Ivipamid (Indapamidum)

Jak działa lek Ivipamid?

Ivipamid należy do grupy leków zwanych lekami moczopędnymi, które zwiększają produkcję moczu przez nerki. 

Kiedy stosuje się lek Ivipamid?

Ivipamid należy do grupy leków zwanych lekami moczopędnymi, które zwiększają produkcję moczu przez nerki. Jest stosowany w leczeniu zwiększonego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienie tętnicze).

Jak stosować lek Ivipamid?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy skontaktować się lekarzem. 

Jedzenie i picie nie ma wpływu na działanie leku. Lek może być stosowany przed, podczas lub po posiłku.

Zazwyczaj stosowana dawka leku, to 1 tabletka na dobę, najlepiej rano.

Sposób stosowania:

• tabletkę należy połknąć w całości popijając odpowiednią ilością wody (np. szklanką wody)
• tabletek nie należy łamać lub żuć
• można stosować niezależnie od posiłków

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia określi lekarz. Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku jest za mocne lub za słabe należy zgłosić to lekarzowi.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

• u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) nie należy stosować leku Ivipamid
• tiazydy i leki moczopędne o podobnym działaniu są w pełni skuteczne jedynie u pacjentów z prawidłową lub nieznacznie zaburzoną czynnością nerek

Pacjenci z zaburzeniami czynności watroby

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie należy stosować leku Ivipamid.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni lekiem Ivipamid wówczas, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie zaburzona.

Dzieci i młodzież:

Nie zaleca się stosowania leku Ivipamid u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych potwierdzających bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku w tej grupie wiekowej.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ivipamid

W przypadku przedawkowania istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych - zwiększa się działanie moczopędne, a wraz z nim ryzyko nadmiernego zmniejszenia ciśnienia krwi i zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Objawy przedawkowania:

• nudności
• wymioty
• zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi (prowadzące do zawrotów głowy)
• oszołomienie
• kurcze mięśni
• zawroty głowy
• splątanie
• zwiększone lub zmniejszone wydalanie moczu

Pominięcie zastosowania leku Ivipamid

W przypadku pominięcia dawki leku, należy przyjąć ją tak szybko jak to możliwe. Nie należy jednak stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Ivipamid

Leczenie zwiększonego ciśnienia krwi trwa zwykle przez całe życie. Nie należy przerywać stosowania leku bez konsultacji z lekarzem.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Ivipamid?

Leku Ivipamid nie należy stosować gdy:

• pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na indapamid lub którykolwiek z pozostałych składników leku
• występują inne uczulenia (nadwrażliwość) na inne leki z tej samej grupy chemicznej co indapamid („sulfonamidy”), jak trimetoprim lub co-trimoksazol
• pacjent ma ciężkie choroby wątroby lub stan zwany encefalopatią wątrobową (uszkodzenie mózgu i układu nerwowego, które może być powikłaniem choroby wątroby)
• pacjent ma ciężką niewydolność nerek a lekarz poinformował pacjenta, że występuje u niego zmniejszone stężenie potasu we krwi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Ivipamid może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zaprzestać stosowania leku Ivipamid i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego oddziału ratunkowego jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych.

• ciężkie reakcje alergiczne podobne do objawów grypowych, z owrzodzeniami skóry, jamy ustnej, oczu i narządów płciowych (martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona)
• ciężkie reakcje alergiczne (obrzęk naczynio-ruchowy) powodujące obrzęk twarzy, warg lub języka oraz pokrzywkę, obrzęk błon śluzowych gardła lub dróg oddechowych, co jest przyczyną duszności i trudności z przełykaniem

Inne działania niepożądane:

Często (1 do 10 na 100 pacjentów):

• reakcje alergiczne (zwłaszcza u pacjentów, którzy mają skłonności do alergii lub reakcji astmatycznych) w postaci wysypki skórnej grudkowo-plamistej

Niezbyt często ( 1 do 10 na 1000 pacjentów):

• wymioty
• reakcje alergiczne (zwłaszcza u pacjentów, którzy mają skłonności do alergii lub reakcji astmatycznych) w postaci purpurowych punkcików lub plamek na skórze

Rzadko (1 do 10 na 10 000 pacjentów):

• zawroty głowy
• uczucie zmęczenia
• bóle głowy
• parestezje (uczucie mrowienia, kłucia, palenia)
• nudności
• zaparcia (rzadkie wypróżnianie jelit; twarde, suche stolce)
• suchość w jamie ustnej

Bardzo rzadko ( niż 1 na 10 000 pacjentów):

• zmniejszenie liczby płytek krwi, co może powodować zwiększone ryzyko krwawienia lub powstawania siniaków
• zmniejszenie liczby krwinek białych, co może być przyczyną wystąpienia zakażeń, niekiedy ciężkich (agranulocytoza)
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, co może powodować osłabienie, siniaki lub może być przyczyną wystąpienia zakażeń (niedokrwistość hemolityczna)  niedokrwistość aplastyczna (zahamowanie czynności szpiku)
• zapalenie trzustki, co może powodować silny ból brzucha i pleców
• nieregularne bicie serca
• zmniejszenie ciśnienia krwi, co może powodować oszołomienie
• zaburzenia czynności nerek
• nieprawidłowa czynność wątroby (wykrywane dzięki badaniu krwi)
• zwiększone stężenie wapnia we krwi
• ciężkie reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, zwłaszcza u pacjentów, którzy mają skłonność do alergii lub reakcji astmatycznych) powodujące obrzęk twarzy, warg lub języka oraz pokrzywkę
• obrzęk błon śluzowych gardła lub dróg oddechowych, co jest przyczyną duszności i trudności z przełykaniem

Częstość nieznana (nie jest możliwe określenie częstości ich występowania w oparciu o dostępne dane):

• zmniejszenie stężenia sodu i potasu we krwi; lekarz może kontrolować ich stężenia badając krew  
• zmniejszenie objętości krwi (hipowolemia) z odwodnieniem oraz zmniejszeniem ciśnienia krwi związanym z nagłą zmianą pozycji ciała na stojącą (niedociśnienie ortostatyczne)
• zmniejszenie stężenia chlorków we krwi, co może prowadzić do zasadowicy metabolicznej (zmniejszenie kwasowości krwi)
• zwiększenie stężenia cukru we krwi; u pacjentów z chorobą wątroby przyjmowanie leku Ivipamid może spowodować wystąpienie tak zwanej encefalopatii wątrobowej (uszkodzenie mózgu i układu nerwowego, które może być powikłaniem choroby wątroby)
• stan zwany „ostrym rozsianym toczniem rumieniowatym” (rzadka, uogólniona choroba zapalna), przyjmowanie leku Ivipamid może spowodować zaostrzenie choroby

Przyjmowanie leku Ivipamid może spowodować uwrażliwienie skóry na promienie UV.

Lek Ivipamid może spowodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi prowadząc do wystąpienia ataku dny moczanowej.

Przed zastosowaniem leku Ivipamid należy poinformować lekarza lub farmaceutę jeśli:

• wystąpiły choroby serca
• wystąpiła niewydolność serca lub zaburzenia rytmu serca
• wystepuje cukrzyca (należy regularnie kontrolować stężenie cukru we krwi)
• występuje dna moczanowa
• wystepuje choroba nerek
• wystepuje choroba wątroby

Lekarz może zalecić przeprowadzenie badań krwi oceniających stężenie sodu i potasu we krwi przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia. Jest to szczególnie istotne u pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko zaburzeń gospodarki elektrolitowej (jak u pacjentów w podeszłym wieku, leczonych wieloma lekami lub niedożywionych).

Ivipamid może zwiększać wrażliwość skóry na światło słoneczne. Jeśli taka reakcja wystąpi należy poinformować lekarza, który zadecyduje o ewentualnym zaprzestaniu leczenia. Jeśli konieczne będzie dalsze stosowanie leku Ivipamid, należy chronić skórę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych lub stosować kremy z filtrem UVA.

Jeśli planowane jest badanie czynności przytarczyc należy poinformować lekarza, który może zadecydować o zaprzestaniu na jakiś czas przyjmowania leku Ivipamid.

Sportowcy powinni wiedzieć, że lek Ivipamid może powodować dodatni wynik testów antydopingowych.

W razie wątpliwości czy powyższe sytuacje dotyczą danego pacjenta, bądź w przypadku pytań lub wątpliwości związanych ze stosowaniem leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku podczas ciąży. Należy poinformować lekarza o ciąży lub planowaniu ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Substancja czynna leku przenika do mleka matki. Nie zaleca się karmienia piersią, jeśli pacjentka stosuje ten lek.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane, a także o lekach które pacjent planuje przyjmować.

Działanie leku Ivipamid może być nasilone lub mogą wystąpić działania niepożądane jeśli lek ten jest stosowany jednocześnie z poniższymi lekami.

Połączenia, których nie należy stosować:

• lit (stosowany w leczeniu depresji), nie należy stosować leku z litem ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia litu we krwi wraz z objawami przedawkowania

Połączenia, które należy stosować ostrożnie:

• szczególna postać zaburzeń rytmu serca, może być wywołany przez: leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid
• w leczeniu psychoz leki takie jak: chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna, amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd, droperydol, haloperydol
• inne leki jak beprydyl (stosowany w leczeniu dusznicy bolesnej)
• cyzapryd i dyfemanil (stosowane w leczeniu zaburzeń żołądka i jelit)
• erytromycyna (podawana dożylnie)
• pentamidyna, moksyfloksacyna, sparfloksacyna (stosowana w leczeniu zakażeń)
• halofantryna (stosowana w leczeniu malarii)
• mizolastyna (stosowana w leczeniu alergii)
• winkamina podawana dożylnie (stosowana w leczeniu zaburzeń krążenia mózgowego)

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (niekiedy zwane NLPZ)

• stosowane w leczeniu bólu lub stanów zapalnych (np. ibuprofen, diklofenak i indometacyna)
• selektywne inhibitory cyklooksygenazy2 (COX-2) (jak celekoksyb, etorikoksyb) oraz duże dawki kwasu acetylosalicylowego (3 g na dobę lub powyżej)
• możliwość zmniejszenia przeciwnadciśnieniowego działania leku
• ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych
• niezbędne jest przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów

Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca (np. kaptopryl, enalapryl, peryndopryl)

• ryzyko nagłego zmniejszenia ciśnienia tętniczego lub ryzyko ostrej niewydolności nerek jeśli stosowanie inhibitorów ACE rozpoczyna się u pacjentów z utrzymującym się niedoborem sodu (szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej) 

Działanie leku Ivipamid może być nasilone lub mogą wystąpić działania niepożądane jeśli lek ten jest stosowany jednocześnie z następującymi lekami:

• metformina (stosowana w leczeniu cukrzycy)
• baklofen (stosowany w leczeniu kurczów mięśni)
• cyklosporyna i takrolimus (stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych lub osłabieniu reakcji układu immunologicznego po transplantacji)
• steroidy (np. prednizolon, hydrokortyzon lub fludrokortyzon) stosowane w leczeniu różnych stanów, w tym ciężkiej astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów
• środki przeczyszczające o działaniu drażniącym (np. senes)
• niektóre leki stosowane w leczeniu niewydolności serca i zaburzeń rytmu serca (np. digoksyna, digitoksyna)
• niektóre leki moczopędne oszczędzające potas np. amiloryd, spironolakton, triamteren
• niektóre leki moczopędne, które mogą powodować zmniejszenie stężenia potasu we krwi jak bendroflumetiazyd, furosemid, pyretanid, bumetanid i ksypamid
• niektóre leki przeciwdepresyjne (np. imipramina)
• neuroleptyki (stosowane w leczeniu chorób psychicznych)
• niektóre środki kontrastujące zawierające jod (stosowane w diagnostyce niektórych chorób)
• tetrakozaktyd (stosowany w diagnostyce niektórych chorób i leczeniu zaburzeń żołądka i jelit)
• leki zawierające wapń

Brak danych.

Ivipamid zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi, co może powodować uczucie oszołomienia lub zawroty głowy, zwłaszcza na początku leczenia lub, kiedy do leczenia dodany jest inny lek przeciwnadciśnieniowy. Jeśli takie działania wystąpią, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn

Jak przechowywać lek Ivipamid?

• przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci 
• nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C