Zastosowanie oczaru wirginijskiego
Oczar wirginijski znany jest przede wszystkim w postaci ekstraktu pozyskiwanego z jego liści, w których odnaleźć można wysokie stężenia niektórych garbników – m.in. hamamelitaniny oraz elagotaniny. Oczar wirginijski zawiera również duże ilości kwasu galusowego i elagowego. Jako surowiec zielarski wykorzystywany był i jest w poprawianiu krążenia. Wyciągi z oczaru mają poprawiać szczelność naczyń krwionośnych i wzmacniać ich ściany. Niektórzy rekomendują jego zastosowanie w rozsądnych ilościach w przypadku hemoroidów, czyli żylaków odbytu.
Często oczar wirginijski jest stosowany pod postacią:
- żelów,
- destylatów,
- płynów do obmywania skóry,
- okładów,
- maści,
- olejków,
- kremów etc.
Składniki oczaru wirginijskiego mogą poprawiać jędrność skóry – jest to głównie efekt działania garbników oraz pochodnych flawonu.
Oczar wirginijski – jak działają jego poszczególne składniki?
Wśród składników oczaru wirginijskiego szczególną uwagę należy zwrócić na grupy substancji, które są obecne w pozyskanych z jego liści ekstraktach.
Szczególnego rodzaju substancjami, charakterystycznymi dla oczaru wirginijskiego są taniny z grupy hamamelitanin. To cząsteczki o wieloprofilowym działaniu – taniny – pochodne fenoli, naturalnie wytwarzane przez rośliny. Występują w formie cząsteczek o niewielkiej masie – przekraczającej często zaledwie kilka kilodaltonów. Modelową substancją dla tanin, również obecną w roślinie oczar wirginijski, jest kwas galusowy. Taniny wykazują aktywność denaturującą (rozkładającą) wobec włókien niektórych białek – to działanie jest również określane jako działanie ściągające. Denaturacja powierzchniowej warstwy naskórka lub błon śluzowych tworzy barierę ochronną dla głębszych warstw nabłonka. Niektóre taniny – np. elagotaniny, które zawiera oczar wirginijski, wykazują właściwości hamujące produkcję i przyśpieszające rozkład wolnych rodników. To działanie demonstrowane jest również w kontekście hamowania utleniania lipidów komórkowych, co może zabezpieczać komórkę przed uszkodzeniem.
Saponiny obecne w roślinach – takich jak np. oczar wirginijski – wykazują właściwość lepszego wiązania się z zewnętrznymi warstwami błon komórkowych (konkretniej ich cholesterolem), co może poprawiać potencjał wchłaniania innych składników obecnych w preparatach zawierających saponiny.
Oprócz tego oczar wirginijski zawierać może w swojej strukturze inne cząsteczki aktywne biologicznie:
- Pirogalol,
- leukoantocyjanidyny.