Lek Alugastrin 340 mg dostępny jest w dwóch opakowaniach - 20 oraz 40 tabletek. Produkt występuje również w formie zawiesiny doustnej o smaku miętowym 1,02 g/15 ml. Substancją czynną leku jest węglan dihydroksyglinowo-sodowy, czyli glin, który neutralizuje nadmiar kwasu solnego w żołądku. Wpływa również ściągająco i przeciwzapalnie na błonę śluzową żołądka. Środek można stosować u dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia. Zaleca się rozgryzanie lub żucie 1-2 tabletek w godzinę po posiłku, przed snem lub w razie wystąpienia dolegliwości. W przypadku zawiesiny rekomendowana dawka to 15 ml przyjmowana w takich samych okolicznościach co tabletka.
Alugastrin należy do grupy leków zalecanych dla osób z nawracającymi problemami gastrycznymi, w tym nadkwaśnością soku żołądkowego, chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy oraz uszkodzeniami błony śluzowej wyściełającej układ pokarmowy. Ponadto, preparat nie powoduje nadmiernej alkalizacji soku żołądkowego ani wtórnej produkcji kwasu solnego. Przed zastosowaniem zaleca się zapoznać z ulotką dołączoną do opakowania.
Wskazaniem do stosowania Alugastrinu są: nadkwaśność soku żołądkowego, uszkodzenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy spowodowane przez czynniki wrzodotwórcze (np. długotrwałe przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych) oraz w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Nie należy stosować przy uczuleniu na substancję czynną - węglan dihydroksyglinowo-sodowy lub jakikolwiek składnik produktu. Nie zaleca się przyjmowania preparatu u pacjentów z niewydolnością nerek. Jeśli występują skłonności do zaparć, przed spożyciem należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Przewlekłe przyjmowanie leku może prowadzić do hipofosfatemii. Kobiety w ciąży (szczególnie w I trymestrze) oraz karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Produkt w tych przypadkach może być stosowany jedynie w razie uzasadnionej konieczności. Należy zachować szczególną ostrożność przy łączeniu z innymi lekami. Dobrze jest poinformować farmaceutę o wszystkich przyjmowanych przewlekle preparatach.
Jeszcze kilkanaście lat temu panowało przekonanie o tym, że wrzody to problem, który dotyczy jedynie osób, które są szczególnie narażone na stres. Nie jest to jednak prawda. Choroba wrzodowa w równym stopniu dotyczy ludzi prowadzących spokojny, jak i dynamiczny tryb życia. Okazuje się, że mężczyźni doznają objawów wrzodów żołądka i dwunastnicy częściej niż kobiety. W 1982 roku za sprawą dwóch naukowców - Marshalla i Warrena - dokonano odkrycia głównej przyczyny choroby. W wycinkach błony śluzowej żołądka zaobserwowano bakterię Helicobacter pylori. Przykleja się ona do ścian żołądka lub dwunastnicy i sprzyja nadmiernej produkcji kwasu żołądkowego. Jej nosicielami jest duża część społeczeństwa, chociaż nie u wszystkich dochodzi do rozwoju schorzenia. Objawami choroby są m.in. ból na środku brzucha (w okolicy pępka, nasilający się po jedzeniu), wzdęcia, nudności, gazy, odbijanie, a nawet wymioty. W przypadku wrzodów dwunastnicy ból może pojawić się zaraz po przebudzeniu i określany jest mianem głodowego.
Nadkwasota żołądka jest powszechną dolegliwością, której przyczyną jest nadmierna produkcja soku trawiennego. Schorzeniu sprzyja przyjmowanie dużej ilości węglowodanów w połączeniu z tłuszczami i białkami, a zatem diety ciężkostrawnej. Objawy nadkwasoty może powodować również spożywanie alkoholu. Wiele mówi się o tym, że przyczyna tkwi także w stresie, który w postaci przewlekłej powoduje problemy trawienne i zgagę. Również niektóre leki, w tym aspiryna, mogą zwiększać ryzyko nadmiernej kwasowości żołądka.
W warunkach fizjologicznych w żołądku znajdują się substancje, które mają możliwość neutralizacji kwasu solnego. Między tymi dwiema substancjami zachodzi równowaga. Jednak, gdy delikatna błona śluzowa żołądka narażona jest na działanie zbyt dużej ilości kwasu solnego, mechanizmy zapewniające homeostazę zostają upośledzone. Osoby, które doświadczają nadkwasoty, odczuwają wówczas palącą w przełyku zgagę, nudności oraz pieczenie w klatce piersiowej.