Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama (Candesartanum cilexetili + Hydrochlorothiazidum)

Jak działa lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama?

Lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama ma w swoim składzie dwie substancje czynne - kandesartan cyleksetylu i hydrochlorotiazyd, które razem wykazują działanie obniżające ciśnienie krwi. Kandesartan cyleksetyu rozkurcza i poszerza naczynia krwionośne, natomiast hydrochlorotiazyd ułatwia organizmowi pozbycie się wody i elektrolitów, w tym sodu, z moczem.

Kiedy stosuje się lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama?

Lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama stosuje się w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u pacjentów w wieku powyżej 18 lat, u których ciśnienie tętnicze nie jest skutecznie kontrolowane podczas monoterapeutycznego stosowania kandesartanu cyleksetylu lub hydrochlotiazydu.

Jak stosować lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dorośli

• zalecana dawka leku to jedna tabletka raz na dobę
• należy ją przyjmować codziennie, regularnie, o stałej porze
• połykać, popijając wodą
• stosować z posiłkami lub niezależnie od nich
• optymalne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia

Dzieci i młodzież

Brak dostępnych danych na temat stosowania leku u pacjentów poniżej 18 lat. Dlatego przyjmowanie leku w tej grupie wiekowej nie jest zalecane.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową

Zaleca się dostosowanie dawki kandesartanu cyleksetylu u pacjentów z ryzykiem wystąpienia niedociśnienia tętniczego - u osób z możliwą zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową należy rozważyć dawkę początkową 4 mg tej substancji.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek zaleca się dostosowanie dawki leku. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek lek jest przeciwwskazany.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z lekkimi do umiarkowanych przewlekłymi chorobami wątroby zaleca się stopniowe dostosowywanie dawki kandesartanu cyleksetylu. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub zastojami żółci.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Mogą wystąpić objawy przedawkowania takie jak:

• objawowe niedociśnienie tętnicze i zawroty głowy
• znaczna utrata płynów i elektrolitów
• pragnienie
• tachykardia
• arytmie komorowe
• sedacja, zaburzenia świadomości
• kurcze mięśni

Pominięcie zastosowania leku

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia tej pominiętej. Należy przyjąć kolejną dawkę o stałej porze.

Przerwanie stosowania leku

Nie należy samodzielnie przerywać stosowania leku, ponieważ grozi to ponownym zwiększeniem ciśnienia tętniczego. W razie chęci odstawienia należy skonsultować się z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama?

Nie należy stosować leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama w przypadku:

• nadwrażliwości na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą oraz na pochodne sulfonamidów (zalicza się do nich hydrochlorotiazyd)
• drugiego i trzeciego trymestru ciąży
• ciężkiego zaburzenia czynności wątroby i cholestazy
• ciężkiego zaburzenia czynności nerek
• opornej na leczenie hipokaliemii i hiperkalcemii
• dny moczanowej
• stosowania u pacjentów z cukrzycą leczonych preparatami zawierającymi aliskiren
• wieku poniżej 18 lat

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama niezwłocznie zwrócić się po pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych.

• trudności w oddychaniu
• obrzęk twarzy, warg, języka i gardła
• silny świąd skóry z wysypką grudkową

Inne działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób):

• zmniejszenie stężenia sodu (możliwe odczuwalne osłabienie, brak energii lub kurcze mięśni)
• zwiększenie lub zmniejszenie stężenia potasu we krwi (szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub niewydolność serca) objawiające się zmęczeniem, osłabieniem, nieregularną czynnością serca lub uczuciem kłucia/mrowienia
• zwiększenie stężenia cholesterolu, cukru lub kwasu moczowego we krwi
• obecność cukru w moczu
• zawroty głowy, zaburzenia równowagi lub osłabienie
• ból głowy
• zakażenia dróg oddechowych

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób):

• niskie ciśnienie tętnicze mogące doprowadzić do omdlenia lub zawrotów głowy
• brak apetytu
• biegunka lub zaparcie
• podrażnienie żołądka
• wysypka skórna, pokrzywka, wysypka wynikająca z nadwrażliwości na światło słoneczne

Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 osób):

• zażółcenie skóry lub oczu - jeśli takie działanie wystąpi, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem
• wpływ na czynność nerek, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek bądź niewydolnością serca
• zaburzenia snu, depresja, nerwowość
• uczucie mrowienia lub kłucia w kończynach
• krótkotrwałe niewyraźne widzenie
• nieregularna czynność serca
• trudności w oddychaniu (w tym możliwe zapalenie płuc i płyn w płucach)
• gorączka
• stan zapalny trzustki, charakteryzujący się umiarkowanym lub silnym bólem w nadbrzuszu
• kurcze mięśni
• uszkodzenia naczyń krwionośnych powodujące powstawanie czerwonych lub fioletowych plam na skórze
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub krwinek białych bądź płytek krwi, przez które pacjent może zauważyć u siebie zmęczenie, zakażenie, gorączkę lub zwiększoną skłonność do tworzenia siniaków
• ciężka, szybko rozwijająca się wysypka z pęcherzami lub łuszczeniem się skóry i możliwymi pęcherzami w jamie ustnej

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 osób):

• obrzęk twarzy, warg, języka i gardła
• uczucie swędzenia
• ból w okolicy pleców, stawów oraz mięśni
• zaburzenia czynności wątroby, w tym zapalenie wątroby charakteryzujące się zmęczeniem, zażółceniem skóry lub oczu i objawami grypopodobnymi
• kaszel
• nudności

Częstość nieznana:

• nagła krótkowzroczność
• nagły ból oka
• toczeń rumieniowaty układowy lub skórny (choroba alergiczna, powodująca gorączkę, ból stawów i wysypkę skórną z zaczerwienieniem, powstawaniem pęcherzy, łuszczeniem się skóry i guzkami)
• biegunka
• nowotwory złośliwe skóry i warg

Przed zastosowaniem leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama należy skonsultować się z lekarzem w przypadku, jeśli:

• pacjent choruje na cukrzycę, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny
• występują zaburzenia czynności nerek, ponieważ mogą nasilić się podczas stosowania leku
• u pacjenta niedawno przeprowadzono przeszczep nerki
• pacjent cierpi na zaburzenia serca, zwłaszcza jeżeli dotyczy go zwężenie zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej albo z kardiomiopatia przerostowa
• pacjent ma zaburzenia czynności wątroby, ponieważ niewielkie zaburzenia równowagi wodno - elektrolitowej związane z zażywaniem leku mogą doprowadzić do śpiączki wątrobowej
• u pacjenta występują lub występowały nasilone wymioty, lub biegunka
• jeśli pacjent cierpi na chorobę nadnerczy nazywaną zespołem Conna - ponieważ ta grupa pacjentów zazwyczaj nie reaguje na leczenie tym lekiem
• jeśli u pacjenta kiedykolwiek występował toczeń rumieniowaty
• jeśli pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze
• jeśli u pacjenta kiedykolwiek występował udar mózgu
• w przypadku alergii i astmy oskrzelowej
• w przypadku, gdy pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę - należy wtedy wprowadzić alternatywne leczenie
• jeśli pacjent stosuje lek należący do grupy inhibitorów ACE, na przykład: enalapryl, lizynopryl, ramipryl itp, a szczególnie jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą
• jeśli pacjent stosuje aliskiren
• jeżeli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna, ponieważ leczenie hydrochlorotiazydem może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg
• jeśli skóra pacjenta jest narażona na działanie światła słonecznego i promieniowanie UV
• jeśli pacjent zamierza poddać się zabiegom chirurgicznym, ponieważ zastosowanie leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama z niektórymi lekami stosowanymi w znieczuleniu ogólnym może spowodować nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego
• jeśli pacjent ma mniej niż 18 lat, ponieważ nie ma badań na temat stosowania tego leku u młodszej grupy wiekowej
• jeśli występuje u pacjenta nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy, ponieważ lek zawiera laktozę jako substancję pomocniczą

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lekarz zazwyczaj przerywa od razu leczenie lekiem Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama, gdy tylko pacjentka poinformuje go o ciąży lub o planowaniu dziecka. Zaleca się wtedy stosowanie alternatywnego leku. Nie jest zalecane stosowanie leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po 3 miesiącu ciąży, gdyż zastosowanie go w tym czasie może poważnie zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Hydrochlorotiazyd zawarty w leku przenika do mleka kobiecego w niewielkiej ilości. Duże dawki poprzez intensywną diurezę mogą zahamować wydzielanie mleka. Nie jest zalecane stosowanie leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są przyjmowane.

Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

• inne leki obniżające ciśnienie tętnicze, w tym beta-adrenolityki, leki zawierające aliskiren, diazoksyd i inhibitory konwertazy angiotensyny, na przykład enalapryl, kaptopryl, lizynopryl lub ramipryl, ponieważ mogą nasilić objawy niepożądane takie jak niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek
• leki należące do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, takich jak ibuprofen, naproksen, diklofenak, celekoksyb lub etorykoksyb, ponieważ może to osłabić czynność nerek
• kwas acetylosalicylowy w wysokiej dawce powyżej 3g na dobę, ponieważ może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego
• leki i produkty zwiększające stężenie potasu takie jak suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas, gdyż mogą powodować hiperkaliemię
• leki i suplementy witaminy D oraz wapnia, ponieważ tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększać stężenie wapnia w surowicy w związku z jego zmniejszonym wydalaniem
• leki zmniejszające stężenie cholesterolu, na przykład kolestypol lub kolestyramina, gdyż zmniejszają wchłanianie hydrochlorotiazydu
• leki na cukrzyce, także insulina, gdyż stosowanie tiazydowych leków moczopędnych może zaburzać tolerancję glukozy, a połączenie z metforminą może doprowadzić do wystąpienia kwasicy mleczanowej
• leki przeciwarytmiczne takie jak digoksyna i leki beta-adrenolityczne, ponieważ tiazydy mogą nasilać ich działanie hiperglikemizujące
• leki, na których działanie może wpływać stężenie potasu we krwi, na przykład niektóre leki przeciwpsychotyczne takie jak tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol
• heparyna, gdyż może zwiększyć stężenie potasu
• leki moczopędne, ponieważ może zwiększyć się przez nie stężenie potasu
• leki przeczyszczające - nasilają działanie hydrochlorotiazydu
• penicylinę - nasila działanie hydrochlorotiazydu powodujące utratę potasu
• kotrimoksazol - moze zwiększać stężenie potasu
• amfoterycynę - zwiększa działanie hydrochlorotiazydu
• lit - może zostać nasilona jego toksyczność podczas stosowania leku Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama
• leki steroidowe, takie jak prednizolon - zwiększają działanie hydrochlorotiazydu
• hormony przysadki takie jak ACTH - zwiększają działanie hydrochlorotiazydu
• leki stosowane w leczeniu nowotworów
• amatydynę - tiazydy mogą zwiększać ryzyko jej działań niepożądanych
• barbiturany - podczas jednoczesnego stosowania może nasilić się niedociśnienie ortostatyczne
• karbenoksolon - nasila działanie hydochlorotiazydu powodujące utratę potasu
• atropinę i biperyden, ponieważ mogą zwiększać biodostępność tiazydowych leków moczopędnych poprzez zmniejszenie motoryki żołądkowo-jelitowej i szybkości opróżniania żołądka
• cyklosporynę, ponieważ może zwiększać się ryzyko hiperurykemii i powikłań typu dny
• leki nasilające działanie przeciwnadciśnieniowe takie jak baklofen i amifostyna

Lekarz może także zalecić zmianę dawki lub inne środki ostrożności w przypadku stosowania inhibitora ACE lub aliskirenu.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjent przyjmujący lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama planuje spożywanie alkoholu, powinien o tym poinformować lekarza. Alkohol może spowodować omdlenie lub zawroty głowy.

Należy zrezygnować z prowadzenia pojazdów oraz obsługi pojazdów jeśli u pacjenta po zastosowaniu leku wystąpiły objawy niepożądane takie jak zmęczenie lub zawroty głowy.

Jak przechowywać lek Candesartan + Hydrochlorothiazide Vitama?

Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.