Canbiox (Azithromycinum)

Jak działa lek Canbiox?

Lek Canbiox zawiera azytromycynę, która wykazuje działanie przeciwbakteryjne. Stosowany jest w celu leczenia zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na azytromycynę: między innymi zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, ostre zapalenie ucha środkowego, zakażenia skóry i tkanek miękkich.

Kiedy stosuje się lek Canbiox?

• zakażenia dolnych dróg oddechowych, np. ostre zapalenie oskrzeli czy zapalenie płuc
• zakażenia zatok, gardła, migdałków i ucha
• zakażenia skóry i tkanek miękkich, o lekkim lub umiarkowanym nasileniu, np. zakażenie torebek włosowych (zapalenie mieszków włosowych), bakteryjne zakażenie skóry i tkanki podskórnej (zapalenie tkanki łącznej), zakażenia skóry objawiające się lśniącym, czerwonym obrzękiem (róża)
• zakażenia wywołane przez bakterie zwane Chlamydia trachomatis. Mogą one powodować zapalenie przewodu odprowadzającego mocz z pęcherza (cewka moczowa) lub błony śluzowej w miejscu, gdzie macica łączy się z pochwą (szyjka macicy)

Jak stosować lek Canbiox?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Sposób przyjmowania:

• tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą
• tabletek nie należy kruszyć ani żuć
• lek można zażywać niezależnie od posiłku

Dawkowanie

Dorośli, młodzież o masie ciała co najmniej 45 kg

Zalecana łączna dawka to 1500 mg. Można ją przyjmować na dwa sposoby. Lekarz poinformuje pacjenta o sposobie przyjmowania:

• przez 3 dni: po jednej tabletce 500 mg raz na dobę albo
• przez 5 dni: jedna tabletka 500 mg w dniu 1, a następnie po połowie tabletki (250 mg) w dniach 2, 3, 4 i 5.

Dawka może być inna, jeżeli u pacjenta występuje zapalenie przewodu odprowadzającego mocz z pęcherza (cewka moczowa) lub błony śluzowej w miejscu, gdzie macica łączy się z pochwą (szyjka macicy). Wówczas lekarz zaleci przyjęcie jednej dawki 1000 mg.

Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg:

Nie zaleca się stosowania leku w postaci tabletek. U dzieci i młodzieży o masie ciała poniżej 45 kg powinno się stosować lek w innej postaci, np. zawiesiny.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby:

Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, należy poinformować o tym lekarza.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Canbiox

W przypadku zastosowania większej dawki niż zalecana należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Zbyt duże dawki mogą spowodować nudności, wymioty, biegunkę i przejściowe zaburzenia słuchu.

Pominięcie zastosowania leku Canbiox

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku pominięcia dawki leku należy ją przyjąć jak najszybciej. Pominiętej dawki leku nie należy jednak przyjmować, jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej dawki leku. Następną dawkę należy zażyć w zwykłym czasie. Mimo pominięcia dawki należy zażyć wszystkie tabletki, co oznacza, że leczenie zakończy się dzień później.

Przerwanie przyjmowania leku Canbiox

Nie należy przerywać przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Canbiox?

Leku Canbiox nie powinno się stosować w przypadku:

• uczulenia na azytromycynę dwuwodną, erytromycynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• uczulenia (nadwrażliwości) na inny antybiotyk makrolidowy lub ketolidowy

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Canbiox może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać przyjmowanie leku i niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią ciężkie działania niepożądane:

• obrzęk twarzy, języka, warg lub gardła, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, wysypka, swędzenie skóry, duże pęcherze na skórze, owrzodzenie na wargach, oczach, nosie, ustach i narządach płciowych (rzadko: dotyczy mniej niż 1 osoby na 1000). Mogą to być oznaki obrzęku naczynioruchowego, ciężkiej reakcji alergicznej lub anafilaktycznej
• ciężka, długotrwała biegunka z krwią lub śluzem w kale. Może to być objaw poważnego schorzenia jelit, zwanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego (u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów)
• gorączka, czerwone plamy na skórze, pęcherze na skórze lub złuszczanie się skóry, bóle stawów, obrzęki oczu. Mogą to być objawy ciężkiej reakcji, takiej jak zespół Stevensa - Johnsona, rumień wielopostaciowy lub martwica toksyczno - rozpływna naskórka (rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów)

Inne działania niepożądane, które mogą pojawić się podczas leczenia azytromycyną:

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• biegunka

Często (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• nudności lub wymioty
• ból lub skurcze żołądka
• luźne stolce lub wzdęcia
• ból głowy
• zmiana liczby białych krwinek i stężenia wodorowęglanów we krwi
• uczucie drętwienia i mrowienia
• zmiana w odczuwaniu smaków
• zaburzenia widzenia

Niezbyt częste (rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• brak apetytu (jadłowstręt), zaburzenia trawienia
• zawroty głowy, senność
• zapalenie pochwy
• pleśniawki (kandydoza, grzybica jamy ustnej), zakażenie grzybicze, zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, zapalenie żołądka i jelit, zadyszka, ból w klatce piersiowej, świszczący oddech i kaszel (zaburzenia oddechowe) zapalenie błony śluzowej nosa (katar)
• zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia, neutropenia, eozynofilia)
• obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość
• nerwowość, bezsenność
• kołatanie serca
• uderzenia gorąca
• duszność, krwawienie z nosa
• zaparcie, niestrawność (dyspepsja), zapalenie błony śluzowej żołądka (nieżyt żołądka), utrudnione połykanie, rozdęcie jamy brzusznej, suchość błony śluzowej w jamie ustnej, odbijanie się, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny
• reakcje alergiczne, w tym świąd i wysypka skórna, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne pocenie się
• ból, obrzęk i osłabienie siły w stawach (zapalenie kości i stawów), ból mięśni, ból pleców, ból szyi
• bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, ból nerek
• krwotok miesiączkowy, zaburzenia czynności jąder
• obrzęk, osłabienie, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, ból, obrzęk nóg (obrzęk obwodowy)
• stwierdzane we krwi zmiany aktywności enzymów wątrobowych i wartości innych parametrów (zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginowej, aminotransferazy alaninowej i fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia bilirubiny, mocznika, kreatyniny, chlorków, glukozy, wodorowęglanów, liczby płytek krwi, nieprawidłowe stężenie potasu i sodu, zmniejszony hematokryt)
• powikłania po zabiegach
• ogólny dyskomfort, osłabienie, uczucie zmęczenia (znużenie, złe samopoczucie)
• nieprawidłowe wyniki badania czynności wątroby

Rzadkie (rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• uczucie pobudzenia, poczucie zmian własnej tożsamości
• skórne reakcje alergiczne, np. nadwrażliwość na światło słoneczne, zaczerwienienie, łuszczenie i opuchnięcie skóry
• przebarwienie zębów
• choroby wątroby, takie jak zapalenie wątroby lub żółtaczka
• osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry z niewielkimi krostkami (małymi pęcherzykami z białym lub żółtym płynem)

Nieznana częstość występowania:

• zakażenie jelita (okrężnicy) - rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy
• reakcja anafilaktyczna - uczucie gniewu, niepokoju, majaczenie (delirium)
• omamy, omdlenia, drgawki
• zmniejszona liczba czerwonych krwinek spowodowana ich rozpadem (niedokrwistość hemolityczna),
• zmniejszona liczba płytek krwi i białych krwinek
• silny niepokój ruchowy
• brak węchu, brak smaku, węch opaczny)
• nasilenie lub pogorszenie osłabienia mięśni (miastenia)
• zaburzenie słuchu, w tym głuchota i/lub szumy uszne
• szybkie lub nieregularne bicie serca, czasem zagrażające życiu, zmiany rytmu pracy serca stwierdzone w EKG (wydłużenie odstępu QT i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes), zwłaszcza u pacjentów ze skłonnością do tego typu zaburzeń
• niskie ciśnienie krwi
• zapalenie trzustki
• przebarwienie języka
• ostra niewydolność wątroby (niewydolność wątroby, rzadko prowadząca do śmierci, piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby)
• ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek
• ból stawów
• zaburzenia słuchu

Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny w zapobieganiu i leczeniu zakażenia Mycobacterium avium jest prawdopodobny:

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• biegunka
• bóle brzucha
• nudności
• wzdęcia
• uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej
• luźne stolce

Często (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• jadłowstręt
• zawroty głowy i bóle głowy
• uczucie mrowienia, i drętwienia
• zaburzenia węchu i/lub widzenia
• głuchota
• wysypka, świąd
• bóle stawów (zapalenie stawów)
• zmęczenie
• wymioty, ból lub skurcze mięśni brzucha, zmniejszenie apetytu, zaburzenia trawienia

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• osłabienie czucia dotyku
• zaburzenia słuchu, dzwonienie w uszach
• kołatanie serca
• zapalenie wątroby
• silne zaczerwienienie skóry
• skórne reakcje alergiczne, np. nadwrażliwość na światło słoneczne, zaczerwienienie, łuszczenie i opuchnięcie skóry
• ogólne złe samopoczucie
  • osłabienie

Przed stosowaniem leku Canbiox należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, gdy:

• pacjent ma dolegliwości ze strony wątroby: lekarz może zalecić monitorowanie czynności wątroby lub zakończyć leczenie azytromycyną
• pacjent ma dolegliwości ze strony nerek
• pacjent ma ciężkie dolegliwości ze strony serca lub zaburzenia rytmu serca (widoczne w elektrokardiogramie lub wyświetlane przez aparat do EKG)
• pacjent ma za małe stężenie potasu lub magnezu we krwi
• pacjent ma objawy wskazujące na dodatkowe zakażenie
• pacjent przyjmuje alkaloidy sporyszu, takie jak ergotamina (w leczeniu migreny), ponieważ leków tych nie należy stosować razem z azytromycyną
• pacjent ma szczególnego rodzaju osłabienie mięśni, zwane miastenią
• pacjent ma zaburzenia dotyczące czynności nerwów lub psychiki

Należy przerwać przyjmowanie leku Canbiox i koniecznie powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta w trakcie przyjmowania tego leku wystąpią następujące ciężkie działania niepożądane:

• obrzęk twarzy, języka, warg lub gardła, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, wysypka, swędzenie skóry, duże pęcherze na skórze, lub też owrzodzenia na wargach, okolicach oczu, nosie, ustach i narządach płciowych. Mogą to być oznaki ciężkiej reakcji alergicznej, obrzęku naczynioruchowego lub reakcji anafilaktycznej
• przedłużająca się biegunka z krwią lub śluzem w kale. Może to być objaw poważnego schorzenia jelit, zwanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Lek można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy podawanie tego leku jest bezwzględnie konieczne.

Azytromycyna częściowo przenika do mleka matki, dlatego leku nie powinny stosować kobiety karmiące piersią.

Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z wymienionych poniżej leków, powinien o tym powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie przed rozpoczęciem przyjmowania leku:

• leki zobojętniające sok żołądkowy – stosowane w leczeniu zgagi i niestrawności. Lek Canbiox należy przyjmować przynajmniej godzinę przed i dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego
• ergotamina (w leczeniu migreny)
• warfaryna lub podobne leki stosowane w celu rozrzedzania krwi. Canbiox może doprowadzić do jeszcze większego rozrzedzenia krwi
• cyzapryd (w leczeniu zaburzeń żołądkowych). Mogą wystąpić ciężkie zaburzenia pracy serca (widoczne w zapisie EKG lub na monitorze urządzenia EKG)
• terfenadyna (w leczeniu kataru siennego). Mogą wystąpić ciężkie zaburzenia pracy serca (widoczne w zapisie EKG lub na monitorze urządzenia EKG)
• zydowudyna lub nelfinawir (w leczeniu zakażeń wirusem HIV). Przyjmowanie nelfinawiru wraz z lekiem Canbiox może spowodować wystąpienie u pacjenta większej liczby działań niepożądanych wymienionych w ulotce
• ryfabutyna – stosowana w leczeniu gruźlicy
• chinidyna – stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca
• cyklosporyna – lek stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu przez organizm. Lekarz może zalecić w takim przypadku regularne kontrolowanie stężenia cyklosporyny we krwi, a także zmienić dawkę leku

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu jakichkolwiek spośród niżej wymienionych leków, ponieważ Canbiox może nasilić skutki ich działania. Lekarz może zmienić dawkę:

• triazolam
• midazolam i alfentanil – leki nasenne, stosowane podczas zabiegów chirurgicznych
• teofilina – stosowana w przypadku zaburzeń oddechowych, takich jak astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
• digoksyna (stosowana w leczeniu zaburzeń czynności serca)
• kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej)
• astemizol – stosowany w leczeniu kataru siennego
• pimozyd – stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych

Canbiox z jedzeniem i piciem

Canbiox można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Brak danych.

Podczas stosowania leku Canbiox mogą wystąpić zawroty głowy lub napady padaczkowe. Jeśli u pacjenta wystąpią powyższe objawy, nie powinien on prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Canbiox?

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci w temperaturze poniżej 25°C.