate) stolce lub krew w stolcu
• swędzenie, żółty kolor skóry lub białkówek oczu lub ciemny kolor moczu, które mogą być objawami zapalenia wątroby
• zaburzenia pracy serca, takie jak przyspieszone lub nieregularne tętno, podwyższone ciśnienie krwi
• zaburzenia wzroku, takie jak niewyraźne widzenie, rozszerzone źrenice
• zaburzenia układu nerwowego, takie jak zawroty głowy, uczucie mrowienia, zaburzenia koordynacji ruchów (skurcze mięśni lub sztywność), napady padaczkowe lub drgawki
• zaburzenia psychiczne, takie jak nadmierna ruchliwość i uczucie nienaturalnego podekscytowania
• objawy odstawienia leku
• wydłużony czas krwawienia w wypadku skaleczenia się, rana może krwawić nieznacznie dłużej niż zazwyczaj

Podczas stosowania leku Venlafaxine Aurovitas pacjent może zauważyć małe białe granulki lub kulki w kale. Są to granulki (małe, białe kulki) zawierające substancję czynną, wenlafaksynę, uwalniane z kapsułki do przewodu pokarmowego, przemieszczają się przez całą jego długość, powoli uwalniając wenlafaksynę. Szkielet granulki się nie rozpuszcza i jest wydalany razem z kałem. Dlatego, jeżeli pacjent zauważy granulki w kale, nie powinien się niepokoić (dawka wenlafaksyny została wchłonięta).

Inne działania niepożądane

Bardzo częste (występują u co najmniej 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy, ból głowy, senność
• bezsenność
• nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia
• pocenie się (w tym poty nocne)

Częste (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów):

• zmniejszenie łaknienia
• dezorientacja, uczucie oderwania (lub oddzielenia) od samego siebie, brak orgazmu, zmniejszenie popędu płciowego, pobudzenie, nerwowość, nietypowe sny
• drżenie, uczucie niepokoju lub niemożność do lub usiedzenia lub ustania w miejscu, mrowienie, zaburzenia smaku; zwiększenie napięcia mięśniowego
• zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, rozszerzone źrenice, niezdolność oka do akomodacji (automatycznej zmiany ostrości z obiektów daleko położonych na blisko położone
• dzwonienie w uszach (szumy uszne)
• przyspieszone bicie serca, kołatanie serca
• zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, nagłe zaczerwienienie
• duszność, ziewanie
• wymioty, biegunka
• łagodna wysypka, swędzenie
• zwiększona częstość oddawania moczu, zatrzymanie moczu, problemy z oddawaniem moczu
• nieregularne w miesiączkowanie tj. nasilone krwawienie lub częstsze nieregularne krwawienie, zaburzenia wytrysku/orgazmu (mężczyźni), zaburzenia erekcji (impotencja)
• osłabienie (astenia), zmęczenie, dreszcze
• zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała
• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi

Niezbyt częste (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):

• nadmierne pobudzenie, gonitwa myśli i zmniejszona potrzeba snu (mania)
• omamy, uczucie oderwania (lub oddzielenia) od rzeczywistości, zaburzenia orgazmu, apatia, uczucie nadmiernego pobudzenia, zgrzytanie zębami
• omdlenie, niekontrolowane ruchy mięśni, zaburzenia koordynacji i równowagi
• zawroty głowy (zwłaszcza przy zbyt szybkim wstawaniu), zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi
• wymiotowanie krwią, czarne smołowate stolce (kał) lub krew w stolcu, które mogą być oznaką wewnętrznego krwawienia
• nadwrażliwość na światło, siniaki, nadmierna utrata włosów
• nietrzymanie moczu
• sztywność, skurcze i niekontrolowane ruchy mięśni
• niewielkie zmiany aktywności enzymów wątrobowych we krwi

Rzadkie (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):

• drgawki
• kaszel, sapanie i duszność, czemu może towarzyszyć wysoka temperatura
• dezorientacja i stan splątania, często z towarzyszącymi omamami (majaczenie)
• nadmierne zatrzymanie wody w organizmie
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi
• silny ból oka oraz pogorszenie widzenia lub niewyraźne widzenie
• nieprawidłowe, przyspieszone lub nieregularne bicie serca, które może prowadzić do omdleń
• ciężki ból brzucha lub pleców (który może wskazywać na poważne problemy jelitowe, wątroby lub trzustki)
• swędzenie, żółty kolor skóry lub białkówek oczu, ciemny kolor moczu lub objawy grypopodobne, które są objawami zapalenia wątroby

Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u 1 na 10 000 pacjentów):

• przedłużające się krwawienia, które mogą być objawem zmniejszonej liczby płytek krwi, co oznacza zwiększone ryzyko siniaków lub krwawień
• nietypowe wydzielanie mleka u kobiet
• niespodziewane krwawienia, np. krwawienie z dziąseł, krew w moczu lub w wymiocinach, pojawienie się niespodziewanych siniaków lub pękniętych naczyń krwionośnych (pęknięte żyły)

Częstość nieznana:

• myśli i zachowania samobójcze, w trakcie leczenia wenlafaksyną lub wkrótce po zakończeniu
• leczenia zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych
• zachowanie agresywne
• zawroty głowy

Lek Venlafaxine Aurovitas może czasami powodować działania niepożądane, których pacjent nie będzie świadomy, takie jak:

• wzrost ciśnienia tętniczego krwi 
• nieprawidłowa czynność serca
• niewielkie zmiany aktywności enzymów wątrobowych, stężeń sodu lub cholesterolu we krwi

W jeszcze rzadszych przypadkach lek Venlafaxine Aurovitas może zaburzać czynność płytek krwi, co zwiększa ryzyko wybroczyn lub krwawień. Dlatego w trakcie stosowania leku Venlafaxine Aurovitas lekarz może zalecić badanie krwi co pewien czas, zwłaszcza w przypadku długotrwałego stosowania leku.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Venlafaxine Aurovitas należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• pacjent stosuje inne leki, które przyjmowane jednocześnie z lekiem Venlafaxine Aurovitas mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego
• u pacjenta występują choroby oczu (niektóre rodzaje jaskry - podwyższone ciśnienie w gałce ocznej)
• u pacjenta wystąpiło w przeszłości wysokie ciśnienie krwi
• u pacjenta wystąpiły w przeszłości choroby serca
• u pacjenta wystąpiły w przeszłości zaburzenia rytmu serca
• u pacjenta wystąpiły w przeszłości napady drgawek (padaczka)
• u pacjenta wystąpiła w przeszłości hiponatremia (zmniejszone stężenie sodu we krwi)
• u pacjenta występowały zaburzenia krwawienia (pacjent miał skłonność do powstawania siniaków lub do krwawień), lub jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą zwiększyć ryzyko krwawień np. warfarynę (stosowaną w zapobieganiu krzepnięciu krwi)
• u pacjenta lub kogokolwiek z jego rodziny wystąpiła w przeszłości mania lub zaburzenia dwubiegunowe (uczucie nadmiernego pobudzenia lub euforii)
• u pacjenta wystąpiły w przeszłości zachowania agresywne

Podczas stosowania leku Venlafaxine Aurovitas

Przyjmowanie leku Venlafaxine Aurovitas może spowodować u pacjenta wystąpienie uczucia niepokoju lub niezdolności do usiedzenia lub ustania w miejscu w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia (jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy poinformować o tym lekarza).

Myśli samobójcze i pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych

Osoby, u których występuje depresja i (lub) zaburzenia lękowe, mogą czasami myśleć o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie mogą nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po upływie 2 tygodni, czasami później. Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne, u pacjentów:

• u których przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia
• młodszych dorosłych (w wieku poniżej 25 lat) z zaburzeniami psychicznymi stosującymi leki przeciwdepresyjne

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do szpitala. Można też poinformować krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poprosić ich o informowanie pacjenta, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.

Suchość w jamie ustnej

Podczas stosowania leków zawierających wenlafaksynę może pojawić się suchość w jamie ustnej, co może zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy. Dlatego podczas przyjmowania leku Venlafaxine Aurovitas należy szczególnie zadbać o higienę jamy ustnej.

Cukrzyca

Wenlafaksyna może spowodować zmianę stężenia glukozy we krwi i może być konieczne dostosowanie dawek leków przeciwcukrzycowych.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Venlafaxine Aurovitas może być stosowany u kobiet w okresie ciąży tylko na wyraźne zlecenie lekarza, po rozważeniu przez niego potencjalnych korzyści i ryzyka dla nienarodzonego dziecka.

Pacjentki w ciąży, przyjmujące lek Venlafaxine Aurovitas powinny upewnić się, że położna i (lub) lekarz wiedzą o tym, że pacjentka stosuje ten lek.

Leki z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny - SSRI stosowane przez kobiety w ciąży mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia u dziecka ciężkiej choroby zwanej przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodków (PPHN), z objawami:

• przyspieszonego oddechu
• sinienia skóry

Objawy te zazwyczaj występują w pierwszej dobie życia dziecka. Jeżeli pacjentka zauważy takie objawy u swojego dziecka, należy natychmiast skontaktować się z położną i (lub) lekarzem.

U dzieci pacjentek stosujących lek Venlafaxine Aurovitas w okresie ciąży, po urodzeniu może też wystąpić nieprawidłowe pobieranie pokarmu (problemy ze ssaniem). Jeśli pacjentkę zaniepokoją takie objawy u noworodka, należy skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Wenlafaksyna (substancja czynna leku Venlafaxine Aurovitas) przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Lekarz poinformuje pacjentkę o tym, czy zaprzestać karmienia piersią, czy przerwać terapię lekiem Venlafaxine Aurovitas.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Nie należy przyjmować inhibitorów monoaminooksydazy (stosowanych w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona) jednocześnie z lekiem Venlafaxine Aurovitas. Należy powiedzieć lekarzowi jeżeli pacjent przyjmował te leki w ciągu ostatnich 14 dni.

Jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą wpływać na rytm serca, należy poinformować o tym lekarza, do tych leków należą:

• leki przeciwarytmiczne (chinidyna, amiodaron, sotalol lub dofetylid - stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca)
• leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna)
• antybiotyki (erytromycyna lub moksyfloksacyna - stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych)
• leki przeciwhistaminowe (stosowane w leczeniu alergii)

Należy również powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje:

• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy)
• haloperydol lub rysperydon (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych)
• metoprolol (beta-adrenolityk stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i chorób serca)

Zespół serotoninowy

Podczas leczenia wenlafaksyną może wystąpić stan potencjalnego zagrożenia życia lub reakcje typu złośliwego zespołu neuroleptycznego, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania z lekami, takimi jak:

• tryptany (stosowane w migrenowych bólach głowy)
• leki stosowane w leczeniu depresji, np. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub leki zawierające lit
• leki zawierające linezolid (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń)
• leki zawierające odwracalny IMAO moklobemid (stosowany w leczeniu depresji)
• leki zawierające sybutraminę (stosowane w odchudzaniu)
• leki zawierające tramadol, fentanyl, tapentadol, petydynę lub pentazocynę (stosowane w leczeniu silnego bólu)
• leki zawierające dekstrometorfan (stosowany w leczeniu kaszlu)
• leki zawierające metadon (stosowany w leczeniu uzależnienia od leków opioidowych lub silnego bólu)
• leki zawierające błękit metylenowy (stosowany w leczeniu dużego stężenia methemoglobiny we krwi)
• leki zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum - leki ziołowe stosowane w leczeniu łagodnej depresji)
• leki zawierające tryptofan (stosowany w problemach ze spaniem i w depresji)
• leki przeciwpsychotyczne (stosowane w leczeniu choroby z omamami: słyszeniem, widzeniem i odczuwaniem rzeczy, które nie istnieją, z urojeniami, z nienaturalną podejrzliwością, z niejasnym rozumowaniem, zamkniętych w sobie)

Objawami zespołu serotoninowego mogą być:

• niepokój ruchowy, omamy, utrata koordynacji ruchowej
• przyspieszone tętno, podwyższona temperatura ciała
• szybkie zmiany ciśnienia krwi, nadreaktywność
• biegunka, śpiączka
• nudności, wymioty

Najcięższa postać zespołu serotoninowego może przypominać złośliwy zespół neuroleptyczny z objawami:

• gorączki, przyspieszonego tętna, pocenia się
• sztywności mięśni, dezorientacji
• zwiększonej aktywności enzymów w mięśniach (widocznej w badaniu krwi)

W przypadku podejrzenia wystąpienia zespołu serotoninowego należy bezzwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi lub zgłosić się do izby przyjęć najbliższego szpitala.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas stosowania leku Venlafaxine Aurovitas nie wolno pić alkoholu.

Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, do czasu poznania wpływu leku Venlafaxine Aurovitas na organizm pacjenta.

Jak przechowywać Venlafaxine Aurovitas?

Lek Venlafaxine Aurovitas należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.