Anvildis (Vildagliptinum)

Jak działa lek Anvildis?

Anvildis pobudza trzustkę do wytwarzania insuliny i zmniejszania wytwarzania glukagonu. Dzięki temu pomaga kontrolować stężenie cukru we krwi.

Kiedy stosuje się lek Anvildis?

Lek Anvildis stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, którym do opanowania choroby nie wystarcza stosowanie diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych. 

Jak stosować lek Anvildis?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.   

Zazwyczaj stosowana dawka leku Anvildis, to:

• dawka 50 mg na dobę przyjmowana jako jedna dawka rano, w przypadku stosowania leku Anvildis z lekiem zwanym sulfonylomocznikiem.
• dawka 100 mg na dobę, przyjmowana w dawkach po 50 mg rano i 50 mg wieczorem, w przypadku stosowania leku Anvildis jako jedynego leku, z lekiem nazywanym metforminą lub z glitazonem, w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem lub insuliną.
• dawka 50 mg na dobę przyjmowana rano, jeśli u pacjenta występuje umiarkowana lub ciężka choroba nerek lub jeśli pacjent jest dializowany.

Jak przyjmować lek Anvildis?

• Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.
• Lek Anvildis należy przyjmować codziennie, tak długo, jak to zalecił lekarz. Lekarz może zdecydować o długotrwałym leczeniu.

Lekarz będzie regularnie kontrolował stan zdrowia pacjenta, sprawdzając, czy leczenie daje zamierzony wynik.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

• W razie zażycia zbyt wielu tabletek leku Anvildis lub jeśli ktoś inny zażył ten lek, należy natychmiast porozmawiać o tym z lekarzem. Pacjent może wymagać opieki medycznej.
• Jeśli zajdzie konieczność zgłoszenia się do gabinetu lekarskiego lub do szpitala, należy zabrać ze sobą opakowanie leku.

Pominięcie zastosowania leku

• Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę tego leku, należy zrobić to tak szybko, jak tylko sobie o tym przypomni.
• Następnie należy przyjąć kolejną dawkę leku o zwykłej porze.
• Jeśli jednak zbliża się pora zażycia kolejnej dawki, należy pominąć dawkę, która nie została przyjęta.
• Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.

Przerwanie stosowania leku

• Nie należy przerywać stosowania leku Anvildis, jeśli nie zaleci tego lekarz.
• W razie pytań jak długo stosować ten lek, należy zwrócić się do lekarza.

Kiedy nie stosować leku Anvildis?

Jeśli pacjent ma uczulenie na wildagliptynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.  

Jak każdy lek, lek Anvildis może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta. 

W razie wystąpienia następujących działań niepożądanych, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Anvildis i zwrócić się do lekarza:

Rzadko: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów:

• Obrzęk naczynioruchowy.  Do objawów należą: obrzęk twarzy, języka lub gardła, trudności w połykaniu, trudności w oddychaniu, nagłe wystąpienie wysypki lub pokrzywki. Mogą one wskazywać na reakcję zwaną „obrzękiem naczynioruchowym”.

Rzadko.

• Choroba wątroby (zapalenie wątroby). Do objawów należą: zażółcenie skóry i białkówek oczu, nudności, utrata apetytu lub ciemno zabarwiony mocz. Mogą one wskazywać na chorobę wątroby (zapalenie wątroby).

Częstość nieznana:

• Zapalenie trzustki. Objawy obejmują silny i uporczywy ból brzucha (okolice żołądka), który może promieniować do pleców, a także nudności i wymioty.

Inne działania niepożądane

U niektórych pacjentów podczas przyjmowania wildagliptyny i metforminy wystąpiły wymienione poniżej działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• drżenie,
• ból głowy,
• zawroty głowy,
• nudności,
• niskie stężenie glukozy we krwi.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• zmęczenie.

U niektórych pacjentów podczas przyjmowania wildagliptyny i sulfonylomocznika wystąpiły wymienione poniżej działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• drżenie,
• ból głowy,
• zawroty głowy,
• osłabienie,
• niskie stężenie glukozy we krwi.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• zaparcie.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• ból gardła,
• katar.

U niektórych pacjentów podczas przyjmowania wildagliptyny i glitazonu wystąpiły wymienione poniżej działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zwiększenie masy ciała,
• opuchnięte ręce, kostki lub stopy (obrzęk).

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• ból głowy,
• osłabienie,
• niskie stężenie glukozy we krwi.

U niektórych pacjentów podczas przyjmowania wildagliptyny w monoterapii wystąpiły wymienione poniżej działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• ból głowy,
• zaparcie,
• opuchnięte ręce, kostki lub stopy (obrzęk),
• ból stawów,
• niskie stężenie glukozy we krwi.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• ból gardła,
• katar,
• gorączka.

U niektórych pacjentów podczas przyjmowania wildagliptyny, metforminy oraz sulfonylomocznika wystąpiły wymienione poniżej działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy,
• drżenie,
• osłabienie,
• małe stężenie glukozy we krwi,
• nadmierne pocenie się.

U niektórych pacjentów podczas przyjmowania wildagliptyny oraz insuliny (z metforminą lub bez niej) wystąpiły wymienione poniżej działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy,
• dreszcze,
• nudności (mdłości),
• małe stężenie glukozy we krwi,
• zgaga.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• biegunka,
• wzdęcia.

Po wprowadzeniu tego leku do obrotu zgłaszano również występowanie następujących działań niepożądanych:

Częstość występowania nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• swędząca wysypka,
• zapalenie trzustki,
• miejscowe łuszczenie skóry lub powstawanie pęcherzy,
• ból mięśni.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Anvildis należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli pacjent:

• ma cukrzycę typu 1 (tzn. jeśli organizm pacjenta nie wytwarza insuliny) lub jeśli u pacjenta występuje stan zwany cukrzycową kwasicą ketonową,
• przyjmuje lek przeciwcukrzycowy zwany sulfonylomocznikiem [lekarz może chcieć zmniejszyć dawkę sulfonylomocznika stosowanego razem z lekiem Anvildis, aby uniknąć małego stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia)],
• ma umiarkowaną lub ciężką chorobę nerek (należy zastosować mniejszą dawkę leku Anvildis),
• jest dializowany,
• ma chorobę wątroby,
• ma niewydolność serca,
• występują lub występowały choroby trzustki,
• stosował wcześniej wildagliptynę, ale z powodu choroby wątroby musiał przestać ją przyjmować (nie powinien w takim przypadku stosować tego leku),
• ma nietolerancję niektórych cukrów. Lek Anvildis zawiera laktozę (cukier mleczny).

• Zmiany chorobowe na skórze są częstym powikłaniem cukrzycy. Pacjent powinien stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego lub pielęgniarki odnośnie pielęgnacji skóry i stóp. W czasie przyjmowania leku Anvildis, pacjent powinien zwracać szczególną uwagę na powstawanie nowych pęcherzy lub owrzodzeń. W przypadku ich wystąpienia, pacjent powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
• Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Anvildis oraz w odstępach trzymiesięcznych w czasie pierwszego roku leczenia, a następnie okresowo, należy wykonać badania określające czynność wątroby. Dzięki temu objawy zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych mogą być wykryte tak szybko, jak tylko jest to możliwe.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

• Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 
• Nie należy stosować leku Anvildis w okresie ciąży.

• Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 
• Nie wiadomo czy wildagliptyna przenika do mleka ludzkiego.
• Nie należy stosować leku Anvildis w przypadku karmienia piersią lub planowania karmienia piersią.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Lekarz może zmienić dawkę leku Anvildis w przypadku przyjmowania przez pacjenta innych leków takich jak:

• tiazydy lub inne leki moczopędne (zwane również lekami odwadniającymi),
• kortykosteroidy (zwykle stosowane w leczeniu stanów zapalnych),
• leki stosowane w leczeniu tarczycy,
• określone leki wpływające na układ nerwowy.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta. 

Brak danych.

Jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy podczas stosowania wildagliptyny, nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Anvildis?

• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania produktu leczniczego.